Δεν το περίμενα ότι θα πήγαινα σε κάποιον "παππού" και θα μου άρεσε τόσο πολύ, με φαεινή εξαίρεση τις συναυλίες των Cure.
"Μηδένα προ του τέλους μακάριζε", όμως...
Ο Fish ήταν από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές-στιχουργούς προς το τέλος της εφηβείας και αρχές της ενηλικίωσής μου.
Παρόλο που αργότερα συνειδητοποίησα ότι πάρα πολλά από αυτά που είπε, τα είχε πει νωρίτερα από αυτόν o Peter Gabriel (με τους Genesis κι όχι μόνον), οι παλιές αγάπες παραμένουν.
Γι' αυτό και τα "Script for a Jester's Tear", "Fugazi", "Misplaced Childhood" και "Clutching At Straws" θα είναι πάντοτε από τα αγαπημένα μου άλμπουμς και θα ξαναγυρίζω κατά καιρούς. Μετά από αυτά, οι Marillion ήταν απλώς μια καλή μπάντα, αλλά τίποτα παραπάνω. Στα σόλο άλμπουμς του, ο Fish ήταν αρκετά καλός, αλλά όχι όπως τότε. Κάπου χάλασε η μαγιά, υποθέτω.
Οπότε, τιμής ένεκεν, όφειλα να πάω να δω τον Fish. Γι' αυτό και είχαμε κανονίσει με δυο κολλητούς να πάρουμε εισιτήρια αρκετό καιρό πριν και να πάμε.
Έτσι, κατέβηκα στα γρήγορα στην Αθήνα και πήγα να τον δω.
Το λοιπόν, ο Fish, παρά τα 51 του χρόνια, ήταν απίστευτος. Με μπόλικη ενέργεια επί σκηνής, έπαιξε περισσότερο τραγούδια από την εποχή του με τους Marillion (τίμησε το "Clutching at Straws" με το παραπάνω) και αρκετά από τα highlights της προσωπικής του δισκογραφίας, όπως φυσικά και 6 κομμάτια από το νέο του άλμπουμ.
Σε κάποια φάση μάλιστα κατέβηκε και έκοβε βόλτες μέσα στον κόσμο τραγουδώντας για να ανταλλάξει χειραψίες και αγκαλιές με τον κόσμο!
Πέρα όμως από το μουσικό κομμάτι, κάπου στη μέση της συναυλίας έπιασε τη συζήτηση με το κοινό (μέχρι που μίλησε και για μπάλα με τον κολλητό μου - ήμαστε στην πρώτη σειρά) και έδειξε καταπληκτικά δείγματα χιούμορ. Ο άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει μια χαρά καριέρα και ως stand-up κωμικός, του πάει πολύ!
Εφόσον λοιπόν πήραμε μια γερή δόση από σκωτσέζικο art rock, κλείσαμε με αγαπημένα κομμάτια της πρώτης εποχής των Marillion και φύγαμε.
Ακόμα ένα απωθημένο ικανοποιήθηκε.
Είδαμε τον Fish στην πρώτη (και πολύ πιθανόν τελευταία) συναυλία του στην Ελλάδα...
Υ.Γ. Τσιμπήσαμε και αυτόγραφο επί του booklet του "Vigil in a Wilderness of Mirrors"...
"Μηδένα προ του τέλους μακάριζε", όμως...
Ο Fish ήταν από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές-στιχουργούς προς το τέλος της εφηβείας και αρχές της ενηλικίωσής μου.
Παρόλο που αργότερα συνειδητοποίησα ότι πάρα πολλά από αυτά που είπε, τα είχε πει νωρίτερα από αυτόν o Peter Gabriel (με τους Genesis κι όχι μόνον), οι παλιές αγάπες παραμένουν.
Γι' αυτό και τα "Script for a Jester's Tear", "Fugazi", "Misplaced Childhood" και "Clutching At Straws" θα είναι πάντοτε από τα αγαπημένα μου άλμπουμς και θα ξαναγυρίζω κατά καιρούς. Μετά από αυτά, οι Marillion ήταν απλώς μια καλή μπάντα, αλλά τίποτα παραπάνω. Στα σόλο άλμπουμς του, ο Fish ήταν αρκετά καλός, αλλά όχι όπως τότε. Κάπου χάλασε η μαγιά, υποθέτω.
Οπότε, τιμής ένεκεν, όφειλα να πάω να δω τον Fish. Γι' αυτό και είχαμε κανονίσει με δυο κολλητούς να πάρουμε εισιτήρια αρκετό καιρό πριν και να πάμε.
Έτσι, κατέβηκα στα γρήγορα στην Αθήνα και πήγα να τον δω.
Το λοιπόν, ο Fish, παρά τα 51 του χρόνια, ήταν απίστευτος. Με μπόλικη ενέργεια επί σκηνής, έπαιξε περισσότερο τραγούδια από την εποχή του με τους Marillion (τίμησε το "Clutching at Straws" με το παραπάνω) και αρκετά από τα highlights της προσωπικής του δισκογραφίας, όπως φυσικά και 6 κομμάτια από το νέο του άλμπουμ.
Σε κάποια φάση μάλιστα κατέβηκε και έκοβε βόλτες μέσα στον κόσμο τραγουδώντας για να ανταλλάξει χειραψίες και αγκαλιές με τον κόσμο!
Πέρα όμως από το μουσικό κομμάτι, κάπου στη μέση της συναυλίας έπιασε τη συζήτηση με το κοινό (μέχρι που μίλησε και για μπάλα με τον κολλητό μου - ήμαστε στην πρώτη σειρά) και έδειξε καταπληκτικά δείγματα χιούμορ. Ο άνθρωπος θα μπορούσε να κάνει μια χαρά καριέρα και ως stand-up κωμικός, του πάει πολύ!
Εφόσον λοιπόν πήραμε μια γερή δόση από σκωτσέζικο art rock, κλείσαμε με αγαπημένα κομμάτια της πρώτης εποχής των Marillion και φύγαμε.
Ακόμα ένα απωθημένο ικανοποιήθηκε.
Είδαμε τον Fish στην πρώτη (και πολύ πιθανόν τελευταία) συναυλία του στην Ελλάδα...
Υ.Γ. Τσιμπήσαμε και αυτόγραφο επί του booklet του "Vigil in a Wilderness of Mirrors"...
Last edited: