Steven Spielberg... επάγγελμα: παραμυθάς

[Photis]

Το έβλεπα παρέα με τον αδερφό μου μέρα παρα μέρα. Τρελό γέλιο! Τότε θυμόμουν κάθε ατάκα απ'έξω. Αγαπημένος χαρακτήρας ο Μπελούσι με το P-40 tomahawk που το γέμιζε στα πιο απίθανα μέρη (βενζινάδικα, κρυφές "Ιαπωνικές" βάσεις στην Πομόνα). Έχει και την καλύτερη ατάκα στην ταινία (this means WAR)...

Τρελά ζευγάρια πολλά στην ταινία, με πιο τρελό από όλα την Νάνσυ Άλλεν και τον κακομοίρη (δεν θυμάμαι το όνομά του) υπασπιστή του Στρατηγού Στήλγουελ (άλλος ψυχάκιας αυτός, που πήγαινε να δει το Dumbo και κουβάλαγε και ένα λόχο συνοδεια), που έφτασε σε σημείο να απογειώσει αεροπλάνο για να "φάει γλυκό".

 

[Maestro]

Re: Απάντηση: Re: Steven Spielberg επαγγελμα : παραμυθας

εγω θελω να τα βλεπω τελειως χωριστα

Συμφωνώ απόλυτα... δεν υπάρχει κανένας λόγος να αποτυπώσεις ακριβώς ένα βιβλίο σε φιλμ... γιατί άλλο ρυθμό και ανάγκες έχει ένα βιβλίο και άλλο μια ταινία. Οι ταινίες οφείλουν να είναι απλά "εμπνευσμένες από" βιβλία, και όχι πιστές μεταφορές αυτών.

 

[superfly]

Απάντηση: Re: Steven Spielberg επαγγελμα : παραμυθας

εκτός από εμένα, τον Stelios και τον Ντοκ, κανείς άλλος εδώ μέσα δεν έχει δεί το "1941";
Mandatory viewing αν μου επιτρέπετε: buy, borrow or steal.

Βαλτε και μενα μεσα...

 

[Lepton]

Το 1941 είναι από τις λίγες κωμωδίες που γέλασα τόσο πολύ, αν και μόνος μου. Αλλά έχω να το δω καμιά 15αριά χρόνια.

Τις Στενές Επαφές την είδα πρώτη φορά πριν μερικούς μήνες και δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Βέβαια, είναι αρκετά δύσκολο να κρίνεις ένα τέτοιο είδος τόσα χρόνια μετά.

Το A.I. είναι δύσκολο να το εκτιμήσεις, αφενός διότι ήταν δύο σκηνοθέτες, αφετέρου διότι ήταν πολύ άνιση ταινία, και σεναριακά και σκηνοθετικά.

Ε.Τ., Hook, Indiana (το 4ο δεν το έχω δει), Minority Report (εκτός από το τελευταίο πεντάλεπτο), Terminal από αυτά που μου άρεσαν (αλλά δεν ξετρελάθηκα) όταν τα είδα. Jurrasic, Catch me if you can μετριότερα. Τα υπόλοιπα δεν τα έχω δει. Το The Duel είναι η πρώτη μου προτεραιότητα.

Εμένα δεν μου φαίνεται ότι έχει κάποια ιδιαίτερη γραφή, ώστε να χαρακτηριστεί auter, αλλά ίσως αυτό οφείλεται στο ότι έχει σε μεγάλο βαθμό βάλει τη σφραγίδα του στο σύγχρονο αμερικάνικο σινεμά. Πώς λοιπόν μπορούμε να κρίνουμε έναν καλλιτέχνη που είναι ουσιαστικά ρυθμιστής αυτού που λέμε mainstream, όταν τείνουμε να ταυτίζουμε την ποιότητα με την απόσταση από αυτό; Υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσαμε να τον παραλληλίσουμε με τη Madonna, αν και νομίζω ότι εκείνη τα καταφέρνει καλύτερα.

Εν τέλει, ο Spielberg είναι αρκετά πιθανό να με διασκεδάσει. Σπάνια θα με καταπλήξει και σε καμία περίπτωση δεν τον τοποθετώ στους προσωπικούς αγαπημένους μου.

 

[MoDis]

http://www.in.gr/news/AcademyAwards/Article.aspx?lngEntityID=781623

Πιστεύοντας ότι θα κερδίσει μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για το Jaws, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έβαλε ένα κινηματογραφικό συνεργείο να κινηματογραφήσει την αντίδρασή του. Όταν δεν κέρδισε μια θέση στην πεντάδα, ο Σπίλμπεργκ «συνελήφθη» να λέει μπροστά στην κάμερα: «Δεν το πιστεύω! Επέλεξαν τον Φελίνι αντί για μένα!»

!!!!

 

[GD197]

Φοβερη χρονια το 75 παντως. πολυ δυνατες ταινιες
μου κανει εντυπωση το πως αντεδρασε εαν αντεδρασε ετσι
τον φελινι επελεξαν οχι κανεναν τυχαιο...εκτος εαν θεωρουσε απο τοτε τον εαυτο του καλυτερο του φελινι

 

[JL_?]

Πρέπει να είχε περίεργη αντίληψη εκείνη την εποχή. Πέρα από το ότι θεωρούσε εαυτόν ανώτερο από Φελίνι, ταυτόχρονα θεωρούσε και εαυτόν χειρότερον από Τζωρτζ Λούκας... :flipout:

 

[GD197]

δηλαδη κατα τον spielberg πηγαινε φελινι<σπηλμπεργκ< λουκας??
χμμμ...ειναι και αυτο μια αποψη:flipout:

 

[Cinemusic - Ανδρέας]

Ειμαι φίλος αυτης της νοοτροπίας γιατι δείχνει άνθρωπο που πίστευε από την αρχη της καριέρας του στον εαυτό του και στις δυνατότητες του. Και όπως έδειξε αργοτερα το μέλλον, δεν ειχε αδικο.
Παντως η έκπληξη του ισως να μην εχει να κανει τοσο με το γεγονός ότι επιλέχτηκε η ταινια του Φελινη αντι του Jaws, αλλα μάλλον για το γεγονός ότι το Amarcord του Felini ηταν προπέρσινη ταινια ( του 1973) και λογικα δεν θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στις υποψηφιότητες .
Τη δεκαετία του 70 όπως και του 80, πολύ δύσκολα μια ταινια που υποτιμητικά χαρακτηρίζεται εμπορική θα μπορούσε να παρει μια υποψηφιότητα και πολύ περισσότερο ένα βραβείο οσκαρ.
Τουλάχιστον ο Σπηλμπεργκ το γνωρισε καλα τα επόμενα χρονια ( Close Encounters of the Third Kind , Raiders of the Lost Ark ) μεχρι να παρει το βραβείο με τον τροπο που ήθελε η ακαδημία.

 

[Δημήτρης Ν.]

μόνο που ο Σπήλμπεργκ ούτε στον ύπνο του δεν θα μπορούσε να κάνει μιά ταινία σαν το Amarcord .-bye-

 

[Cinemusic - Ανδρέας]

Από την άλλη βεβαια και ο Fellini ουτε στον υπνο του θα μπορούσε να κανει πολλες από τις ταινίες του Spielberg .
Έκαστος στο ειδος του με την διαφορά ότι ο ενας εχει μεγαλύτερη γκαμα .

 

[Δημήτρης Θ.]

Ούτε ο Κουροσάβα θα μπορούσε να κάνει τον Ρόκι. Έκαστος στο είδος του.

 

[JL_?]

Re: Απάντηση: Steven Spielberg επαγγελμα : παραμυθας

Ούτε ο Κουροσάβα θα μπορούσε να κάνει τον Ρόκι. Έκαστος στο είδος του.

:grinning-smiley-043:flipout::flipout::flipout:Να 'σαι καλά... :flipout::flipout::flipout:

 

[GD197]

Re: Απάντηση: Steven Spielberg επαγγελμα : παραμυθας

:flipout:

Ούτε ο Κουροσάβα θα μπορούσε να κάνει τον Ρόκι. Έκαστος στο είδος του.

 

[GD197]

Re: Απάντηση: Steven Spielberg επαγγελμα : παραμυθας

Ειμαι φίλος αυτης της νοοτροπίας γιατι δείχνει άνθρωπο που πίστευε από την αρχη της καριέρας του στον εαυτό του και στις δυνατότητες του. Και όπως έδειξε αργοτερα το μέλλον, δεν ειχε αδικο.
Παντως η έκπληξη του ισως να μην εχει να κανει τοσο με το γεγονός ότι επιλέχτηκε η ταινια του Φελινη αντι του Jaws, αλλα μάλλον για το γεγονός ότι το Amarcord του Felini ηταν προπέρσινη ταινια ( του 1973) και λογικα δεν θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στις υποψηφιότητες .
Τη δεκαετία του 70 όπως και του 80, πολύ δύσκολα μια ταινια που υποτιμητικά χαρακτηρίζεται εμπορική θα μπορούσε να παρει μια υποψηφιότητα και πολύ περισσότερο ένα βραβείο οσκαρ.
Τουλάχιστον ο Σπηλμπεργκ το γνωρισε καλα τα επόμενα χρονια ( Close Encounters of the Third Kind , Raiders of the Lost Ark ) μεχρι να παρει το βραβείο με τον τροπο που ήθελε η ακαδημία.

καλα μην κολαμε τωρα στο εμπορικο η μη εμπορικο...και δεν νομιζω οτι ειναι υποτιμητικο να ειναι εμπορικο το σινεμα που κανει ενας δημιουργος
και ο τσαπλιν με τον χιτσκοκ κανανε σινεμα το οποιο ηταν εξαιρετικα δημοφιλες και γεμιζε αιθουσες....ιστορια ομως γραψανε οχι με τα εισιτηρια που κανανε αλλα με την τεχνη τους..

 

[Photis]

Re: Απάντηση: Steven Spielberg επαγγελμα : παραμυθας

μόνο που ο Σπήλμπεργκ ούτε στον ύπνο του δεν θα μπορούσε να κάνει μιά ταινία σαν το Amarcord .-bye-

Να με συγχωρείς πολύ Ντοκ, αλλά ταινία σαν το Άμαρκορντ πολλοί μπορούν να κάνουν. Και ο Σπίλμπεργκ μέσα σε αυτούς. Η πιο αφηγηματική και "γραμμική" ταινία του Φελίνι ήταν το Άμαρκορντ. Υπέροχη δεν λέω, αλλά δεν ήταν από τις χαρακτηριστικές του Φελίνι, ειδικά του Φελίνι εκείνης της περιόδου. Να θυμίσω ότι είχε προηγηθεί τόσο η Ντόλτσε Βίτα, όσο και το Οκτώμισι.

Τα παραπάνω φυσικά δεν σημαίνουν οτι ο Σπίλμπεργκ είναι καλύτερος του Φελίνι. Για να μην παρεξηγηθώ κι όλας.

 

[Cinemusic - Ανδρέας]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Steven Spielberg επαγγελμα : παραμυθας

καλα μην κολαμε τωρα στο εμπορικο η μη εμπορικο...και δεν νομιζω οτι ειναι υποτιμητικο να ειναι εμπορικο το σινεμα που κανει ενας δημιουργος
και ο τσαπλιν με τον χιτσκοκ κανανε σινεμα το οποιο ηταν εξαιρετικα δημοφιλες και γεμιζε αιθουσες....ιστορια ομως γραψανε οχι με τα εισιτηρια που κανανε αλλα με την τεχνη τους..

Κάθε άλλο ..
Δεν θεωρώ καθόλου υποτιμητικό τον ορο εμπορικός κινηματογράφος
Αυτοι που χρησιμοποιούν αυτό τον όρο στην πραγματικότητα τον χρησιμοποιούν ως άλλοθι για την δικη τους ανικανότητα σε αυτό το ειδος , γιατι κακα τα ψέματα…
Η ταινια που θα προκαλέσει το ενδιαφέρον του κόσμου κάνοντας τον να τη θυμάται για χρόνια είναι πολύ πιο δύσκολη στην δημιουργία της από μια ταινία αμφιβόλου ποιότητας και καλλιτεχνικής αξιας που όμως κρύβεται πισω από αυτές τις δυο έννοιες.
Συμφωνώ απόλυτα με το δυο παραδείγματα που αναφέρεις και που δείχνουν απλα πως η εμπορικότητα ενός εργου δεν μπορει να μειώσει την ποιότητας της …
Αντιθέτως πολλά δήθεν καλλιτεχνήματα σηκώνουν πολύ συζήτηση για το αν αξίζουν να φέρουν αυτό τον τιτλο .

 

[GD197]

δεν θα συμφωνησω μαζι σου γιατι βαζεις την εμπορικοτητα στην εξισωση της καλλιτεχνικης αξιας. αλλο πραγμα η εμπορικη αξια και αλλο η καλλιτεχνικη κατ εμε. Βεβαια καταλαβαινω αυτο που λες καθ’οτι το σινεμα ειναι η πιο λαικη μορφη τεχνης και το clout που εχει στο κοσμο ειναι αμεσα μετρησιμο εν αντιθεση με τις αλλες τεχνες και πολυς κοσμος θεωρει αυτο ως κριτιριο καλλιτεχνικης αξιας, οχι εγω ομως

αν η τεχνη ´μετριοταν’ με βαση το τι περναει πιο ευκολα στο κοσμο τοτε μπεργκμαν, φελινι κ.α. θα ηταν επιπεδο σεφερλη...για να μην μιλησουμε για αλλες τεχνες οπως την ζωγραφικη η τα εικαστικα

αν αυτα τα τα δυο συνηπαρχουνε τοτε ο σπιλμπεργκ θεωρητικα ειναι ο μεγαλυτερος κινηματογραφιστης ever καθοτι αν δεν κανω λαθος εχει κοψει τα περισσοτερα εισιτηρια απο οποιονδηποτε και ειναι ενας de facto παρα πολυ καλος σκηνοθετης.

ουτε ειναι πιο δυσκολο να γυρισεις μια εμπορικη ταινια σε σχεση με αυτο που αναφερεις ως καλλιτεχνημα....ας εχεις απο πισω μερικες δεκαδες εκατομμυριων σε προωθηση, πιστεψε με οι πιθανοτητες να κοψεις εισιτηρια ειναι παρα μα παρα πολλες. Ενδεχωμενως να ειναι πιο δυσκολο απο αποψης budget
και ο πολιτης κειν απετυχε εμπορικα αλλα αυτο δεν παει να πει οτι αδικως θεωρειται μια απο τις καλυτερες ταινιες ολων των εποχων. το οτι μια καλλιτεχνικη δημιουργια δεν την καταλαβαινει ο πολυς ο κοσμος δεν μειωνει την αξια της κατ'εμε. Να ανεβει ο κοσμος στο επιπεδο της, να βαλει το μυαλο του να δουλεψει!
Αυτη ειναι η δουλεια της τεχνης, να ψυχαγωγει οχι να διασκεδαζει

 

[Cinemusic - Ανδρέας]

Ο διαχωρισμός εμπορική αξια και καλλιτεχνικη αξια με βρίσκει καθετα αντίθετο…
Όπως γράφω παραπάνω τις περισσότερες φορες και ιδιαίτερα στις μερες μας χρησιμοποιείται ως άλλοθι των ατάλαντων που δεν μπορούν να συγκινήσουν με τα εργα τους και στην ουσια ετσι δικαιολογούν την αδιαφορία του κοινου..
Βέβαια σε αυτό συνηγορεί και μια μειοψηφία ψευτοδιανοούμενων που υποστηρίζει αυτά τα κατασκευασμένα καλλιτεχνήματα αλλα όπως γραφεις παραπάνω ο κινηματογράφος (όπως και κάθε άλλη μορφη τεχνης θα συμπληρωσω ) απευθύνεται στο ευρύ κοινο και όχι σε μια ειδική μειοψηφία..
Οι παραγωγές πολλων εκατομμυρίων δεν εξασφαλίζουν σε καμια περίπτωση την επιτυχία μια ταινιας και είναι πολλές φορες που εχουμε δει ναυάγια μεγαλων παραγωγών λογο της αδυναμίας του δημιουργού για κατι καλύτερο.
Συμφωνώ όμως σχετικα με το promotion και ποσο βοηθάει τις περισσότερες φορες.
Πάντως το βαρος ενός σκηνοθετη για μια ταινία πολλων εκατομμυρίων είναι πολύ μεγαλυτερο από κάποια low baget που αυτοπροβάλλεται ως καλλιτεχνική αρα με ελαφρα την καρδία από τον δημιουργό για τον αν θα εχει απήχηση στο κοινο…
Ένας άριστος δημιουργός καταφερνει να εχει απήχηση χωρις τα πολλα εκατομμύρια και παραδείγματα υπάρχουν άπειρα.

Τέλος οσον αφορά το παράδειγμα σου για τον Πολιτη Κέϊν θα πρεπει να ξερεις πως η ταινια δεν πατωσε μονο εισπρακτικά ( λογο της χαμηλής ποιότητας αντίληψης της λαϊκής μάζας ) αλλα κατακεραυνώθηκε από όλους τους κριτικούς της εποχής ( τα τοτε ανοιχτα μυαλά της εποχης) μεχρι που μετα από χρονια οι διάδοχοι κριτικοί την βάπτισαν αριστούργημα…




Δεν ήξερα ότι Σεφερλης περνάει τοσο πολυ στο κόσμο…

 

[JL_?]

Υπάρχουν οι σκηνοθέτες που κάνουν έργα που δεν συγκινούν κανέναν. Οι ταινίες τους πιάνουν εισπρακτικό και καλλιτεχνικό πάτο και συνήθως δεν γυρίζουν άλλες.

Υπάρχουν οι σκηνοθέτες που κάνουν έργα που συγκινούν μόνο τις μάζες και γεμίζουν πρόσκαιρα τις αίθουσες, συνήθως βγάζουν τα έξοδα τους και κάποια κέρδη. Οι ταινίες τους χάνονται στη λήθη του χρόνου.

Υπάρχουν οι σκηνοθέτες που κάνουν έργα που συγκινούν τους πάντες, γεμίζουν μακροχρόνια τις αίθουσες, γίνονται μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες και συνήθως αφήνουν το στίγμα τους και στις επόμενες γενιές.

Υπάρχουν οι σκηνοθέτες που κάνουν έργα που συγκινούν μόνο τους ίδιους και τους φίλους τους, με τους οποίους περνάνε ώρες συζητώντας τες, πίνοντας εκλεκτή σαμπάνια και καπνίζοντας ακριβά πούρα ή πίπες. Οι φίλοι των φίλων, θα γράψουν τα καλύτερα, αλλά σχεδόν κανείς δεν θα τις δει... Το οικονομικό δεν ενδιαφέρει κανέναν, καθώς δεν λείπει ούτε από τους σκηνοθέτες, ούτε από τους φίλους, ούτε από τους φίλους των φίλων...

Τέλος, υπάρχουν και οι σκηνοθέτες που ανήκουν σε μία από τις παραπάνω κατηγορίες, αλλά για διάφορους λόγους τις ταινίες τους δεν τις ανακαλύπτουν οι σύγχρονοί τους και έτσι η κατάταξή τους γίνεται συνήθως μετά τον θάνατό τους.