Εδώ και μέρικούς μήνες έχω στα χέρια μου ένα βιβλίο του.
Αποφάσισα να μην το ανοίξω πριν μάθω λίγα πράγματα για τον ίδιο, καθώς είχε φτάσει στα αυτιά μου ότι πρόκειται για ενδιαφέρουσα (αν μη τι άλλο) προσωπικότητα.
Η ποίηση είναι ούτως ή άλλως δύσκολη στην ανάγνωση, οπότε μια πρώτη γνωριμία με το δημιουργό πάντα βοηθάει.
Ψάχνοντας, βρήκα. Και βρήκα πράγματα ενδιαφέροντα, που μου φανέρωσαν έναν άνθρωπο ιδιαίτερο, διαφορετικό. Ένα σύγχρονο στοχαστή, καυστικό ποιητή, αθεράπευτα ρομαντικό κατά βάθος.
Ο λόγος που τον αναφέρω δεν είναι επειδή ξαφνικά ανακάλυψα έναν ακόμη καλό ποιητή. Δεν έχω καν αποκρυσταλλώσει μια γνώμη για την ποίησή του. Όταν τελειώσω τη συλλογή που διαβάζω, θα την παρουσιάσω εν συντομία.
Ο λόγος, λοιπόν, είναι ο τρόπος δράσης του.
Κορακοφωληά:
Σε ένα κτήμα του ποιητή στο Ξυλόκαστρο, την Κορακοφωληά, γίνονταν τακτικά τα Καλοκαίρια συγκεντρώσεις, λιτές κι απέρριτες, μεταξύ αθρώπων που είχαν κάτι να πουν ή ήθελαν απλώς να ακούσουν, να συμμετέχουν σε μια μυσταγωγία.
Από το 1972 εως το 1998, η Κορακοφωλιά φιλοξένησε εκατοντάδες ανθρώπων (μεταξύ των οποίων και γνωστοί ποιητές) που φαίνεται πως έχουν σημαδευτεί από τις βραδιές αυτές.
Όχι, δεν υπήρχε τίποτα το παράξενο εκεί, εκτός από τη θέληση του κόσμου να αποκτήσει γνώσεις και να μοιραστεί εμπειρίες. Ο ίδιος ο Τ. Μιχόπουλος επαναλάμβανε: "Η Κορακοφωληά δεν προσπαθεί να σώσει κανέναν, ούτε είναι εκδήλωση κάποιου Πολιτιστικού συλλόγου. Οι βραδιές γίνονται γιατί έτσι μας αρέσει."
Και μη φανταστείτε τίποτα το κυριλέ ή το ελιτίστικο. Όλα κάτω, στο χώμα, γύρω από μια φωτιά, με μηδενικά έξοδα. Εκεί όπου ο άνθρωπος ξαναβρίσκει τη χωμάτινη φύση του και κατανοεί καλύτερα τη ζωή.
Λέγεται πως για τις συναντήσεις αυτές, γράφτηκαν εξαιρετικά πράγματα, ακόμα κι από μη ποιητές.
Όλα αυτά μου έχουν κινήσει πολύ το ενδιαφέρον, καθώς έχω διαβάσει (και ακούσει) ανθρώπους να λένε ότι η ποίηση του Τ. Μιχόπουλου τους άλλαξε τη ζωή. Δεν ξέρω αν τελικά θα ασπαστώ αυτά τα λόγια, αλλά με ενδιαφέρει να μάθω και το λόγο και τον τρόπο.
Δεν ξέρω γιατί σταμάτησαν οι βραδιές στην Κορακοφωληά, ενώ, μάλιστα, βρίσκονταν σε ακμή.
Αν υπάρξει ενδιαφέρον, μπορώ να γράψω και περισσότερες πληροφορίες.
Αν, όμως, υπάρχει κάποιος που να έχει είτε βιώσει, είτε ακούσει για τις βραδιές στο Ξυλόκαστρο, ας μας πει μερικά πράγματα. Είμαστε τόσοι πολλοί σ' αυτόν τον τόπο, ώστε δε θα παραξενευτώ αν κάποιοι γνωρίζουν.
Αποφάσισα να μην το ανοίξω πριν μάθω λίγα πράγματα για τον ίδιο, καθώς είχε φτάσει στα αυτιά μου ότι πρόκειται για ενδιαφέρουσα (αν μη τι άλλο) προσωπικότητα.
Η ποίηση είναι ούτως ή άλλως δύσκολη στην ανάγνωση, οπότε μια πρώτη γνωριμία με το δημιουργό πάντα βοηθάει.
Ψάχνοντας, βρήκα. Και βρήκα πράγματα ενδιαφέροντα, που μου φανέρωσαν έναν άνθρωπο ιδιαίτερο, διαφορετικό. Ένα σύγχρονο στοχαστή, καυστικό ποιητή, αθεράπευτα ρομαντικό κατά βάθος.
Ο λόγος που τον αναφέρω δεν είναι επειδή ξαφνικά ανακάλυψα έναν ακόμη καλό ποιητή. Δεν έχω καν αποκρυσταλλώσει μια γνώμη για την ποίησή του. Όταν τελειώσω τη συλλογή που διαβάζω, θα την παρουσιάσω εν συντομία.
Ο λόγος, λοιπόν, είναι ο τρόπος δράσης του.
Κορακοφωληά:
Σε ένα κτήμα του ποιητή στο Ξυλόκαστρο, την Κορακοφωληά, γίνονταν τακτικά τα Καλοκαίρια συγκεντρώσεις, λιτές κι απέρριτες, μεταξύ αθρώπων που είχαν κάτι να πουν ή ήθελαν απλώς να ακούσουν, να συμμετέχουν σε μια μυσταγωγία.
Από το 1972 εως το 1998, η Κορακοφωλιά φιλοξένησε εκατοντάδες ανθρώπων (μεταξύ των οποίων και γνωστοί ποιητές) που φαίνεται πως έχουν σημαδευτεί από τις βραδιές αυτές.
Όχι, δεν υπήρχε τίποτα το παράξενο εκεί, εκτός από τη θέληση του κόσμου να αποκτήσει γνώσεις και να μοιραστεί εμπειρίες. Ο ίδιος ο Τ. Μιχόπουλος επαναλάμβανε: "Η Κορακοφωληά δεν προσπαθεί να σώσει κανέναν, ούτε είναι εκδήλωση κάποιου Πολιτιστικού συλλόγου. Οι βραδιές γίνονται γιατί έτσι μας αρέσει."
Και μη φανταστείτε τίποτα το κυριλέ ή το ελιτίστικο. Όλα κάτω, στο χώμα, γύρω από μια φωτιά, με μηδενικά έξοδα. Εκεί όπου ο άνθρωπος ξαναβρίσκει τη χωμάτινη φύση του και κατανοεί καλύτερα τη ζωή.
Λέγεται πως για τις συναντήσεις αυτές, γράφτηκαν εξαιρετικά πράγματα, ακόμα κι από μη ποιητές.
Όλα αυτά μου έχουν κινήσει πολύ το ενδιαφέρον, καθώς έχω διαβάσει (και ακούσει) ανθρώπους να λένε ότι η ποίηση του Τ. Μιχόπουλου τους άλλαξε τη ζωή. Δεν ξέρω αν τελικά θα ασπαστώ αυτά τα λόγια, αλλά με ενδιαφέρει να μάθω και το λόγο και τον τρόπο.
Δεν ξέρω γιατί σταμάτησαν οι βραδιές στην Κορακοφωληά, ενώ, μάλιστα, βρίσκονταν σε ακμή.
Αν υπάρξει ενδιαφέρον, μπορώ να γράψω και περισσότερες πληροφορίες.
Αν, όμως, υπάρχει κάποιος που να έχει είτε βιώσει, είτε ακούσει για τις βραδιές στο Ξυλόκαστρο, ας μας πει μερικά πράγματα. Είμαστε τόσοι πολλοί σ' αυτόν τον τόπο, ώστε δε θα παραξενευτώ αν κάποιοι γνωρίζουν.
