O Schubert ήταν 22 ετών όταν συνέθεσε την σονάτα γιά πιάνο Νο.664 ,το 1819,όταν ακόμα η υγεία του δέν είχε πληγεί,και ο ίδιος βρισκόταν στο Steyr τής Αυστρίας γιά καλοκαιρινές διακοπές.
Εκεί συνέθεσε και το Κουϊντέτο´Πέστροφα´..
Η 664 ονομάζεται και ´Little Sonata' γιά να διαφοροποιηθεί απο την 959,που επίσης έχει συντεθεί σε Λά Ματζόρε.
Ο νεαρός Schubert ανυποψίαστος γιά τά μελλούμενα γραφει μιά θεσπέσια μελωδία,κάπως ´δειλή´μιάς και ακόμα δέν νοιώθει καθόλου ασφαλής γιά την τεχνική του αρτιότητα..
Ομως η λυρική του φλέβα ειναι τόσο πηγαία και ρέουσα ,πού η 664 είναι μιά σύνθεση γεμάτη χαρά για την ζωή και απολύτως εναρμονισμένη μέ την ξενοιασιά τού νεαρού Franz ,που περιτργιρίζεται απ´τούς φίλους του σε μιά εξαίσια φύση και πιθανότατα ερωτευμένος..
Το Allegro Moderato διαπερνάται απ´την αρχή ως το τέλος,απο έναν πανέμορφο λυρισμό που στηρίζεται σέ μιά απλή μελωδία,η οποία σπάνια διακόπτεται απο μικρά ξεσπάσματα περίσκεψης..
Το Andante ακούγεται σάν μιά ευχαριστήρια προσευχή γιά τό ιδιο το Ζήν ενώ το τρίτο και τελευταίο μέρος(Αllegro)είναι φωτεινό,και κελαρυστό,γεμάτο χάρη και ομορφιά.
Μιά sonata πού δείχνει την έμφυτη ικανότητα τού Schubert νά παράγει αυθεντική μουσική εντελώς άκοπα,λές και η μελωδία γεννήθηκε σε αυτόν απ´την πρώτη μέρα πού αντίκρυσε την ζωή.
O Κempff τήν ερμηνεύει προσηλωμένος απόλυτα στήν ´γραμμή Schubert'και αναδεικνύει απολύτως τήν φωτεινότητα και τήν γλυκύτητα τής σύνθεσης και προφανώς αποτελεί,γιά μιάν ακόμα φορά την ερμηνεία αναφοράς ως πρός τό ´μέτρο´...
Παρόμοια ερμηνεία μπορούμε να ακούσουμε απο την Maria Joao Pires,στήν ευαισθησία τής οποίας ταιριάζει απόλυτα αυτού τού είδους η μουσική τού Schubert...
Ομως ανάμεσα σε αυτούς τούς δυό ερμηνευτές παρεμβάλλεται η ερμηνεία τού Richter,ο οποίος σε ηλικία 66 ετών τήν παρουσιάζει 'ζωντανά´στο Τόκυο τό 1979 και ο οποίος αντιμετωπίζει τον Schubert όχι ως στιγμιότυπο και κατά γράμμα,αλλά έχοντας ολοκληρωμένη αντίληψη τής σύντομης ζωή του.
Ετσι η 664 ενώ με τον Richter δέν χάνει τήν μελωδία της και τον λυρισμό της,ερμηνεύεται μέ περισσότερες ´σκιάσεις´και αυτό φαίνεται απο τό πώς αποδίδεται το Allegro Moderato,πού ειναι πολύ πιό moderato ,απο τίς συνήθεις ερμηνείες,αλλά και μοιάζει νά αντιμετωπίζεται ως μιά προανάκρουση τών μελλουμένων.
Ο Richter τονίζει έντονα τά μικρά περάσματα ´περίσκεψης´τού πρώτου μέρους και υπονοεί μιά ´ασυνείδητη δραματικότητα´πού δεν συναντάται αλλού.
Mιάς και η συγκεκριμένη sonata δεν προσφέρεται γιά επίδειξη τής μνημειώδους τεχνικής τού Richter,ο ερμηνευτής επιλέγει να της προσδώσει έναν ελαφρώς ´σκοτεινό´λυρισμό,πού συναρπάζει.
Ακόμα και στο ανέφελο allegro εμφανίζονται κάποιες ´πινελιές´σύννεφιάς..
Ιδιοσυγκρασιακό μέν ,ευφυές δέ.
........................................................................................................
Η Sonata 784 είναι μιά εντελώς ´άλλη´μουσική...
Προκύπτει στά 1823 και είναι η πρώτη σονάτα γιά πιάνο,που γράφεται απο την στιγμή που ο Schubert μαθαίνει οτι έχει προσβληθεί απο σύφιλι.
Η σονάτα δεν εκδίδεται παρά 11 χρόνια μετά τον θάνατο τού Συνθέτη...
O Richter ,εξ ιδιοσυγκρασίας,βρίσκεται μέσα στο στοιχείο του...Ετσι και αλλοιώς αδυνατεί να κατανοήσει τον Schubert ακόμα και στά πιό λυρικά του,ως συνθέτη τής φωτεινότητας...
Ο Richter ερμηνεύει το πρώτο μέρος(Allegro giusto)οπως κανένας άλλος...
Αναδεικνύει συγκλονιστικά τά ανάμεικτα συναισθήματα απελπισίας και ελπίδας που αποτυπώνονται στο Χειρόγραφο......
Νότες γαλήνης και ελπίδας διακόπτονται απο χειμαρρώδη κοντράστ αγριας απελπισίας,πού καθηλώνουν,αλλά πού τελικά αναδεικνύουν εν συνόλω την επικράτηση τού τραγικού στοιχείου στο συγκλονιστικό αυτό πρώτο μέρος.
Ο τρόπος πού ακούγονται οι ´χαμηλές´νότες αποτυπώνουν τήν απειλή πού αιωρείται στην ατμόσφαιρα...
Δέν έχω ακούσει καλύτερη περιγραφή τού ´μουδιάσματος´,τού ´Why me'και τού ´bargaining´στοιχεία πού συνοδεύουν τον άνθρωπο μόλις μαθαίνει πώς έχει υποστεί μιά ανεπανόρθωτη βλάβη στην υγεία του,αλλά πού παρά ταύτα ως ´παρα φύσιν αισιόδοξο Ζώον'ελπίζει μέχρις το τέλος...
Το Andante ξεκινά γαλήνια και ειρηνικά αλλά γρήγορα εξαφανίζεται αυτή η επίπλαστη ηρεμία γιά να ακολουθήσει η αναταραχή και η διάσπαση τής μελωδίας ,ενδεικτικό τής ψυχικής κατάστασης τού Συνθετη...
Το πώς αντιμετωπίζεται το andante απο τον Richter ειναι πραγματικά μουσικά αξεπέραστο,όπως και ο τρόπος του,μετά την ´θυελλα´,όπου επιστρέφει στην αρχική τρυφερή και γαλήνια κατάσταση.
Tό τελευταίο μέρος(Allegro Vivace) λιγότερο ´βαρύ´επιφανειακά διέπεται απο σχετική ´μουσική αρμονία-συνήχηση´...
Ο Schubert δέν αφήνει τον εαυτό του να ´κυλίσει´στην κατάθλιψη και δείχνει πώς μπορεί να ελέγχει και να παλέψει την κατάστασή του...
Συγκρατημένη ελπίδα ,γεμάτη αναρώτηση και αγωνία για το μέλλον,αλλά και ενδείξεις απόπειρας αντιμετώπισης του πεπρωμένου ακόμα και άν αυτό δεν μπορεί να ελεγχθεί μιάς και είναι ´αναπόφευκτο´....
Η 784 αποτελεί επι τής ουσίας μιά μουσική προσωπική μελέτη πάνω στην ανθρώπινη στάση τού πώς αλλάζει η ζωή μας απο την μιά μέρα στην άλλη με τό πού μαθαίνουμε κάτι πολύ δυσάρεστο οπότε και διαλύεται η ´μακάρια βεβαιότητα τού άτρωτου ´και μάς υπενθυμίζεται πώς η ´καταδίκη´έχει ημερομηνία λήξεως...
Σονάτα υπόδειγμα γιά το πεπερασμένο τού Ανθρώπου,πού βρίσκει στον Richter(σύμφωνα πάντα με τήν υποκειμενική μου αίσθηση)τον απόλυτο ερμηνευτή...
Οι 666 και 784 έχουν εκδοθεί ξανά απο την Regis ,με τον Richter και κοστίζουν κάτι παραπάνω απο έναν ανεμελο πρωινό καφέ..............Αριστουργηματικές ερμηνείες..
Εκεί συνέθεσε και το Κουϊντέτο´Πέστροφα´..
Η 664 ονομάζεται και ´Little Sonata' γιά να διαφοροποιηθεί απο την 959,που επίσης έχει συντεθεί σε Λά Ματζόρε.
Ο νεαρός Schubert ανυποψίαστος γιά τά μελλούμενα γραφει μιά θεσπέσια μελωδία,κάπως ´δειλή´μιάς και ακόμα δέν νοιώθει καθόλου ασφαλής γιά την τεχνική του αρτιότητα..
Ομως η λυρική του φλέβα ειναι τόσο πηγαία και ρέουσα ,πού η 664 είναι μιά σύνθεση γεμάτη χαρά για την ζωή και απολύτως εναρμονισμένη μέ την ξενοιασιά τού νεαρού Franz ,που περιτργιρίζεται απ´τούς φίλους του σε μιά εξαίσια φύση και πιθανότατα ερωτευμένος..
Το Allegro Moderato διαπερνάται απ´την αρχή ως το τέλος,απο έναν πανέμορφο λυρισμό που στηρίζεται σέ μιά απλή μελωδία,η οποία σπάνια διακόπτεται απο μικρά ξεσπάσματα περίσκεψης..
Το Andante ακούγεται σάν μιά ευχαριστήρια προσευχή γιά τό ιδιο το Ζήν ενώ το τρίτο και τελευταίο μέρος(Αllegro)είναι φωτεινό,και κελαρυστό,γεμάτο χάρη και ομορφιά.
Μιά sonata πού δείχνει την έμφυτη ικανότητα τού Schubert νά παράγει αυθεντική μουσική εντελώς άκοπα,λές και η μελωδία γεννήθηκε σε αυτόν απ´την πρώτη μέρα πού αντίκρυσε την ζωή.
O Κempff τήν ερμηνεύει προσηλωμένος απόλυτα στήν ´γραμμή Schubert'και αναδεικνύει απολύτως τήν φωτεινότητα και τήν γλυκύτητα τής σύνθεσης και προφανώς αποτελεί,γιά μιάν ακόμα φορά την ερμηνεία αναφοράς ως πρός τό ´μέτρο´...
Παρόμοια ερμηνεία μπορούμε να ακούσουμε απο την Maria Joao Pires,στήν ευαισθησία τής οποίας ταιριάζει απόλυτα αυτού τού είδους η μουσική τού Schubert...
Ομως ανάμεσα σε αυτούς τούς δυό ερμηνευτές παρεμβάλλεται η ερμηνεία τού Richter,ο οποίος σε ηλικία 66 ετών τήν παρουσιάζει 'ζωντανά´στο Τόκυο τό 1979 και ο οποίος αντιμετωπίζει τον Schubert όχι ως στιγμιότυπο και κατά γράμμα,αλλά έχοντας ολοκληρωμένη αντίληψη τής σύντομης ζωή του.
Ετσι η 664 ενώ με τον Richter δέν χάνει τήν μελωδία της και τον λυρισμό της,ερμηνεύεται μέ περισσότερες ´σκιάσεις´και αυτό φαίνεται απο τό πώς αποδίδεται το Allegro Moderato,πού ειναι πολύ πιό moderato ,απο τίς συνήθεις ερμηνείες,αλλά και μοιάζει νά αντιμετωπίζεται ως μιά προανάκρουση τών μελλουμένων.
Ο Richter τονίζει έντονα τά μικρά περάσματα ´περίσκεψης´τού πρώτου μέρους και υπονοεί μιά ´ασυνείδητη δραματικότητα´πού δεν συναντάται αλλού.
Mιάς και η συγκεκριμένη sonata δεν προσφέρεται γιά επίδειξη τής μνημειώδους τεχνικής τού Richter,ο ερμηνευτής επιλέγει να της προσδώσει έναν ελαφρώς ´σκοτεινό´λυρισμό,πού συναρπάζει.
Ακόμα και στο ανέφελο allegro εμφανίζονται κάποιες ´πινελιές´σύννεφιάς..
Ιδιοσυγκρασιακό μέν ,ευφυές δέ.
........................................................................................................
Η Sonata 784 είναι μιά εντελώς ´άλλη´μουσική...
Προκύπτει στά 1823 και είναι η πρώτη σονάτα γιά πιάνο,που γράφεται απο την στιγμή που ο Schubert μαθαίνει οτι έχει προσβληθεί απο σύφιλι.
Η σονάτα δεν εκδίδεται παρά 11 χρόνια μετά τον θάνατο τού Συνθέτη...
O Richter ,εξ ιδιοσυγκρασίας,βρίσκεται μέσα στο στοιχείο του...Ετσι και αλλοιώς αδυνατεί να κατανοήσει τον Schubert ακόμα και στά πιό λυρικά του,ως συνθέτη τής φωτεινότητας...
Ο Richter ερμηνεύει το πρώτο μέρος(Allegro giusto)οπως κανένας άλλος...
Αναδεικνύει συγκλονιστικά τά ανάμεικτα συναισθήματα απελπισίας και ελπίδας που αποτυπώνονται στο Χειρόγραφο......
Νότες γαλήνης και ελπίδας διακόπτονται απο χειμαρρώδη κοντράστ αγριας απελπισίας,πού καθηλώνουν,αλλά πού τελικά αναδεικνύουν εν συνόλω την επικράτηση τού τραγικού στοιχείου στο συγκλονιστικό αυτό πρώτο μέρος.
Ο τρόπος πού ακούγονται οι ´χαμηλές´νότες αποτυπώνουν τήν απειλή πού αιωρείται στην ατμόσφαιρα...
Δέν έχω ακούσει καλύτερη περιγραφή τού ´μουδιάσματος´,τού ´Why me'και τού ´bargaining´στοιχεία πού συνοδεύουν τον άνθρωπο μόλις μαθαίνει πώς έχει υποστεί μιά ανεπανόρθωτη βλάβη στην υγεία του,αλλά πού παρά ταύτα ως ´παρα φύσιν αισιόδοξο Ζώον'ελπίζει μέχρις το τέλος...
Το Andante ξεκινά γαλήνια και ειρηνικά αλλά γρήγορα εξαφανίζεται αυτή η επίπλαστη ηρεμία γιά να ακολουθήσει η αναταραχή και η διάσπαση τής μελωδίας ,ενδεικτικό τής ψυχικής κατάστασης τού Συνθετη...
Το πώς αντιμετωπίζεται το andante απο τον Richter ειναι πραγματικά μουσικά αξεπέραστο,όπως και ο τρόπος του,μετά την ´θυελλα´,όπου επιστρέφει στην αρχική τρυφερή και γαλήνια κατάσταση.
Tό τελευταίο μέρος(Allegro Vivace) λιγότερο ´βαρύ´επιφανειακά διέπεται απο σχετική ´μουσική αρμονία-συνήχηση´...
Ο Schubert δέν αφήνει τον εαυτό του να ´κυλίσει´στην κατάθλιψη και δείχνει πώς μπορεί να ελέγχει και να παλέψει την κατάστασή του...
Συγκρατημένη ελπίδα ,γεμάτη αναρώτηση και αγωνία για το μέλλον,αλλά και ενδείξεις απόπειρας αντιμετώπισης του πεπρωμένου ακόμα και άν αυτό δεν μπορεί να ελεγχθεί μιάς και είναι ´αναπόφευκτο´....
Η 784 αποτελεί επι τής ουσίας μιά μουσική προσωπική μελέτη πάνω στην ανθρώπινη στάση τού πώς αλλάζει η ζωή μας απο την μιά μέρα στην άλλη με τό πού μαθαίνουμε κάτι πολύ δυσάρεστο οπότε και διαλύεται η ´μακάρια βεβαιότητα τού άτρωτου ´και μάς υπενθυμίζεται πώς η ´καταδίκη´έχει ημερομηνία λήξεως...
Σονάτα υπόδειγμα γιά το πεπερασμένο τού Ανθρώπου,πού βρίσκει στον Richter(σύμφωνα πάντα με τήν υποκειμενική μου αίσθηση)τον απόλυτο ερμηνευτή...
Οι 666 και 784 έχουν εκδοθεί ξανά απο την Regis ,με τον Richter και κοστίζουν κάτι παραπάνω απο έναν ανεμελο πρωινό καφέ..............Αριστουργηματικές ερμηνείες..
Last edited:
grinning-smiley-043 )σαφώς ανήκεις σε αυτούς πού καταλαβαίνουν πώς η κλασσική λεγόμενη μουσική παραμένει επίκαιρη και ζωντανή ,ακριβώς επειδή υπάρχουν παραλλαγές και διαφορετικές προσεγγίσεις μεγάλων ερμηνευτών στο ιδιο έργο.
