Ξόρκι

[grio]

το timeless βεβαίως , πιστεύω να καταλαβαίνετε πως είναι κάτι πολύ προσωπικό και άκρως υποκειμενικό. Τι νόημα έχει ο χαρακτηρισμός ενός έργου ως τέτοιου από τον x ( που μπορεί να είναι ένας επαϊων όπως ο Λύμπε , ένας γεροξούρας όπως εγώ ή ένας πολυσυλλεκτικός ελιτιστής όπως ο Σπύρος ) όταν αντίστοιχα ο άλλος μπορεί από το να μην τον έχει ακούσει ποτέ , να μην γνωρίζει καν την ύπραξη του , μέχρι να τον σιχαίνεται ή να πιστεύει με επιχειρήματα ( δικά του πάντοτε) ότι δεν ήταν και τίποτα σημαντικό στην ιστορία ( ασε που μπορεί να υπάρχουν και αυτοί που ενδεχομένως θεωρούν αυτην την ιστορία ως μη σημαντική στην σύνολη θεώρηση του κόσμου).

Και βέβαια είναι προσωπικό και υποκειμενικό. Αντικειμενικό γίνεται όταν πολλά υποκειμενικά συμφωνούν...
Εκείνο που γνωρίζουμε είναι μηδαμινό. Εκείνο που αγνοούμε είναι άπειρο. Pierre Laplace
H έλλειψη γνώσης δεν μειώνει την αξία ενός έργου, ούτε ακυρώνει τη διαχρονικότητα του. Τώρα θα με ρωτήσετε πως καθορίζεται αυτή η αξία. Η απάντηση είναι ...με το χρόνο. Όλα τα καλά πράγματα της ζωής καταξιώνονται όταν αντέχουν στο χρόνο. Όταν δε, μνημονεύονται από τους ανθρώπους, καλή ώρα, και δημιουργούν σκέψεις, εικόνες, συναισθήματα, ε τότε πρόκειται για αριστουργήματα...

 

[ecodrifter]

Λοιπον, ενα εργο δεν μπορει να υποκειται σε κριτηρια "δημοκρατιας". Να το ψηφισουμε να δουμε τι θα βγαλει η καλπη.
Γραφει ο Κωστας (και ειναι καταγεγραμμενο) οταν οτι το ακουσαν οι Beatles και οι Stones τους εφυγε το κεφαλι. Αυτο αρκει!
Αυτοι εκατσαν και το μελετησαν εξονυχιστικα και στη συνεχεια θα δρασουν σαν "ενισχυτες-διαμορφωτες" του σηματος που δεχθηκαν με τελικο αποδεκτη τη μαζα.

Ετσι δουλευουν αυτα τα πραγματα, μπορει να μην αρεσει στο 99% και ομως η γνωμη του 99% ΔΕΝ μετραει στη διαμορφωση της πορειας της μουσικης.
Το σημα αν βρει τους καταλληλους υποδοχεις μπορει να περασει με εμμεσο τροπο και μαλιστα εκκωφαντικα.

 

[by proxy]

Ο κόσμος που ο καθένας από εμάς βλέπει δεν είναι Ο Κόσμος , αλλά ένας κόσμος που τον δημιουργούμε εμείς από κοινού με τους άλλους ανθρώπους . Γνωρίζοντας αυτό και έχοντας το ως δεδομένο , τότε κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση με κάποια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη , με την οποία θέλουμε να συμβιώνουμε , δεν μπορούμε να επιζητούμε την επιβεβαίωση της δικής μας οπτικής γωνίας σαν να ήταν κάποια απόλυτη αλήθεια . Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η βεβαιότητα του άλλου προσώπου , παρά το γεγονός ότι μας φαίνεται ανεπιθύμητη , είναι το ίδιο νόμιμη με την δική μας ( Maturana/Varela : The Tree of Knowledge)
Ως εκ τούτου δέχομαι ότι έφυγε το καφάσι του Μάκα όταν άκουσε το δίσκο , αλλά επίτρεψε στο δικό μου να είναι στη θέση του σε αντίθεση με το σαγόνι μου που εξαρθρωθηκε από το χασμουρητό. Εκτός αν οι "ειδικοί" έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τους απλούς ανθρώπους . Αν ναι φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο θα ισχύει όμως ,όχι μόνο στην μουσική , αλλά και στην πολιτική ή στην οικονομία.

 

[grio]

Ο κόσμος που ο καθένας από εμάς βλέπει δεν είναι Ο Κόσμος , αλλά ένας κόσμος που τον δημιουργούμε εμείς από κοινού με τους άλλους ανθρώπους . Γνωρίζοντας αυτό και έχοντας το ως δεδομένο , τότε κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση με κάποια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη , με την οποία θέλουμε να συμβιώνουμε , δεν μπορούμε να επιζητούμε την επιβεβαίωση της δικής μας οπτικής γωνίας σαν να ήταν κάποια απόλυτη αλήθεια . Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η βεβαιότητα του άλλου προσώπου , παρά το γεγονός ότι μας φαίνεται ανεπιθύμητη , είναι το ίδιο νόμιμη με την δική μας ( Maturana/Varela : The Tree of Knowledge)
Ως εκ τούτου δέχομαι ότι έφυγε το καφάσι του Μάκα όταν άκουσε το δίσκο , αλλά επίτρεψε στο δικό μου να είναι στη θέση του σε αντίθεση με το σαγόνι μου που εξαρθρωθηκε από το χασμουρητό. Εκτός αν οι "ειδικοί" έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τους απλούς ανθρώπους . Αν ναι φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο θα ισχύει όμως ,όχι μόνο στην μουσική , αλλά και στην πολιτική ή στην οικονομία.

Οι βιολόγοι καλά μας τα είπαν, αλλά για το προεκτείνουμε, λιγάκι, ο μκρόκοσμός μας και η τροφοδότησή του από τον πολύ υμνηθέντα στην εποχή μας εγωκεντρισμό, μας καθιστά πολλάκις "τυφλούς". Πάντως γενικώς συμφωνώ με τα λεχθέντα σου.
Και, κάτι άλλο αν μου επιτρέπεις. Καμιά φορά εμείς οι άνω των …ήντα γκρινιάζουνε αναίτια. Εσένα ποτέ δε θα σε ενέτασσα στους γεροξούρες με τον τόσο …νεανικό λόγο.
:ernaehrung004:

 

[ecodrifter]

Ο κόσμος που ο καθένας από εμάς βλέπει δεν είναι Ο Κόσμος , αλλά ένας κόσμος που τον δημιουργούμε εμείς από κοινού με τους άλλους ανθρώπους . Γνωρίζοντας αυτό και έχοντας το ως δεδομένο , τότε κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση με κάποια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη , με την οποία θέλουμε να συμβιώνουμε , δεν μπορούμε να επιζητούμε την επιβεβαίωση της δικής μας οπτικής γωνίας σαν να ήταν κάποια απόλυτη αλήθεια . Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η βεβαιότητα του άλλου προσώπου , παρά το γεγονός ότι μας φαίνεται ανεπιθύμητη , είναι το ίδιο νόμιμη με την δική μας ( Maturana/Varela : The Tree of Knowledge)
Ως εκ τούτου δέχομαι ότι έφυγε το καφάσι του Μάκα όταν άκουσε το δίσκο , αλλά επίτρεψε στο δικό μου να είναι στη θέση του σε αντίθεση με το σαγόνι μου που εξαρθρωθηκε από το χασμουρητό. Εκτός αν οι "ειδικοί" έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τους απλούς ανθρώπους . Αν ναι φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο θα ισχύει όμως ,όχι μόνο στην μουσική , αλλά και στην πολιτική ή στην οικονομία.

αχχχχχ δεν εννουσα αυτο, με τα παραπανω συμφωνω γενικα

ας το παρουμε αλλιως
Οταν πεφτει ενα φωτονιο στον αμφιβληστροειδη μας σαν ενεργεια ειναι σχεδον ενα τιποτα.
Αυτο θα το παρουν ελαχιστοι υποδοχεις θα το ενισχυσουν ισως και 100.000 φορες και θα το μετατρεψουν σε ηλεκτροχημικο σημα ισχυος 1mV!!.
ετσι θα δουμε το φως το αληθινο μεσα στην κουτρα μας.

βαλε τωρα οπου φωτονιο το αντικειμενο της παρουσιασης, ως υποδοχεις τους διασημους (ή τους επαιοντες) που αρκει να ειναι ελαχιστοι αλλα με σημαντικη επιρροή και ως ηλεκτροχημικο σημα κατι σαν το White alboum (λεμε τωρα, μη το δεσεις κιολας!!).

Μονο που στη φυση οι υποδοχεις αυτοι βρισκονται παντα (αλλιως ειμαστε τυφλοι), ενω στην τεχνη, κοινωνια κλπ αυτο δεν ειναι σιγουρο.
Ετσι μοιραια το "φωτονιο" θα το φαει το σκοταδι.

 

[Γιώργος Κουν.]

Με την ευκαιρία της εύρεσης και αγοράς μιας πολύ καθαρής κόπιας (μαράζι τό'χα), επανέρχομαι στις ακροάσεις αυτού του αριστουργήματος, εφτά χρόνια μετά την θαυμάσια παρουσίαση του Κώστα και τις σχετικές συζητήσεις μας.
Σε τι να υπερθεματίσω; Απλά παίζει συνεχώς απο το απόγευμα. :a0210: