Πηραμε την κατω βολτα...

In My Humble

In My Humble

Banned
2 September 2008
732
Malmo, Sverige
..ευτυχως οχι σε αυτην την φανταστικη κατηγορια του φορουμ, αλλα χρονικα.
Σημερα εχουμε την ιδια νυκτα και την ιδια μερα, το φθινοπωρο και σε λιγο ο χειμωνας χτυπανε την πορτα μας. Ποιες ειναι οι μουσικες σας προτιμησεις το φθινοπωρο? παιζει καποιο ρολο η εποχη για το τι ακουτε ευχαριστως?
Εγω δεν ακοω τιποτα το συγκεκριμενο για καθε εποχη, ο παπους ο Μπαχ να ειναι ευκαιρος και μου αρκει για ολο τον χρονο.
 
Ανάλογα τα κέφια.

Η αλήθεια είναι ότι άνοιξη και καλοκαίρι, πολύ δύσκολα ακούω κλασική μουσική, ενώ μου ανοίγει η όρεξη για τζαζ.

Φθινόπωρο και χειμώνα, λίγη κλασική, πολλή ροκ (σε πιο σκοτεινές μορφές) και τέτοια.
Ο καιρός επηρεάζει, θέλοντας και μη...
 
Μουσική δεν ακούω μόνον στίς διακοπές μου(εκτός απο μερικά πραγματάκια στά ταξίδια με αυτοκίνητο)και αυτό γιατί μού κάνει καλό να απέχω γιά ένα διάστημα ,επειδή επανεκτιμώ έργα πού τά θεωρώ δεδομένα γιά μένα.
Απο εκεί και πέρα οι εποχές μέ επηρεάζουν λιγάκι.
Σίγουρα το καλοκαίρι θα ψάξω αρκετά πράγματα μέ αυτοσχεδιασμούς,ή και ρόκ πού αγαπώ πάντα.
Πάντως συμφωνώ απολύτως με τον CD318(Καλώς μάς ήλθες).
O Μπάχ (μέ Gould,λόγω τού γνωστού κολλήματος πού έχω)και ο Mότσαρτ είναι παντός καιρού.
Τώρα στρέφομαι πάλι στην αγαπημένη μου κλασσική και στά διάφορα κοσμήματα τής E.C.M. και όχι μόνον.
Υ.Γ.
Και κάποιες ειδικές μέρες στρέφομαι σέ μεγάλους Ελληνικούς Δίσκους τής γενιάς μου,αλλά και σέ μερικά κομμάτια Δημοτική Μουσικής,που θεωρώ εξαιρετικά.
 
Δεν ξέρω αν φταίει ο καιρός ή το οτι η κωλοπαιδαρίαση που απέκτησα άλλες εποχές επιρεάζουν, αλλά κάθε εποχή πλέον είναι ζόρικη.

Ο Γιώρος Μακρής είχε τιτλοφορίσει κάποιο δίσκο του:
Χειρότερα από πρίν, καλύτερα από μετά.
Κάτι τέτοιο δλδ.

Όπως και νά'χει, καμία εποχή δεν σηκώνει πιά αναβολές και τέτοια.
Οπότε, λίγο από Kirk, Rollins, E.S.T και Beefheart, λειτουργούν πάντα ως θερμοστάτες.
 
Μουσική ακούω πάντα, ανεξάρτητα από εποχές ή συναισθηματική διάθεση.
Δεν μπορώ να φαντασθώ την ύπαρξή μου χωρίς αυτήν. Είναι για μένα κάτι σαν την άδηλη αναπνοή.
Δεν θα έλεγα ότι οι εποχές παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στα ακούσματά μου γιατί δεν θεωρώ τη μουσική κάτι σαν ...mood programing.
Με τα ορχηστρικά έργα, κάπου 10 χρόνια τώρα, νιώθω λίγο κορεσμένος.
Don't get me wrong: τα ξέρω απέξω κι ανακατωτά...όλο λέω να "ξεκολλήσω" αλλά, με κάποιο τρόπο, επιστρέφω ξανά και ξανά.
Παντός καιρού: τα lieder, ως επί το πλείστον Schubert και Hugo Wolf.
Πιανιστική φιλολογία, κύρια την Αγία Τριάδα: Scarlatti, Schumann, Chopin.
Ο Bach είναι για μένα ογκόλιθος: όλοι οι άλλοι σου δίνουν τα soundtracks για τα συναισθήματα - αυτός, σου δίνει απλά το πλαίσιο: όλα τα άλλα, τα βάζεις εσύ.
Schoenberg (Pierrot Lunaire, Gurre-Lieder) και Anton Webern: ο δεύτερος αποτελεί μόνιμη παρέα τα τελευταία 3 περίπου χρόνια.
Prokofiev. Τον ακούω 25 χρόνια τώρα. Σταματάει το μυαλό μου με αυτόν τον μείζονα συνθέτη που, ακόμα και στις χειρότερές του, είναι ισάξιος οποιουδήποτε άλλου στις καλές του.
Η Σύγχρονη αυτοσχεδιαζόμενη μουσική και η τζάζ. Τις θεωρώ τη Συνέχεια της σοβαρής μουσικής, σε μιά αέναη διαδικασία εξέλιξης, μία περιπέτεια χωρίς τέλος. Με μαγεύουν οι άνθρωποι που δεν θεωρούν ότι όλα ειπώθηκαν.
Με μαγεύουν οι μουσικές που, όταν γεννιούνται, μοιάζουν με ανορθογραφίες και, λίγα χρόνια μετά, γίνονται μέρος της Γλώσσας μας.
"A work that 10 people love pationately, is more important than a work that 10.000 people don't mind hearing".
 
Να μην ξεχάσω εδώ και τα κολλήματα που τα κουβαλάω σαν "κατάρες": τους Grateful Dead, τους Beach Boys, τους VU κι ένα σωρό άλλους ιδιοφυείς τσόγλανους.
 
... μουσική ακούω συνεχώς, χωρίς η κατά καιρόν υπέρμετρη συγκριτικά ενασχόληση μου με κάποιο είδος να σχετίζεται με εποχές / καιρικές συνθήκες, κλπ.

... η θεματολογία του νήματος βέβαια μου θυμίζει κάποιες, όχι τόσο μακρινές, εποχές, όπου άλλη ήταν και η αντίδραση ....
 
Μετά το μπούκωμα του καλοκαιριού όπου ξέφυγα τελείως και σε αγορές αλλά κυρίως σε απίστευτες ώρες ακρόασης, τώρα είμαι στην πείνα.

Είναι η εποχή που χαζεύω τα κορίτσια.

Η διακοπή των μουσικών αναζητήσεων ,των ατελείωτων ακροάσεων λειτουργεί σαν καθαρτικό. Έχω ανάγκη τη σιωπή για να ξεκουραστεί το μυαλό μου.

Πιστεύω ότι σε κανά μήνα θα ξαναπεινάσω σαν λύκος.
 
Εμένα μου ήρθαν τα CD των Blue Man Group και μάζεψα και μερικά βινύλια από το πατρικό μου...
Συνήθως το φθινόπωρο προτιμώ να ακούω κάτι σε μελαγχολικό βέβαια... Κάτι σε Dead Can Dance ένα πράγμα... -bye-
 
Δε θα έλεγα ότι επηρέαζει ιδιαίτερα η εποχή τις μουσικές μου προτιμήσεις αλλά σίγουρα μια μικρή επιρροή υπάρχει που μάλλον εξανεμίζεται όσο περνούν τα χρόνια. Πάντα το χειμώνας μου φαινόταν να έχω μεγαλύτερη διάθεση για καινούρια ακούσματα ενώ το καλοκαίρι περιορίζομαι περισσότερο σε αυτά που ξέρω χωρίς όμως να είναι απόλυτο αυτό.
 
Επηρεάζομαι από την κάθε εποχή εποχή στα είδη μουσικής που ακούω.
Μια μέρα με "συννεφιά" ας πούμε, μου δημιουργεί άλλη διάθεση από αυτή μια καλοκαιρινής ημέρας. Η μουσική ακολουθεί αυτό το "κλίμα".
Υπάρχουν είδη μουσικής που δεν μπορώ να ακούσω το καλοκαίρι όπως και το αντίθετο.
Φθινόπωρο και χειμώνα ακούω συνήθως πιο ευχάριστα αυτά που θεωρώ "δύσκολα" τις άλλες εποχές. Ίσως γιατί κάθομαι περισσότερες ώρες στο σπίτι, έχει ησυχία . .
 
εγω ακουω μουσικη οχι συμφωνα με τις εποχες αλλα συμφωνα με τα συναισθηματα που με διεπουν. Το κακο ειναι οτι το 10% ακουω μουσικη για να ξεσπαω τα νευρα μου και 90% για την μελαγχολικη φυση μου. Μελαγχολια για εναν ερωτα που δεν εκπληρωθηκε - παντρεμενος γαρ και τρομαρα να μουρθει τιμιος, μελαγχολια οταν βλεπω την δυση, μελαγχολια τον χειμωνα που δεν μπορω λογω καιρου να βγαινω εξω, μελαγχολια το καλοκαιρι που δεν μπορω να νγαινω εξω, λογω κοιλιας κ.λπ.
 
... μην το παίρνεις κατάκαρδα .... η μελαγχολία είναι το πιο γόνιμο και δημιουργικό υλικό αν την αξιοποιήσεις σωστά .... έχει και πολύ υψηλό rate στην Γ/Σ ......

... το πλέον βασικό είναι να είσαι πανέτοιμος προσμένοντας πότε το αειφόρο ζωής και χαράς γαλακτερό στήθος θα σε γεμίσει δηλητήριο .....
 
Τα μεγαλυτερα και ποιο δραματικα εργα γραφτηκαν σε στιγμες μελαγχολιας και δυσκολων καταστασεων των δημιουργων τους.
Ειναι το αγαπημενο μου μονιμο θεμα η μελαγχολικη μουσικη, πενθιμα εμβατηρια, μουσικη αφιερωμενη σε πολεμους, Χιροσιμες, δολοφονιες κλπ, κλπ, ο ανθρωπος εχει κανει τοσα κακα και η μουσικη τα εξιστορει τοσο συναρπαστικα και συγκινητικα οσο κανενα αλο μεσον εκφρασης.
 
Μουσική ακούω κάθε μέρα, ακόμα και στο κρεβάτι αν δεν έχω χρόνο, πρώτον για να μην τρελαθώ και δεύτερον για να συνεχίσω να αισθάνομαι ότι είμαι άνθρωπος και όχι υποζύγιο-κατά τον ίδιο λόγο προσπαθώ να διαβάζω, να βλέπω ταινίες κλπ. σε βάρος του ύπνου.Παλιότερα πίστευα ότι το κάνω για να γίνω καλύτερος άνθρωπος κατά Μπερτόδουλο, σήμερα δεν το κόβω νά'ναι του κόσμου τούτου.
Μου αρέσει το φθινόπωρο και δεν το βλέπω με τη μελαγχολική ματιά των βορείων, αλλά ως εποχή χάους και αλλαγών.Έτσι σαν σωστός Κινέζος προτιμάω τη μουσική αναδρομή σε ρολερ κοστερ -Baba O' Riley, Won't get fooled again, I can see for miles, Kick out the jams, όλο το αριστουργηματικό Working man's dead, την Τετραλογία, τα πιανιστικά του Σένμπεργκ με τον Πολίνι, ότι πετύχω μπροστά μου του Pascal Comelade, του Paul Robeson και του Charlie Parker, το live του S.Richter στη Βερόνα με Brahms, Oliver Nelson, Benny Carter, Lennie Tristano, Kinks χονδρική, Rain dogs εντός κλίματος και μετά από προτροπή της συζύγου μου φέτος θα εμβαθύνω στο έργο των Army of Lovers των οποίων είμαι φαν αλλά χωρίς αιτία, so far, that is.Φυσικά διατηρώ το δικαίωμα να αλλάξω γούστα και όλα τα παραπάνω εκτός από το υπεσχημένο στη σύζυγο για το οποίο θα πρέπει να παραδώσω δοκίμιο με επαρκή αιτολόγηση.
 
Top Bottom