"Οι σκύλες παρασκευάζουν" ή "παρασκευαστηριο σκύλων"?

petros_m

Supreme Member
18 June 2006
8,207
Αλιμος
Πρωτοακουσα αυτό το αλμπουμ πριν από 5-6 χρονια. Εκεινη την εποχη δεν ειχα αρχισει να ακουω τζαζ με φανατισμο και ετσι μου ειχε φανει πολύ δυστροπο και αποκρουστικο. Τα tracks του μου ακουγονταν όλα ιδια, σαν σκόρπιοι ηχοι πεταμενοι τυχαια ο ένας πανω στον αλλον.

Το σωτήριο ετος 2006 όμως, εχω κολλησει επανω του. Είναι ένα από τα προσωπικα μου desert island records. Πλεον, όλα εχουν αποκτησει νοημα και πιστευω πως τον Αύγουστο του 1969 κατι πρεπει να συνεβαινε στον ουρανο ώστε βγει αυτό το αποτελεσμα.

Δε θελω να επιχειρήσω να περιγραψω τη μουσικη του. Οποιος δεν ξερει αυτο το αλμπουμ και θελει να διαβασει περισσοτερα για αυτό ας ψαξει στο ιντερνετ για κριτικες και ηχητικα αποσπασματα.

Το Bitches Brew ηχογραφισαν μερικα από τα μελη της dream team της παγκοσμιας τζαζ.

• Miles Davis - trumpet
• Wayne Shorter - soprano saxophone
• Bennie Maupin - bass clarinet
• Joe Zawinul - electric piano
• Larry Young - electric piano
• Chick Corea - electric piano
• John McLaughlin - guitar
• Dave Holland - bass
• Harvey Brooks - electric bass
• Lenny White - drums
• Jack DeJohnette - drums
• Don Alias - drums, congas
• Juma Santos - shaker, congas

Στη CD εκδοση περιλαμβανεται ένα επιπλεον track, τo Feio, το οποιο είναι και η πιο αδυναμη συνθεση του εργου.

Disc One
1. "Pharaoh's Dance" – 20:06 (Joe Zawinul)
2. "Bitches Brew" – 27:00 (M. Davis)
Disc Two
1. "Spanish Key" – 17:34 (M. Davis)
2. "John McLaughlin" – 4:26 (M. Davis)
3. "Miles Runs The Voodoo Down" – 14:04 (M. Davis)
4. "Sanctuary" – 11:01 (Wayne Shorter)
5. "Feio" – 11:51 (Wayne Shorter)


10/10
 

Attachments

  • brew.jpg
    brew.jpg
    20.1 KB · Views: 52
Last edited:
Πλάκα μας κάνεις Πέτρο. Το έχω σε ελληνικό διπλό βινύλιο , την cd έκδοση που αναφέρεις , πενταπλό βινύλιο 180 γρ. ( κούτα ολόκληρη The complete Bitchew Brew Session ) και το παρήγγειλα και στην Γιαπωνέζικη εκδοχή με χάρτινο εξώφυλλο ρέπλικα του κανονικού . Αλλος ένας δίσκος - προσωπικό κόλλημα . Από εκείνους που λές θεέ μου ευτυχώς που υπάρχει η Μουσική σε αυτόν τον κόσμο ( σε αντίθεση με αυτούς που έλεγα σε άλλο θρεντ) . ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ . Δυστυχώς λόγω της αλεξιθυμίας μου :flipout: δεν μπορώ να παραληρώ με τις ώρες για να σας μεταδώσω τα συναισθήματα μου .
Χωρίς αμφιβολία 11/10.!!!:grandpa:
 
Δημήτριος Ντοκατζής said:
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ . Δυστυχώς λόγω της αλεξιθυμίας μου :flipout: δεν μπορώ να παραληρώ με τις ώρες για να σας μεταδώσω τα συναισθήματα μου .
Χωρίς αμφιβολία 11/10.!!!:grandpa:


Δεν είναι αναγκαίο να πάσχεις απο ακράτεια συναισθήματος για να μπορείς να το εκφράσεις .Αρκεί να γράψεις´Αυτός ο δίσκος με ενθουσίασε´ή ´Συγκινήθηκα με το ....´:grinning-smiley-043
Το παραληρώ επι ώρες παραπέμπει στον παππού που έχει μετωπιαία ατροφία και κλαιει ή γελάει διαρκώς τσιμπώντας τον πισινό της νοσοκόμας του.Κανείς δεν ειναι σε αυτή την κατάσταση στο φορουμ..............ακόμα.:flipout: :flipout:
 
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή στο ίδιο ρεύμα εκινείτο και ο Donald Byrd έχοντας ηχογραφήσει το εξαιρετικό Kofi το οποίο κρίθηκε μάλλον αντιεμπορικό από την εταιρία του και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1995. Αμέσως γίνεται εμφανές ότι ακολουθεί τους ίδιους δρόμους , αυτού που τότε ονομάζαμε τζαζ ροκ , αλλά εμφανώς υπολείπεται του ιδιοφυούς Bitches Brew. "Πειραματιζομασταν με το fusion πριν από οποιονδήποτε άλλο " σημειώνει αυτάρεσκα ο Byrd και ίσως να είναι έτσι . Ομως το Brew είναι το κάτι άλλο , αφού ούτε μιά στιγμή δεν ενδίδει στο μέινστρημ.
 
Σπύρος Σούρλας said:
Δεν είναι αναγκαίο να πάσχεις απο ακράτεια συναισθήματος για να μπορείς να το εκφράσεις .Αρκεί να γράψεις´Αυτός ο δίσκος με ενθουσίασε´ή ´Συγκινήθηκα με το ....´:grinning-smiley-043
Το παραληρώ επι ώρες παραπέμπει στον παππού που έχει μετωπιαία ατροφία και κλαιει ή γελάει διαρκώς τσιμπώντας τον πισινό της νοσοκόμας του.Κανείς δεν ειναι σε αυτή την κατάσταση στο φορουμ..............ακόμα.:flipout: :flipout:

"Αυτός ο δίσκος με ενθουσίασε " δεν λέει τίποτα . Πολλοί δίσκοι με ενθουσιάζουν , αλλά όχι έτσι . Μπορώ να το ακούσω , καίτοι διπλό , δύο και τρείς φορές απανωτά , όλο.
 
Last edited:
το κακο ειναι πως για να μπορεσεις να μεταλαμπαδευσεις τον ενθουσιασμο σου σε τετοια εργα σε καποιον αμύητο, θα πρεπει να τον πεισεις να κατσει να ασχοληθει με αυτό για αρκετες ωρες, πραγμα που ελαχιστοι κανουν πλεον. Sad but true…
 
Πέτρος Μακρής said:
το κακο ειναι πως για να μπορεσεις να μεταλαμπαδευσεις τον ενθουσιασμο σου σε τετοια εργα σε καποιον αμύητο, θα πρεπει να τον πεισεις να κατσει να ασχοληθει με αυτό για αρκετες ωρες, πραγμα που ελαχιστοι κανουν πλεον. Sad but true…

Γιατί , εμάς μας μύησε κανείς ; Διαβάζαμε και ψάχναμε και αφιερώναμε ώρες ολόκληρες ( και δεν μας καταλαβαίναν και οι γκομενίτσες παρά μόνον κάτι Αγγελοπουλικές - μέχρι να καταλάβουμε ότι για μουσική μιλάς με τους φίλους σου όχι με τις γκομενίτσες :flipout: )
 
Yπαρχει κατι καλυτερο απο αυτο το αριστουργημα.....?
και ομως υπαρχει.....ΚΙND OF BLUE..ααααααα
στο Λυκαβητο ομως οταν ηρθε με απογοητευσε...
 
Εκαστος διαλέγει το αριστούργημα που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του . Θα μου φαινόταν περίεργο , Στέλιο , να προτιμάς το Bitches Brew από το Kind of Blue.
 
Re: Απάντηση: "Οι σκύλες παρασκευάζουν" ή "παρασκευαστηριο σκύλων"?

Δημήτριος Ντοκατζής said:
Bitches Brew

Συντριπτικό άλπουμ. Αλλά, όσο περνούν τα χρόνια, δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να καταπιώ το ένα και μοναδικό -στα μάτια μου- ελάττωμά του: λέγεται John McLaughlin.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: "Οι σκύλες παρασκευάζουν" ή "παρασκευαστηριο σκύλων"?

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Συντριπτικό άλπουμ. Αλλά, όσο περνούν τα χρόνια, δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να καταπιώ το ένα και μοναδικό -στα μάτια μου- ελάττωμά του: λέγεται John McLaughlin.

Κι έλεγα , δεν θα βρεί κάτι να πεί :grandpa:
 
Stellios papa said:
Yπαρχει κατι καλυτερο απο αυτο το αριστουργημα.....?
και ομως υπαρχει.....ΚΙND OF BLUE..ααααααα
στο Λυκαβητο ομως οταν ηρθε με απογοητευσε...

προτιμω το Bitches Brew, ειδικα αυτη την εποχη. βεβαια, οταν ακουω το Kind of Blue λεω "λεεεεες?" αλλα μαλλον το Bitches Brew ειναι ανωτερο, αν και δεν εχουν μεγαλη σχεση μουσικα.
 
Last edited:
Το γιαπωνέζικο cd είναι μακράν η καλύτερη σε ήχο και πιο φροντισμένη έκδοση. Εξαιρετικό άλμπουμ, γεμάτο φρέσκες ιδέες και ριζοσπαστικό για την εποχή του (δυστυχώς ξεκίνησε μια λάθος ιστορία) αλλά το Kind of Βlue έχει ένα κλικ πάρα πάνω για τα γούστα μου.
 
Ψηφίζω λευκό: από εκείνη την περίοδο σταθερά In A Silent Way.
Αλλά όταν θέλω ν ακούσω Miles τα χέρια μου πάνε μόνα τους: οποιοδήποτε από τα 8 CDs του Live at the Plugged Nickel ή το Miles Smiles που είναι ο αγαπημένος μου δίσκος του.
 
Re: Απάντηση: "Οι σκύλες παρασκευάζουν" ή "παρασκευαστηριο σκύλων"?

Δημήτριος Ντοκατζής said:
ποιός κιθαρίστας της εποχής εκείνης ( 1969) θα ήταν καταλληλότερος

Αυτό ούτε που το ξέρω, ούτε που με αφορά.
Εγώ ξέρω πως με το McLaughlin αντιπάθησα στιγμιαία το jazz-rock. Αργότερα βέβαια άκουσα και τον Al Di Meola -στους Return to Forever του Corea- και το πράγμα "ήρθε κι έδεσε".-bye-
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: "Οι σκύλες παρασκευάζουν" ή "παρασκευαστηριο σκύλων"?

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Αυτό ούτε που το ξέρω, ούτε που με αφορά.
Εγώ ξέρω πως με το McLaughlin αντιπάθησα στιγμιαία το jazz-rock. Αργότερα βέβαια άκουσα και τον Al Di Meola -στους Return to Forever του Corea- και το πράγμα "ήρθε κι έδεσε".-bye-

O Miles μαλλον διαφωνει μαζι σου. Σε αυτο το αλμπουμ εισαγει τον ηλεκτρικο ηχο (κιθαρα, πιανο) και μαλιστα δινει το ονομα του McLaughlin σε μια δικη του συνθεση. Επισης, ο McLaughlin παιζει σε ολα τα κομματια του αλμπουμ, αν θυμαμαι καλα.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: "Οι σκύλες παρασκευάζουν" ή "παρασκευαστηριο σκύλων"?

Πέτρος Μακρής said:
O Miles μαλλον διαφωνει μαζι σου

Εγώ δε θέλω να διαφωνήσω με κανέναν. Εγώ απλά είπα πως με το τζαζ-ροκ βγάζω καντήλες.
Οπως άλλοι βγάζουν καντήλες με το πανκ...:rolleyes: