Κάλλη Συνοδινού
Supreme Member
- 17 June 2009
- 3,594
Τις ώρες που έχω χρόνο και περιδιαβαίνω στο παρόν thread βλέπω την αγωνία του κάθε συμφορουμίτη να υπερασπιστεί την παράταξη την οποία υποστηρίζει. Να αποδείξει ότι ο αντίπαλος μας κοροϊδεύει, ότι η άλλη πλευρά αγωνίζεται για να μας σώσει από τον γκρεμό, να μας βγάλει απ' το αδιέξοδο, να δούμε μια άλλη μέρα.
Αναρωτιέμαι, δεν έχει καταλάβει κανείς ότι σ' αυτήν την ιστορία είμαστε όλοι τα θύματα;
Δεν έχει καταλάβει κανείς ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα;
Μας αρέσει να είμαστε θύματα;
Μήπως αντί να αναλωνόμαστε σε μεταξύ μας αντιπαραθέσεις που δεν οδηγούν πουθενά, θα έπρεπε να ξοδεύουμε εποικοδομητικά την φαιά ουσία μας να δούμε πως μπορούμε να αντιδράσουμε σ' ένα σύστημα το οποίο εξουδετερώνει κάθε ίχνος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης;
Να αντιδράσουμε απέναντι σ' ένα σύστημα που με όποιο χρώμα κι αν το ντύσεις θα φροντίζει πάντα τους λίγους και οι υπόλοιποι θα είμαστε τροφή για τα κανόνια;
Ο καιρός που οι επαναστάσεις γίνονταν με φωτιά και τσεκούρι προφανώς έχει περάσει. Και η δομή της κοινωνίας έχει αλλάξει. Κάποιοι λένε προς το καλύτερο, αλλά είναι στ αλήθεια "το καλύτερο" αυτό; Μήπως κατά βάθος είμαστε όλοι μουζίκοι; Προσωρινά βέβαια κι αυτό, γιατί μέχρι να το καταλάβουμε, οι μουζίκοι θα είναι τα ρομπότ κι εμείς θα είμαστε απλώς μερικά τρις άχρηστων-θα μας εξοντώσουν γιατί δεν θα συμφέρουμε.
Αλλά α ρ ν ο ύ μ α ι να πιστέψω ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, έστω ως μονάδες και ακόμα πιό ηλιθιωδώς αρνούμαι να πιστέψω ότι υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι πρόοδος, και ότι μέσα σ' αυτήν ζούμε καλά.
Αναρωτιέμαι, δεν έχει καταλάβει κανείς ότι σ' αυτήν την ιστορία είμαστε όλοι τα θύματα;
Δεν έχει καταλάβει κανείς ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα;
Μας αρέσει να είμαστε θύματα;
Μήπως αντί να αναλωνόμαστε σε μεταξύ μας αντιπαραθέσεις που δεν οδηγούν πουθενά, θα έπρεπε να ξοδεύουμε εποικοδομητικά την φαιά ουσία μας να δούμε πως μπορούμε να αντιδράσουμε σ' ένα σύστημα το οποίο εξουδετερώνει κάθε ίχνος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης;
Να αντιδράσουμε απέναντι σ' ένα σύστημα που με όποιο χρώμα κι αν το ντύσεις θα φροντίζει πάντα τους λίγους και οι υπόλοιποι θα είμαστε τροφή για τα κανόνια;
Ο καιρός που οι επαναστάσεις γίνονταν με φωτιά και τσεκούρι προφανώς έχει περάσει. Και η δομή της κοινωνίας έχει αλλάξει. Κάποιοι λένε προς το καλύτερο, αλλά είναι στ αλήθεια "το καλύτερο" αυτό; Μήπως κατά βάθος είμαστε όλοι μουζίκοι; Προσωρινά βέβαια κι αυτό, γιατί μέχρι να το καταλάβουμε, οι μουζίκοι θα είναι τα ρομπότ κι εμείς θα είμαστε απλώς μερικά τρις άχρηστων-θα μας εξοντώσουν γιατί δεν θα συμφέρουμε.
Αλλά α ρ ν ο ύ μ α ι να πιστέψω ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, έστω ως μονάδες και ακόμα πιό ηλιθιωδώς αρνούμαι να πιστέψω ότι υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι πρόοδος, και ότι μέσα σ' αυτήν ζούμε καλά.