Μερικές φορές συμβαίνουν κάποια πράγματα μπροστά σου ή δίπλα σου και λές "πώ πώ να είχα τώρα τη μηχανή μου". Άλλες φορές βγαίνεις με αυτό το σκοπό και δεν μπορείς να πετύχεις τίποτε.
Κι άλλες φορές έχεις οπλίσει για να τραβήξεις κάτι άλλο και τότε σκάει η μαγεία μπροστά σου.
Μου συνέβη το Σάββατο. Ήμουν με τη γυναίκα μου στο Γαλαξίδι σκαστός από συνέδριο. Αέρας φοβερός (8 + στην ξηρά). Είπα να πάμε μέχρι το ακρωτήρι, εκεί που έχουν στήσει το άγαλμα, αφιερωμένο στις μάνες και τα παιδιά που αποχαιρετούσαν τους ναυτικούς. Πέρασα μια φορά, το τράβηξα 2-3 φορές, αλλά δεν έμεινα ικανοποιημένος, διότι τα κλαδιά μπαίνουν στο κάδρο και δεν είχα ύψος, ώστε να φανεί καλά η θάλασσα. Ξαναπέρασα. Βγήκα να τραβήξω. Ο αέρας μανιασμένος. Η γυναίκα μου, μου χτυπούσε το τζάμι να μπω μέσα, καθώς ένιωθε να κουνιέται το αυτοκίνητο (πλέον του 1,5 τόνου!!). Μια στάση ακόμα είπα, και έστριψα λίγο για να πάρω καλύτερη θέση προς τη θάλασσα πίσω από το άγαλμα. Και τότε εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο, ακριβώς στο σημείο που έπρεπε….
Τράβηξα….
Κι άλλες φορές έχεις οπλίσει για να τραβήξεις κάτι άλλο και τότε σκάει η μαγεία μπροστά σου.
Μου συνέβη το Σάββατο. Ήμουν με τη γυναίκα μου στο Γαλαξίδι σκαστός από συνέδριο. Αέρας φοβερός (8 + στην ξηρά). Είπα να πάμε μέχρι το ακρωτήρι, εκεί που έχουν στήσει το άγαλμα, αφιερωμένο στις μάνες και τα παιδιά που αποχαιρετούσαν τους ναυτικούς. Πέρασα μια φορά, το τράβηξα 2-3 φορές, αλλά δεν έμεινα ικανοποιημένος, διότι τα κλαδιά μπαίνουν στο κάδρο και δεν είχα ύψος, ώστε να φανεί καλά η θάλασσα. Ξαναπέρασα. Βγήκα να τραβήξω. Ο αέρας μανιασμένος. Η γυναίκα μου, μου χτυπούσε το τζάμι να μπω μέσα, καθώς ένιωθε να κουνιέται το αυτοκίνητο (πλέον του 1,5 τόνου!!). Μια στάση ακόμα είπα, και έστριψα λίγο για να πάρω καλύτερη θέση προς τη θάλασσα πίσω από το άγαλμα. Και τότε εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο, ακριβώς στο σημείο που έπρεπε….
Τράβηξα….
