Τον Νοέμβριο του 73, ήμουν δευτεροετής στη Ρόδο. Αυτό που θυμάμαι είναι το ότι η σχολή (οικότροφοι τότε) ήταν περικυκλωμένη από ¨κουστουμάτους Κυρίους¨ τουλάχιστον 5 – 6 ημέρες πρίν την 17η καί κανά δυό μέρες μετά.
Τον Οκτώβριο του 74 παρουσιάστηκα στο Ελληνικό Στράτευμα, μετά την βασική εκπαίδευση πήρα την ειδικότητα του ¨Α/Π¨ στα Μ-47/48 καί βρέθηκα στο Γουδί (το γράφω όπως τα λεωφορεία της εποχής). Σας πληροφορώ λοιπόν ότι η Ιλη που αναφέρεται ο οπλίτης είχε ήδη φύγει προς άγνωστη κατεύθυνση.
Τη βραδιά του Φεβρουαρίου (αν δεν κάνω λάθος) τότε που ο Ιωαννίδης προσπάθησε να κάνει το ανεπιτυχές ¨επαναστατικό¨ κίνημα, ήμουν θαλαμοφύλακας στην ίλη υπηρεσίας καί .......... με είχε πάρει ο ύπνος όταν έκανε το ντού ο αξωματικός υπηρεσίας. Το ξύλο που έφαγα εκείνη τη βραδιά δεν περιγράφεται καί καπάκι περιπολία στον ουλαμό μέχρι το πρωί.
Μετά από μικρή 2μηνη στάση στη Σίνδο, πήρα μετάθεση στην ίλη 2/3 που ήταν στην Πλάτη Ορεστιάδας (λίγο πρίν το Ορμένιο). Οταν πρωτοπήγα όλοι οι έφεδροι έλεγαν ότι αυτοί ήταν που μπήκαν στο Πολυτεχνείο. Ηταν το καμάρι των μαυροσκούφηδων καί οι πολιτικοί γιά να τους τιμωρήσουν τους έστειλαν στα σύνορα γιά να τους ¨κάμψουν το ηθικό τους¨ αλλά αυτοί θα παρέμεναν ¨αγέρωχοι¨. Πολύ αργότερα διαπίστωσα ότι το τάνκ ήταν το Γαλλικό ΑΜΧ-30 καί όχι τα Αμερικανικά Μ-48 καί όλα όσα έλεγαν ήταν η φαντασία τους.
Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά. Απλά γιατί ακόμα καί μετά τον Ιούλιο του 74 καί γιά μεγάλο χρονικό διάστημα, οι αξιωματικοί (καί πολλοί έφεδροι οπλίτες) δεν είχαν καταλάβει – ή δεν ήθελαν να καταλάβουν – ότι η εξουσία του τόπου ήταν πλέον στους πολιτικούς. Πολλοί απ´αυτούς κουβαλούσαν το εθνόσημο της επταετίας καί μας πρόσταζαν να το προσκυνάμε. Αλλοι μας έλεγαν ότι ήταν θέμα χρόνου πριν γίνει καινούργιο κίνημα.
Καί κάτι το τελευταίο ......... γιατί τότε απλά πολλοί από εμάς δεν ξέραμε καί δεν είχαμε την παραμικρή δυνατότητα να μάθουμε.
Τότε στο πολυτεχνείο ήμουν πολύ μικρή και εκτός Ελλάδος, άρα δεν έμαθα ποτέ από πρώτο χέρι το τι έγινε. Βέβαια, τότε κανείς δεν έμαθε από πρώτο χέρι τίποτε, αλλά αυτά που θέλανε να μαθευτούν.
Φέτος μου ήρθε ένα mail το οποίο με έβαλε σε βαθιά σκέψη….
Μεταξύ πολλών πραγμάτων όμως ξεχώρισα μερικά…
1. ακριβός αυτό που είπε και ο hvoul, ''οι του τότε Πολυτεχνείου'' μας κυβερνάνε σήμερα! Πολύ από αυτοί, άφραγοι τότε και τώρα με μεγάλες περιουσίες.
2. πάντα ακούμε για τους πολλούς νεκρούς αλλά ποτέ δεν αναφέρονται πουθενά τα ονομαστά τους, εκτός από 1 η 2 ονόματα., ούτε υπάρχει πουθενά κάποιο μνημείο με τα ονομαστά τους.
3. δεν θα ήταν πιο εύκολα να κόψουν το νερό, το ηλεκτρικό και να μην επέτρεπαν τον κόσμο να πηγαίνει φάρμακα και φαγητά τους ανθρώπους που ήταν μέσα στο πολυτεχνείο ώστε να αναγκαστούν να βγούνε από μόνοι τους χωρίς βία?
Δεν ξέρω αν αυτά ισχύουν… εσείς θα μου πείτε…
Βέβαια υπάρχουν δυο κατηγορίες σήμερα απο τούς τότε εξεγερμένους..
Αυτοί πού ποτέ δέν εξαργύρωσαν τήν συμμετοχή τους στην Εξέγερση και αυτοί που την εξαργύρωσαν δεόντως γινόμενοι οι ίδιοι Εξουσιαστές..
Για την πρώτη κατηγορία υποκλίνομαι και θα υποκλίνομαι για πάντα.
Για την δευτερη θεωρώ πώς ισχύει οτι ´Τά στερνά τιμούν τά πρώτα.´.
Τους τιμώ μέν για την τότε συμμετοχή τους,αλλά απ´εκεί και πέρα πλεον στά πρόσωπά τους βλέπω την χειρότερη εξελιξη που θα μπορούσε να έχει ένας άνθρωπος πού ξεκίνησε μέ άλλες Αρχές την ζωή του..
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.