BARRY LYNDON (1975) Stanley Kubrick
Οταν βγηκε αυτη η ταινια στις αιθουσες οι κριτικες αλλα και η υποδοχη απο τον κοσμο ηταν ψυχρη.Οταν οι 2 προηγουμενς ταινιες
ειναι το 2001 Οδυσεια του διαστηματος και το Κουρδιστο Πορτοκαλι οι οποιες προκαλεσαν χαμο ειναι λογικο μια ταινια
η οποια διαδραματιζεται τον 18ο αιωνα την εποχη των Ναπολεοντιων Πολεμων και δεν ειναι πολεμικο επος αλλα ενα
τριωρο δραμα με στοιχεια τραγωδιας για την ανοδο και την πτωση ενος τυχοδιωκτη που προσπαθει να ανελιχθει στην υψηλη αγγλικη κοινωνια ειναι λογικο να πατωσει.Λαθος ταιμινγκ (1975) αφου δεν ηταν της μοδας αυτες οι ταινιες αλλα καθολου λαθος ταινια.
Στην πραγματικοτητα προκειται για αριστουργημα που κυκλοφορησε σε λαθος εποχη.
Η ιστορικη ακριβεια στην αναπαρασταση της εποχης ειναι ενα κεφαλαιο απο μονη της.Δεν υπηρξε παρομοια ταινια μετα απο αυτη που να σεβοταν τον εαυτο της και να μην δανειστηκε κατι απο αυτην.
Η δε φωτογραφια ειναι ενα επιτευγμα.Ο Κιουμπρικ εμπνευστηκε απο τους ζωγραφους εκεινης της εποχης και απαιτησε οι σκηνες να εχουν φυσικο φωτισμο.Στην 3ωρη αυτη ταινια οι περισσοτερες σκηνες δεν εχουν ηλεκτρικο φωτισμο.Σκηνες γυρισμενες μονο με το φως των κεριων που σε αφηνουν με το στομα ανοιχτο και σε κανουν να κανεις pause στο dvd για να τις απολαυσεις.Αν και αυτη η ταινια δεν ειναι για να την βλεπεις στην τηλεοραση.Θελει μεγαλη οθονη για να ευχαριστηθεις αυτα τα καδρα οπως απολαμβανεις τους ζωγραφικους πινακες.Ειδικοι φακοι σχεδιαστηκαν απο τον διευθυντη φωτογραφιας Τζον Αλκοτ για να φερουν σε περας
τις απαιτησεις του Κιουμπρικ.Ειναι σιγουρα η πιο περφεξιονιστικη ταινια του Κιουμπρικ και αυτο φαινεται σε καθε πλανο της.
Ολη αυτη η ομορφια ερχεται σε αντιθεση με τον ηρωα που ειναι ενας τυχοδιωκτης,λαμογιο της εποχης του,που εχοντας χασει νεαρος τη γυναικα της ζωης του,για χαρη ενος πλουσιου ευγενη,βαζει σκοπο της ζωης του να γινει κι αυτος ενας τετοιος,
προκειμενου να εκδικηθει την ιδια του τη μοιρα.Τελικα θα συνθλιβει και θα καταληξει εκει που ηταν προορισμενος να καταληξει απο την αρχη.
Ο Ryan O'Neil στο ρολο της καριερας του ειναι ενα θαυμα δεδομενου οτι δεν υπηρξε και το μεγαλυτερο ταλεντο.
Ο Στανλει Κιουμπρικ φημιζοταν στο οτι επινε το αιμα των ολων των ηθοποιοων που συμμετειχαν στις ταινιες του (ακομα και των κομπαρσων) και μπορουσε να γυριζει μια σκηνη ακομα και 100 φορες
προκειμενου να παρει αυτο που θελει απο μια ερμηνεια αλλα το αποτελεσμα παντα τον δικαιωνε.
Για την ιστορια ο Κιουμπρικ,μετα την Οδυσσεια,ηθελε να γυρισει μια ταινια για τον Ναπολεοντα.Ξεκινησε λοιπον την προπαραγωγη,αρχισε να σχεδιαζει σκηνικα,να ασχολειται με το σεναριο.
Το 1970 ομως κυκλοφορησε το Βατερλω του Σεργκει Μπονταρτσιουκ με τον Ροντ Σταιγκερ στο ρολο του Ναπολεοντα και τον
Κριστοφερ Πλαμμερ στο ρολο του Δουκα του Ουελλινγκτον.Αν και υπηρξε ενα σπουδαιο επος πατωσε στα ταμεια.Αποτελεσμα αυτου ηταν να σταματησει η χρηματοδοτηση στον Κιουμπρικ και το σχεδιο να πεταχτει.Ο Κιουμπρικ τα πηρε ασχημα αφου ειχε ηδη ξοδεψει πολυ χρονο γι'αυτη την ιστορια.Αφου γυρισε το Κουρδιστο Πορτοκαλι ξανακαταπιανεται με το προτζεκτ.
Αυτη τη φορα ο Ναπολεοντας μενει στην ακρη.Αφορμη ειναι το βιβλιο Η Τυχη Του Μπαρυ Λυντον (1844) του συγγραφεα Γουιλιαμ Θακερευ.Αν και το βιβλιο ειναι ουσιαστικα σατυρα ο Κιουμπρικ το μεταφερει
σαν δραμα,μια τραγωδια του μετριου ανθρωπου που προσπαθει να φτασει ψηλοτερα απο εκει που μπορει.
Ευτυχως η ταινια αναγνωριστηκε στην πορεια για το μεγαλειο της και πρωτα απο ολα απο του ιδιους τους συναδελφους του Κιουμπρικ (ο Ριντλευ Σκοτ οταν γυρισε την 1η του ταινια το Duellists ειπε οτι αυτη την ταινια ειχε στο μυαλο του).
Το τελευταιο μεγαλο αριστουργημα του Κιουμπρικ ειναι μια ταινια για την οποια μπορεις να πεις ολα τα κλισε που σου'ρχονται στο μυαλο για να την περιγραψεις.
Το καλυτερο ομως που εχεις να κανεις ειναι να μην πεις τιποτα...Απλα να την ξαναδεις.
Οταν βγηκε αυτη η ταινια στις αιθουσες οι κριτικες αλλα και η υποδοχη απο τον κοσμο ηταν ψυχρη.Οταν οι 2 προηγουμενς ταινιες
ειναι το 2001 Οδυσεια του διαστηματος και το Κουρδιστο Πορτοκαλι οι οποιες προκαλεσαν χαμο ειναι λογικο μια ταινια
η οποια διαδραματιζεται τον 18ο αιωνα την εποχη των Ναπολεοντιων Πολεμων και δεν ειναι πολεμικο επος αλλα ενα
τριωρο δραμα με στοιχεια τραγωδιας για την ανοδο και την πτωση ενος τυχοδιωκτη που προσπαθει να ανελιχθει στην υψηλη αγγλικη κοινωνια ειναι λογικο να πατωσει.Λαθος ταιμινγκ (1975) αφου δεν ηταν της μοδας αυτες οι ταινιες αλλα καθολου λαθος ταινια.
Στην πραγματικοτητα προκειται για αριστουργημα που κυκλοφορησε σε λαθος εποχη.
Η ιστορικη ακριβεια στην αναπαρασταση της εποχης ειναι ενα κεφαλαιο απο μονη της.Δεν υπηρξε παρομοια ταινια μετα απο αυτη που να σεβοταν τον εαυτο της και να μην δανειστηκε κατι απο αυτην.
Η δε φωτογραφια ειναι ενα επιτευγμα.Ο Κιουμπρικ εμπνευστηκε απο τους ζωγραφους εκεινης της εποχης και απαιτησε οι σκηνες να εχουν φυσικο φωτισμο.Στην 3ωρη αυτη ταινια οι περισσοτερες σκηνες δεν εχουν ηλεκτρικο φωτισμο.Σκηνες γυρισμενες μονο με το φως των κεριων που σε αφηνουν με το στομα ανοιχτο και σε κανουν να κανεις pause στο dvd για να τις απολαυσεις.Αν και αυτη η ταινια δεν ειναι για να την βλεπεις στην τηλεοραση.Θελει μεγαλη οθονη για να ευχαριστηθεις αυτα τα καδρα οπως απολαμβανεις τους ζωγραφικους πινακες.Ειδικοι φακοι σχεδιαστηκαν απο τον διευθυντη φωτογραφιας Τζον Αλκοτ για να φερουν σε περας
τις απαιτησεις του Κιουμπρικ.Ειναι σιγουρα η πιο περφεξιονιστικη ταινια του Κιουμπρικ και αυτο φαινεται σε καθε πλανο της.
Ολη αυτη η ομορφια ερχεται σε αντιθεση με τον ηρωα που ειναι ενας τυχοδιωκτης,λαμογιο της εποχης του,που εχοντας χασει νεαρος τη γυναικα της ζωης του,για χαρη ενος πλουσιου ευγενη,βαζει σκοπο της ζωης του να γινει κι αυτος ενας τετοιος,
προκειμενου να εκδικηθει την ιδια του τη μοιρα.Τελικα θα συνθλιβει και θα καταληξει εκει που ηταν προορισμενος να καταληξει απο την αρχη.
Ο Ryan O'Neil στο ρολο της καριερας του ειναι ενα θαυμα δεδομενου οτι δεν υπηρξε και το μεγαλυτερο ταλεντο.
Ο Στανλει Κιουμπρικ φημιζοταν στο οτι επινε το αιμα των ολων των ηθοποιοων που συμμετειχαν στις ταινιες του (ακομα και των κομπαρσων) και μπορουσε να γυριζει μια σκηνη ακομα και 100 φορες
προκειμενου να παρει αυτο που θελει απο μια ερμηνεια αλλα το αποτελεσμα παντα τον δικαιωνε.
Για την ιστορια ο Κιουμπρικ,μετα την Οδυσσεια,ηθελε να γυρισει μια ταινια για τον Ναπολεοντα.Ξεκινησε λοιπον την προπαραγωγη,αρχισε να σχεδιαζει σκηνικα,να ασχολειται με το σεναριο.
Το 1970 ομως κυκλοφορησε το Βατερλω του Σεργκει Μπονταρτσιουκ με τον Ροντ Σταιγκερ στο ρολο του Ναπολεοντα και τον
Κριστοφερ Πλαμμερ στο ρολο του Δουκα του Ουελλινγκτον.Αν και υπηρξε ενα σπουδαιο επος πατωσε στα ταμεια.Αποτελεσμα αυτου ηταν να σταματησει η χρηματοδοτηση στον Κιουμπρικ και το σχεδιο να πεταχτει.Ο Κιουμπρικ τα πηρε ασχημα αφου ειχε ηδη ξοδεψει πολυ χρονο γι'αυτη την ιστορια.Αφου γυρισε το Κουρδιστο Πορτοκαλι ξανακαταπιανεται με το προτζεκτ.
Αυτη τη φορα ο Ναπολεοντας μενει στην ακρη.Αφορμη ειναι το βιβλιο Η Τυχη Του Μπαρυ Λυντον (1844) του συγγραφεα Γουιλιαμ Θακερευ.Αν και το βιβλιο ειναι ουσιαστικα σατυρα ο Κιουμπρικ το μεταφερει
σαν δραμα,μια τραγωδια του μετριου ανθρωπου που προσπαθει να φτασει ψηλοτερα απο εκει που μπορει.
Ευτυχως η ταινια αναγνωριστηκε στην πορεια για το μεγαλειο της και πρωτα απο ολα απο του ιδιους τους συναδελφους του Κιουμπρικ (ο Ριντλευ Σκοτ οταν γυρισε την 1η του ταινια το Duellists ειπε οτι αυτη την ταινια ειχε στο μυαλο του).
Το τελευταιο μεγαλο αριστουργημα του Κιουμπρικ ειναι μια ταινια για την οποια μπορεις να πεις ολα τα κλισε που σου'ρχονται στο μυαλο για να την περιγραψεις.
Το καλυτερο ομως που εχεις να κανεις ειναι να μην πεις τιποτα...Απλα να την ξαναδεις.
Last edited:
