Σε μια συνέντευξη του που δημοσιεύει το τελευταίο τεύχος του «Jazz & Τζαζ» , ο μπασίστας Ben Allison - αξιολογότατος δημκουργός , όπως υποστηρίζει το περιοδικό - απαντώντας στην ερώτηση του δημοσιογράφου «Όταν ακούς μουσική , μπορείς να την απολαύσεις , όπως ένας «αθώος» ακροατής ;» λέει , μεταξύ άλλων :
«Δύσκολο να απαντήσω . Με μιαν έννοια θα απαντούσα όχι. Λόγω του ότι γνωρίζω σ´ένα μεγάλο βαθμό πως φτιάχνεται η μουσική , δεν μπορώ παρά να προσέχω τις λεπτομέρειες . Προφανώς ακούω πράγματα που ο μέσος μη μουσικός δεν μπορεί νατ’ ακούσει. Αυτό μπορεί να είναι και κατάρα και συχνά εύχομαι να μην ήξερα τίποτα για την τεχνική πλευρά της δημιουργίας . Από την άλλη προσπαθώ να αφήνομαι ελεύθερος όταν ακούω ….» .
Βρήκα τις απόψεις αυτές ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και άξιες να συζητηθούν. Το συναντώ το ζήτημα άλλωστε πολλές φορές μπροστά μου , όταν ακούω μουσική με τον Μήτσο ( supersonic) . Προσέχει σημεία και λεπτομέρειες και «εξανίσταται» με μένα που δεν τα ακούω , αλλά επικεντρώνομαι στο σύνολο , ενώ με την σειρά μου «εξανίσταμαι» κι εγώ με όλες τι μικρολεπτομέρειες στις οποίες επικεντρώνεται εκείνος και αγνοώ εγώ .
Τις προάλλες μάλιστα , τόφερε η κουβέντα να συζητάμε για τους Band. Είχα προ ολίγου αγοράσει και το Cahoots , ανεβάζοντας τον αριθμό των δίσκων τους που κατέχω σε 4 ( μαζί με το Music from the Big Pink , The last Waltz και ομότιτλο δεύτερο τους ) και είχα ολοκληρώσει δυο ακροάσεις – ικανές για μένα για να του πω πως τελικά για μένα οι Band είναι μακράν η πιο πληκτική μπάντα που έχω ακούσει . «Μα» μου λέει "οι Band είναι η μουσική των μουσικών" εννοώντας πως οι συνάδελφοι τους , τους έχουν περί πολλού . Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει ενδεχομένως και με τους τρισκατάρατους Beach Boys που χαίρουν εκτιμήσεως στο μουσικό κύκλωμα , αλλά εμφανίζουν και ισχυρότατες αντιπάθειες , μέχρι ύβρεων και γελοιοποιήσεων ανάμεσα στους απλούς , μουσικά αναλφάβητους , ακροατές .
Τελικά τι συμβαίνει ;
Τι ακούνε οι μουσικοί που δεν το ακούμε εμείς ;
Είναι πιο έγκυρη η γνώμη τους από την δικιά μας ;
Είναι προαπαιτούμενο για την απόλαυση της μουσικής αλλά και τον χαρακτηρισμό της ως καλής / κακής , ενδιαφέρουσας / αδιάφορης ή ό,τι άλλο θέλετε , η γνώση της τεχνικής της ;
«Δύσκολο να απαντήσω . Με μιαν έννοια θα απαντούσα όχι. Λόγω του ότι γνωρίζω σ´ένα μεγάλο βαθμό πως φτιάχνεται η μουσική , δεν μπορώ παρά να προσέχω τις λεπτομέρειες . Προφανώς ακούω πράγματα που ο μέσος μη μουσικός δεν μπορεί νατ’ ακούσει. Αυτό μπορεί να είναι και κατάρα και συχνά εύχομαι να μην ήξερα τίποτα για την τεχνική πλευρά της δημιουργίας . Από την άλλη προσπαθώ να αφήνομαι ελεύθερος όταν ακούω ….» .
Βρήκα τις απόψεις αυτές ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και άξιες να συζητηθούν. Το συναντώ το ζήτημα άλλωστε πολλές φορές μπροστά μου , όταν ακούω μουσική με τον Μήτσο ( supersonic) . Προσέχει σημεία και λεπτομέρειες και «εξανίσταται» με μένα που δεν τα ακούω , αλλά επικεντρώνομαι στο σύνολο , ενώ με την σειρά μου «εξανίσταμαι» κι εγώ με όλες τι μικρολεπτομέρειες στις οποίες επικεντρώνεται εκείνος και αγνοώ εγώ .
Τις προάλλες μάλιστα , τόφερε η κουβέντα να συζητάμε για τους Band. Είχα προ ολίγου αγοράσει και το Cahoots , ανεβάζοντας τον αριθμό των δίσκων τους που κατέχω σε 4 ( μαζί με το Music from the Big Pink , The last Waltz και ομότιτλο δεύτερο τους ) και είχα ολοκληρώσει δυο ακροάσεις – ικανές για μένα για να του πω πως τελικά για μένα οι Band είναι μακράν η πιο πληκτική μπάντα που έχω ακούσει . «Μα» μου λέει "οι Band είναι η μουσική των μουσικών" εννοώντας πως οι συνάδελφοι τους , τους έχουν περί πολλού . Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει ενδεχομένως και με τους τρισκατάρατους Beach Boys που χαίρουν εκτιμήσεως στο μουσικό κύκλωμα , αλλά εμφανίζουν και ισχυρότατες αντιπάθειες , μέχρι ύβρεων και γελοιοποιήσεων ανάμεσα στους απλούς , μουσικά αναλφάβητους , ακροατές .
Τελικά τι συμβαίνει ;
Τι ακούνε οι μουσικοί που δεν το ακούμε εμείς ;
Είναι πιο έγκυρη η γνώμη τους από την δικιά μας ;
Είναι προαπαιτούμενο για την απόλαυση της μουσικής αλλά και τον χαρακτηρισμό της ως καλής / κακής , ενδιαφέρουσας / αδιάφορης ή ό,τι άλλο θέλετε , η γνώση της τεχνικής της ;
. Για καλύτερος δεν ξέρω.
