To Chat της Μουσικής

[Haagenti]

Για μενα,το σημαντικο ειναι αν καποιος παθιαζεται με τη μουσικη που ακουει.Αν ναι,μπορει να απεχθανομαι τη μουσικη του,σεβομαι ομως απεριοριστα τον ιδιο.Το παθος ομως δε γινεται κομματια.Θεωρω οτι αφου παθιαζομαι ακομα με την ιδια μουσικη μετα απο 41 χρονια,ειμαι σε καλο δρομο.

Και με μένα το ίδιο συμβαίνει .Από το '87 που ακροβατώ κυρίως σε δύο σκηνές..
Με χαρά μου διαπιστώνω ότι γίνονται ακόμα πραγματάκια, πολλές φορές πιο επιβλητικά απ' ότι στο παρελθόν.

 

[Maestro]

Εντάξει, κι εγώ με βάση τα δικά μου γούστα μπορώ να πω ότι η μουσική σταμάτησε να γράφεται μετά τον το 1930, δε βγαίνει άκρη έτσι. Μουσική κάνανε και το '60, και το '90, και κάποιοι ακόμα και σήμερα, κι ας μην είναι του γούστου μου.

Το πρόβλημα είναι ότι η μουσική άρχισε να γίνεται πρόφαση ή περιτύλιγμα για άλλα πράγματα. Πλέον, εκτιμάμε το έργο καλλιτεχνών είτε επειδή σερβίρει πολιτικά μηνύματα που μας αρέσουν, είτε επειδή μας γίνεται κλύσμα μέσω διαφήμισης, είτε επειδή απλά προκαλεί (χωρίς να έχει να πει κάτι επί της ουσίας). Αφήνω απ'εξω τα διάφορα σημεία των καιρών (instagramοποίηση και ξεκωλοποίηση ακόμα και στην κλασσική μουσική).

Τελικά όμως πάντα κάτι θα βρίσκουμε για να τη βρίσκουμε.

 

[Θρησκος]

Και με μένα το ίδιο συμβαίνει .Από το '87 που ακροβατώ κυρίως σε δύο σκηνές..
Με χαρά μου διαπιστώνω ότι γίνονται ακόμα πραγματάκια, πολλές φορές πιο επιβλητικά απ' ότι στο παρελθόν.

Στις 06:15 καθημερινα,μπαινω στην αποθηκη της εταιριας και βρισκομαι μπροστα σε τονους παραγγελιων που πρεπει να ξεχωριστουν,να φορτωθουν και και να διανεμηθουν.Ε,αυθορμητα αρχιζω να τραγουδαω τραγουδια καταλληλα για την περισταση οπως το I ain't no miracle worker.Δυστυχως,σχεδον ολοι οι συναδελφοι δεν ειναι του ιδιου μουσικου κλιματος οποτε ακολουθει "κραξιμο" ομως εγω συνεχιζω απτοητος.

 

[Γιώργος Κουν.]

Ωραία πράματα!

 

[Cicadelic Ranger]

.....τραγουδια καταλληλα για την περισταση οπως το I ain't no miracle worker.....

H αγαπημενη εκδοση απο του Chesterfield Kings... Πτο επιασαν αυτα τα παιδια το εκαναν διαμαντι δηλαδη του δινουν μια Ρολλινστοουϊνικη χροια... εχω ολους τους δισκους τους

Η κλασσικη βεβαια και απροσπεραστη....απο Chocolate Watchband

Kαι η πιο αρχεγονη απο Brogues

Με τις υγιες μας...

 

[Haagenti]

Εγώ νομίζω ότι δεν θα βγάλει πουθενά αυτή η κουβέντα..
Τα πολιτικά ή τα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα καλύτερα δεν είναι κάτι καινούργιο ..Και στα 60's υπήρχαν και στα 70's και μάλιστα από πρωτοκλασάτα ονόματα όχι από δευτεράτζες. (Βλ. Ντυλαν-Λενον κ.α).
Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό επειδή η μουσική ξέφυγε από το παλάτι (μαέστρο μου) και μεταπήδησε στα λαϊκά στρώματα.
Όπως καταλαβαίνει κανείς ο λαός είχε διαφορετικές ανάγκες από το "παλάτι" ,διαφορετικές αγωνίες και διαφορετικούς καημούς τους οποίους εξέφραζε μέσα από τις τέχνες γενικότερα και ειδικότερα τη μουσική στην οποία και αναφερόμαστε.
Κάποιος που την βρίσκει (να το πω λαϊκά) με την ουτοπική δυστοπία του Beksinski ,ίσως να μην βρίσκει απάγκιο στον μινιμαλισμό της Carmen Herrera.
Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό όπως φυσιολογικός είναι και ο δρόμος που επέλεξε ο καλλιτέχνης..Κάτι άγγιξε συγκεκριμένες χορδές μέσα του.

Μιας και αναφέρθηκε το 1930 ,να θυμίσω ότι τότε περίπου ξεπετάχτηκε και ο Robert Johnson με όλα αυτά που έφερε μαζί του. Ίσως τότε να ήρθε και η ρήξη με το...παλάτι.

 

[Haagenti]

Τώρα που το σκέφτομαι,κακώς μπήκα στην κουβέντα..
Θα παρακαλέσω κάποιον διαχειριστή να σβήσει τα ποστ μου.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

[superfly]

Όχι....

 

[Γιώργος Κουν.]

Έλα ρε Σπύρο...

 

[Maestro]

Εγώ νομίζω ότι δεν θα βγάλει πουθενά αυτή η κουβέντα..
Τα πολιτικά ή τα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα καλύτερα δεν είναι κάτι καινούργιο ..Και στα 60's υπήρχαν και στα 70's και μάλιστα από πρωτοκλασάτα ονόματα όχι από δευτεράτζες. (Βλ. Ντυλαν-Λενον κ.α).
Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό επειδή η μουσική ξέφυγε από το παλάτι (μαέστρο μου) και μεταπήδησε στα λαϊκά στρώματα.
Όπως καταλαβαίνει κανείς ο λαός είχε διαφορετικές ανάγκες από το "παλάτι" ,διαφορετικές αγωνίες και διαφορετικούς καημούς τους οποίους εξέφραζε μέσα από τις τέχνες γενικότερα και ειδικότερα τη μουσική στην οποία και αναφερόμαστε.
Κάποιος που την βρίσκει (να το πω λαϊκά) με την ουτοπική δυστοπία του Beksinski ,ίσως να μην βρίσκει απάγκιο στον μινιμαλισμό της Carmen Herrera.
Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό όπως φυσιολογικός είναι και ο δρόμος που επέλεξε ο καλλιτέχνης..Κάτι άγγιξε συγκεκριμένες χορδές μέσα του.

Μιας και αναφέρθηκε το 1930 ,να θυμίσω ότι τότε περίπου ξεπετάχτηκε και ο Robert Johnson με όλα αυτά που έφερε μαζί του. Ίσως τότε να ήρθε και η ρήξη με το...παλάτι.

Βρε 'σύ πολιτικά μηνύματα είχε και ο Beethoven, είχε ο Σοστακόβιτς, μην πούμε για τον Verdi που'χε γίνει το όνομά του πολιτικό σύνθημα. Εγώ δεν αναφέρθηκα σε μεγάλη τέχνη που έχει ισχυρή πολιτική ταυτότητα, αλλά σε τέχνη που χωρίς την ταυτότητά αυτή θα πήγαινε στα σκουπίδια.

Κατά τα άλλα, μουσική στα λαϊκά στρώματα υπήρχε από την εποχή της γέννησης της μουσικής. Διαφορετική από τα παλάτια, αλλά υπήρχε.

 

[FINIX]

ΟΚ, ας ορισουμε τα πραγματα για να ξερουμε για τι μιλαμε.
Μουσικη του σημερα Η μουσικη που δημιουργειται σημερα ;
Πιο λιανα. Και ο Νηλ Γιανγκ και ο Μπομπ Ντυλαν δημιουργουν και παρουσιαζουν μουσικη σημερα. Και ο Λεοναρντ Κοεν και ο Ντεηβιντ Μπαουί εγραψαν αλμπουμαρες σημερα πριν πεθανουν.
Και γω τρεχω να αγορασω οτι καινουριο βγαζειο ο Λιαμ Γκαλαχερ "σημερα" γιατι ειναι αριστουργημα. Κλπ... Δεν ειναι για αυτο που μιλαμε η για πιο συγκροτημα αντεγκραουντ που ανακαλυψαμε σε μια καβα ενα βραδυ...Μιλαμε για τη μουσικη του σημερα. Δηλαδη και εν ολιγοις αυτη που οι νεοι ακουν ( ακουν ; παρα πολλοι εχουν ηδη προβληματα ακροασης απο τα τα δεκαεπτα τους) με τα ακουστικα απο το πρωϊ μεχρι το βραδυ.

Αυτη η εν λογω μουσικη στην Δυση που γνωριζω, σημερινη τουλαχιστον εχει δυο οψεις, το ραπ και την ελεκτρο των ντιτζεης, το δευτερο προσωπικα το θεωρω την τελεια απατη, το πρωτο δεν το θεωρω καν μουσικη. Το τριτο το πιο σπανιο και περιθωριακο διοτι απευθυνεται σε πολυ στενοτερο κοινο ειναι τα διαφορα μεταλ (μπλακ Ντεθ κλπ), οπου προσωπικα μου ειναι απολυτως βαρετα και αδιαφορα και μου φαινεται οτι ολοι οι γρυλισμοι μιαζουν μεταξυ τους.

Αυτα οσον αφορα την "μουσικη του σημερα".

Και φυσικα τσουβαλιαζω οπως ειπα για να κανουμε γρηγορα, (εν ολιγοις η επιστημη της στατιστικης LOL)

Φυσικα υπαρχουν ακομα ανθρωποι, νεοι, ππου μαθαινουν ακομα ενα οργανο, που ενδιαφερονται για κατι, ποου δημιουργουν κατι. Αλοιμονο αν δεν υπηρχαν αλλα σε καποιο σημειο και μετα "η ποσοτητα διεπει την ποιοτητα" κυριως μιας εποχης.
ειναι
Αν δεν σου αρεσει η μουσικη του σημερα μπορει να εχεις γερασει... σιγουρα, αλλα μπορει να μην εχεις γερασει και καθολου. Μπορει απλα η μουσικη αυτη να ειναι τιποτενια.
Εξ αλλου του Αργυρης του αρεσει. Μαλλον τζοβενο ειναι

Φυσικα υπαρχουν και μουσικες η εποχες "του χτες" που απεχθανομαι, αλλα που ευτυχως ποτε δεν κυριαρχησαν μια εποχη η μια κουλτουρα

Θεωρω και αυτους που αναφερεις (Γιανγκ ,Ντυλαν) του σημερα γιατι δημιουργουν σημερα αλλα πραγματα διαφορετικα απ οτι παλια
κατα την αποψη μου ολα τα ειδη που αναφερες εχουν διαμαντια ,
αλλα επειδη δεν ειναι ολα για ολους, δεν ειναι απαραιτητο να τα ακουσουμε
καποιες μουσικες που λοιδωρουνται σημερα κατα πασα πιθανοτητα θα αποθεωθουν στο μελλον που θα γινουν meinstream (οπως με τις δικες μας μουσικες)
εχω καταλαβει οτι οσο πιο λιγο κολλαμε σε ταμπελες , και πραγματα που περιφερουν την μουσικη αλλα δεν εχουν σχεση με αυτη
και διευρυνουμε το μουσικο μας πεδιο
τοσο πιο πολλα διαμαντια βρισκουμε
μεγαλωνοντας ανακαλυψα διαμαντια σε πολλα ακουσματα που ειχα απορριψει λογω κολληματων που δεν ειχαν σχεση με την μουσικη
η ειχαν αλλα τα βλεπα στραβα
εδω ακους νεα πραγματα στους κλασσικους αν τους σκαλισει ενας μαεστρος
εαν απορριπτουμε χωρις να το γνωριζουμε η εστω επιφανειακα καθετι νεο για εμας
γινομαστε ιδιοι νεκροθαφτες με αυτους που εθαβαν τις μουσικες μας στα νιατα μας και γινομαστε το ιδιο αδικοι

 

[vlad66]

Εγώ νομίζω ότι δεν θα βγάλει πουθενά αυτή η κουβέντα..
Τα πολιτικά ή τα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα καλύτερα δεν είναι κάτι καινούργιο ..Και στα 60's υπήρχαν και στα 70's και μάλιστα από πρωτοκλασάτα ονόματα όχι από δευτεράτζες. (Βλ. Ντυλαν-Λενον κ.α).
Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό επειδή η μουσική ξέφυγε από το παλάτι (μαέστρο μου) και μεταπήδησε στα λαϊκά στρώματα.
Όπως καταλαβαίνει κανείς ο λαός είχε διαφορετικές ανάγκες από το "παλάτι" ,διαφορετικές αγωνίες και διαφορετικούς καημούς τους οποίους εξέφραζε μέσα από τις τέχνες γενικότερα και ειδικότερα τη μουσική στην οποία και αναφερόμαστε.
Κάποιος που την βρίσκει (να το πω λαϊκά) με την ουτοπική δυστοπία του Beksinski ,ίσως να μην βρίσκει απάγκιο στον μινιμαλισμό της Carmen Herrera.
Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό όπως φυσιολογικός είναι και ο δρόμος που επέλεξε ο καλλιτέχνης..Κάτι άγγιξε συγκεκριμένες χορδές μέσα του.

Μιας και αναφέρθηκε το 1930 ,να θυμίσω ότι τότε περίπου ξεπετάχτηκε και ο Robert Johnson με όλα αυτά που έφερε μαζί του. Ίσως τότε να ήρθε και η ρήξη με το...παλάτι.

Αν δεν σε ήξερα (όσο σε ξέρω) , θα έλεγα ότι είσαι "οπαδός" του Καζατζίδη (...ας είναι ελαφρύ...)

και κάπου θα βγάλει η κουβέντα.. ήδη βγάζει...
να'ναι καλά ο Μήτσος που άνοιξε το νήμα και δεν φοβάμαι να γράψω εδώ ..τον πόνο μου...

 

[FINIX]

Εντάξει, κι εγώ με βάση τα δικά μου γούστα μπορώ να πω ότι η μουσική σταμάτησε να γράφεται μετά τον το 1930, δε βγαίνει άκρη έτσι. Μουσική κάνανε και το '60, και το '90, και κάποιοι ακόμα και σήμερα, κι ας μην είναι του γούστου μου.

Το πρόβλημα είναι ότι η μουσική άρχισε να γίνεται πρόφαση ή περιτύλιγμα για άλλα πράγματα. Πλέον, εκτιμάμε το έργο καλλιτεχνών είτε επειδή σερβίρει πολιτικά μηνύματα που μας αρέσουν, είτε επειδή μας γίνεται κλύσμα μέσω διαφήμισης, είτε επειδή απλά προκαλεί (χωρίς να έχει να πει κάτι επί της ουσίας). Αφήνω απ'εξω τα διάφορα σημεία των καιρών (instagramοποίηση και ξεκωλοποίηση ακόμα και στην κλασσική μουσική).

Τελικά όμως πάντα κάτι θα βρίσκουμε για να τη βρίσκουμε.

εαν θεωρεις οτι τραβαει στις μερες μας το πολιτικο μηνυμα
παλιοτερα μπορει να τραβαγε ενα βαρβατο κλιπ
και παλιοτερα ενα προκλητικο εξωφυλλο συνοδευομενο με μια σκανδαλωδη συναυλια
αυτα εχουν να κανουν στα φιλτρα που θετει ο καθενας μας και ειναι παρελκομενα της μουσικης παντα υπηρχαν με διαφορους τροπους

 

[vlad66]

Τώρα που το σκέφτομαι,κακώς μπήκα στην κουβέντα..
Θα παρακαλέσω κάποιον διαχειριστή να σβήσει τα ποστ μου.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

νακάτσειςαυτούπουκάθεσαι !!!

 

[FINIX]

ρε μην τον παρακαλατε
γι αυτο το γραψε...

 

[vlad66]

Βρε 'σύ πολιτικά μηνύματα είχε και ο Beethoven, είχε ο Σοστακόβιτς, μην πούμε για τον Verdi που'χε γίνει το όνομά του πολιτικό σύνθημα. Εγώ δεν αναφέρθηκα σε μεγάλη τέχνη που έχει ισχυρή πολιτική ταυτότητα, αλλά σε τέχνη που χωρίς την ταυτότητά αυτή θα πήγαινε στα σκουπίδια.

Κατά τα άλλα, μουσική στα λαϊκά στρώματα υπήρχε από την εποχή της γέννησης της μουσικής. Διαφορετική από τα παλάτια, αλλά υπήρχε.

πολιτικά μηνύματα ο Beethoven ;; αυτό δεν το ήξερα!
καλά ο Σοστακόβιτς κάτι θα είχε για να τον κυνηγάει το Σοβιετικό καθεστώς της εποχής....

άλλοι κλασικοί;; Βιβάντι;; Μπαχ;; είχαν και αυτοί "θέματα" με την εξουσία;;;

 

[vlad66]

ρε μην τον παρακαλατε
γι αυτο το γραψε...

μπα... τα παίρνει στην κράνα εύκολα αυτός

 

[FINIX]

πλακα εκανα, φυσικα δεν το κανε γι αυτο ηθελα να το ελαφρυνω λιγο

μπα... τα παίρνει στην κράνα εύκολα αυτός

και τι κρανα ε ?
τον εχουμε αδυναμια τι να τον κανουμε...
μπες μεσα ρεεειι

 

[Haagenti]

Όχι ρε γιατί να τα πάρω στην κράνα..
Απλά διαπίστωσα ότι δεν είμαι δέκα χρόνων για να θέλω να πείσω πως το δικό μου "παιχνίδι" είναι καλύτερο από του άλλου.
Δεν έχω τέτοιο σκοπό..

Πώς μπορώ άλλωστε όταν εγώ είμαι στο φυσικό επίπεδο ύπαρξης (ακόμα) ενώ άλλοι έχουν φτάσει στο πνευματικό και οδεύουν προς το θεϊκό.

Οπότε άκυρα τα ποστ τα παίρνω πίσω αφού δεν θέλετε να τα σβήσετε.

 

[Cicadelic Ranger]

πολιτικά μηνύματα ο Beethoven ;; αυτό δεν το ήξερα!
καλά ο Σοστακόβιτς κάτι θα είχε για να τον κυνηγάει το Σοβιετικό καθεστώς της εποχής....

άλλοι κλασικοί;; Βιβάντι;; Μπαχ;; είχαν και αυτοί "θέματα" με την εξουσία;;;

Oλοι οι καλλιτεχνες εχουν προβλημα με την εξουσια εφοσον δεν ειναι εξουσια οι ιδιοι. Μας το ειχε πρωτοπει ο Πλατων.

Ναι ο Μπετοβεν ειχε πολιτικη ευαισηθσια που εβγαινε προς τα εξω (θα το ελεγα ετσι, αντι για μηνυμα που δειχνει ρεκλαμα)

Παραδειγμα ηταν φανατικος υπερ του αυτοκρατορα (κοντσερτο νο5 Εμπερορ 3η συμφωνια Ηρωϊκη).... μεχρι που εισεβαλε στα Γερμανικα κρατη... Και εγινε φανατικα κατα...
Μας θυμιζει τιποτα σημερα ;

Ο Μοτζαρτ με απαγορευμενα λιβρετα που μπορει να εξηγηραν τον λαο, Οι Ιταλοι συνθετες.... επειτα ολη αυτη η γκαμμα κλασσικης Ρομαντικης μουσικης που αποκαλουταν "εθνικιστικη μουσικη" Chopin Bartok Grieg Sibelius και δε συμαζευεται....

"Μηνυμα" η εκφραση πολιτικης ευαισθησιας υπηρχε παντα (θυμισου οτι καταδικασαν τον Φιδια σε θανατο) απλα δεν ηταν ρεκλαμα.