Μαζί με τον Στέργιο και ένα παρεάκι κατάλληλο, βρεθήκαμε σε αυτό το ιστορικό γεγονός την Παρασκευή το βράδυ.
Για κάθε είδος μουσικής, για κάθε παρακλάδι υπάρχει ένα γκρουπ που θεωρείται το απόλυτο σχήμα-οδηγός-φάρος.
Στο gothic το παραπάνω μοιράζεται στους Sisters και στους Fields of the nephilim.
H μπάντα έπαιξε καταπληκτικά σαν να μην πέρασε μία μέρα.
Συγκλονιστικός ο Mc Coy παραμένει φρέσκος και ουσιαστικός.
Με τα καπέλα τους, τις δερμάτινες μακριές καπαρντίνες, απόλυτα επιβλητικοί.
Από Dawnrazor, Moonchild, Summerland μέχρι και τη συγκλονιστικότερη στιγμή της βραδιάς το Last Exit For The lost.
Eκεί λύγισα. Μιλάμε για μεγάλη ανατριχίλα.
Άλλο ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Καταπληκτικό live.
Έπεσε και τρελό γέλιο στο ξεκίνημα. Το tape στην εισαγωγή κόλλησε και έπρεπε η μπάντα να ξαναρχίσει.
Στο 10λεπτο break ακούστηκαν τα καλύτερα.
Όπως το '' Λαικόπουλε αυτέ, αυτής, αυτέ'' και το ακόμη πιο έξυπνο '' Γ... τα Ελοχίμ''. Μιλάμε ότι ακόμη γελάω.
