Βυνιλιάκηδες και Cdάκηδες σημειώσατε:

[Δημήτρης Θ.]

Λοιπόν μπορεί ο τίτλος να είναι ψιλοχιουμοριστικός (Βρουντάτσηδες τσε Φουρτουνάτσηδες), το θέμα σηκώνει συζήτηση (και φυσικά προσωπικές απόψεις από ακροάσεις) για το ποιά πηγή απ τις 2 πλησιάζει (ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ) τον απόλυτο ήχο, δλδ. τον ήχο της αυθεντικής ηχογράφησης.
Καλό θα ήταν να αποφύγουμε τεστ και απόψεις περιοδικών γιατί υπάρχουν 3 ειδών απόψεις.
1.Οι φετιχιστές με το βυνίλιο - ΗΧΟΣ (δεν αναφέρω ονόματα)
2.Οι πιστεύοντες στον ΘΑΝΑΤΟ του βυνιλίου - HITECH
3.Oι πιστεύοντες εις το CD - Δεν ξέρω κανά τέτοιο περιοδικό στο Ελλάντα
Υπάρχουν και οι mp3άκηδες, αλλά δεν γράφουν στα περιοδικά (τα σχετικά με το θέμα μας)

 

[Κακαλιός Στέργιος]

Να σου πω:

Δε μπορώ να έχω άποψη για τα του "φυσικού ήχου" από μηχανήματα, καθώς δε θεωρώ ότι είμαστε πουθενά...κοντά στο θέμα.
Δηλαδή για μένα η σύγκριση φυσικού ήχου με τα ηχοσυστήματα έχει πολλή πλάκα.
Έχω ακούσει πάρα πολλά συστήματα (ζωή να'χω), αλλά δε μπορώ να πω ότι κάτι από όλα αυτά πλησιάζει την πραγματικότητα.

Οπότε αφήνουμε τη φυσικότητα κατα μέρους.

Μουσική ευχαριστιέμαι περισσότερο με το βινύλιο. Μόνο σε ότι αφορά στο επίπεδο των χροιών, περισσότερο δε για Κλασσική μουσική.

Και να σου πω την αλήθεια φιλαράκ, το ψιλοσιχαίνομαι σαν μέσο.
Δεν έχει παύση, στοπ, φαστ φόργουορντ, για 100 δίσκους πρέπει να έχεις μια ντουλάπα διαθέσιμη, δε βρίσκεις ότι θες, έχει γίνει χαϊεντάδικο το μέσο (=βρίσκεις μόνο jacintha), θεωρητικά χαλάνε με τον καιρό, ξερυθμίζονται οι βραχίονες, οι κεφαλές χάνουν την ελαστικότητα της ανάρτησης τους, οι δίσκοι θέλουν καθάρισμα, όσο καθαροί και να είναι ακούγεται χρατς-χρουτς (για όσους τους χαλάει), στο ebay έχουν ακριβότερα μεταφορικά από τα cd, δεν έχει στο play.com κλπ κλπ...

Βαριέμαι να βάλω βινύλιο να ακούσω... αυτή είναι η αλήθεια. Στα αυτιά μου όμως είναι...ανωτερότερο του σιντιού. Από όλα τα σιντιά που έχω ακούσει μέχρι σήμερα.
Και μιλάω για το systemdeck IIX, Denon DL160, Alphason Delta και phono το Trigon Vanguard I, δε μιλάω για εξωτικά πράματα.
Αυτός ο άναλογκ ριγκ που ανέφερα βρίσκεται μεταχειρισμένος περίπου στα 300-400 ευρά (αν θελήσει κάποιος να το πουλήσει).
Επίσης υπάρχουν και τα Rega 3.

Υπόψιν, η άποψή μου αυτή δεν έχει διαμορφωθεί μόνο απο το τελευταίο μου σετάπ, αλλά είναι απόρροια της συνολικής μου πορείας στο άθλημα...


Κίσις

 

[Δημήτρης Θ.]

Μα δεν μίλησα για φυσικό ήχο.
Μίλησα για το πιό μέσον πλησιάζει την ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ. Τον φυσικό ήχο δεν μπορεί ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ να τον αναπαραγάγει (ΙΜΟ), καθώς μεσολαβούνε κάμποσα "πραγματάκια"
Πάντως μου αρέσει όπως το έθεσες.

 

[Κακαλιός Στέργιος]

παρντών, θεώρησα (κακώς) ότι ο ήχος της ηχογράφησης θα είναι και ο...φυσικός ήχος που βγάζουν τα όργανα, έστω και ενισχυμένα.

 

[Αργύρης Λογοθέτης]

Συγνώμη αλλά πως μπορεί κανείς να ξέρει τι πραγματικά υπάρχει γραμμένο στην εκάστοτε ηχογράφηση γιά να κρίνει:;;;;;;;;; Αυτό σημαίνει ότι αυτός που θα αναλάβει να κρίνει πιό από τα δύο μέσα είναι ποιό κοντά στην αρχική ηχογράφηση, θα έπρεπε να ήταν στον στούντιο την ώρα της ηχογράφησης και να ακούσει τι ακριβώς ηχογραφούν τα μηχανήματα την συγκεκριμένη στιγμή. Μετά θα πρέπει να θυμάτε τι άκουσε να πάρει από το στούντιο μία κόπια βυνιλίου και μία κόπια CD και να κάτσει να ακούσει τις δύο κόπιες και μετά να αποφασίσει (αφού βεβαίως θυμάτε ακριβώς την αρχική ηχογράφηση που άκουσε στο στούντιο).

Γιά όλους εμάς τους υπόλοιπους που απλώς έχουμε αγοράσει κόπιες κάπου καλλιτέχνη/συγκροτήματος είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να ξέρουμε ποιά ακριβώς ήταν η αρχική ηχογράφηση γιά να κρίνουμε. Άρα δεν έχει κανένα νόημα αυτή η σύγκριση απλά θα κοροιδεύουμε τον εαυτό μας. Απλά γνώμη μου μπορεί να το έχω δει λάθος βέβαια. Σε κάθε περίπτωση οι απόψεις μας ίσως ρίξουν φώς στο τούνελ

 

[Dimosthenis]

Ναι Αργυρη δεν ξερουμε πραγματικα τι ειναι γραμμενο ή πως θελαν να το γραψουν στην ηχογραφηση.
Ομως ο ηχος του βινυλίου αρεσει περισσοτερο στα αυτια μου και ας ειναι πιο κουραστικο οπως σωστα ανεφερε το φιλαρακι!

 

[Tasos_Th]

Απο την ελάχιστη προσωπική μου εμπειρία οι δίσκοι βυνιλίου έχουν πιο ζεστό ήχο πιό ζωντανό.
Στα cd ακόμα κι όταν ηχογραφήσεις απο vynil σε 100% ποιότητα ( lossless )
ο ήχος διαφέρει. Ίσως τα μηχανήματα αναπαραγωγής να διαφέρουν και αυτά στην ποιότητα του ήχου που εξάγουν σε συνδιασμό με τα μέσα.

Απο θέμα κόστους και πρακτικότητας τα βινύλια πιστέυω έχουν ξεπεραστεί πολύ καιρό πρίν.

Τα οπτικά μέσα εκτώς απο χαμηλό κόστος χρήσης έχουν μικρότερο μέγεθος, μεγαλύτερη χωριτικότητα, πολλές ευκολίες στον χειρισμό τους και χαμηλό κόστος αντικατάστασης.

Επίσης πλέον με τα MP3 και κάθε άλλη μορφή μουσικών αρχείων περνάμε σε μια εποχή που πλέον δε μας απασχολεί το μέσο που είναι γραμμένη η μουσική αλλά η πληροφορία της μουσικής.( Αν το δούμε και απο οικολογική άποψη είναι καλύτερα και απο βυνύλια και απο cd / dvd/ sacd κτλ )

Πέρα απο αυτό με την ψηφιακή μορφή των τραγουδιών , οποιοσδήποτε μπορεί να αποκτήσει μια τεράστια συλλογή την οποία μπορεί να μεταφέρει απο το ενα σπίτι στο άλλο , στο αυτοκίνητο , στη βόλτα του κτλ κτλ , με ελάχιστο κόπο.

Επίσης το κόστος συντήρησης των αναλογικών συσκευών , βελόνες κτλ είναι υπολογίσιμο , καθώς και η φθορά των μέσων τα οποία δεν μπορούμε να προστατέψουμε με την δημιουργία αντιγράφων.

Πέραν αυτού δεν είναι τυχαίο ότι οι επαγγελματίες δουλεύουν με vinyl.
Όλη η βιομηχανία των djs δουλεύει με vynil αν και σταδιακά θα καταφύγει σε άλλα μέσα. ( Όσοι ασχολεισται γνωρίζετε περι FINAL SCRATCH 2 , SERATO κτλ )

Τον χορό τον οδηγούν οι μεγάλες εταιρίες παραγωγής ηλεκτρονικών συσκευών και τον ακολουθεί η μεγαλύτερη μερίδα του καταναλωτικού κοινού.

Η προσωπική μου άποψη είναι πως το σημαντικότερο είναι όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να έχουν πρόσβαση στην μουσική και σε κάθε άλλη μορφή τέχνης και γνώσης και ευτυχώς ως ένα βαθμό η ψηφιακή διάδοση της μουσικής έχει δώσει την ευκαιρία σε πολλούς ανθρώπους να ακούσουν και κάτι παραπάνω απο Τσικουλάτες, Βολάνηδες και άλλα τέτοια διαμάντια.( βέβαια χρειάζεται και θέληση απο τους ίδιους γι αυτό )

 

[Μιχάλης Κορ.]

Κάπου εδώ κ εγώ θα καταθέσω την αποψή μου κ θα υποστηρίξω την άποψη όπου το βινύλιο είναι στα δικά μου πάντα αυτιά πιο κοντά στην 'πραγματικότητα'. Από εκεί κ πέρα όμως θέλει κ 'προδέρμ' τι βινύλιο, προσοχή που αποθηκεύεις τον δίσκο, να μην στραβώσει, να μην έχει σκόνη, να τον καθαρίζεις συχνά, να προσέχεις το πλατό, να προσέχεις την κεφαλή, το αζυμούθιο, το αντίβαρο κ 1002 άλλα πράγματα που μπορώ ακόμα να σκεφτώ...!
Το Cd από την άλλη είναι μικρό, εύκολο στην αποθήκευση/μεταφορά, συγχωρεί την απροσεξία ...συνήθως, κ με λιγότερη προσοχή παίζει μια χαρά.
Προσωπικά μου αρέσει κ το άλλο μέσο που λέγεται sacd αλλά αυτό είναι άλλο 'φρούτο'. Προσοχή όμως, το δικάναλο όχι το πολυκάναλο. Έχω 30 περίπου τέτοια δισκάκια κ όλα τα χαίρομαι πολύ γιατί είναι κοντά στην ηχογράφηση του βινυλίου με τα πλεονεκτήματα του cd !!! Γιατί δεν προχώρησε, αυτό δεν το ξέρω, αλλά το www.play.com έχει κάνει χρυσές δουλειές από εμένα !

 

[Δημήτρης Ν.]

Μικρή ιστορία ( αν είναι διδακτική ή αν βγάλει κανείς συμπέρασμα περιμένω να το ακούσω με ανοιχτά αυτιά )
Είμαι σε ένα φίλο και ακούμε μουσική από το αναλογικό του τμήμα ( Clearaudio Champion level 2 / Morch / Clearaudio η λίγο ακριβότερη από την δική μου , που είναι η Victory). Δυο μονομπλόκ Plinius και ηχεία τα Φον Σβάϊκερ , με phono stage πάλι Clearaudio .
Κάποια στιγμή , χωρίς να τον αντιληφθώ ο φίλος βάζει ένα cd να παίξει . Εκπληκτος γυρίζω και τον ρωτώ " Εχεις και κασσετόφωνο" ( σημ. τόσο χάλια ακούστηκε ) .
To cd player του ήταν το Theta Miles . Το αγόρασα εγώ . Με ηχεία Mythos Ebony ( παντοκατευθυντικά) , ενισχυτή είτε τον μπέρυ ( ένας είναι ο μπέρυ )´είτε τον ολοκληρωμένο SAM της Audionet και αναλογικό τμήμα ( Final Tool / Unify / Victory H ) με phono stage το PAM της AudioNet , υπάρχουν πολλά cd που παίζουν πολύ καλύτερα από το αντίστοιχο βινύλιο . Προχθές κατάφερα μάλιστα να δουλέψω και την γυναίκα μου ( φίου - επιφώνημα θαυμασμού ) για το ποιά πηγή έπαιζε . Το αναλογικό τμήμα φαντάζει ψόφιο . Λίγα μπάσα , τσιριχτά πρίμα , τζούφια ντραμς, άδειο , αδύναμο , λιγότερο impact. Ναι , ο αέρας μεταξύ των οργάνων παραμένει μεγαλύτερος στο βινύλιο .Who cares ?

ΥΓ 1. Με το Thule ως ψηφιακή πηγή , το ματς έληγε με νίκη του βινυλίου από τα αποδυτήρια .
ΥΓ 2 . Με άλλο σετ απ , μπορεί να αλλάξουν τα δεδομένα . ( ? )

 

[Κακαλιός Στέργιος]

Ρε συ, αυτό το theta πρέπει να το δοκιμάσω στο σπίτι μου ναούμ.
Θα σε πω να ετοιμάζεσαι να το ξεμπριζώσεις.

 

[Σπύρος Κωστόπουλος]

Όπως σοφά δηλώνει ένας συνάδελφος στη δουλειά, τέως μουσικός και νυν μουσικόφιλος (όχι HiFi freak): "το cd είναι για ν'ακούς μουσική, το πικάπ για να παιδεύεσαι με την εφαρμοσμένη μηχανική".

Αυτό δε σημαίνει ότι, ντε και καλά, η ψηφιακή εκδοχή είναι καλύτερη (όχι πάντα, τουλάχιστον) ούτε ότι η "θέρμη" και η "φυσικότητα" του αναλογικού μέσου πλησιάζει περισσότερο το "αληθινό".

Η αλήθεια είναι ότι σπάνια πλέον ακούω τη δισκοθήκη μου από βινύλια και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τεμπελιά λόγω ηλικίας, αλλά και με το γεγονός ότι πάντα καραδοκεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού η φριχτή σκέψη "κι αν έχει χάσει τις ρυθμίσεις του το πλατό;..."

Ευτυχώς που υπάρχει και τρίτη επιλογή (μαγνητόφωνο ανοιχτής ταινίας) για ν' ακούω όμορφες μουσικές με τις ώρες, δίχως ίχνος κόπωσης...//;-)

 

[Costas Coyias]

Πάντως, υλικό για συγκριτική ακρόαση υπάρχει, ας είναι καλά ο Δημοσθένης. Αλλά θα πρέπει να μας υποστεί για ένα απόγευμα. Και μάλιστα τυφλή σύγκριση. Θα έχει πολλή πλάκα... :smile:

 

[PanMan]

Αν ηθελα να ακουσω ενα ακουστικο κομματι με κιθαρα και φωνητικα θα προτιμουσα βινυλιο.
Σε διαχωρισμο οργανων, δυναμικη περιοχη, χαμηλο προτιμω το σι ντι. Παντως ακουω ευχαριστα μουσικη και με τα δυο format.
Μακαρι να υπηρχε ενα φορμα με τις αρμονικες του βινυλιου και τα δυναμικα του σι ντι.

 

[komhst]

Εκείνο που δεν μπόρεσα ποτέ να χωνέψω στο βινύλιο ήταν η περιορισμένη δυναμική περιοχή του, ο χαμηλός λόγος σήματος προς θόρυβο και ο χαμηλός διαχωρισμός καναλιών.
Συν τοις άλλοις οι δίσκοι βινυλίου επωλούντο ξεσφράγιστοι με αποτέλεσμα τα δισκάδικα εκείνης της εποχής τους χρησιμοποιούσαν για να γράφουν κασέτες και μετά τους πουλούσαν.
Οταν λοιπόν ο κάφρος ο δισκάς είχε παίξει το δίσκο με τη σφαιρική Stanton κεφαλή με 5 gr βάρος ανάγνωση και τον έπαιρνα εγώ και τον έβαζα να παίξει στην υπερελειπτική Shibata με 1,2 gr βάρος ανάγνωσης, η βελόνα μου "κολυμπούσε" μέσα στο οργωμένο αυλάκι από το "υνί" της Stanton με καταστροφικές συνέπειες στην ποιότητα του ήχο.
Για τους παραπάνω λόγους ψηφίζω 120% CD

 

[Δημήτρης Δ.]

Πάντως, υλικό για συγκριτική ακρόαση υπάρχει, ας είναι καλά ο Δημοσθένης. Αλλά θα πρέπει να μας υποστεί για ένα απόγευμα. Και μάλιστα τυφλή σύγκριση. Θα έχει πολλή πλάκα... :smile:

Δεν προκειται να βγαλετε ακρη ακουγουντας την ιδια ηχογραφηση σε cd και σε βυνιλιο. Πaραδειγμα: η αναλογικη κοπια της "Αιολιας" παιζει ετη φωτος χειροτερα απο το cd, σε αντιθεση πχ με το " Electric music for mind and boby" που διπλα στο παμπαλαιο βαρυ βυνυλιο της Vangouard, η ψηφιακη εκδοχη ειναι απλως για πεταμα.
Μπορω να σου δωσω καμια διακοσαρια τετοιες περιπτωσεις....

 

[Αργύρης Λογοθέτης]

Συμφωνώ με τον dim das. Επίσης οι ίδια ηχογράφηση σε CD και βινύλιο, πως γνωρίζετε ότι είναι από το ίδιο Master; Πχ δίσκος βινυλίου που κυκλοφόρισε πχ το 1985 και μετά από 10 χρόνια βγαίνει η έκδοση γιά CD. Από τι Master κατασκευάστηκε η μετά 10 ετών κόπια γιά CD;;

 

[Μαυρουδής Ευστράτιος]

Συμφορουμίτες καλησπέρα

Προσωπικά προτιμώ ομοίως και τα δύο φορμά. Αναφορικά στο software υπάρχουν κομμάτια που δεν είνια δυνατόν να βρεθούν σε βινυλιακή μορφή και το αντίθετο. Απολαμβάνω όμως εξίσου τα πλεονεκτήματα τόσο του βινυλίου μου (SME 30/2) και του ψηφιακού μου Cary 306 sacd).

Καλές ακροάσεις.

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Στο μυαλό του καθένα μας όταν μιλάμε για βινύλιο κατευθείαν έρχεται το αναλογικό και όταν για cd το ψηφιακό. Σήμερα όμως πόσες εταιρίες γράφουν πλέον αναλογικα απο την αρχή μέχρι την εκτύπωση; ελάχιστες, μετριούνται στα δάκτυλα το ενός χεριού και αυτές όχι με κανένα ρεπερτόριο μεγάλο. Απο την άλλη σε cd υπάρχει οτιδήποτε απο το συγκρότημα που έφτιαξαν οι πιτσιρικάδες στην γειτονιά μου και το εξέδωσαν και σε cd στο studio, μέχρι τις θρυλικές παλιές εγγραφές του 19χχ!!!. Τώρα μια αναλογική προσεγμένη εγγραφή σε ένα προσεγμένο αναλογικό σύστημα είναι καταπληκτική εμπειρία!!! Επίσης ένα σωστά ματσαρισμένο ψηφιακό σύστημα είναι καταπληκτική εμπειρία. Και τα δύο δημιουργούν μία ψευδαίσθηση του αληθινού γεγονότος που έχει αποθηκευθεί στο μέσο αποθήκευσης. Τα τεχνικά δεν έχουν κατά την άποψή μου πρωτεύοντα λόγο. Το cd δεν επικράτησε για την τεχνική του υπεροχή, αλλά για την λειτουργικότητά του, τον όγκο, την εποχή κλπ. Γιατί το sacd ή το dvd-audio που υπερέχουν τεχνικά παο το cd δεν έπιασαν; Ας μην το ψάχνουμε στην τεχνική μεριά, σήμερα έβγαλε η clearaudio κεφαλές με 91db δυναμκή περιοχή. Σε άλλο κόσμο απευθύνεται το βινύλιο και σε άλλο to cd. Εγώ θα πρότεινα να δούμε την άμυνα του ασυμπίεστου ήχου πλέον έναντι του συμπιεσμένου, πόσο θα αντέξει ο ασυμπίεστος; Σήμερα το 90% των νέων απο 30 ετών και κάτω δεν ξέρει τι είναι το βινύλιο, δηλαδή τι συγκρίσεις να γίνουν;
Η ερώτηση ποιό είναι πιό κοντά στο πραγματικό γεγονός δεν νομίζω να έχει νόημα γιατί έτσι και αλλοιώς και τα δύο φορματ και οποιοδήποτε άλλο ψευδαίσθηση δημιουργούν και μόλιστα στην καλλίτερη των περιπτώσεων (λέγε με σεταπ) ότι έχει αποθηκευθεί στο μέσο αποθήκευσης και με όποια ποιότητα ήθελε ο παραγωγός.

 

[ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ]

Ενα καλό παράδειγμα σύγχρονων εγγραφών είναι ο καινούργιος δίσκος της diana krall the girl in the other room, σε βινύλιο και σε sacd. Επίσης της three Blind Mice to midnight sugar, σε βινύλιο, cd kai sacd. Φυσικά και άλλες.

 

[Costas Coyias]

Δεν προκειται να βγαλετε ακρη ακουγουντας την ιδια ηχογραφηση σε cd και σε βυνιλιο. Πaραδειγμα: η αναλογικη κοπια της "Αιολιας" παιζει ετη φωτος χειροτερα απο το cd, σε αντιθεση πχ με το " Electric music for mind and boby" που διπλα στο παμπαλαιο βαρυ βυνυλιο της Vangouard, η ψηφιακη εκδοχη ειναι απλως για πεταμα.
Μπορω να σου δωσω καμια διακοσαρια τετοιες περιπτωσεις....

Μήτσο, το υλικό που υπάρχει είναι ένας φωνογραφικός δίσκος, έχων την καλλίστην έξωθεν μαρτυρία, και ένα αντίγραφό του σε CD (χωρίς την παραμικρή επέμβαση στο σήμα), το οποίο "γυρίστηκε" με το πικάπ του Δημοσθένη, οπότε η σύγκριση είναι βάσιμη: Πόσο χειρότερα θα ακουστεί το CD από τον άμεσο αναλογικό του πρόγονο;