Η δασκάλα στα παιδιά: Θα μου φέρετε αύριο ένα ποίημα, που να έχει ομοιοκαταληξία. Την άλλη μέρα άρχισαν όλα τα παιδάκια να λένε τα ποιηματάκια τους, φτάνει και η σειρά του Τοτού. Παίρνει ύφος ο Τοτός και αρχίζει:
"Χτες το βράδυ ψάρευα στην άμμο για σαβρίδια
και φούσκωσε η θάλασσα και μου 'βρεξε τα γόνατα."
- Μα αυτό δεν έχει ομοιοκατηληξία! του λέει η δασκάλα.
- Και τι φταίω εγώ κυρία που δεν φούσκωσε η θάλασσα λίγο παραπάνω!
"Χτες το βράδυ ψάρευα στην άμμο για σαβρίδια
και φούσκωσε η θάλασσα και μου 'βρεξε τα γόνατα."
- Μα αυτό δεν έχει ομοιοκατηληξία! του λέει η δασκάλα.
- Και τι φταίω εγώ κυρία που δεν φούσκωσε η θάλασσα λίγο παραπάνω!