Ο παράγοντας "ψυχολογική κατάσταση" στην ακρόαση μουσικής

Stergito

Stergito

Μέλος Σωματείου
11 November 2006
14,530
Θεσσαλονίκη
Διαβάζοντας την παρουσίαση του Σπύρου του Δημοκηδή για την 3η του Gorecki, πήρα την ιδέα από το ποστ του Ντοκ εδώ: http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?p=519087#post519087
κι είπα να ανοίξω τούτο το θέμα.

Σίγουρα δεν είμαστε πάντοτε στην ίδια ψυχολογική κατάσταση όποτε ακούμε μουσικές κι αυτό επηρεάζει ως ένα βαθμό ποια άλμπουμ θα βάλουμε ν' ακούσουμε εκείνη τη στιγμή.

Επίσης, υπάρχει και η αντίστροφη διαδικασία: Έχω πιάσει τον εαυτό μου (το έχετε κάνει κι εσείς, υποθέτω) να προσπαθώ να προκαλέσω κάποια διάθεση βάζοντας συγκεκριμένα άλμπουμ.


Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Όταν είστε σε κάποια ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση (συνήθως έντονη), πώς διαμορφώνετε το playlist σας;

Προσπαθείτε να την "τονώσετε", αν σας αρέσει;
Προσπαθείτε να την εξαφανίσετε, ίσως να την αντιστρέψετε, αν όχι;

Ή μήπως πάτε με τη διάθεσή σας και διαμορφώνετε το playlist σύμφωνα με το mood της στιγμής;

Ακόμα, πόσο συχνά προσπαθείτε να "προκαλέσετε" συναισθήματα, ακούγοντας μουσική;


Εννοείτε ότι τα ερωτήματα δεν είναι σε αυστηρά πλαίσια, απλώς ψάχνω αφορμή για συζήτηση...
 
Σημαντική παράλειψη:

Σας έχει τύχει ποτέ ν' ακούσετε ένα δίσκο και να σας φανεί χάλια, ενώ μόλις τον ξανακούσετε με άλλη διάθεση να σας φανεί αριστούργημα;
 
Ατιμε την αρπαξες την ευκαιρία.....

Λοιπόν, 80% των περιπτώσεων, ψάχνομαι να βάλω κάτι για να δημιουργήσω κάποια ψυχολογική κατάσταση και συνήθως, όπως ανέφερα και στο άλλο thread, να το πω ελληνιστι downιαζομαι.

Σπάνια πολύ σπάνια, να ακούσω κομματι που μου φάνηκε χάλια σε μια αλφα κατάσταση και να το ακούσω σε μια βήτα και να μου αρέσει.

Βέβαια όταν πάω διακοπές σε ελληνικά νησιά, πάντα βάζω τα pop, rock μου...ε το τραβανε τα νησιά μας.-bye-
 
Ποτε μου δεν προσπαθω να αλλαξω την ψυχολογικη μου κατασταση με αλλης στιγμης μουσικη.Αντιθετα η μουσικη με συντροφευει απολυτα στην κατασταση που βιωνω την στιγμη της επιλογης.
 
Αρχίζοντας από το τέλος να πω ότι ναι , η ψυχολογική κατάσταση της στιγμής δημιουργεί ενδεχομένως μιά αρνητική διάθεση απέναντι σε ένα έργο εγνωσμένης αξίας ( τόχω πάθει ακόμα και με το Third ). Ως εκ τούτου αποφεύγω να ακούω μουσική γενικώς όταν έχω νεύρα ή είμαι φορτισμένος .

Βέβαια η ερώτηση μου , στο άλλο θρεντ , που έγινε αφορμή για το άνοιγμα του παρόντος , δεν είχε τόσο να κάνει με την επιλογή cd αναλόγως της ψυχολογικής καταστάσεως που βρίσκομαι , αλλά με την αποστροφή μου απέναντι σε πράγματα , μουσικές , που μου προξενούν αισθήματα θλίψης . Δεν μπορώ και δεν θέλω να αντιληφθώ την μουσική ως κάτι που μου προξενεί θλίψη . Το τι βεβαίως φέρνει εμένα σε μιά τέτοια κατάσταση ενδεχομένως για κάποιον άλλο να είναι πηγή διαφορετικών συναισθημάτων .

Συνήθως διαμορφώνω το playlist μου αναλόγως των φάσεων που περνώ ( τζαζ φάση , ροκ φάση , θόρυβος φάση , γυναικεία ποπ φάση ´, Βάγκνερ φάση κ.ο.κ. ) Συνήθως αυτές οι φάσεις δεν αναμιγνύονται με άλλες .

Τέλος να τονίσω ότι ο καιρός παίζει σε εμένα σημαντικό παράγοντα επιλογής μουσικής . Δεν μπορώ π.χ καλοκαιριάτικα να ακούσω κλασσική , όταν ο ήλιος λάμπει κι η φύση χαίρεται .

Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου τελικώς .
 
Όπως και ο προλαλήσας έτσι κι εγώ κατά καιρούς περνάω από διάφορες φάσεις , βασικά τις ...εξής δύο: κλασσική φάση και jazz φάση.
Βέβαια αυτός ο διαχωρισμός είνα πολύ αδρός διότι στην κλασσική πχ φάση υπάρχει και ο Stravinsky και ο Messiaen όπως μπορεί να υπάρχει o Bach και ο Corelli.
Στις φάσεις αυτές δημιουργούνται και υπό-φάσεις όπου ασχολούμαι με μεγάλο ή μικρό μέρος από το έργο ενός δημιουργού είτε για πρώτη φορά είτε επιστρέφοντας για νέα προσέγγιση με συσσωρευμένη την ακουστική και όχι μόνο εμπειρία που έχει μεσολαβήσει.

Το καλοκαίρι κι εγώ έχω μια τάση (συνήθως) να jazzεύω.
 
Eίχε γίνει παλιά μιά ανάλογη συζήτηση περί Μουσικής και Συναισθηματικής Κατάστασης...
Χάθηκε στό προηγούμενο φόρουμ..:bigcry::bigcry:

Η ερωτηση όπως έγινε εδώ αναφέρεται στό τί ακούμε ,ευρισκόμενοι σέ μιά συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση.
Αρα το πώς και εάν το συναίσθημά μας επηρεάζει την Μουσική μας επιλογή..
Προσωπικά θά απαντούσα καί Ναί και Οχι..
Συνήθως όταν είμαι λυπημένος ακούω Bach ...Με βοηθάει στό νά μήν ´βουλιάξω´περισσότερο και μού προσφέρει μιά δομική ´ασφάλεια´στό να αποδεχτώ τό συναίσθημά μου.
Αλλες φορές προτιμώ μικρά σύνολα ή σόλο πιάνο..(κυρίως απο Brahms,Βeethoven,Bartok αλλά και σύγχρονη τζάζ,κυρίως ευρωπαϊκή)
Στίς νορμοθυμίες μου,ακούω Mozart,Haydn καί Μουσική τού 20ού αιώνα..
Σέ χαρούμενες στιγμές πιό ανακατεμένα πράγματα...
Πάντως σπάνια θα πώ ότι τώρα πρεπει να ακουσω ένα συγκεκριμένο κομμάτι επειδή νοιώθω κάπως..
Οταν είμαι εκνευρισμένος ή έχω ένταση απο την ημέρα μου θά προτιμήσω μουσική δωματίου ή πιάνο ,κυρίως απο Mozart,Haydn,Schubert...
Μεγάλα συμφωνικά έργα ή σύγχρονη jazz καί free jazz, ακούω όταν εκ τών προτέρων είμαι συγκεντρωμένος ,άρα μάλλον σε σχετικά νορμάλ στιγμές...
Φορές πού ήμουν ή είμαι πολύ λυπημένος μπορεί και νά μήν ακούσω Μουσική ή να βάλω κάτι στην τύχη αλλά δύσκολα θα εστιάσω σε ότι επιλέξω(ακόμα και εάν είναι οικείο και αγαπημένο)..
Και υπάρχουν πολλές φορές πού διαλέγω μουσική όντας σέ ουδέτερη κατάσταση.Εκεί μπορεί να επηρεαστώ απο αυτό πού επέλεξα..
Προκύπτουν βεβαίως φορές πού η ίδια η Μουσική μπορεί νά μού αντιστρέψει ενα συναίσθημα(δηλαδή να ανατριχιάσω ενώ είμαι ουδέτερος,να συγκινηθώ ενώ ήμουν χαρουμενος,κ.ο.κ.)..
Σπανιότατα ´συντρίβομαι´πάντως από ένα μουσικό κομμάτι...
Συχνότερα συγκινούμαι,νοιώθω επίταση τών συνασιθημάτων μου αλλά πραγματική συντριβή μονον εάν ακούσω κάτι πού ταυτίζεται μέ μιά πολύ δύσκολη στιγμή μου..
Αλλά όπως προείπα στίς πολύ δύσκολες στιγμές πού μού έχουν προκύψει,σπανίως επικεντρώνομαι στην Μουσική..
Υ.Γ.
Σε σημαντικές μου επετείους ή γιορτές βάζω συχνά κομμάτια πού τά έχω ταυτίσει μέ αγαπημένα μου πρόσωπα...
Π.Χ. Χριστούγεννα πάντα θα βάλω την 6η τού Beethoven συνεχίζοντας τήν ´παράδοση´τού πατέρα μου και τήν Μ.Εβδομάδα θά βάλω τά Κατά Ματθαίον τού Bach στήν Μνήμη αγαπημένων μου..
Υ.Γ2
Στήν επέτειο τών γάμων μου βάζω Sex Pistols ακούγοντας τήν διαστροφική τους εκδοχή στό My Way τού Sinatra.:flipout::flipout:
 
Last edited:
Επιγραμματικά, γιατί αύριο πρωί - πρωί έχω ταξίδι. Επιλέγω την μουσική ανάλογα με τη διάθεση μου, αποσκοπώντας κυρίως στα ακόλουθα (χωρίς σειρά προτεραιότητας):

Να οργανώσω τη σκέψη μου, να συντροφεύσω τα συναισθήματα μου, να απολαύσω τη χαρά μου και να παρηγορήσω την απελπισία μου. Τα κομμάτια που επιλέγω είναι ανάλογα των αναγκών μου και του κριτηρίου μου.

Ενθουσιάζομαι ή ανακουφίζομαι - κατά περίπτωση- όταν η μουσική επάγει στη σκέψη μου αλήθειες, ή λυτρωτικά συναισθήματα συμπάθειας και γενικά μου είναι πιο απαραίτητη η βασανισμένη μουσική, που πηγάζει ή αναφέρεται σε καταστάσεις δύσκολες. Επίσης έχω παρατηρήσει πως η μακροχρόνια βίωση μέσω της μουσικής έχει ηθικές συνέπειες, με τον τρόπο που έχουν και άλλες Τέχνες, διαμορφώνοντας αυτό που λέμε καλλιέργεια.
 
Επίσης η μουσική - και μιλώ εδώ γι' αυτήν που μου αρέσει και ασχολούμαι μαζί της συστηματικά - έχει μια σαφή λειτουργική διάσταση. Υπάρχει δηλαδή ένα σύνολο έργων που μου είναι σχεδόν απαραίτητο για την αντιμετώπιση και την υπέρβαση των συναισθηματικών, ψυχολογικών και υπό ένα πρίσμα διανοητικών 'απωλειών' που μου επιφέρει η καθημερινότητα.

Όταν τα πράγματα σφίξουν ξέρω ακριβώς τι θέλω ν' ακούσω, συνήθως παίζει στο μυαλό μου όλη μέρα και πάω κατ' ευθείαν εκεί. Γι' αυτό και ο μουσικός τουρισμός, ως ανάγκη και ως συνήθεια, είναι σε μένα πολύ περιορισμένος.

Και η απάντηση μου στη σχετική ερώτηση του Στέργιου είναι πως η γνώμη μου για ένα μουσικό έργο έχει μεταβληθεί πολλές φορές, όχι όμως ως αποτέλεσμα διάθεσης της στιγμής, αλλά ως αποτέλεσμα βιωμάτων και αφιέρωσης απερίσπαστου χρόνου στο έργο.
 
Kατά το μεγαλύτερο μέρος ο Δαμιανός εκφράζει κι εμένα. Παραδόξως και ο καιρός με επηρεάζει όπως και ανέφερε κι ο Ντόκ.

Γενικότερα προτιμώ την συναισθηματική ισορροπία όταν ακούω μουσική.Η μάλλον όταν πρόκειται να ακούσω μουσική. Στη συνέχεια διαμορφώνεται μια συναισθηματική - ψυχική κατάσταση που επηρεάζεται απο το άκουσμα.

Αλλά όταν ήδη υπάρχει μια κατάσταση συναισθηματική, συνήθως η μουσική που θα επιλεχθεί θα συμβαδίζει με την διάθεση .
 
Να ρωτήσω κάτι..., όταν είμαστε χαρούμενοι θα ακούσουμε αυτό, όταν είμαστε λυπημένοι θα ακούσουμε το άλλο, όταν είμαστε σε μια Normal κατάσταση τι μουσική θα ακούσουμε??

Για αυτήν την κατάσταση μίλησα εγώ, την normal...
 
....αφού πρώτα κοπιάρω τον εαυτό μου :

'' .... Σημαντικό προτέρημα της μουσικής σε σχέση με άλλες τέχνες είναι η δυνατότητα του ακροατή να αντανακλά δικές του σκέψεις και συναισθήματα πάνω σε αυτά που αρχικά (πιθανώς) θα ήθελε να εκφράσει ο συνθέτης /δημιουργός, ακόμη και αν τα πρώτα είναι συχνά κάθε άλλο παρά ‛συμφασικά’ με τα δεύτερα, ή και τελείως ασυνάρτητα, ασύμβατα και αντιφατικά….

Εκεί που προφανώς ο δημιουργός εκφράζει οδύνη, θλίψη, απελπισία, εμείς μπορεί να αρεσκόμεθα να αντλούμε αξιοπρέπεια για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας, εκεί που εκφράζεται καταστροφική μανία, εμείς θέλουμε να βλέπουμε ασύλητο ερωτικό πάθος, φιλήδονες εκμυστηρεύσεις, και υπογάστρια που κοχλάζουν, υπαγορεύοντας στο αίμα τους χτύπους και ‛τρόπους’ παγανιστικών χορών…..

Αυτή η ‛ελευθεριότητα’ ερμηνείας και μετάφρασης των κωδικών των δημιουργών ασκεί ιδιαίτερη γοητεία σε αρκετούς αλλά ιδιαίτερα σε εμένα, που καημό έχω ότι δεν γνωρίζω μουσική και το παίξιμο κάποιου οργάνου, οπότε μου απομένει απλώς να επιτρέπω στις μουσικές φράσεις να πυροβολούν λυσσωδώς το συναισθηματικό μου ολόγραμμα, κομματιάζοντας το σε άλλοτε πολύχρωμες άλλοτε μαύρες ξεφτισμένες λουρίδες, σύρματα και ηλεκτρικά ψίχουλα, που αρέσκομαι να επανασυνθέτω σε σάρκινες κορδέλες και κομφετί , για να δημιουργήσω το δικό μου παζλ, που θα μου επιτρέψει να ερμηνεύσω και κατανοήσω την δική μου πραγματικότητα. ... ''
 
Δημοκηδής said:
....αφού πρώτα κοπιάρω τον εαυτό μου :

'' .... Σημαντικό προτέρημα της μουσικής σε σχέση με άλλες τέχνες είναι η δυνατότητα του ακροατή να αντανακλά δικές του σκέψεις και συναισθήματα πάνω σε αυτά που αρχικά (πιθανώς) θα ήθελε να εκφράσει ο συνθέτης /δημιουργός, ακόμη και αν τα πρώτα είναι συχνά κάθε άλλο παρά ‛συμφασικά’ με τα δεύτερα, ή και τελείως ασυνάρτητα, ασύμβατα και αντιφατικά….

Εκεί που προφανώς ο δημιουργός εκφράζει οδύνη, θλίψη, απελπισία, εμείς μπορεί να αρεσκόμεθα να αντλούμε αξιοπρέπεια για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας, εκεί που εκφράζεται καταστροφική μανία, εμείς θέλουμε να βλέπουμε ασύλητο ερωτικό πάθος, φιλήδονες εκμυστηρεύσεις, και υπογάστρια που κοχλάζουν, υπαγορεύοντας στο αίμα τους χτύπους και ‛τρόπους’ παγανιστικών χορών…..

Αυτή η ‛ελευθεριότητα’ ερμηνείας και μετάφρασης των κωδικών των δημιουργών ασκεί ιδιαίτερη γοητεία σε αρκετούς αλλά ιδιαίτερα σε εμένα, που καημό έχω ότι δεν γνωρίζω μουσική και το παίξιμο κάποιου οργάνου, οπότε μου απομένει απλώς να επιτρέπω στις μουσικές φράσεις να πυροβολούν λυσσωδώς το συναισθηματικό μου ολόγραμμα, κομματιάζοντας το σε άλλοτε πολύχρωμες άλλοτε μαύρες ξεφτισμένες λουρίδες, σύρματα και ηλεκτρικά ψίχουλα, που αρέσκομαι να επανασυνθέτω σε σάρκινες κορδέλες και κομφετί , για να δημιουργήσω το δικό μου παζλ, που θα μου επιτρέψει να ερμηνεύσω και κατανοήσω την δική μου πραγματικότητα. ... ''
Click to expand...

:worshippy:
 
.... για μένα τα πάντα εμπεριέχουν την αίσθηση του τραγικού.... τα σπέρματα του αναπόφευκτου, του τέλους .....

η λοιπή ζωή μας είναι φουλ προσανατολισμένη στην υλιστική πλευρά των πραγμάτων, στην κατανάλωση, στο εφήμερο, τον χαβαλέ ....

...δεν την θέλω την μουσική μου έτσι, ούτε εν γένει την τέχνη .... την θέλω θλιμμένη, μελαγχολική, να αποτελεί το πλαίσιο εντός του οποίου θα ερμηνεύσω την δική μου πραγματικότητα και αγωνία ....

....και δεν μιλώ μόνον για κλασσική ή τέλος πάντων lyrics -less καταστάσεις ... ακόμη και τους στίχους εγώ αλλιώς τους εισπράττω .... Πχ. τι θα πεί ''καλοκαιρινές διακοπές '' ; .... κάτι τόσο φευγαλέο και δυνανάλογα μικρό σε σχέση με την πνευματική επένδυση και προδοκία μίας χρονιάς, είναι δυνατόν να προκαλεί cheering up ;;;;

επίσης σε μένα κυρίως λειτουργεί η αντίστροφη πλευρά αυτών που περιγράψατε: πρώτα αισθάνομαι κάποια πράγματα, έχω κάποιες σκέψεις, κλπ. και μετά προσπαθώ να βρω την καταλληλότερη μουσική,όπου πάνω της θα αντανακλασθούν οι σκέψεις αυτές ..... δηλ. δεν ακούω πρώτα και μετά έρχονται οι σκέψεις .......

ΥΓ. Γεια σου βρε Ντοκ ......
 
Εκείνο που με στεναχωρεί , όταν το παρατηρώ - αν και το αποφεύγω να το παρατηρώ - είναι ότι πλέον δεν αισθάνομαι ρίγος όταν ακούω καινούργια πράγματα .

Εκείνο το ρίγος που εγώ το θεωρώ ως μιά καθαρά εγκεφαλική διεργασία εκτίμησης και θαυμασμού της υψηλής αισθητικής του έργου δεν υπάρχει πιά . Το ένοιωθα στους Soft Machine , στους Yes , στους Genesis , στους Μagma και τό ένοιωσα τώρα τελευταία στον Wagner .
 
Δημοκηδής said:
.... για μένα τα πάντα εμπεριέχουν την αίσθηση του τραγικού.... τα σπέρματα του αναπόφευκτου, του τέλους .....

η λοιπή ζωή μας είναι φουλ προσανατολισμένη στην υλιστική πλευρά των πραγμάτων, στην κατανάλωση, στο εφήμερο, τον χαβαλέ ....

...δεν την θέλω την μουσική μου έτσι, ούτε εν γένει την τέχνη .... την θέλω θλιμμένη, μελαγχολική, να αποτελεί το πλαίσιο εντός του οποίου θα ερμηνεύσω την δική μου πραγματικότητα και αγωνία ....

....και δεν μιλώ μόνον για κλασσική ή τέλος πάντων lyrics -less καταστάσεις ... ακόμη και τους στίχους εγώ αλλιώς τους εισπράττω .... Πχ. τι θα πεί ''καλοκαιρινές διακοπές '' ; .... κάτι τόσο φευγαλέο και δυνανάλογα μικρό σε σχέση με την πνευματική επένδυση και προδοκία μίας χρονιάς, είναι δυνατόν να προκαλεί cheering up ;;;;

επίσης σε μένα κυρίως λειτουργεί η αντίστροφη πλευρά αυτών που περιγράψατε: πρώτα αισθάνομαι κάποια πράγματα, έχω κάποιες σκέψεις, κλπ. και μετά προσπαθώ να βρω την καταλληλότερη μουσική,όπου πάνω της θα αντανακλασθούν οι σκέψεις αυτές ..... δηλ. δεν ακούω πρώτα και μετά έρχονται οι σκέψεις .......

ΥΓ. Γεια σου βρε Ντοκ ......
Click to expand...

Χρησιμοποιώ την μουσική για να χαθω μέσα της, να ξεχάσω, να "πάω" σε άλλα μέρη, που κάποιοι το κάνουν υπο την επήρεια ουσιών.

Εννοείται πως έχω κάποια συναισθήματα και σκέψεις και ξέρω τι θα βάλω για να με ταξιδέψει όσο γίνεται παράλληλα με αυτές.

Όταν ακούσω κάτι καινούριο, περιμένω να με πάει κάπου, αν δεν με πάει τότε δεν θα τα πάμε καλά....

Αν εννοείτε αυτο που είπα εγω για καλοκαιρινές διακοπές,ισχύει κατά την διάρκεια τους και όχι πριν ή μετά αυτής, την υπόλοιπη περίοδο νιώθω ακριβώς το ίδιο με όσα είπατε.
 
Last edited:
ε άντε, Ντοκ, καιρός να το γυρίσεις σοβαρά στην κλασσική ......
 
Last edited:
Top Bottom