Ruben Gonzalez: Η δόξα ήρθε αργά

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,336
Για τον Ruben Gonzalez που γεννήθηκε το 1919 και ξεκίνησε να γίνει γιατρός θα μπορούσε να πει κανείς ότι αν και έχασε αρκετές φορές το τραίνο της διεθνούς αναγνώρισης, τελικά γνώρισε την αποδοχή μόλις στην τελευταία δεκαετία της ζωής του και όντα πλέον συνταξιούχος.
Μεγάλο ταλέντο από παιδί, όταν εγκατέλειψε την ιατρική, και αργότερα καταξιωμένος πιανίστας την ορχήστρα του θρύλου της Κούβας, Arsenio Rodriguez. Έκανε λαμπρή καριέρα στη δεκαετία του 40 αλλά δυστυχώς δεν σκέφτηκε όπως άλλοι συμπατριώτες του να περάσει απέναντι στη γη της επαγγελίας όταν ήρθαν τα χρόνια του ψυχρού πολέμου.

Μετά την απομόνωση και το εμπάργκο, όταν η Κούβα άρχισε να γίνεται μέρα με τη μέρα μια όλο και πιο ξεθωριασμένη παλιά καρτ ποστάλ, έτσι και ο μεγάλος Ruben πέρασε γρήγορα στην αφάνεια την ίδια ώρα που ονόματα όπως ο Tito Puente θησαύριζαν στη Florida…

Γρήγορα αποσύρθηκε, βγήκε στη σύνταξη, χτυπημένος και από αρθρίτιδα δεν είχε ούτε και πιάνο. Έτσι κάπου εκεί μέσα στη λιτή ζωή ενός 77χρονου, μια μέρα του χτύπησε την πόρτα η φήμη, στο πρόσωπο του Ry Cooder.
Ο σχεδόν περιθωριοποιημένος αμερικάνος μουσικός, με ελάχιστες προσωπικές επιτυχίες και αντίστοιχα τρανταχτές συνεργασίες με κολοσσιαία ονόματα, όπως οι Stones αλλά και σημαντικές επιτυχίες στον κινηματογράφο (Paris- Texas) σε μια διαρκή αναζήτηση ταλέντων μέσα από τα αζήτητα του τρίτου κόσμου και της απομόνωσης σε ένα ταξίδι στην Κούβα τον ανακαλύπτει, ανάμεσα σε μια 10άδα σχεδόν ξεχασμένων υπέργηρων μουσικών. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο Ry Cooder μαζί με τον παραγωγό της World Circuit Nick Gold τρέχουν στην Κούβα και ηχογραφούν τον περίφημο δίσκο Buena Vista Social Club. Χτυπάνε φλέβα. Ο πλανήτης αγκαλιάζει σφιχτά το ξεχασμένο αυτό διαμάντι της Κούβας και τα ταμεία σπάνε. Η κυβέρνηση Clinton τρέχει στα δικαστήρια τους παραγωγούς γιατί σπάσανε το εμπάργκο, αλλά πλέον είναι αργά. Η υπέργηρη μπάντα κάνει τουρνέ σε όλο τον πλανήτη. Ακόμα και στην Αθήνα.

Αμέσως ηχογραφείται (πάντα στα παλιά αναλογικά και ρημαγμένα Egrem Studios της Αβάνας) ο πρώτος δίσκος του Ruben Gonzalez: Ιntroducing.

B000005J55.01._AA240_SCLZZZZZZZ_.jpg


****

Στα 77 του χρόνια ο πιανίστας κυκλοφορεί τον πρώτο του διεθνή δίσκο.
Οι παραγωγοί αναφέρουν στο δίσκο ότι στην πρώτη τους συνάντηση σε μεγάλο ξενοδοχείο της Αβάνας δυσκολεύονταν να τον κάνουν να συγκεντρωθεί στη συζήτηση καθώς ο καημένος είχε καρφώσει τα μάτια του πάνω στο μεγάλο πιάνο που υπήρχε στο lobby και δεν είχε διάθεση για συζητήσεις για συμβόλαια και τέτοια. Αφού πήραν την άδεια από τη διεύθυνση, ο πιανίστας έκατσε στο πιάνο, ξέχασε την αρθρίτιδα και μετά βίας τον πήραν σηκωτό από το όργανο δυό ώρες μετά.

Στο δίσκο αυτό, βλέπει κανείς να ενσαρκώνεται η καταπιεσμένη φύση του πιανίστα και η μεγάλη του λαχτάρα να ξαναβγεί στην επιφάνεια. Παίζει βιαστικά και ενθουσιασμένα σαν να θέλει να πει μέσα στα 50 λεπτά του δίσκου όλα όσα δεν μπόρεσε να πει στα τελευταία 50 χρόνια. Η μπάντα ακολουθεί μαγεμένη τα αυτοσχεδιαστικά περάσματα και το κέφι είναι μεγάλο. Ο δίσκος είναι ασύνδετος με αυστηρά κριτήρια αλλά από την άλλη κρύβει μεγάλο ρομαντισμό. Τα κομμάτια είναι κλασικά κουβανέζικα σουξε, όλα παλιά και τετριμένα και χιλιοακουσμένα. Όμως η προσέγγιση είναι διαφορετική. Είναι αυτή του υποσιτισμένου ρακένδυτου ναυαγού που του απλώνουν μπροστά του ένα πλουσιοπάροχο γεύμα. Και ήταν ένας δίσκος που υπόσχονταν πολλά.

Στο μεταξύ οι περιοδείες συνεχίζονταν με αμείωτο ρυθμό. Ο σκηνοθέτης Βιμ Βεντερς τρέχει μαζί με τον Ry Cooder στην Κούβα και γυρίζει την αντίστοιχη Buena Vista Social Club ταινία – ντοκυμανταίρ. Όλα τα γραφικά γερόντια μουσικοί εμφανίζονται να περιγράφουν με τρακ την απλή ζωή τους και το πέρασμά τους από την αφάνεια στο πρόσωπο της κάμερας.
Οι «τυμβωρύχοι» παραγωγοί, που μας έκαναν αυτό το ανέλπιστο δώρο σε μας αλλά και στους ίδιους τους μουσικούς στο λυκόφως της ζωής τους, τρίβουν τα χέρια τους. Βγάζουν δίσκο μετά το δίσκο από κάθε έναν τους χωριστά, ξεθάβοντας κάθε παλιά κουβανέζικη επιτυχία ή μη.

Η ταινία σπάει ταμεία και γυρίστηκε ταυτόχρονα με την ηχογράφηση του τραγουδιστή Ibrahim Ferrer, στο δίσκο του οποίου επίσης ο Ruben Gonzalez δείχνει την μεγάλη του τέχνη.
 
Last edited:

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,336
Ένα χρόνο αργότερα το 1997 ξεκινάει η ηχογράφηση του δεύτερου δίσκου του Ruben Gonzalez Chanchullo.
B00004X158.01.LZZZZZZZ.jpg


*****

Στο δίσκο αυτό πλέον ο Ruben έχει βρεί την παλιά καλή του φόρμα, και επανέρχεται δριμύτερος, ωριμος και αποφασιστικός. Το παίξιμό του είναι σαφέστατα δομημένο, βγάζει όλους τους άσσους από το μανίκι και χτυπάει αλύπητα τον αντίπαλο ακροατή. Ο αυτοσχεδιασμός ξεκινάει από τις απλές μορφές και βουτάει στα βαθειά. Στα βαθειά που μόνο η πείρα ενός 80άχρονου μπορεί να οδηγήσει. Η μπάντα είναι ίδια, και τα κομμάτια διαλεγμένα προσεκτικά. Συνθέσεις όπως τα πλήρως αυτοσχεδιαστικά Chanchullo, La lluvia, Pa’ gozar, ή η περίφημη σύνθεση του Arsenio De una manera espantosa μπορούν να κερδίσουν και τον πιο απαιτητικό ακροατή ακόμα κι αν ακούει ροκ, τζαζ ή έντεχνο λαϊκό.

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή (και φυσικά για πολλούς αναμενόμενη). Το νομισματοκοπείο της επιτυχίας συνέχισε το έργο του. Όλοι ανεξαιρέτως οι μουσικοί του Buena Vista έβγαλαν τουλάχιστον ένα δίσκο στην World Circuit και οι τουρνέ ήταν εξαντλητικές, πόσο μάλλον για ηλικιωμένους μουσικούς. Πρώτα έφυγε ο 90χρονος Compay Segundo, και αργότερα το 2003 ο μεγάλος Ruben και μετά ο Ferrer και νομίζω πέρισυ ο Pio Leyva. Τα συμπαθητικά γεροντάκια με τη λιτή τους ζωή, στο καφενείο, το τάβλι και το ρούμι ξαφνικά έπρεπε να αντιμετωπίσουν τα Καρνεγκι Χωλ και τα μέγαρα για να εξαργυρώσουν τα ήσυχα τελευταία τους χρόνια με το κουπόνι της διεθνούς αναγνώρισης.
 
Last edited:

Tasos_Th

Supreme Member
5 September 2006
3,060
Goteborg, Vastra Gotaland, SVERIGE
Μιάς και αναφέρατε και τα υπόλοιπα γερόντια τις παρέας του Buena Vista Social Club,

θα ήταν υπέροχο να κάνατε ένα αντίστοιχο αφιέρωμα στον Compay Segundo , τον Ibrahim Ferrer αλλά και την diva τους την Omara Portuondo και της οποίας το album είναι εκπληκτικό .

O Ry Cooder με τον Manuel Galban κυκλοφόρησαν κι ένα album ονόματι Mambo sinuendo , με πολύ ωραία κομμάτια .
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,336
Συνήθως κάνω αφιερώματα, μόνο γιά δίσκους που έχω, και συνεπώς έχω σαφή άποψη.
Από την παρέα προσωπικά δεν μου άρεσε ο Compay, ούτε η Omara.
Γιά τον Ferrer πολύ ευχαρίστως.

Επίσης θεώρησα υπερβολικό το δίσκο του Cooder με τον Galban, καθώς η άποψή μου είναι ότι το παίξιμο του Cooder ποτέ δεν έδενε με αυτούς. Σίγουρα έκανε καλή προσπάθεια στο μάζεμά τους και την προώθησή τους, αλλά το να παίζει και μαζί τους ήταν σαν τη μύγα μεσ το γάλα.


Πάντως γιά οποιονδήποτε, δοκιμάστε και οι υπόλοιποι την πέννα σας ή το πληκτρολόγιό σας.
Είστε ευπρόσδεκτοι και περιμένουμε.
 

Tasos_Th

Supreme Member
5 September 2006
3,060
Goteborg, Vastra Gotaland, SVERIGE
Επίσης θεώρησα υπερβολικό το δίσκο του Cooder με τον Galban, καθώς η άποψή μου είναι ότι το παίξιμο του Cooder ποτέ δεν έδενε με αυτούς. Σίγουρα έκανε καλή προσπάθεια στο μάζεμά τους και την προώθησή τους, αλλά το να παίζει και μαζί τους ήταν σαν τη μύγα μεσ το γάλα.

Κι εγώ αυτό διαπίστωσα, αφού το άκουσα και μετά. ( το Mambo sinuendo εννοώ )