Ανεξάρτητα με την άποψη σας για το εμπορικό stunt των Radiohead πριν την επίσημη κυκλοφορία του “IN RAINBOWS” θα πρέπει να παραδεχτείτε οτι είναι απο τα πιό έξυπνα συγκροτήματα, γεγονός που επιβεβαιώνεται και απο αυτη την απολύτως επιτυχημένη εμπορική ακροβασία, αλλα και απο την επιτυχημένη εμπορικά πορεία τους παρά την κάπως δύσκολή φύση της μουσικής τους ειδικά για την εποχή μας...
Όπως και να έχει το πράγμα για εμένα οι Radiohead αποτελούν ένα απο τα ελάχστα, σύγχρονα, αληθινά μεγάλα Ρock συγκροτήματα οι οποίοι εξερευνούν αχαρτογράφητα ηχητικά εδάφη με έναν ριζοσπαστικό τρόπο με κάθε δουλειά τους (ίσως με μία μικρή “κοιλίτσα” στο “Hail to the thief” κατα την ταπεινή μου άποψη) όχι απλά να έχει κάτι να πεί αλλα να αποτελεί υπόδειγμα πρωτοπορείας και ποιότητας σαν σύνολο με όλα τα κομμάτια να αποτελούν διαμάντια το καθένα με τον τρόπο του όπως και το σύνολό σαν έργο.
Ίσως... (Σίγουρα κατ εμέ) είναι σαν άτομα αλλα κυρίως σαν μπάντα μία απο τις δύο τρείς πραγματικές ιδιοφυίες της σύγχρονης rock/pop μουσικής την οποία αντιμετωπίζουν και εξελίσουν με τέτοιο τρόπο που χωρίς να τους θυμίζουν σε τίποτα στον ήχο να συγκρίνονται με μεγαθήρια σαν τους Pink Floyd...
Tώρα θα σκεφτείτε “μεγάλες κουβέντες..” όμως παραμερίστε την ιστορική ορθοδοξία του είδους και παρατηρείστε την δουλειά τους με ανοικτά αυτιά και μυαλό.
Μπορεί να απουσιάζουν τα light shows, οι πομπώδεις εμπορικές καμπάνιες και η μουσική να μην θυμίζει σε τίποτα τους σεβαστους και πολυαγαπημένους μου δεινοσαύρους με τους οποίους έκανα την σύγκριση.
Η ασύγκριτη ποιότητα όμως είναι εκεί καθώς και η ρήξη με οτιδήποτε το τετριμένο με αποτέλεσμα μοναδικές, ποιοτικές και μεγαλοφυείς δουλειες και ατμόσφαιρες που ταξιδεύουν τις αισθήσεις και το νου πολύ μπροστά..
Ο δε ήχος τους που δεν θυμίζει τίποτα άλλο που να έχει προηγηθεί συντονίζει τον ακροατή απόλυτα με το πνεύμα τις ατμόσφαιρες και το ..feeling της εποχής με ένα πολλές φορές μελαγχλικό η ακόμα και φαινομενικά στριφνό αποτέλεσμα που όμως με μαγικό τρόπο σου αποκαλύπτει μια ευχάριστα βελούδινη αίσθηση λύτρωσης.
Είναι δε “hi tech” αλλα όχι με τον παλιό τετριμένο τρόπο του εντυπωσιασμού και της φανφάρας του παρελθόντος η ακόμα χειρότερα της απίστευτης ποσότητας παραγωγής ηlectroσαβούρας στην εποχή μας.
Η “hitech” ηλεκτρονική πλευρά της μουσικής τους ενσωματώνεται στο σύνολο χωρίς να ξεχωρίζει αλλα διατηρώντας τον πολύ σημαντικό πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο της σε απόλυτη αρμονία με τα ηλεκτρικά όργανα και τα φωνητικά τα οποία διατηρούν τον πρωτεύοντα ρολο παράλληλα πρωτοπορόντας ηχητικά με τρόπο σχεδόν μυστικιστικά διακριτικό, όπως και η τεχνολογία στις ζωές μας δηλαδή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ηλεκτρονικού τους ήχου και υπόδειγμα δουλειάς θα χρακτήριζα την αριστουργηματική σόλο δουλειά του Thom Υorke - “The Eraser“ με τους υπόλοιπους Radiohead αν είναι τυπικά απόντες αλλα... -εκκωφαντικά- παρόντες.
Το όλο δέσιμο και τον χαρακτήρα του ήχου τους θα τα χαρακτήριζα σφιχτά σαν γροθιά και για αλλη μια φορά ιδιοφυή,μεγαλειώδη και μυστικιστικά οικεία..
Γενικά θεωρώ τους Radiohead πολύ μεγάλο συγκρότημα, ίσως αν όχι το μεγαλύτερο ένα απο τα μεγαλύτερα της εποχής που ζούμε και ένας απο τους λίγους λόγους να αισθανόμαστε τυχεροί για αυτό.
Το δέ ..απόσταγμα.. της παραγωγής τους νομίζω έχει την μεγαλύτερη περιέκτικότητα στο τελευταίο και το πιό ολοκληρημένο κατα την άποψη μου άλμπουμ τους “ΙΝ RAINBOWS” ένα πραγματικό διαμάντι, δώρο στους οπαδούς τους αλλα και τους οπαδούς της rock μουσικής γενικά που δεν πρέπει να λείπει απο καμία δισκοθήκη όπως και το “The Eraser“ του Thom Yorke που προανέφερα.
Τώρα το πώς κάποιος τόσο ευφυής άνθρωπος χάρηκε τόσο πολύ με την εκλογή του Obama που έβγαλε και κομμάτι αφιερωμένο σε αυτή το οποίο διαθέτει και δωρεάν απο την ιστοσελίδα του εξηγείται με το επιστημονικά πια αποδεδειγμένο γεγονός οτι τα είδη της ευφυίας είναι πολλά...
Αναμένω τις απόψεις σας με ενδιαφέρον.
Όπως και να έχει το πράγμα για εμένα οι Radiohead αποτελούν ένα απο τα ελάχστα, σύγχρονα, αληθινά μεγάλα Ρock συγκροτήματα οι οποίοι εξερευνούν αχαρτογράφητα ηχητικά εδάφη με έναν ριζοσπαστικό τρόπο με κάθε δουλειά τους (ίσως με μία μικρή “κοιλίτσα” στο “Hail to the thief” κατα την ταπεινή μου άποψη) όχι απλά να έχει κάτι να πεί αλλα να αποτελεί υπόδειγμα πρωτοπορείας και ποιότητας σαν σύνολο με όλα τα κομμάτια να αποτελούν διαμάντια το καθένα με τον τρόπο του όπως και το σύνολό σαν έργο.
Ίσως... (Σίγουρα κατ εμέ) είναι σαν άτομα αλλα κυρίως σαν μπάντα μία απο τις δύο τρείς πραγματικές ιδιοφυίες της σύγχρονης rock/pop μουσικής την οποία αντιμετωπίζουν και εξελίσουν με τέτοιο τρόπο που χωρίς να τους θυμίζουν σε τίποτα στον ήχο να συγκρίνονται με μεγαθήρια σαν τους Pink Floyd...
Tώρα θα σκεφτείτε “μεγάλες κουβέντες..” όμως παραμερίστε την ιστορική ορθοδοξία του είδους και παρατηρείστε την δουλειά τους με ανοικτά αυτιά και μυαλό.
Μπορεί να απουσιάζουν τα light shows, οι πομπώδεις εμπορικές καμπάνιες και η μουσική να μην θυμίζει σε τίποτα τους σεβαστους και πολυαγαπημένους μου δεινοσαύρους με τους οποίους έκανα την σύγκριση.
Η ασύγκριτη ποιότητα όμως είναι εκεί καθώς και η ρήξη με οτιδήποτε το τετριμένο με αποτέλεσμα μοναδικές, ποιοτικές και μεγαλοφυείς δουλειες και ατμόσφαιρες που ταξιδεύουν τις αισθήσεις και το νου πολύ μπροστά..
Ο δε ήχος τους που δεν θυμίζει τίποτα άλλο που να έχει προηγηθεί συντονίζει τον ακροατή απόλυτα με το πνεύμα τις ατμόσφαιρες και το ..feeling της εποχής με ένα πολλές φορές μελαγχλικό η ακόμα και φαινομενικά στριφνό αποτέλεσμα που όμως με μαγικό τρόπο σου αποκαλύπτει μια ευχάριστα βελούδινη αίσθηση λύτρωσης.
Είναι δε “hi tech” αλλα όχι με τον παλιό τετριμένο τρόπο του εντυπωσιασμού και της φανφάρας του παρελθόντος η ακόμα χειρότερα της απίστευτης ποσότητας παραγωγής ηlectroσαβούρας στην εποχή μας.
Η “hitech” ηλεκτρονική πλευρά της μουσικής τους ενσωματώνεται στο σύνολο χωρίς να ξεχωρίζει αλλα διατηρώντας τον πολύ σημαντικό πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο της σε απόλυτη αρμονία με τα ηλεκτρικά όργανα και τα φωνητικά τα οποία διατηρούν τον πρωτεύοντα ρολο παράλληλα πρωτοπορόντας ηχητικά με τρόπο σχεδόν μυστικιστικά διακριτικό, όπως και η τεχνολογία στις ζωές μας δηλαδή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ηλεκτρονικού τους ήχου και υπόδειγμα δουλειάς θα χρακτήριζα την αριστουργηματική σόλο δουλειά του Thom Υorke - “The Eraser“ με τους υπόλοιπους Radiohead αν είναι τυπικά απόντες αλλα... -εκκωφαντικά- παρόντες.
Το όλο δέσιμο και τον χαρακτήρα του ήχου τους θα τα χαρακτήριζα σφιχτά σαν γροθιά και για αλλη μια φορά ιδιοφυή,μεγαλειώδη και μυστικιστικά οικεία..
Γενικά θεωρώ τους Radiohead πολύ μεγάλο συγκρότημα, ίσως αν όχι το μεγαλύτερο ένα απο τα μεγαλύτερα της εποχής που ζούμε και ένας απο τους λίγους λόγους να αισθανόμαστε τυχεροί για αυτό.
Το δέ ..απόσταγμα.. της παραγωγής τους νομίζω έχει την μεγαλύτερη περιέκτικότητα στο τελευταίο και το πιό ολοκληρημένο κατα την άποψη μου άλμπουμ τους “ΙΝ RAINBOWS” ένα πραγματικό διαμάντι, δώρο στους οπαδούς τους αλλα και τους οπαδούς της rock μουσικής γενικά που δεν πρέπει να λείπει απο καμία δισκοθήκη όπως και το “The Eraser“ του Thom Yorke που προανέφερα.
Τώρα το πώς κάποιος τόσο ευφυής άνθρωπος χάρηκε τόσο πολύ με την εκλογή του Obama που έβγαλε και κομμάτι αφιερωμένο σε αυτή το οποίο διαθέτει και δωρεάν απο την ιστοσελίδα του εξηγείται με το επιστημονικά πια αποδεδειγμένο γεγονός οτι τα είδη της ευφυίας είναι πολλά...
Αναμένω τις απόψεις σας με ενδιαφέρον.
