- 19 June 2006
- 8,661
Τα παληκάρια δεν είναι καθόλου καλά. Πάντα μουσικά παρουσίαζαν ενδιαφέρον
με το freestyle παίξιμο τους και τους πειραματισμούς τους.
Βέβαια αυτό που προείχε ήταν οι στίχοι και ο τρόπος που τους απέδιδαν.
Εδώ οι θεόμουρλοι αποφασίζουν να βγάλουν άλμπουμ μόνο με ινστρουμένταλ κομμάτια. Απίστευτοι.
Στο βάθος του mix up αλλά και πιο χύμα υπάρχουν απλωμένα τα σημάδια των David Holmes, James Taylor, Isaac Hayes, Booker T, Cymande, Funkadelic και άλλων πολλών σπουδαίων καλλιτεχνών.
Όμως τα κομμάτια είναι δοσμένα με το δικό τους ανελέητο και απρόσμενο στυλ.
Μέτριο κομμάτι δεν υπάρχει εδώ μέσα.
Sixties αλλά κυρίως Seventies αισθητική, μας μεταφέρουν κλίμα και μυρωδιές αλλά με το δικό τους άρωμα έντονα μπλεγμένο στο χαρμάνι.
Κορυφαία Funkosoul εσάνς .
Ξέρετε ότι τα πάντα είναι θέμα στυλ.
Όταν έπαιζα μπιλιάρδο κάποτε (1985) , έσκασε στα LIONS , ένας Αφροαμερικάνος εξαιρετικός παίκτης. Τα μαλλιά του ήταν σαν του Σάμιουελ Τζάκσον στο Pulp Fiction. Φορούσε λουλουδάτα πουκάμισα, υφασμάτινα παντελόνια και θυμάμαι τα ταμπά δερμάτινα λουστραρισμενα παπούτσια του.
Είχε 2-3 χρυσά δαχτυλίδια και του κρέμονταν από το λαιμό δύο χρυσές αλυσίδες.
Έπινε πάντα ουίσκι και είχε την πιο εντυπωσιακά σκαλισμένη στέκα που είχα δει στη ζωή μου.
Σαν πρωταγωνιστής του Ταραντίνο. Είχε τόσο μοναδικό στυλ όσο και οι Beastie Boys στο Mix up.
Αυτή η εικόνα από το παρελθόν, είναι αυτό το άλμπουμ.
Μόνο αυτοί θα μπορούσαν να το φτιάξουν, που να σου θυμίζει τα πάντα αλλά να είναι και τόσο Beastie boys.
Εχω μείνει άφωνος με αυτό που κατάφεραν.
Είμαι βέβαιος πως θα το λατρέψει όλος ο πλανήτης ή τουλάχιστον όσοι γουστάρουν μαύρα b-movies των seventies , το Shaft , τον Ταραντίνο, τα Μαρτίνι, τις Mustang κ.τ.λ.
Είναι το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας τους και ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΑΧΝΑ.
ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ.
H πιο Groovaτη κυκλοφορία εδώ και πολύ καιρό.
Με περίπατο στη δική μου λίστα στο τέλος της χρονιάς.
Θα καραγουστάρετε.
Υ.Γ Αύριο έχουμε Chemical Βrothers και το πολύ καλό We 're the night.
Last edited:
