Τοny Joe White

[OKOK]

Αφιερωμένο εξαιρετικά,
Στον διαχειριστή της κατηγορίας,
το track No 15
με τίτλο: "Did Somebody Make A Fool Out Of You"
από το άλμπουμ "Τhe Best Of TONY JOE WHITE featuring Polk Salad Annie"
Warner Archives 9362-45305-2, P 1972-1973, C 1993

Επίσης το track No 14
με τίτλο: "Takin' The Midnight Train"
....

Ένας καταπληκτικός δίσκος, από ένα καταπληκτικό λευκό μπλουζά, με φυσαρμόνικα και πολύ καλή κιθάρα.... Αξίζει να τον αποκτήσετε!:ernaehrung004:

 

[Nikos F]

συμφωνώ απόλυτα :firstprize:

και για ακούστε την εκδοχή του elvis στο polk salad annie όπου στην εισαγωγή μας εξηγεί τον τίτλο.

 

[Tasos_Th]

ωραίος, κι ότι σήμερα άκουγα το album του The heroines

 

[Δημήτρης Ν.]

Οταν ο τίτλος της κατηγορίας είναι "παρουσιάσεις δίσκων - αφιερώματα" , εννοεί αφιερώματα σε συγκροτήματα και καλλιτέχνες και στο συνολικό έργο τους , και όχι αφιερώσεις μεταξύ των μελών :chinscratch: :flipout:
Οπότε πες και κανα δυο κουβέντες για το ποιός είναι αυτός ο Tony Joe White .

 

[Κακαλιός Στέργιος]

ΩΧ! ρε σεις, είναι "Polk"?

Εγώ τόσα χρόνια "Pork" το τραγουδούσα! :flipout:

 

[supersonic]

Δεν ξέρω γιατί αφιερώνεται στο διαχειριστή.
(υπονοείται άραγε κάτι ?)
Παραδόξως μόλις πρόσφατα (15/8) τον έκανα δώρο σε ένα παιδικό φίλο που γιόρταζε.
Τυπικός μπλουζίστας του λευκού είδους, είχε μεγάλη επιτυχία σαν συνθέτης με το pols salad annie που έκανε επιτυχία ο Elvis και το rainy night in Georgia.
Αξίζει όντως.
Πριν από κανά χρόνο μας είχε κάνει και ένα αφιέρωμα ο Κωστόπουλος...
Σπύροοοοο...
επαναλάβατε παρακαλώ !

 

[OKOK]

Δεν ξέρω γιατί αφιερώνεται στο διαχειριστή.
(υπονοείται άραγε κάτι ?)

Κανένα (κακό - ύποπτο) υπονοούμενο φίλτατε Μήτσο με τα μπι μπι σιά σου! Χαλάρωσε βρε!
Απλό λογοπαίγνιο με το "αφιερώματα" της κατηγορίας! Άσε που ξέρω ότι σ'αρέσει ο μεσιέ Tony...

Όπως και νά'χει.... Σπύροοοοοοοοοοο..... δις!

 

[supersonic]

ξέρεις ? που ξέρεις?


πλάκα κάνω ΟΚΟΚ.... (εξ άλλου είμαι ο τελευταίος που θα παρεξηγηθεί εδώ μέσα)
απλά ξεχνάω στη βιασύνη να βάλω φατσούλες...
ήθελα να ξέρω που κόλλαγε η αφιέρωση....

συνεχίστε παρακαλώ...

 

[Σπύρος Κωστόπουλος]

Απάντηση: Re: Τοny Joe White

...Πριν από κανά χρόνο μας είχε κάνει και ένα αφιέρωμα ο Κωστόπουλος...
Σπύροοοοο...
επαναλάβατε παρακαλώ !

Πολύ ευχαρίστως:
"Τελικά, αυτά τα δισκάδικα στα Hyper-Market είναι θησαυρός.
Ψάχνοντας στις «ευκαιρίες» έπεσα πάνω σε ένα άλμπουμ του Tony Joe White, με τίτλο «One Hot July» (Tupelo/Mercury 558 894-2).

Για όσους πιθανώς δε θυμάστε, ο εν λόγω κύριος είναι συνθέτης του "Polk Salad Annie" και του "Rainy Night In Georgia" και γνώρισε σχετική επιτυχία στην περίοδο 1969-1973, πριν αποτραβηχτεί για 15 ολόκληρα χρόνια από τη δισκογραφία. Από το 1991 που επέστρεψε έχει ηχογραφήσει 6 άλμπουμ, με τελευταίο αυτό που πέτυχα στα αζήτητα.

Κάτι ο τίτλος, κάτι τα τραγούδια που θύμιζαν Μισισιπή, κάτι η τιμή – μόλις 3 ευρώ! – το πήρα χωρίς να το πολυσκεφτώ. Το βραδάκι, με ένα παγωμένο μπέρμπον στο χέρι, ανακάλυψα ότι πέτυχα διάνα.
Ο δίσκος θα μπορούσε να ήταν το τέλειο κύκνειο άσμα του μακαρίτη John Lee Hooker, σε συνεργασία με τον J.J. Cale.

Γήινα, νωχελικά μπλουζ του Δέλτα, σκοτεινά, τραχιά φωνητικά και μια δόση γλυκιάς μελαγχολίας στη κιθάρα ξεδιπλώνουν το γνήσιο ταλέντο του Tony Joe, γέννημα – θρέμμα της Λουϊζιάνα.
Στίχοι βαθιά ανθρώπινοι, ανεπιτήδευτοι, θρηνούν το κατάντημα μιας θαλερής κάποτε σκηνής, που δε χωρά πια τίμιες μουσικές σαν του Tony Joe και ενός φίλου του, ανώνυμου τραγουδιστή των Delta Blues, πιθανώς μακαρίτη πλέον: "I never got to tell him I liked the boots he wore / and the faded denim jacket bought from some Mississippi store".

Ο ίδιος μοιάζει να φανερώνει την ιστορία της ζωής του στο "I Believe I've Lost My Way": "You only got one way to play it / and the blues they never lie / but you get so tired of fighting the flavor of the week / and it drives you to a distant shore / where you might find some peace".

Εικόνες από φιλμ του Βέντερς έρχονται στο μυαλό, καθώς προχωρά το CD. Ανώνυμα ξενοδοχεία με πρασινισμένη πρόσοψη σε αιώνια ακίνητες πόλεις του αμερικανικού Νότου, μπαρ πήχτρα στον καπνό και στο φτηνό ουίσκι, ιδρωμένες γυναικείες πλάτες στον καθρέφτη.

Μοναχικά, κλειστοφοβικά θέματα που τονίζει η αντίστιξη της κοφτής Telecaster του White με το υποχθόνιο μπάσο του Eric Watkins: «Me and my shadow on the wall / radio playing softly somewhere down the hall / and over in the next room / the hollow sound of a cigarette cough / oh I'm sitting across from midnight / and morning's a long way off" (“Across From Midnight”).

Ο δίσκος είναι γεμάτος από μπλουζ του βάλτου - "Cold Fingers", "Gumbo John" (γερή ροκιά, με μια δόση Cajun ήχου), "Ol' Black Crow", “Crack The Window Baby”, “Selena”... Η μπάντα δεν κάνει πουθενά κοιλιά και τα φωνητικά θυμίζουν πάρτι μπεκρήδων σε σκοτεινό δρομάκι γύρω από τη φωτιά ενός σκουπιδοντενεκέ.

Αν το πετύχετε κάπου, χτυπήστε το άφοβα..."

Ένα χρόνο μετά, οι εντυπώσεις παραμένουν ίδιες. Συστήνεται ανεπιφύλακτα...//;-)

 

[supersonic]

βλέπεις?
:aktion033: αμα είναι οργανωμένος ο άνθρωπος....!