- 17 June 2006
- 1,296
ΦΙΛΜΙΚΟ ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ
Μια εγκυμονούσα γυναίκα στη Γαλλία του σήμερα, περνάει τα Χριστούγεννα για πρώτη φορά χωρίς τον πρόσφατα χαμένο σύζυγό της. Μια νύχτα πριν γεννήσει, η πόρτα χτυπά και η γυναίκα που της ζητά να ανοίξει, έχει έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό στο μυαλό της: να της πάρει το αγέννητο παιδί. Και είναι πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να το καταφέρει.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Η αλήθεια είναι πως ο γαλλικός κινηματογράφος, και ακόμα περισσότερο οι γαλλικές ταινίες τρόμου, βρίσκονται σε μια περίοδο πρωτόγνωρης άνθησης. Τα τελευταία χρόνια, με ένα Hollywood “κολλημένο” σε remake κλασσικών ταινιών τρόμου (Halloween, Texas Chainsaw Massacre, The Hills Have Eyes) και adaptations ιαπωνικών αριστουργημάτων του genre (The Ring, The Eye),ο γαλλικός κινηματογράφος μας έχει δώσει μερικά ανεπανάληπτα διαμάντια.
Το A L' Interieur (Inside), κινείται ανάμεσα στην κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του ψυχολογικού θρίλερ Ils (2006) και το αιματοβαμμένο Haute Tension (2003), συνδυάζοντας με παραδειγματικό τρόπο τα καλύτερα κομμάτια των δύο προαναφερθέντων ταινιών και δίνοντάς μας ένα εξαιρετικό από κάθε πλευρά, αιματοβαμμένο splatter αλλά και ένα κλειστοφοβικό θρίλερ μυστηρίου, που θα συγκινήσει τους fans και των δύο αυτών “συγγενικών” ειδών. Οι δύο πρωταγωνιστικές, γυναικείες φιγούρες του έργου, η Alysson Paradis (αδερφή της Vanessa Paradis) ως ετοιμόγεννη Sarah και η Beatrice Dalle ως η μυστηριώδης γυναίκα της οποίας το όνομα παραμένει άγνωστο μέχρι το τέλος, παραδίδουν μαθήματα υποκριτικής σε δύο απαιτητικούς ρόλους, χωρίς υπερβολές ή υποτονικότητα.
Ιδιαίτερη μνεία, δε, πρέπει να γίνει στην υποκριτική δεινότητα της Dalle, η οποία ακόμα και όταν ανάβει απλά ένα τσιγάρο καταφέρνει να επιδείξει την τρέλα και την μανία που έχουν κυριεύσει τον χαρακτήρα της Γυναίκας.
Οι σκηνοθέτες και σεναριογράφοι του έργου, Alexandre Bustillo και Julien Maury, κάνουν ένα “μικρό θαύμα”, αφού με την πρώτη τους κιόλας ταινία καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα κλισέ που μαστίζουν τις αμερικανικές ταινίες του είδους, “ζωγραφίζουν” μια εφιαλτική ατμόσφαιρα γεμάτη μισοφωτισμένα δωμάτια και σκιες που παίζουν με το μυαλό του θεατή και μια σφοχτοδεμένη υπόθεση που καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι και το τελευταίο λυτρωτικό δευτερόλεπτο της ταινίας.
Το Inside είναι μια από τις καλύτερες ταινίες-υποδείγματα του σύγχρονου splatter και φυσικά, το πιο σημαντικό ίσως στοιχείο είναι πως ο θεατής θα πρέπει να είναι έτοιμος να έρθει αντιμέτωπος με πολύ (ίσως και υπερβολικά πολύ) gory σκηνές, τόσο πολύ μάλιστα που ακόμα και οι σκηνές του Saw και των συνεχειών του συγκρινόμενες να προκαλούν απλά ταραχή μπροστά του. Οι Bustillo και Maury απέδειξαν περίτρανα ότι τα τεράστια budgets και οι ακριβοπληρωμένοι stars δεν είναι απαραίτητα συστατικά για να πετύχει η “συνταγή” ενός καθηλωτικού splatter. Δε μένει πλέον τώρα παρά να μας αποδείξουν, με το remake του Hellraiser για το οποίο έχουν ήδη υπογράψει και θα δούμε στις αίθουσες τον επόμενο χρόνο, ότι το Μέσα Μου δεν ήταν μονάχα μια καλή αρχή αλλά και μια υπόσχεση για ακόμα περισσότερα.
g3twarez
