trouble is your middle name

[Skakinen]

Spoiler

...best guitar solo ever...;;;
Κόψε κάτι ρε φιλαράκο...

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μας πει ο chief μερικά, κατά την - βαρύνουσα για μένα- γνώμη του, από τα καλύτερα solo της rock ιστορίας.

 

[supersonic]

Γηρασκω αεί διδασκώμενος.
Δεν το ηξερα.
Ειδα οτι η κορη του Richards τον εκανε να ανακαλυψει το δισκο και μαλλον το κομμάτι του κόλησε.
Ψιλοκλεφτακος ο Keith δεν μπορει...παει χαθηκε ο κοσμος...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---



Και τι παιζει...ξανακουσε αυτο το σολο

Spoiler

το λέει και στην βιογραφία του.
Είναι εύκολο να επηρεαστείς υποσυνείδητα με τα τόσα που ακούμε χωρίς να δίνουμε σημασία.

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

...best guitar solo ever...;;;
Κόψε κάτι ρε φιλαράκο...

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μας πει ο chief μερικά, κατά την - βαρύνουσα για μένα- γνώμη του, από τα καλύτερα solo της rock ιστορίας.

να σου πω...
το συγκεκριμένο είναι πιά classic.
Τίποτα μα τίποτα ιδιαίτερο, ούτε καν για την εποχή που παίχτηκε (get your ya ya's out), straight rock stuff με επιρροές Chuck και Bo.
Ο Taylor που ακολουθεί είναι πολύ καλύτερος.
Όμως είναι πλέον κλασικό.
Από την άλλη, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, τα σόλο δεν ήταν ποτέ το ατού του, και τα απεφευγε. Για το λόγο αυτό έπαιρναν πάντα κάποιον για τη δουλειά αυτή.
Η μαεστρία του είναι τα ριφ, τα ακκόρντα και κύρια οι διπλές νότες.
Φυσικά, το blending ή weaving όπως το λέει ο ίδιος, που είναι το στήσιμο δυό κιθάρων ή παραπάνω, ώστε να βγάζουν κάτι εξαιρετικό από σχεδόν αδιάφορα μεταξύ τους συνθετικά στοιχεία.
Όπως λεει και το βιβλίο του, (και δύσκολα το καταλαβαίνεις αν δεν στο εξηγήσει ο ίδιος, ή αν ξέρεις πολύ καλά τις τεχνικές της σύνθεσης και ενορχήσρωσης στη ροκ) από τα πρώτα χρόνια αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να βγεί ένας ήχος. Ενας ήχος από συνδυασμό οργάνων που να τραβάει αμέσως το αυτί χωρίς να έχει ανάγκη από υψηλή δεξιοτεχνική δεινότητα. Να είναι δουλεμένο συνθετικά κυρίως και σε βαθμό που σχεδόν να μην μπορεί να αντιγραφεί ακόμα και απο επαγγελματίες.

Προσωπικά παίζοντας μουσική από τα εφηβικά μου χρόνια πάντα "εύρισκα" τα κομμάτια τους πχ σαν ακολουθίες κάποιων ακκόρντων ρε, σολ, ντο, ήμουν 100% σίγουρος ότι αυτά ήταν τα ακκόρντα που έπαιζε όμως ποτέ δεν ήταν "καθαρά" αυτά τα ακκόρντα. Ήταν κάτι λιγότερο, κάτι άλλο σε συνδυασμό με αυτά, άλλο κούρντισμα (πολλές φορές) έτσι ώστε να ακούγονται αλλιώς. (προσωπικά και δεκάδες άλλοι κιθαρίστες που γνώριζα και γνωρίζω, έπαιζαν stones σωστά μεν, αλλά πάντα σχεδόν στο 85-90%.

Ενα ελάχιστο (και εύκολα κατανοητό παράδειγμα).
Το satisfaction.
Στο κομμάτι μέχρι να μπει η φωνή δεν υπάρχουν ακκόρντα.
Η κιθάρα δεν παίζει ακκόρντα. Είναι lead. Αλλη δεν υπάρχει ακόμα. Τότε πως βγαίνει αυτή η αίσθηση του ακκόρντου?
Μα φυσικά από το μπάσσο, που ΔΕΝ παίζει στα κρίσιμα σημεία τονικές.
Και φυσικά το distortion πεντάλ (ίσως στη μοναδική φορά που το χρησιμοποίησε) είχε τον ρόλο των πνευστών που φανταζότανε για την εισαγωγή και το ριφ. Όμως ο Oldham βιαζότανε και το κυκλοφόρησε χωρίς να τον ρωτήσει με την παραμόρφωση, δημιουργώντας ένα θρύλο. Αργότερα ο Otis Redding του έβαλε πνευστά όπως τα είχε φανταστεί ο Keith. Μερικές φορές η τύχη παίζει παράξενα παιχνίδια.

 

[Stellios papa]

.

chief
δεν εχω λογια
:grinning-smiley-043

 

[grio]

Εάν ξεφύγουμε από τη συναισθηματική κρίση που αφορά το ακανθώδες θέμα της συνέπειας λόγων και έργων του δημιουργού, ο συγκεκριμένος, με το άλλο εγώ του, πιστώνεται με την υποστήριξη μέσω του έργου του, καταστάσεων που διαμόρφωσαν χαρακτήρες. Αυτή η διαπλαστική διάσταση είναι τελικά που έχει βαρύνουσα σημασία πέρα από διάφορα υφολογικά, στιλιστικά και εντέλει ...διαδικαστικά.

Στο δια ταύτα, για το δίσκο, είναι καλός (****) για το επίπεδο της τρέχουσας παραγωγής, σίγουρα δεν αποκαθηλώνει το ζωντανό θρύλο αλλά και δεν προσθέτει στο πλούσιο παλμαρέ του, παρόλα τα σκόρπια εκστασιογόνα ψήγματα μεγαλείου...

Μια παρατήρηση, κοιτώντας τους πολυάριθμους και επώνυμους συντελεστές, είναι ότι δεν δικαιολογείται απόλυτα η παρουσία τους. Προφανώς υπερίσχυσε η πρόθεση για λιτό και απέριττο αποτέλεσμα. Κάτι που επισήμανε και ο τσιφ για τις λεπτοφυείς και διακριτικές παρεμβάσεις των λοιπών συντελεστών, θα έλεγα ότι δεν βοηθά την ανίχνευσή τους η καταστροφική συμπίεση που έχει το άλμπουμ. Με λύπη παρατηρούσαμε με φίλο χθές, τη ξυρισμένη κυματομορφή που σίγουρα αυτή καταδικάζει το άλμπουμ με απώλεια των μικροδυναμικών και όχι μόνο. Κρίμα για τον έμπειρο Greg Calbi των Sterling Sound, που έκανε το μάστερινγκ.

Αρχηγέ μου να σε διαβάζουμε συχνότερα!
:ernaehrung004:

 

[supersonic]

Αρχηγέ μου να σε διαβάζουμε συχνότερα!
:ernaehrung004:

I'm in deep shit.....lately...

ναι ενώ ο ήχος είναι καλός, το mastering (δεν ξέρω γιατί το Sterling θεωρείται -αν θεωρείται- καλό, αλλά πάντα μου άφηνε ξυνή γεύση) είναι πολύ μελωμένο και φουσκωμένο.
Λείπει αυτό το άγριο ξυρισματάκι που θα ταίριαζε τόσο πολύ στον πειρατή.
Όλα είναι στρογγυλεμένα, και όντως θυμίζει λίγο ...brother in arms κλπ καθώς και ο Keith αλλά και o Mark δεν έχουν φωνή.
Πολλά κομμάτια είναι μπασωμένα και γενικά γλυκερά, αλλά τα ροκάκια, heartstopper, Amnesia, something for nothing, substantial damage είναι ό,τι πρέπει, φυσικά εκτός συναγωνισμού το trouble.
Επίσης μια κατηγορία μόνο του το Robbed Blind και από στίχο, με λίγες δανεισμένες νότες από το beautiful tonight του Clapton.

α.. επίσης σχετικά με την παρουσία επωνύμων.
Σε τέτοιους δίσκους ο κόσμος έρχεται just for fun. Όχι για να ανεβούν μετοχές.
(εκτός από τους winos φυσικά)

 

[petros_m]

Μια χαρα δισκο εβγαλε ο Κιθ. Οσο για τις συναυλιες που συνεχιζουν να κανουν οι στόουνς, θα ξαναπω αυτο που πιστευω εδω και χρονια. Οι συναυλιες αυτων των ονοματων μεσα στη δεκαετια που διανύουμε ειναι η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ευκαιρια για καποιους να ακουσουν και να δουν ζωντανα μερικα απο τα απολυτως καλυτερα ονοματα της μουσικης του 20ου αιωνα. Σε λιγα χρονια δε θα υπαρχει καν αυτη τη η επιλογη. Ακομα και σημερα παιζει ο Κιθ το ιδιο σολο (περιπου) του sympathy στις συναυλιες. Σταματαει ο Κιθ; Τερμα. Πεθαινει ο Μικ; Τερμα. Αρρωσταινει ο Ντυλαν; Τερμα. Ο Waters το ιδιο και μερικοι ακομα.

Last chance partys ειναι αυτες οι συναυλιες.

 

[supersonic]

Δεν αντιλέγω. ...

 

[petros_m]

Η γνωμη του Κιθ για μερικους συναδελφους του....λολ

http://www.nme.com/photos/the-razor-tongue-of-keith-richards--17-artists-he-s-slammed-from-david-bowie-to-oasis/390242#/photo/18

 

[Stellios papa]

Μια χαρα δισκο εβγαλε ο Κιθ. Οσο για τις συναυλιες που συνεχιζουν να κανουν οι στόουνς, θα ξαναπω αυτο που πιστευω εδω και χρονια. Οι συναυλιες αυτων των ονοματων μεσα στη δεκαετια που διανύουμε ειναι η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ευκαιρια για καποιους να ακουσουν και να δουν ζωντανα μερικα απο τα απολυτως καλυτερα ονοματα της μουσικης του 20ου αιωνα. Σε λιγα χρονια δε θα υπαρχει καν αυτη τη η επιλογη. Ακομα και σημερα παιζει ο Κιθ το ιδιο σολο (περιπου) του sympathy στις συναυλιες. Σταματαει ο Κιθ; Τερμα. Πεθαινει ο Μικ; Τερμα. Αρρωσταινει ο Ντυλαν; Τερμα. Ο Waters το ιδιο και μερικοι ακομα.

Last chance partys ειναι αυτες οι συναυλιες.

:grinning-smiley-043

 

[supersonic]

Πάντως και χιούμορ έχει σίγουρα.
Και δικιο για όλους

 

[Δημοκηδής]

ε, καλά ... το τερμάτισες και συ .. τι δίκαιο ... μλκς λέει στις περισσότερες περιπτώσεις ...

 

[supersonic]

Για πες μια?

 

[Δημοκηδής]

Ντύλαν, Έλτον, Μπάουι, Κρίντενς ...

 

[supersonic]

Καλά. ..4 είπες. ...
Αλλά σε ολες μεσα είναι ο σκύλος. ...
Εχει γελοιογραφικο χιουμορ. Πιάνει με τη μια το χαρακτηριστικο κουσούρι του καθενός.

 

[Δημοκηδής]

Το ότι όντως έχουν τα κουσούρια τους, δεν τους κάνει το ''τίποτα'' (βρωμιάρης τσογλανάκος, σκέτος ποζεράς, μόνον για ξανθιές πεθαμένες, κλπ. κλπ.) που πάει να μας πει ο εφτάψυχος ...

είναι σαν να λέμε για τον Μέσσι τον ποδοσφαιριστή και εγώ να πιάνομαι και να σχολιάζω το ότι είναι κοντός ....

άντε, καληνύχτα ...

 

[supersonic]

Να σου πω
Ο δαβιδ αν δεν ειχε τα φρουφρου αμφιβαλω
Η Έλτον μεγάλη βλακεια να χαραμισει το candle in the wind για την Diana
Οι credence διανα στο στόχο. Αντεχεις ενα δισκο και είσαι ενθουσιασμενος.
Για τον Ντυλαν ....Πάντως εξυπνο ήταν. ...

 

[petros_m]

Απάντηση: Re: trouble is your middle name

Το ότι όντως έχουν τα κουσούρια τους, δεν τους κάνει το ''τίποτα'' (βρωμιάρης τσογλανάκος, σκέτος ποζεράς, μόνον για ξανθιές πεθαμένες, κλπ. κλπ.) που πάει να μας πει ο εφτάψυχος ...

είναι σαν να λέμε για τον Μέσσι τον ποδοσφαιριστή και εγώ να πιάνομαι και να σχολιάζω το ότι είναι κοντός ....

άντε, καληνύχτα ...

Σωστα. Αλλωστε και ο Κιθ μεγαλος ποζεράς ειναι, εστω και με "αντισυμβατικο" τροπο.

 

[supersonic]

Μεταξύ 3 ποζεραδων (ελτον μποουι πειρατη) διαλέγω με διαφορά τον τελευταίο.
Δε συζητάμε για μουσική. ....

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Ενα aladin sane και ενα yellow brick road και. ..Μετά?

 

[petros_m]

Απάντηση: Re: trouble is your middle name

Μεταξύ 3 ποζεραδων (ελτον μποουι πειρατη) διαλέγω με διαφορά τον τελευταίο.
Δε συζητάμε για μουσική. ....

Eννοειται αυτο. Τα 5 σερι των στοουνς, με τo get yer ya yas out αναμεσα τους, αθροιζουν 59/60!!!

 

[Δημοκηδής]

Μεταξύ 3 ποζεραδων (ελτον μποουι πειρατη) διαλέγω με διαφορά τον τελευταίο.
Δε συζητάμε για μουσική. ....

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Ενα aladin sane και ενα yellow brick road και. ..Μετά?

άστο, δεν είναι έτσι ... ο πρώτος έχει τουλάχιστον 8 εξαιρετικά άλμπουμς και ο δεύτερος 4-5 ... μην τα μηδενίζουμε όλα ... και οι ''πέτρες'' σταμάτησαν όταν εγώ ήμουν 15 χρονών ... εκτός αν θεωρούμε καλό, τα περιφερόμενα γέρικα σαρκία με θεατές /ακροατές την νατάσα καραμανλή και την βανδή ...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Eννοειται αυτο. Τα 5 σερι των στοουνς, με τo get yer ya yas out αναμεσα τους, αθροιζουν 59/60!!!

σωστό, αλλά δεν μηδενίσουμε τα πάντα άλλα ...

έντιτ : παραπάνω, πρώτο θεωρώ τον Δαυίδ και δεύτερο τον γκέυ ... για τον ντύλαν δεν μιλάω καθόλου, συνεχίζει να βγάζει καλά πράγματα αιώνες μετά που του Κηθ του τέλειωσε ... πραγματικά καλά, όχι συμπαθητικά ...