La Piel Que Habito - Pedro Almodόvar (2011)
Ενας πλαστικός χειρουργός δημιουργει την πεθαμενη απο καιρο γυναικα του χρησιμοποιωντας το σωμα του βιαστη της κορης του.
Η οποια κορη του αυτοκτονησε στο ψυχιατριο θεωρωντας βιαστη τον πατερα της.
Ο νεαρος που απηχθη μετα απο μια σειρα εγχειρησεων μεταμορφωνεται στη χαμενη γυναικα του χειρουργου,η οποια αυτοκτονησε αφου αντικρισε τον εαυτο της στον καθρεφτη.Εναν εαυτο παραμορφωμενο απο τα εγκαυματα που της προκαλεσε ενα αυτοκινητιστικο ατυχημα που ειχε οταν τοεσκασε με τον εραστη της,και αδερφο του χειρουργού....
Ετσι οπως διαβαζεται η παραπανω ιστορια το πιο πιθανο θα ηταν να προκειται,στην καλυτερη περιπτωση για μια σουρεαλ κωμωδια,στη χειροτερη ενα αηδιαστικο αμερακλανικο θριλερ.
Οταν ομως την ιστορια την γραφει και την σκηνοθετει η μεγαλυτερη πανκ μουρη του συγχρονου κινηματογραφου,
ο Αλμοδοβαρ,τοτε προκειται για ενα μελοδραμα υψηλης αισθητικης,μια αρχαιοελληνικη τραγωδια με καταμαυρο χιουμορ οπως η ιδια η ζωη.
Για τον Αλμοδοβαρ οι ανθρωποι και η ζωη τους,αποτελουν την πιο συναρπαστικη πηγη εμπνευσης,πολυ μεγαλυτερη απο οποιαδηποτε φαντασμαγορικη περιπετεια,οπου τα αντικειμενα και η διαλυση τους κλεβουν την παρασταση.
Οι ανθρωπινες ιστοριες του,αν και θεωρητικα απεχουν απο την συνηθισμενη πραγματικοτητα,δειχνουν μεσα απο την οπτικη του σκηνοθετη τοσο φυσιολογικες,οσο και η καθημερινη ρουτινα.Αλλωστε αυτο που αναδεικνυει και βγαζει μεσα απο αυτες ειναι η ψυχη των ανθρωπων και οχι η ιστορια.
Μια ιστορια που,στην προκειμενη περιπτωση,αποκαλυπτεται σιγα σιγα με πισωγυρισματα στο χρονο.Ξεκιναει με ολα να δειχνουν και να εξελισσονται φυσιολογικα.Μαζι και οι χαρακτηρες που δειχνουν ολοι φυσιολογικοι.Τα φλασμπακ στο παρελθον σε αυτη την ταινια δεν χρησιμοποιουνται για να εξηγησουν συμπεριφορες που υπαρχουν στο "παρον" της ταινιας.
Αντιθετα οι χαρακτηρες εξελισσονται στη διαρκεια της ταινιας και οταν αποκαλυπτεται η αληθεια της ταινιας αρχιζει και η αντιστροφη μετρηση γι'αυτους.Η καταληξη της εχει διαφορετικες επιπτωσεις και ερμηνειες.Για το χειρουργο ειναι καθαρη αρχαιοελληνικη τραγωδια.Για τον πρωην νεαρο νυν νεαρη εχει πολλα επιπεδα αναγνωσης.Αν και ο καταλυτης της ιστοριας ειναι ο χειρουργος,ενας αψογος Μπαντερας.Ενας ανθρωπος σημαδεμενος απο τη μοιρα,απο τοτε που εχασε τη γυναικα του.
Ενας συγχρονος Φρανκενσταιν,αποκτηνωμενος που αποδυκνυει οτι εχει ενα μοναδικο σκοπo:να ξαναβρει τη χαμενη του γυναικα.
Οταν καταφερει να την "κατασκευασει" και μαλιστα στα μετρα που αυτος θελει (μην ξεχναμε οτι η γυναικα του τον απατουσε) θα σκοτωθει απο το δημιουργημα του.Η ιδια γυναικα θα τον σκοτωσει 2 φορες.Μια ψυχικα μια σωματικα.Εχει χιουμορ η ζωη-μαυρο ενιοτε....
Ο Αλμοδοβαρ επεστρεψε με μια σπουδαια ταινια.Η υπερβολη του σεναριου ισορροπει με μια λιτη και ψυχρη σκηνοθεσια (και αποστασιοποιημενη,σχεδον οπως ο χαρακτηρας του Μπαντερας) και η αφηγηση ειναι εξαιρετικη.
Σκηνοθετικα και τεχνικα ειναι ισως (το τονιζω αυτο) η καλυτερη του.Ως ταινια στο συνολο της μπορει οχι,αλλα σιγουρα βρισκεται στην πενταδα.Αλλα και αυτο ειναι ρευστο καθως φαινεται οτι ο φιλος μας δειχνει ανεξαντλητος,φρεσκος και δεν σταματα να εξελισεται δημιουργικα.Ενας απο τους ελαχιστους δημιουργους που εχουν απομεινει στον κοσμο σε μια απο τις καλυτερες ταινιες που βγηκαν φετος.
Ενας πλαστικός χειρουργός δημιουργει την πεθαμενη απο καιρο γυναικα του χρησιμοποιωντας το σωμα του βιαστη της κορης του.
Η οποια κορη του αυτοκτονησε στο ψυχιατριο θεωρωντας βιαστη τον πατερα της.
Ο νεαρος που απηχθη μετα απο μια σειρα εγχειρησεων μεταμορφωνεται στη χαμενη γυναικα του χειρουργου,η οποια αυτοκτονησε αφου αντικρισε τον εαυτο της στον καθρεφτη.Εναν εαυτο παραμορφωμενο απο τα εγκαυματα που της προκαλεσε ενα αυτοκινητιστικο ατυχημα που ειχε οταν τοεσκασε με τον εραστη της,και αδερφο του χειρουργού....
Ετσι οπως διαβαζεται η παραπανω ιστορια το πιο πιθανο θα ηταν να προκειται,στην καλυτερη περιπτωση για μια σουρεαλ κωμωδια,στη χειροτερη ενα αηδιαστικο αμερακλανικο θριλερ.
Οταν ομως την ιστορια την γραφει και την σκηνοθετει η μεγαλυτερη πανκ μουρη του συγχρονου κινηματογραφου,
ο Αλμοδοβαρ,τοτε προκειται για ενα μελοδραμα υψηλης αισθητικης,μια αρχαιοελληνικη τραγωδια με καταμαυρο χιουμορ οπως η ιδια η ζωη.
Για τον Αλμοδοβαρ οι ανθρωποι και η ζωη τους,αποτελουν την πιο συναρπαστικη πηγη εμπνευσης,πολυ μεγαλυτερη απο οποιαδηποτε φαντασμαγορικη περιπετεια,οπου τα αντικειμενα και η διαλυση τους κλεβουν την παρασταση.
Οι ανθρωπινες ιστοριες του,αν και θεωρητικα απεχουν απο την συνηθισμενη πραγματικοτητα,δειχνουν μεσα απο την οπτικη του σκηνοθετη τοσο φυσιολογικες,οσο και η καθημερινη ρουτινα.Αλλωστε αυτο που αναδεικνυει και βγαζει μεσα απο αυτες ειναι η ψυχη των ανθρωπων και οχι η ιστορια.
Μια ιστορια που,στην προκειμενη περιπτωση,αποκαλυπτεται σιγα σιγα με πισωγυρισματα στο χρονο.Ξεκιναει με ολα να δειχνουν και να εξελισσονται φυσιολογικα.Μαζι και οι χαρακτηρες που δειχνουν ολοι φυσιολογικοι.Τα φλασμπακ στο παρελθον σε αυτη την ταινια δεν χρησιμοποιουνται για να εξηγησουν συμπεριφορες που υπαρχουν στο "παρον" της ταινιας.
Αντιθετα οι χαρακτηρες εξελισσονται στη διαρκεια της ταινιας και οταν αποκαλυπτεται η αληθεια της ταινιας αρχιζει και η αντιστροφη μετρηση γι'αυτους.Η καταληξη της εχει διαφορετικες επιπτωσεις και ερμηνειες.Για το χειρουργο ειναι καθαρη αρχαιοελληνικη τραγωδια.Για τον πρωην νεαρο νυν νεαρη εχει πολλα επιπεδα αναγνωσης.Αν και ο καταλυτης της ιστοριας ειναι ο χειρουργος,ενας αψογος Μπαντερας.Ενας ανθρωπος σημαδεμενος απο τη μοιρα,απο τοτε που εχασε τη γυναικα του.
Ενας συγχρονος Φρανκενσταιν,αποκτηνωμενος που αποδυκνυει οτι εχει ενα μοναδικο σκοπo:να ξαναβρει τη χαμενη του γυναικα.
Οταν καταφερει να την "κατασκευασει" και μαλιστα στα μετρα που αυτος θελει (μην ξεχναμε οτι η γυναικα του τον απατουσε) θα σκοτωθει απο το δημιουργημα του.Η ιδια γυναικα θα τον σκοτωσει 2 φορες.Μια ψυχικα μια σωματικα.Εχει χιουμορ η ζωη-μαυρο ενιοτε....
Ο Αλμοδοβαρ επεστρεψε με μια σπουδαια ταινια.Η υπερβολη του σεναριου ισορροπει με μια λιτη και ψυχρη σκηνοθεσια (και αποστασιοποιημενη,σχεδον οπως ο χαρακτηρας του Μπαντερας) και η αφηγηση ειναι εξαιρετικη.
Σκηνοθετικα και τεχνικα ειναι ισως (το τονιζω αυτο) η καλυτερη του.Ως ταινια στο συνολο της μπορει οχι,αλλα σιγουρα βρισκεται στην πενταδα.Αλλα και αυτο ειναι ρευστο καθως φαινεται οτι ο φιλος μας δειχνει ανεξαντλητος,φρεσκος και δεν σταματα να εξελισεται δημιουργικα.Ενας απο τους ελαχιστους δημιουργους που εχουν απομεινει στον κοσμο σε μια απο τις καλυτερες ταινιες που βγηκαν φετος.
Last edited:
:adore::adore:
