Re: Prokofiev: Sinfonia Concertante for Cello & Orchestra - Miaskovsky Cello Concerto
το έργο του Προκόφιεφ λοιπόν είναι υπέροχο και σαφώς αξίζει να κοσμεί μία δισκοθήκη ....
επιτρέψτε μου να πω δύο λόγια για το έργο του Μιασκόφσκυ .....
....έχετε ποτέ αισθανθεί ότι τα πλευρά σας φουσκώνουν σε μία προσπάθεια να διευθετήσουν ταυτόχρονα ανάσες αγωνίας, ανάσες ελπίδας / μπαϊλντίσματος / άγχους / χαμένων προσδοκιών ;;;; τα έχετε αισθανθεί να διαστέλλονται σε βαθμό που θα μπορούσατε κάλλιστα να είσαστε αερόστρωμνα στην κοιλιά των ιπτάμενων δελφινιών, που δολοδέρνουν στα πέλαγα ;;;;
... έτσι ακριβώς η ορχήστρα αναπτύσσοντας το μελαγχολικό θέμα, φουσκώνει μέσα μας μία μεμβράνη φουλ στα βίαια συναισθήματα .... περιμένουμε τον σολίστα με τις δοξαριές του σε ρόλο λογχισμάτων, να τρυπήσει την φούσκα, να λύσει το βάσανο, να μας λυτρώσει από την αγωνία .... πλην όμως όταν τελικά αυτός δεήσει να αναπτύξει το δικό του, υπερβατικής, αβάσταχτης ομορφιάς θέμα, το δοξάρι αντί να λογχίσει και να ελευθερώσει, έχει κοίλο γυάλινο άκρο και απλώς μας καταφέρνει κτυπήματα, που τα άτιμα πονούν, που επιτείνουν την αγωνία, αντί να την καταλύουν .....
...σε αυτό το μοτίβο ξεδιπλώνονται τα δύο μέρη του κονσέρτου ... πλην όμως στο τέλος αντί να έχουμε γίνει μιερά αερόστατα, η μουσική έχει καταφέρει να μας πείσει ότι ο ρόλος της είναι να υπογραμμίζει την τραγική μας μοίρα, να συντροφεύει τα αδιέξοδα δίνοντας μία άλλη διάσταση στην παρηγοριά ... την παρηγοριά που κατά πως φαίνεται δεν θα μας δώσει αυτός ο κόσμος, ταγμένος πάντα να μας δυστυχεί όταν ευτυχούμε και το ανάποδο ....