Με ξαναμπερδέψατε. Τον παλιό καλό καιρό που ασχολιόμουν με τα πικ-άπ ήξερα ότι:
"Σφαιρική βελόνα", -κεφαλή με σφαιρική ακίδα για να είμαστε ακριβείς- χρησιμοποιούμε όταν έχουμε να κάνουμε με φθαρμένους δίσκους, διότι η φθορά επί το πλείστον βρίσκεται στο βάθος του αυλακιού, ενώ η σφαιρική ακίδα ακουμπάει το αυλάκι σε μικρότερη επιφάνεια, πάνω-πάνω (όχι στο βάθος του αυλακιού) και η φθορά δε γίνεται ακουστή. (Ο θόρυβος δηλαδή και τα σκρατς-σκρούτς).
Ενώ κεφαλές με ελλειπτικές, υπερελλειπτικές, Shibata και δεν ξέρω τι άλλο, χρησιμοποιούμε όταν έχουμε δίσκους σε πολύ καλή κατάσταση και θέλουμε να αντλήσουμε από τα αυλάκια και την παραμικρή πληροφορία.
Ισχύουν αυτά σήμερα;
Ή έχουν αλλάξει;
Ισχυουν και σημερα ολα αλλα οχι για τους λογους που αναφερεις.
Οι σφαιρικες ακιδες ειναι οι πιο ευκολες και οι πιο φθηνες στην κατασκευη. Απο παλια (πολυ παλια) μεχρι σημερα, σφαιρικες ακιδες με contact radius 4.0 , 3.5 , 3.0 , 2.5 mil προσφερονται για δισκους 78 στροφων .
Οι σφαιρικες με 2.0 mil για mono & 78 στροφων.
Οι σφαιρικες με 1.0 mil για mono
Οι σφαιρικες με 0.7 , 0.6 , 0.5 mil για stereo
Με την εμφανιση των CD4 / Quadraphonic δισκων , προεκυψε η αναγκη βελτιωσης των ακιδων ωστε να μπορουν να διαβασουν σηματα μεχρι και 45000 Hz ,κατι που οι σφαιρικες και ελλειπτικες δεν μπορουσαν.
Την δεκαετια του '60 παρουσιαστηκε η πρωτη τετοια ακιδα, η shibata. Μετα ακολουθησαν και αλλες μεχρι που φτασαμε στις επιλογες που βλεπουμε σημερα.
Η εντυπωση οτι οι line contact ειναι πιο θορυβωδεις στο αυλακι δεν ειναι σωστη. Αν ενας δισκος υπεστη βλαβη στα αυλακια λογω σφαιρικης ακιδας (point contact) , παιζοντας τον ιδιο δισκο με μια line contact ακιδα , η line contact απλα δεν θα ακουμπησει το φθαρμενο σημειο του αυλακιου.
Αρα οι line contact μπορουν λογω σχηματος να εξαξουν περισσοτερη πληροφορια απο το αυλακι και ταυτοχρονα λιγοτερο θορυβο .
Ενας λογος για τον οποιο καποιες line contact ακιδες εχουν πιο πολυ θορυβο στο αυλακι απο αλλες (σφαιρικες και μη) , ειναι λογω ασθενους/κακου damping στην αναρτηση , αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.