ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ - ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

[Myrtw]

[FONT=Arial, sans-serif]Το thread αυτό το ανοίγω [/FONT]

[FONT=Arial, sans-serif]1 . με σκοπό να αναφέρω λίγα πράγματα σχετικά με μια “περιθωριακή” (κατά αρκετούς) μουσική και τραγούδια. Εξάλλου ταιριάζει και στην ιδιοσυγκρασία μου (δεν κολλάω πουθενά!)[/FONT]

2. επειδή δεν υπάρχει κάποια κατηγορία στις μουσικές συζητήσεις που θα μπορούσε να το “φιλοξενήσει”.


[FONT=Arial, sans-serif]Επίσης θα χαιρόμουν και θα με ενδιέφερε να διαβάσω τη γνώμη σας σχετικά με αυτά που γράφω παρακάτω, καθώς επίσης και τη γνώμη σας για τη ρεμπέτικη μουσική γενικά.[/FONT]



[FONT=Arial, sans-serif]Η ρεμπέτικη μουσική είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί λόγω του νοήματος και της προέλευσης της λέξης “ρεμπέτικο”. Μια πιθανή ερμηνεία, σύμφωνα με τους μελετητές, είναι ότι προέρχεται από το “ρεμπέτ”, μια παλιά τούρκικη λέξη, που σήμαινε “του υποκόσμου”. Μια άλλη ερμηνεία είναι από την παλιά σέρβικη λέξη “ρεμπενόκ” που σημαίνει επαναστάτης. Πολύ πιθανόν η λέξη “ρεμπέτικο” να προέρχεται απο τις περσικές και αραβικές ρίζες “ρεμπ”, “ραμπ”, “ρούμπα α” ή “άρμπα α” που σημαίνει τέσσερις (τετράστιχα στον πληθυντικό). Στα αραβικά “ραμπ” σημαίνει επίσης Κύριος και Θεός.[/FONT]

[FONT=Arial, sans-serif]Η λέξη ρεμπέτικο είναι παραφθορά του αρχαϊκού αλλά και σύγχρονου όρου “ρεμβατισμός” που προέρχεται από τη λέξη “ρέμβω” ή “ρεμβάζω” και σημαίνει χάνομαι σε σκέψεις...κυριολεκτικά...και με τη μεταφορική έννοια σημαίνει το μυαλό μου χάνεται σε ανύσυχες σκέψεις.[/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Η ρεμπέτικη μουσική ξεκίνησε απο το 1850, πρώτα ανάμεσα στους Έλληνες της Μικράς Ασίας, έπειτα στις κοινότητες των μεταναστών στην Αμερική και τελικά -μετά το 1922- στην κυρίως Ελλάδα. [/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Οι δημιουργοί της μουσικής αυτής ήταν οι λεγόμενοι “ρεμπέτες”. Ένα εύλογο ερώτημα που δημιουργείται αμέσως είναι “ποιοι ήταν οι ρεμπέτες?”. Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι που έζησαν και δημιούργησαν τα τραγούδια και τη μουσική του ρεμπέτικου? [/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Πολλοί λένε ότι οι πραγματικοί ρεμπέτες ήταν άτομα του υποκόσμου, χασικλήδες, ενώ άλλοι λένε ότι οι πραγματικοί ρεμπέτες ήταν νοικοκυραίοι. Κατά την προσωπική μου άποψη η σωστή απάντηση είναι ο συνδιασμός των δύο.[/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Είναι γεγονός ότι οι δημουργοί αυτής της μουσικής ήταν κατά κύριο λόγω Έλληνες μετανάστες. (Μόνο από την Μικρά Ασία το 1922-23 έφτασαν περίπου 1.500.000 Έλληνες ως πρόσφυγες.) Οι μετανάστες αυτοί ζούσαν σε παραγκουπόλεις γύρω στης μεγάλεις πόλεις της Αθήνας/Πειραιά και Θεσσαλονίκης. Τους χαρακτήριζε η φτώχεια, η ανεργία, ο ξεριζωμός, η αστυνομική καταπίεση, ο κοινωνικός υποβιβασμός, η πορνεία, η εγκληματικότητα. Είναι επίσης γεγονός ότι κάπνιζαν ναργιλέ με τούρκικο χασίσι. (Άρα ήταν χασικλήδες!). Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι οι μουσικοί που έφτασαν στην Ελλάδα σαν πρόσφυγες δεν ήταν ερασιτέχνες ούτε μουσικοί του δρόμου. Οι μουσικοί, όπως και οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες, ήταν σε σύγκριση με τους Έλληνες της πατρίδας που τους φιλοξενούσε, εξαιρετικά σοφιστικέ. Πολλοί είχαν μεγάλη μόρφωση, ήξεραν να διαβάζουν και να συνθέτουν μουσική και είχαν οργανωθεί σε συνδικάτα στις πόλεις της Μικράς Ασίας. (Άρα ήταν και νοικοκυραίοι!) Προφανώς θα πρέπει να τους ήταν πολύ δύσκολο να ζουν στο περιθώριο μας καινούργιας κοινωνίας μέσα στη φτώχεια και τον κοινωνικό υποβαθμισμό. Οι περισσότεροι είχαν χάσει όλο το βιός τους στη βιαστική φυγή τους. Στην απόγνωσή τους αναζητούσαν παρηγοριά με κάποια “εύκολη λύση”, “πρόσκαιρης λησμονιάς” των προβλημάτων τους..τους τεκέδες και τα χασισοποτεία. [/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Λαμβάνοντας υπ' όψιν τη ζωή των ρεμπέτηδων (εννοώ τους δημιουργούς της μουσικής και των τραγουδιών) εκείνη την εποχή, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε τον παρακάτω ορισμό του Ηλία Πετρόπουλου για το τι είναι τα ρεμπέτικα τραγούδια “μικρά απλά τραγούδια που τραγουδούν απλοί άνθρωποι ...είναι στο βάθος μάλλον κοινωνικού περιεχομένου τραγούδια”. Μα τι άλλο θα μπορούσαν να ήταν? Ο στίχος τους απλός, αληθινός, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ, πονεμένος, εξέφραζε άλλα εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να εκφράζει τις καθημερινές μας στιγμές. [/FONT]

[FONT=Arial, sans-serif]Για την τότε εποχή όμως ο όρος “ρεμπέτικο” ήταν συνώνυμος του “Υποκόσμου, του τεκέ, του χασισιού, των φόνων. Αρθρογράφοι-μουσικοκριτικοί της εποχής εκείνης (1930-1950) δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να υποβιβάζουν τη ρεμπέτικη μουσική. Η ανώτερες κοινωνικές τάξεις της τότε εποχής – η αριστοκρατία του χρήματος και της εξουσίας – σνομπάροντας εμφανέστατα την φτωχολογιά (μη λαμβάνοντας υπ' όψιν την μόρφωσή τους και το τι άφησαν πίσω τους) , είχαν μια περιφρονιτική στάση απέναντί τους και ήθελαν να διαχωρίσουν και να διαφοροποιήσουν τα καλλιτεχνικά τους γούστα στο τραγούδι και στο χορό. Έτσι, επιδόθηκαν σε μια επιδεικτική κατανάλωση στον τομέα της μουσικής, του τραγουδιού και του χορού. Έδειξαν μια “αριστοκρατική” προτίμηση στην όπερα, οπερέτα και τη δουλική μίμηση της ευρωπαϊκής μουσικής και χορού. (Μήπως δεν κάνουμε το ίδιο και σήμερα?!!! Ελληνική ραπ?!!! Και μη χειρότερα!). Αυτές οι προτιμήσεις έγιναν εμβληματικά στοιχεία ταυτότητας της ελληνικής αριστοκρατίας, ενώ το λαϊκό-ρεμπέτικο τραγούδι έγινε εμβληματικό στοιχείο ταυτότητας της φτωχολογιάς των πόλεων, “Μέσα σας κλαίει το μαύρο φτωχολόι” (Παλαμάς), “Κι αν είμαι μάνα μου φτωχός, έχω καρδιά με μπέσα” (Χατζηχρήστος-Λελάκης)[/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Από τότε λοιπόν μέχρι και ΣΗΜΕΡΑ τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι μονίμως “παρεξηγημένα”. Τονίζω το ΣΗΜΕΡΑ, γιατί ακόμη και σήμερα πολλοί αρνούνται να ακούσουν ρεμπέτικα τραγούδια. Εκείνο που δεν γνωρίζουν προφανώς (διότι αν το γνώριζαν τότε δεν θα απαξιούσαν να την ακούσουν) είναι ότι η μουσική του ρεμπέτικου είναι ίσως η δυσκολότερη, μιας και βασίζεται σε μουσικούς “δρόμους” τόσο του Βυζαντίου, όσο και της ανατολής. Σε μια συνέντευξη του 1933, ο Μίκης Θεοδωράκης σκιαγραφεί τις βασικές διεργασίες που έλαβαν χώρα στην αναμόρφωση της ρεμπέτικης μουσικής και τραγουδιών. Η μουσική του ρεμπέτικου βασίζεται σε μουσικούς “τρόπους” (ή δρόμους) . Η μουσική με “τρόπους” έχει τις ρίζες της στους ρυθμούς του αρχαίου κόσμου. (Δεν θα αναφερθώ περαιτέρω γιατί θα είναι κουραστικό.)[/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Τελειώνοντας, και για να είμαι απόλυτα αντικειμενική, θα ήθελα να αναφέρω ότι όντως υπήρχαν τραγούδια του “υποκόσμου” μέσα στα ρεμπέτικα. Αλλά το σίγουρο είναι ότι το ρεμπέτικο δεν είναι μόνο αυτά! Πολλοί μελετητές , ίσως για να λυθεί η “παρεξήγηση” που στιγμάτησε τα ρεμπέτικα τραγούδια, τα χώρισαν σε κατηγορίες (π.χ. Του τεκέ, της ταβέρνας, του χαρου, της αγάπης κ.λ.π.) Έχουν γραφτεί υπέροχα ρεμπέτικα τραγούδια, “διαμάντια”, τα οποία τραγουδάμε ακόμη και σήμερα. Κατά την προσωπική μου άποψη, τα ρεμπέτικα εκφράζουν τα συναισθήματά μας (π.χ. αγάπη), τις φοβίες μας (π.χ. θάνατος) με την πιο αγνή και ρομαντική μορφή τους χρησιμοποιόντας απερίγραπες μεταφορές ως λεκτικά σχήματα “Η αγάπη είναι καρφίτσα που αγκυλώνει την καρδιά, και αγκύλωσε και έμενα και δε βρίσκω γιατρειά”. (Παλιό σμυρναίικο). [/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Υ.Γ. 1. Aρκετά στοιχεία για τα παραπάνω τα δανείστικα από τους 'Εντ Έμερι, 'Ηλία Πετρόπουλο, Γκαίηλ Χόλστ [/FONT]


[FONT=Arial, sans-serif]Υ.Γ. 2. Ευχαριστώ όλα τα μέλη που έκαναν τον κόπο και το διάβασαν.[/FONT]

 

[Δημήτρης Θ.]

Οτιδήποτε βγαίνει απ την ζωή είναι αληθινό και πρέπει να περιγράφεται ως έχει.
Τα "χασικλίδικα" δεν έκαναν τίποτα άλλο απ το να περιγράφουν μια κατάσταση. Αλλά στην Ελλάδα, θέλουμε να έχουμε έναν κόσμο σε μια "εικονική πραγματικότητα", κάτι τέτοια τραγούδια ενοχλούσαν, ενοχλούν και θα ενοχλούν.
Προσωπικά, θεωρώ το ρεμπέτικο σαν μια απ τις πιο αυθεντικές μουσικές που υπάρχουν και το κατατάσσω στα 3 αγαπημένα μου είδη.
Επίσης με ενοχλεί αφάνταστα να ακούω παραποιημένα δεκάδες τραγούδια (πχ του Χρηστάκη) που έκαναν πιο soft και τους στίχους και την μουσική.
Έναν απ τα ομορφότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ είναι το "5 μάγκες του Περαία" του Γιοβάν Τσαούς.

 

[dionisp]

Καλά Δημήτρη η έννοια ρεμπέτικο στη σύγχρονη Ελ. κοινωνία έχει ξεφύγει από το ρεμπέτικο προ πολλού. Πήγαινε σε ένα "ρεμπετάδικο" που λένε και πες μου τι άκουσες (και για αυτό ένα ακόμα μπράβο στη Μυρτώ που ανεβάζει ένα τέτοιο θέμα).

Το ρεμπέτικο φέρνει ανατολικά όργανα και τεχνοτροπίες και τα μιξάρει με την μέχρι τότε λαϊκή παράδοση αν και σε όχι πολύ μεγάλο βαθμό. Αποτελεί μια συνθήκη ζύμωσης εξαιρετικής σημασίας τόσο για τα μουσικά δρώμενα όσο και για τα κοινωνικοπολιτικά. Δυστυχώς το ρεμπέτικο είναι το εφαλτήριο και το πρώτο σπέρμα της σημερινής λαϊκής μουσικής στην Ελλάδα όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ. Ωστόσο παρότι οδηνυρή η κατάληξη μπορώ να πω ότι θεωρώ το ρεμπέτικο (αλλά και το δημοτικό) εξαίσιο δείγμα λαϊκής μουσικής.

 

[Γιώργος Πολυχρονίδης]

Ουδέν σχόλιο για τα παραπάνω - ήτοι συμφωνώ απολύτως με μόνο μία παρατήρηση: κατά την διάρκεια της δεκαετίας του '90, παρουσιάστηκε μία "αναθεώρηση" για την αξία του ρεμπέτικου που ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του '80 με το "Ρεμπέτικο" του Κώστα Φέρρη και συνεχίστηκε την δεκαετία του '90 με αμέτρητες διασκευές σε ρεμπέτικα τραγούδια. Μέχρι και η Πασπαλά έχει τραγουδήσει ρεμπέτικα.

Νομίζω ότι πλέον η κληρονομιά του ρεμπέτικου είναι πασιφανής και αναμφισβήτητη από όλους είτε τους αρέσει είτε όχι. Σχεδόν όλα τα μουσικά ρεύματα στην Ελλάδα έχουν δανειστεί στοιχεία από το ρεμπέτικο με πρώτο και καλύτερο το λαϊκό τραγούδι των δεκαετιών 50-60-70 που αποτελεί και κατά κάποιο τρόπο την "συνέχεια" του ρεμπέτικου.

Πέρασα τη φάση του προπολεμικού ρεμπέτικου κατά την εφηβεία μου, μια δύσκολη εποχή. Κάποια κομμάτια είναι συγκλονιστικά και μπορείς να ταυτιστείς μαζί τους σε οποιαδήποτε εποχή, ακόμα και στην σημερινή που διαφέρει στα αίτια, μοιάζει όμως συναισθηματικά σε επικίνδυνο βαθμό με την τότε παρά το γυαλιστερό της κέλυφος.

Κορυφαίος εκπρόσωπος ο Παπαϊωάννου. Ερμηνείες και στίχοι για όσκαρ.

 

[Myrtw]

Συμφωνώ κι εγώ με αυτά που έχετε γράψει.

Όντως μερικά τραγούδια ενοχλούν, αλλά το οξύμωρο στην υπόθεση είναι ότι ενοχλούν τα ρεμπέτικα ενώ τα άλλα που λένε για παράδειγμα π.χ. πίνω και μεθώ, και γίνομαι και σούρα είναι οκ.

Επίσης, τα λόγια σε αρκετά ρεμπέτικα τραγούδια αγγίζουν ακόμη και σήμερα την καρδιά μας, πολύ απλά επειδή ήταν γραμμένα με "καθαρή" καρδιά.

Παιδιά αν σας ενδιαφέρει μπορώ να ανεβάσω στο rapidshare μερικά πολύ ωραία ρεμπέτικα και να σας δώσω και το λινκ.

 

[Photis]

Αν μπορείς να μου βρεις την αυθεντική εκτέλεση (με Παγιουμτζή και Περπινιάδη) του "να πάμε για τη Βούλα" θα σου ήμουν ευγνώμων.

 

[Myrtw]

Αν μπορείς να μου βρεις την αυθεντική εκτέλεση (με Παγιουμτζή και Περπινιάδη) του "να πάμε για τη Βούλα" θα σου ήμουν ευγνώμων.

Μπορείς να το κατεβάσεις από το παρακάτω link

.....

Είναι μαζί με άλλα τραγούδια. Καλή ακρόαση!

 

[Stergito]

Δυστυχώς είμαι αναγκασμένος να σβήσω το λινκ, γιατί πρόκειται για παράνομη διακίνηση λογισμικού.

Λυπάμαι που το κάνω, αλλά πρέπει...





Υ.Γ. Μυρτώ, πολύ ωραίο το θέμα σου.
Δεν κατέχω πολλά από το είδος, αλλιώς θα έγραφα κάτι κι εγώ.

 

[Myrtw]

Δυστυχώς είμαι αναγκασμένος να σβήσω το λινκ, γιατί πρόκειται για παράνομη διακίνηση λογισμικού.

Λυπάμαι που το κάνω, αλλά πρέπει...





Υ.Γ. Μυρτώ, πολύ ωραίο το θέμα σου.
Δεν κατέχω πολλά από το είδος, αλλιώς θα έγραφα κάτι κι εγώ.

Το καταλαβαίνω. Και εγώ δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να βάλω το λινκ.

Θα του το στείλω σε μύνημα.

 

[supersonic]

υποθέτω ότι γνωρίζεις ότι και η διακίνηση τέτοιου είδους πληροφορίας και με μήνυμα είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα...

 

[Myrtw]

υποθέτω ότι γνωρίζεις ότι και η διακίνηση τέτοιου είδους πληροφορίας και με μήνυμα είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα...

Μα τι λέτε τώρα? Το rapidshare, to emule, to limewire, διάφορα torrent sites είναι γεμάτα!!!!

Υπάρχει μια συνέντευξη ενός ξένου συνθέτη (δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομά του) στο youtube που απαντούσε σχετικά με αυτό το θέμα. Η απάντησή του ήταν ότι δεν τον πειράζει να βάζουν κομμάτια του στο ίντερνετ. Το αντίθετο, είπε μάλιστα, γιατί έτσι γίνεται και πιο γνωστός. Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε, ότι είναι σαν να αγοράσει κάποιος ένα cd και να το αντιγράψει για τους φίλους του. Εκείνο στο οποίο ήταν κάθετα αντίθετος ήταν το γεγονός να μη βγάζει κάποιος χρήματα από τη μουσική του.

 

[PETRAN]

Myrtw καταρχάς συγχρητήρια για το θέμα που άνοιξες..:SFGSFGSF:

απο εκεί και πέρα, θεωρώ τα ρεμπέτικα - τα οποία μπορώ να ακούω για μέεεερες- απλά τέλεια !
μουσικά, στιχουργικά, συναισθηματικά ...
θα μπορούσε κανείς να γράφει ατελείωτα, για όλα αυτά που ξυπνούν μέσα του ακούγοντας ρεμπέτικα τραγούδια.

απο μικρός έχω μια αδυναμία στο ρεμπέτικο τραγούδι..
όποτε είμαι στο πατρικό μου για ουζάκι, είναι κάτι βινύλια που ξετρυπώνουμε με τον πατέρα μου και εκείνα με την σειρά τους μας ταξιδεύουν.

myrtw και οποιοσδήποτε άλλος, μπορούμε απο εδώ να προτείνουμε συλλογές με αυθεντικές εκτελέσεις ρεμπέτικων τραγουδιών ... ακόμα κι αν δεν είναι remastered και έχουν τα χαρακτηριστικά χρατς χρουτς

όσοι έχουνε πολλά λεφτά .. να ξερα τι τα κάνουν ..
τα χουν και τα θυμιάζουνε βρε αμαν αμαν
μαζί τους θα τα πάρουν !!

υ.γ εκείνο το Link Που έλεγες στον Φώτη υπάρχει ακόμα ? (pm me please ! )

 

[Myrtw]

Re: Απάντηση: ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ - ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

Myrtw καταρχάς συγχρητήρια για το θέμα που άνοιξες..:SFGSFGSF:

απο εκεί και πέρα, θεωρώ τα ρεμπέτικα - τα οποία μπορώ να ακούω για μέεεερες- απλά τέλεια !
μουσικά, στιχουργικά, συναισθηματικά ...
θα μπορούσε κανείς να γράφει ατελείωτα, για όλα αυτά που ξυπνούν μέσα του ακούγοντας ρεμπέτικα τραγούδια.

απο μικρός έχω μια αδυναμία στο ρεμπέτικο τραγούδι..
όποτε είμαι στο πατρικό μου για ουζάκι, είναι κάτι βινύλια που ξετρυπώνουμε με τον πατέρα μου και εκείνα με την σειρά τους μας ταξιδεύουν.

myrtw και οποιοσδήποτε άλλος, μπορούμε απο εδώ να προτείνουμε συλλογές με αυθεντικές εκτελέσεις ρεμπέτικων τραγουδιών ... ακόμα κι αν δεν είναι remastered και έχουν τα χαρακτηριστικά χρατς χρουτς

όσοι έχουνε πολλά λεφτά .. να ξερα τι τα κάνουν ..
τα χουν και τα θυμιάζουνε βρε αμαν αμαν
μαζί τους θα τα πάρουν !!

υ.γ εκείνο το Link Που έλεγες στον Φώτη υπάρχει ακόμα ? (pm me please ! )

Με συγκίνησες! Ειδικά αυτό που έγραψες για το μπαμπά σου. Στο στέλνω.

 

[rider]

Re: Απάντηση: ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ - ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

Myrtw καταρχάς συγχρητήρια για το θέμα που άνοιξες..:SFGSFGSF:

απο εκεί και πέρα, θεωρώ τα ρεμπέτικα - τα οποία μπορώ να ακούω για μέεεερες- απλά τέλεια !
μουσικά, στιχουργικά, συναισθηματικά ...
θα μπορούσε κανείς να γράφει ατελείωτα, για όλα αυτά που ξυπνούν μέσα του ακούγοντας ρεμπέτικα τραγούδια.

απο μικρός έχω μια αδυναμία στο ρεμπέτικο τραγούδι..
όποτε είμαι στο πατρικό μου για ουζάκι, είναι κάτι βινύλια που ξετρυπώνουμε με τον πατέρα μου και εκείνα με την σειρά τους μας ταξιδεύουν.

myrtw και οποιοσδήποτε άλλος, μπορούμε απο εδώ να προτείνουμε συλλογές με αυθεντικές εκτελέσεις ρεμπέτικων τραγουδιών ... ακόμα κι αν δεν είναι remastered και έχουν τα χαρακτηριστικά χρατς χρουτς

όσοι έχουνε πολλά λεφτά .. να ξερα τι τα κάνουν ..
τα χουν και τα θυμιάζουνε βρε αμαν αμαν
μαζί τους θα τα πάρουν !!

υ.γ εκείνο το Link Που έλεγες στον Φώτη υπάρχει ακόμα ? (pm me please ! )

Kατσε να σου αφιερωσω κατι που ακουω τωρα...κλασικο και πολυαγαπημενο ..

 

[PETRAN]

Απάντηση: Re: Απάντηση: ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ - ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

Kατσε να σου αφιερωσω κατι που ακουω τωρα...κλασικο και πολυαγαπημενο ..

μ' έπιασες...:worshippy:

γεια σου βρε Μελέτη :ernaehrung004:

 

[rider]

Στα τέλη της δεκαετίας του σαράντα κάποιοι φίλοι θέλησαν να γνωρίσουν τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, το νέο μεγάλο όνομα στο λαϊκό τραγούδι τότε, και τον κάλεσαν στο καφενείο της γειτονιάς τους. Εκείνος δέχτηκε την πρόσκληση και παράγγειλε, λέει, μεζέδες για ούζο, το πιοτό που του άρεσε. Έτσι κι έγινε, και στο καφενείο μαζεύτηκε όλη η γειτονιά για τον ακούσει -μαζί κι ο νεαρός Στέλιος Καζαντζίδης που τον είχε πρότυπο. Ο Τσαουσάκης κάθισε και ήπιε μαζί τους και τους μίλησε για το κροσέ, ένα είδος γροθιάς με το οποίο κατάφερνε να ρίχνει κάτω τους τσαμπουκάδες.

Ο Καζαντζίδης διηγήθηκε την ιστορία για να δυσφημίσει τον Τσαουσάκη. Να τον βγάλει μέθυσο και ασυνάρτητο, όμως εμένα η ιστορία αυτή μου αρέσει. Και μου λέει κάτι και για τους δυο.

Ο Τσαουσάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1919 και το οικογενειακό του επώνυμο ήταν Μουτάφογλου. Το παρατσούκλι Τσαουσάκης του κόλλησε στον στρατό, γιατί ήταν λοχίας. Στην Ελλάδα ήρθαν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Ορφάνεψε νωρίς από πατέρα. Φτώχεια. Ο Πρόδρομος, πριν γνωρίσει τον Τσιτσάνη κι αρχίσει το τραγούδι, έκανε μεροκάματα σαν χαμάλης στο λιμάνι και πάλευε επαγγελματικά. Το πρώτο τραγούδι που φωνογράφησε ήταν το Κάτσε ν’ ακούσεις μια πενιά το 1949. Αρχικά το τραγούδι είχε χασικλίδικους στίχου:

Κάτσε ν’ ακούσεις μια πενιά

πιες κι ένα ποτηράκι

κι αν θες να πιεις και ναργιλέ

περίμενε λιγάκι.

Μετά τον πόλεμο η λογοκρισία είχε ατονήσει και ηχογραφήθηκαν μερικά από τα ωραιότερα χασικλίδικα τραγούδια (Η δροσούλα του Τσιτσάνη, Μάγκας βγήκε για σιργιάνι του Καλδάρα, Όταν καπνίζει ο λουλάς του Μητσάκη). Όμως τότε, στα μέσα στο ‛46 άρχισε πάλι να λειτουργεί και αναγκάστηκαν να αλλάξουν τα λόγια την τελευταία στιγμή. Έτσι ο Τσαουσάκης δεν ηχογράφησε ποτέ χασικλίδικους στίχους.

Δεν ήταν εύκολη η ζωή στο πάλκο εκείνα τα χρόνια. Ευαίσθητα ή ασθενικά παιδιά δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Νταβατζήδες, πρεζόνια, πουτάνες, χασικλήδες, κνίτες, χίτες, μαχαιροβγάλτες κάθε είδους, ευέξαπτα παλικάρια της γειτονιάς, μαζεύονταν στα μαγαζιά κι είχαν λυμένο το ζωνάρι τους. Είναι γνωστή η ιστορία του Μάνου Χατζιδάκι: Το διπλανό τραπέζι παρεξηγήθηκε για αδιευκρίνιστους λόγους κι αν δεν κατέβαινε από το πάλκο ο Μάρκος, που ήταν μεγαλόσωμος και χειροδύναμος, την είχε πολύ άσχημα. Κι ο Γενίτσαρης τραγουδούσε με το περίστροφο κάτω από την καρέκλα. Έτσι είχαν τα πράγματα. Γι’ αυτό και του Τσαουσάκη του χρησίμευε το κροσέ.

Είναι πραγματικά άδικο οι περισσότεροι να ξέρουν τον Τσαουσάκη για το Πιτσιρικάκι του Ροβερτάκη, ενώ έχει πει τα ωραιότερα και σημαντικότερα τραγούδια του Τσιτσάνη, όπως το Χωρίσαμε ένα δειλινό, Πέφτουν της βροχής οι στάλες, Γιατί με ξύπνησες πρωί, Χτίζουν και γκρεμίζουν κάστρα, Γιατί με ξύπνησες πρωί, Ο Νικόλας ο χαράς, το περίφημο Παίξε Χρήστο το μπουζούκι, Το Πικραμένο αγόρι, που άρεσε τόσο στον Χατζιδάκι, ώστε το διασκεύασε δυο φορές, και βέβαια το 1948 την Συννεφιασμένη Κυριακή με την Μπέλλου και τον συνθέτη να του κάνουν β´ φωνές. Είπε 70 σχεδόν τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη σε πρώτη εκτέλεση. Και βέβαια τραγούδησε και άλλους συνθέτες όπως τον Σπύρο Περιστέρη, Ι. Παπαϊωάννου, Απ. Καλδάρα, Στ. Χρυσίνη, Θόδωρο Δερβενιώτη, Κυριαζή, Κλουβάτο, Πετσά, Μπάμπη Μπακάλη, είπε το πρώτο τραγούδι του Γ. Ζαμπέτα το ‛53, Μουφλουζέλη, Άκη Πάνου, Μπουρνέλη, μερικά αλανιάρικα του Δ. Ευσταθίου και άλλους.

Είναι άδικο που το ευρύτερο κοινό αγνοεί σήμερα τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, αλλά δεν είναι και παράξενο. Ο αποστασιοποιημένος τρόπος που λέει τα τραγούδια του μοιάζει εντελώς ξένος στην εποχή μας. Η λαίλαπα Καζαντζίδης, αυτός ο υπερβολικά συναισθηματικός τρόπος ερμηνείας, έχει κυριαρχήσει ολοκληρωτικά. Όλοι οι λαϊκοί έτσι προσπαθούν να τραγουδούν. Μπορεί στην ηθοποιία οι μεγαλειώδεις χειρονομίες, οι δυνατές εκφράσεις, οι μεγάλες κραυγές να θεωρούνται παλιομοδίτικες και οι ηθοποιοί να προσπαθούν να παίζουν χαμηλότονα, με σιωπές και ανεπαίσθητες κινήσεις - στο τραγούδι αντίθετα έχουν ακόμα πέραση οι λιγωμένοι αναστεναγμοί, ο έντονος χρωματισμός των λέξεων και των νοημάτων, το φλογερό πάθος. Κι αναρωτιέται κανείς, αν οι σημερινοί τραγουδιστές μας λένε έτσι τραγούδια που μιλάνε για εφηβικού διαμετρήματος έρωτες, πώς θα τραγουδούσαν άλλα, δυσκολότερα και βαρύτερα θέματα -σαν αυτά που τραγούδησε ο Πρόδρομος Τσαουσάκης.

Λιτός, αδρός, αποστεωμένος.. Έτσι τραγουδούσε. Έτσι τραγουδούσε πριν από αυτόν ο Μάρκος, έτσι τραγούδησε μετά ο Μπιθικώτσης. Αυτός θεωρούνταν τότε αντρικός τρόπος ερμηνείας. Το πάθος ήταν για τις γυναίκες. Τραγούδια που απαιτούσαν πολλά γυρίσματα της φωνής, όπως το Περιπλανώμενο κορμί, τα λέγανε οι τραγουδίστριες. Οι άντρες τραγουδούσαν στακάτα, ξερά, δεν άφηναν τη φωνή τους να σέρνεται. Αυτό ήρθε μετά, όταν ο Καζαντζίδης μιμήθηκε τον τρόπο ερμηνείας της τότε γυναίκας του, της Γκρέυ. Και φυσικά θριάμβευσε. Ο Καζαντζίδης είναι άλλη ιστορία. Ο Τσαουσάκης κρατάει από την ίδια ρίζα που κρατάει κι ο Μπιθικώτσης -ο Μάρκος είναι ρίζα και καρπός μαζί. Άρεσε στον Μπιθικώτση ο Πρόδρομος. Το 1953 του έδωσε να πει το Ξένο σπίτι, ξένες πόρτες ένα ωραίο ζεϊμπέκικο σε στίχους του Τσάντα-Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Για τον Πρόδρομο προορίζονταν και άλλα δυο τραγούδια του: το Πώς μπορεί να καταντήσει το καλλίτερο παιδί και το πασίγνωστο Τρελοκόριτσο. Ο Μπιθικώτσης αποφάσισε τελικά να τα πει ο ίδιος. Ήταν αυτά τα πρώτα τραγούδια που φωνογράφησε, η αρχή της ένδοξης πορείας του.

Είδα πριν από ένα ή δύο χρόνια τον Τσαουσάκη στην τηλεόραση, σε κείνη την αποτυχημένη εκπομπή της ΕΤ1, το «Σε χρόνο τιβί». Αποτυχημένη γιατί, ενώ υποτίθεται ότι θα παρουσίαζε το πλούσιο, καθώς λέμε, αρχείο της ΕΡΤ, κατέληξε να είναι μια εκπομπή τύπου «Σύν και πλην». Χασμουρητό. Κουλτουριάρικο χασμουρητό φυσικά. Τέλος πάντων, σε μια από τις αναλαμπές εκείνης της εκπομπής μας έδειξαν τον Πρόδρομο να κάθεται σε μια καρέκλα και να λέει ότι δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει ποτέ όρθιος για λόγους αξιοπρέπειας, εκτός πια κι αν έπρεπε να εμφανιστεί σε κάποιο αναψυκτήριο που δεν θα υπήρχε χώρος για να καθίσει. Λίγα δευτερόλεπτα κράτησε η σκηνή που έχει αποτυπωθεί σε φιλμ, γιατί τότε δεν υπήρχαν ακόμα βίντεο.

Ο Πρόδρομος Τσαουσάκης ερχόταν τα καλοκαίρια στα Γιάννενα. Οι παλιοί τον θυμούνται. Τραγουδούσε συνήθως στον μόλο, στου Μακρή. Τ’ απόγευμα έπινε ούζα δίπλα στην λίμνη. Μου έχουν πει ότι είχε κι ένα μπαγλαμά εκείνες τις ώρες και δοκίμαζε τα τραγούδια για το βράδυ. Σήμερα στα τσιπουράδικα και τις ταβέρνες της πόλης ακούς συχνά τα τραγούδια του κι έχει ακόμα πολλούς θαυμαστές όλων των ηλικιών.

Έπινε πολύ. Ο γιος του ο Δημήτρης, όταν τον ρωτάνε σχετικά οι δημοσιογράφοι, λέει ότι ο πατέρας του δεν έπινε ποτέ ξεροσφύρι, αλλά πάντα με μεζέ -δεν ήταν δηλαδή αλκοολικός. Ίσως. Πέθανε από καρδιά στα εξήντα του χρόνια. Στο στούντιο μπήκε για τελευταία φορά το 1976, τρία χρόνια πριν τον θάνατό του και τριάντα μετά την πρώτη του ηχογράφηση. Σε εκείνες τις τελευταίες ηχογραφήσεις η φωνή του ακούγεται τραγικά σπασμένη, διατηρεί όμως στο ακέραιο το ηχόχρωμά της. Κι αν την παρακολουθήσεις σ’ όλη της την διαδρομή, η φωνή αυτή θα σου αποκαλύψει μια παράλληλη ιστορία, μυστική, σχεδόν απόκρυφη. Προσωπική και συλλογική.

*Η φωτογραφία είναι από το http://www.rempetika.com/


http://fvasileiou.wordpress.com

Αφορμη για ολα αυτα...αυτο που ακουω τωρα...

Petran εγω το κατεβαζω το κοκκινελι παρα το περασμενο της ωρας....δεν πιστευω να καθεσαι ξεροσφυρι ?

 

[fedra]

Μα αυτό είναι κανονική παρουσίαση μπράβο κ. Μελετόφ!!!!!!!!!!!:SFGSFGSF:
λέω μήμπως πρέπει να μπεί στις παρουσιάσεις κ. συντονιστά?

 

[rider]

Re: Απάντηση: ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ - ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

Μα αυτό είναι κανονική παρουσίαση μπράβο κ. Μελετόφ!!!!!!!!!!!:SFGSFGSF:
λέω μήμπως πρέπει να μπεί στις παρουσιάσεις κ. συντονιστά?

Μπα...αποσπασματα ειναι απο κειμενα αλλων.Το μπραβο ανηκει στην αδελφη σου για την εμπνευση της να ανοιξει αυτο το ωραιο θεμα.Με παρεσυρε ομως και ακουω τις υπεροχες πενιες του προδρομου....αλλο που δεν ηθελα..!!

 

[Aggelos M.]

Ας προσθεσω και τον εαυτο μου στους θαυμαστες της μουσικης αυτης...

Βλεποντας πισω στα χρονια που ακουω τα τραγουδια αυτα θα μπορουσα να πω οτι περασα από καποια σταδια.
Στο αρχικο εκτιμουσα πολυ τους Μαρκο, Χατζηχρηστο (Πενταμορφη γαρ), Παπαιωαννου κτλ αλλα οχι τους Τσιτσανη, Ζαμπετα.
Αργοτερα και με την συνδρομη φιλων που επαιζαν μπουζουκι (μεταξυ αλλων οργανων) εκτιμησα και αυτους χωρις να αλλαξω αυτα που πιστευα για τους πρωτους (ειδικα για την τετραδα του Πειραια).

Η μουσικη αυτη θα ειναι παντα μαζι μου σε καθε φαση της ζωης μου. Ακομα και αν τωρα της αφιερωνω πολυ λιγοτερο χρονο.

Μπραβο σου Μυρτω για το ωραιο και τοσο νοσταλγικο θεμα (νοσταλγικο οχι μονο ως προς την μουσικη αλλα και ως προς τις εποχες που εμεις ζησαμε παρεα του):SFGSFGSF::SFGSFGSF:

 

[PETRAN]

:SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF::SFGSFGSF:


χωρίσαμε ένα δειλινό ... με δάκρυα στα μάτια ...
η αγάπη μας ... ήταν γραφτό .. να γίνει δυο κομμάτια !!

Συννεφιασμένη Κυριακή .. μοιάζεις με την καρδιά μου ..
που έχει πάντα συννεφιά.. συννεφιά, Χριστέ και Παναγιά μου !!

και πόσα ακόμα.. είναι εννιά παρά κάτι το πρωί αλλά μπορώ να τραγουδάω όλη μέρα.

είσαι ωραίος Μελέτη, πολύ ωραίος ! :worshippy:

υ.γ τα ρεμπέτικα είναι - για μένα- ίσως ο απόλυτος τρόπος έκφρασης συναισθημάτων στο Ελληνικό πεντάγραμμο.