Τα HD600-650 έχουν υποστεί κάποιες "βελτιώσεις" . Η πρώτη και σημαντικότατη ήταν η αλλαγή του υλικού του διαφράγματος από μετάξι σε μεταλλικό. Το πρώτο το "μαύρο" είναι εξαιρετικά ξεκούραστο, βελούδινο που λένε πολύ ή που κάποιοι άλλοι λένε "veiled" . Ωστόσο αυτό είχε την ικανότητα φοβερού scaling, έναντι του δεύτερου πράγμα που έχω ακουσει ο ίδιος με τα δύο δίπλα δίπλα και οδηγώντας με ένα απλό fiio και έναν ακριβό ενισχυτή (δεν θυμάμαι, πάνε χρόνια...) . Θέλω να καταλήξω στο ότι το scaling στα πρώτα μοντέλα τουλάχιστον υπήρχε και ήταν εντυπωσιακό...
Δεν είναι το διάφραγμα που άλλαξε η Sennheiser στα 650 κάπου μετά το 2006. Διάφραγμα είναι η μεμβράνη που πάλλεται για να δημιουργήσει ήχο.
Εκείνο που άλλαξε είναι την μαύρη μεταξένια μπάφλα με ασημί χρώματος μεταλλική διάτρητη. Γύρω από τα μεγάφωνα υπάρχει μια επίπεδη επιφάνεια που παγιδεύει τον αέρα ανάμεσα στο κεφάλι σου και το μεγάφωνο. Αυτή την επιφάνεια λέμε μπάφλα.
Η μπάφλα παίζει καθοριστικό ρόλο στην χροιά του ακουστικού. Ανάλογα με τον σχεδιασμό των-μικροσκοπικών-πόρων της καθορίζει πόσο μπασάτο και κλειστό ή πόσο άμπασο και ανοικτό θα είναι το ακουστικό. Καλός σχεδιασμός δίνει πολύ φυσικές μεσαίες και πρίμα χωρίς να θυσιάζεται το bass impact. Το σήμα κατατεθέν όλων των senn πάνω από τα HD600. Η μεταλλική μπάφλα είναι μάλλον πατέντα της Sennheiser γιατί στις άλλες εταιρείες(και κατώτερα senn μοντέλα) χρησιμοποιούν κατά κόρον χάρτινες με σαφώς κατώτερα ηχητικά χαρακτηριστικά.
Το scaling είναι λίγο πολύ ένας μύθος για να παρουσιάσουν ελαττώματα του ακουστικού/ηχείου ως δήθεν ελαττώματα των ηλεκτρονικών. Τα καλοσχεδιασμένα ηλεκτρονικά είναι σε τεράστιο βαθμό διάφανα. Δηλαδή, παρουσιάζουν απειροελάχιστες έως και καθόλου διαφορές όταν ακούς σε ματσαρισμένες εντάσεις, χωρίς να ξέρεις τι παίζει κάθε φορά. Πράγμα που δεν κάνει κανένας audiophile.