Εγω παλι συμφωνώ με την πλειοψηφία που απογοητευτικέ από αυτό το τρίτο μέρος
Στην τριτη συνεχεία του spiderman βλεπουμε έναν αχταρμά προσώπων και καταστάσεων.
Τιποτα δεν λείπει.
Πως λεμε, ένα σάντουιτς με γυρο, ψωμάκι, σαλτσα, μουστάρδα ,πατάτες και ότι άλλο τραβάει η ψυχή σου;;;
Ε έτσι ακριβώς γίνετε και εδώ.
Ο δεύτερος spiderman μου ειχε αρεσει πολύ, και μ'ειχε κάνει οπαδό του comic που σημειωτέον ποτε δεν ειχα διαβάσει στα παιδικά μου χρονια.
Μερικοί από τους λόγους που βρηκα το No 2 πιο πετυχημένο ακομα και από το πρωτο μερος ηταν ο ενδιαφέρον χαρακτηρας του κακου Doctor Octopu αποτυπωμενο από τον Alfred Molina και δευτερον η πιο λεπτομερή μάτια στον Parker.
Τα προσωπικά προβλήματα του σουπερ ηρωα που δεν μπορούσε να βαλει σε ταξη την ζωη του, η αμολόγητη αγαπη του προς την Mary Jane Watson και η αδυναμια του βρει τον δρομο του ,τον εκανε πιο ευάλωτο και πιο συμπαθεί από εναν τυπικό ακλόνητο σουπερ ντουπερ υπερηρωα που δεν κωλώνει πουθενα.
Αυτό το τελευταιο ,μου δόθηκε στην αρχη η εντύπωση πως πηγε να επαναληφθεί και στο τριτο μερος ως σίγουρη συνταγή, αλλα εγινε με υπερβολικό ζήλο και σε υπερβολική δοση.
Τόσο, που τελικα η αισθηματική ιστορια με την Jane Watson αρχισε να κουράζει και η κάθε εμφάνιση της στο πανι έφτασε να συνοδεύεται με αναστεναγμούς απαξίωσης ( οχου παλι αυτή;
Στο στρατόπεδο των κακων η υπερβολική δοση έδωσε ρεστα.
Venom , Sandman και Goblin Jr σε μια ταινια;
Ο καθενας από αυτους θα μπορούσε να εχει από μονος του μια ,και να μην φτασουμε όπως τωρα να εχουμε μια διαίρεση στους χαρακτήρες των κακών ,που ειχε ως συνέπεια να περνανε από μπροστά μας ως καρικατούρες , με μια μικρη εξαίρεση τον Sandman καθως ειχε αρκετα κοινα με το χαρακτήρα του Doctor Octopus .
Πάντα πίστευα πως για την επιτυχία ενός τετοιου εγχειρήματος ο ρολος του κακου θα πρέπει να είναι τουλάχιστον στα ιδιο υψηλό επιπεδο με αυτό του καλού (τι θα ήταν ο batmanαν δεν υπηρχε ο joker
πραγμα που σε αυτήν την περίπτωση δεν επετεύχθη.
Στον τομεα των εφε το τρίτο μέρος ειχε τις πιο τρελές σε έμπνευση σκηνες που ειδαμε ως τωρα, με το ανάλογο τμημα να δινει ρεστα στην υλοποίηση τους .
Η σκηνή με την μεταμόρφωση του Sandman , το κυνηγητό με το Goblin αλλα και η τελική σκηνή μαχης με ολους του πρωταγωνιστές ηταν τέλειες.
Τέλειες όμως ηταν και οι κωμικές στιγμες της ταινιας.
Πολύ πετυχημένες ερχόντουσαν σαν ανάσες να μας ριξουν από τα γελια.
Τέλος οσον αφορα την μουσική , η κοντρα του Sam Raimi με τον Daniel Elfman δεν βγήκε σε καλο.
Το soundtrack του Christopher Young δεν ειχε την σπιρτάδα των προηγουμένων και μαλιστα σε κάποιες σκηνές σε κούραζε .
Αν δεν υπηρχε και το main theme από τον Elfman θα ηταν η απόλυτη καταστροφή.
Για το ειδος της 5,5/10