Θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

[pontios]

Με τη ευκαιρία του αφιερώματος ενός φίλου για την επέτειο του θανάτου του Morisson, και για να μην χαλάσουμε το δικό του νήμα, ανοίγω καινούριο thread.
Το θέμα μου είναι λοιπόν για μερικά λεγόμενα ιερά τέρατα της μουσικής, οι οποίοι κατά την γνώμη μου όχι μόνο δεν αξίζουν τον τίτλο αλλά και ήταν απλά μέτριοι μουσικοί.
Για εμένα ο λόγος που ο Morisson έγινε ότι έγινε είναι απλά γιατί ήτανε μορφονιός και μέσω των media της εποχής έλαχε μιας παραπάνω προώθησης, ειδικά προς τα κοριτσάκια.
Η λεγόμενη πιοιτική μουσική του δεν είναι (για εμένα πάντα) κάτι παραπάνω από μέτρια.
Βέβαια με τα σημερινά δεδομένα (τραγούδια που βλέπονται και όχι ακούγονται) μπορείς να την πεις και καλή.
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ και να θεωρήσετε ότι δεν μου αρέσει η συγκεκριμμένη μουσική. Θεωρώ και τον Έλβις Πρίσλευ στην ίδια κατηγορία.
Αντιθέτως πιστεύω ότι υπήρχαν μεγάλοι μουσικοί που ποτέ δεν μπορέσαν να γίνουν κάτι γιατί δεν ταιριάζανε στο image των media.
Εξαιρουμένων των λεγόμενων one time wonders (ένα τραγούδι και τέλος) ποιους άλλους θεωρείται κατά την δικιά σας γνώμη υπερτιμημένους ως μουσικούς?

 

[nikosmelt]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Άνοιξες θέμα βαρύ και ασήκωτο! Θα έχουμε πολλές διαμάχες προβλέπω. Συμφωνώ, καταρχάς, μαζί σου, ότι υπάρχουν συγκροτήματα/καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν δικαιολογούν με τίποτα τον μύθο που υπάρχει γύρω τους και αντίστοιχα άλλοι, οι οποίοι για διάφορους λόγους, δεν έτυχαν της προσοχής και της αξίας που έπρεπε. Για τους Doors θα συμφωνήσω αρκετά. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω όλο αυτό το hype γύρω από το μύθο τους και ποτέ δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα η μουσική τους. Πιστεύω ότι όντως μεγάλο ρόλο στη μυθοποίησή τους έπαιξε η περσόνα του Morrison. Συνεχίζω τον κατάλογο βάζοντας μέσα τους Deep Purple. Ένα πολύ μέτριο συγκρότημα (σε πολύ ζόρι συμπληρώνω ένα best), που ο μύθος τους ήταν δυσανάλογος της προσφοράς τους. Εξαιρετικοί σολίστες όλοι τους, αλλά αυτό δεν είναι εγγύηση για τα τραγούδια που γράφεις. Θα βάλω προσωπικά στη λίστα και τους Led Zeppelin (ωχ ωχ τι θα ακούσω!), τους οποίους τους θεωρώ βέβαια καλύτερους των Purple, αλλά όχι τόσο καλούς όσο ο τεράστιος θρύλος που τους συνοδεύει. Είναι αρκετοί ακόμη που θα βάλω στη λίστα, αλλά αυτά ήταν τα πιο τρανταχτά ονόματα που μου ήλθαν στο μυαλό.

 

[supersonic]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

θεωρώ το θέμα ως μη υπάρχον.
Γιά τον Μόρισσον είναι προσβολή
Το ίδιο ισχύει εν πολλοίς και για τους Ζεπ.

 

[supersonic]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

και ο τίτλος είναι ατυχέστατος.
Μουσικοαπατεώνες ήταν πχ οι Frankie goes to Hollywood και μάλιστα αποδεδειγμένα.

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

όποιος δεν έχει δεί τους Zeppelin Live -εννοώ: να ήταν εκεί- μπορεί, εκ του ασφαλούς να λέει, ό τι θέλει. Και δεν θα τον παρεξηγήσω. Μιλάμε για εμπειρία που δεν υποκαθίσταται με τίποτα.

για τον Μόριζον αρνούμαι να απαντήσω: ήταν συνολικό 'πακέτο', Σύμβολο.
όποιος τον κρίνει σαν ...'μουσικό', δεν έχει πάρει ούτε μυρωδιά.
Σας δικαιολογώ: οι περισσότεροι, ή δεν είχατε γεννηθεί ή ήσασταν ακόμα με pampers.
Εγώ όμως ήμουν Εκεί.
1966-1968 τίποτα άλλο από την εκείθεν πλευρά του Ατλαντικού δεν εκπροσώπησε τόσο περιεκτικά το πνεύμα της εποχής του.
όταν οι μελλοντικοί θελήσουν να δούν πως ήταν οι άνθρωποι στη δεκαετία του '60, πως σκέφτονταν, τι ονειρεύονταν, πως διασκέδασζαν, θα σκύψουν πάνω στους Doors - σε κανέναν άλλο.
είτε αρέσει αυτό σε κάποιους από σας, είτε όχι.

 

[pontios]

Απάντηση: Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

και ο τίτλος είναι ατυχέστατος.
Μουσικοαπατεώνες ήταν πχ οι Frankie goes to Hollywood και μάλιστα αποδεδειγμένα.

Εάν πρόσεξες, η λέξη είναι ανάμεσα σε ". Η σημασία της λοιπόν είναι μεταφορική.
Επίσης στο κείμενο μου γράφω πάλι για τους one time wonders, στην οποία κατηγορία έρχονται οι FGTH.

 

[pontios]

Απάντηση: Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

όποιος δεν έχει δεί τους Zeppelin Live -εννοώ: να ήταν εκεί- μπορεί, εκ του ασφαλούς να λέει, ό τι θέλει. Και δεν θα τον παρεξηγήσω. Μιλάμε για εμπειρία που δεν υποκαθίσταται με τίποτα.

για τον Μόριζον αρνούμαι να απαντήσω: ήταν συνολικό 'πακέτο', Σύμβολο.
όποιος τον κρίνει σαν ...'μουσικό', δεν έχει πάρει ούτε μυρωδιά.
Σας δικαιολογώ: οι περισσότεροι, ή δεν είχατε γεννηθεί ή ήσασταν ακόμα με pampers.
Εγώ όμως ήμουν Εκεί.
1966-1968 τίποτα άλλο από την εκείθεν πλευρά του Ατλαντικού δεν εκπροσώπησε τόσο περιεκτικά το πνεύμα της εποχής του.
όταν οι μελλοντικοί θελήσουν να δούν πως ήταν οι άνθρωποι στη δεκαετία του '60, πως σκέφτονταν, τι ονειρεύονταν, πως διασκέδασζαν, θα σκύψουν πάνω στους Doors - σε κανέναν άλλο.
είτε αρέσει αυτό σε κάποιους από σας, είτε όχι.

Κώστα για τους Zep θα συμφωνήσω, ειδικά από την στιγμή που ήτανε μια καινούρια κατηγορία μουσικής μόνοι τους, καθώς και γιατί μετέπειτα και ατομικά πετύχανε σαν καλλιτέχνες.

Για τον Jim, θεωρώ ότι δεν ήταν ούτε προτωπόρος, αλλά ούτε και μοναδικός στο είδος της μουσικής του. Και σίγουρα δεν ήταν ο μόνος εκπρόσωπος.
Προσωπικά δώσε μου Janis Joplin 1000 φορές. Αυτή ήταν πραγματική μουσικός και φωνάρα.

 

[supersonic]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

φωνές στην ροκ ήταν
ο Morrison
o Marty Balin
o Paul Rogers
και o Eric Burdon.

 

[superfly]

Απάντηση: Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

φωνές στην ροκ ήταν
ο Morrison
o Marty Balin
o Paul Rogers
και o Eric Burdon.

Μαζι σου Τσιφ.Απλα εγω θα'βαζα και τον Πλαντ αλλα και τον Νταλτρυ.

Οσον αφορα τον Τζιμ το εγραψα και διπλα.Για μενα ηταν ο πρωτος που εμπλεξε τον Αρτω και το θεατρο της βαρβαροτητας,τον Ρεμπω και τον Μπρεχτ,τους Σαμανους,το καμπαρε του Μεσοπολεμου με το ροκ εν ρολλ.Κι αυτο για μενα δεν ειναι ουτε ευκολο ουτε βεβαια λιγο.Το ποσοι προσπαθησαν να το πλησιασουν δεν εχει σημασια.Το οτι κανενας δεν μπορεσε ειναι που για μενα σημαινει πολλα.Και για μενα ειναι το μεγαλυτερο θυμα της υπερεκθεσης που εχουν απο τα μιντια οι ροκ εν ρολλ σταρ.Οι μεταγεννεστεροι δεν τον γουσταρουν γι'αυτο το λογο.Και εκει συντελειται και η αδικια.Θελει λιγο σκαψιμο παραπανω...

 

[Simos.I]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

φωνές στην ροκ ήταν
ο Morrison
o Marty Balin
o Paul Rogers
και o Eric Burdon.

Ασφαλώς, με την ευρύτερη έννοια του όρου, τουλάχιστον οι 3!!

 

[Haagenti]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Μια μεγάλη μπάντα φαίνεται στα live...οι Zeppelin έπαιρναν ένα κομμάτι έξι λεπτών και το έκαναν δεκατρία και δεκαπέντε με τους αυτοσχεδιασμούς....δεν υπάρχουν στην ιστορία πολλοί τέτοιοι...το έκαναν σε μικρότερο βαθμό και οι doors το έκαναν οι Allman Brothers...το κάνουν τώρα οι Tool....
Μπορεί τα "λεγόμενα" του Morrison να μην έβρισκαν στόχο στα δικά μου εφηβικά χρόνια κάπου στα μέσα και τέλη του 80,,αλλά για την γενιά των 60's ήταν κάτι παραπάνω από στάση ζωής....
Επειδή έχουν ειπωθεί πολλά κατά καιρούς για το αν βγαίνουν καλές μουσικές στην σύγχρονη εποχή,,η ανασκευάζονται τα ίδια πράματα,,είμαι της γνώμης πως σίγουρα υπάρχουν δημιουργοί που βγάζουν πολύ καλό υλικό...
Σε αυτό που δεν είμαι σίγουρος είναι στο κατά πόσο αυτό το υλικό που βγάζουν αποτελεί και 'τροφή' ,η κάτι σαν μπούσουλας για την χάραξη συγκεκριμένης στάσης ζωής...

Είμαι σίγουρος πως πάσχουμε από τα οράματα που θα έπρεπε ξεπηδούν απ τις μουσικές και όχι από τις μουσικές καθεαυτές...

 

[HE 6]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Οι Doors ήταν κατ' ουσία συγκρότημα τραγουδιων.Αν εξαιρέσουμε το πρώτο album(που έχει συνοχή και ακολουθία) τα υπόλοιπα κινούνται στο μοτίβο "μερικά σπουδαία τραγούδια με συμπλήρωμα αδιάφορες συνθέσεις.Στο "πακέτο" ο πυρηνας είναι η μουσική και όχι η εικόνα ούτε η συμπεριφορά...

Οι Ζep σαφώς και είναι σπουδαίοι αλλα είναι και κλέφτες.Άρα μπορούμε άνετα να τους κατατάξουμε στους απατεώνες.Σπουδαίοι απατεώνες όμως...

Οι Purple εν τάχει:Πριν το In rock είχαν 3 χωρίς κατεύθυνση albums + ένα οικτρό που αρνούμαι και τον τίτλο του να γράψω.Στο καπάκι "βρίσκουν" ένα ηχητικό πλαίσιο(το ξαναλέω "βρίσκουν") το στρογγυλοποιούν και αυτό ήταν.Προσωπικά θεωρώ το πιο ενδιαφέρον album τους αυτο με τον Bolin μιας και απουσιάζει ο εγωκεντρισμός του Blackmore και έχει περιοριστεί ο ρόλος του Lord.Eπίσης λείπουν και οι ανεκδιηγητοι στίχοι του Gilan...

 

[akirav]

Απάντηση: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Τη μουσικη ο Μαντσαρεκ δεν την εγραφε?

 

[Φίλιππος Φ.]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Οι τρείς πρώτοι δίσκοι των Doors με την - φωτεινότατη - εξαίρεση του Light My Fire (που είναι του Krieger) είναι ποιητικά αλλά ΚΑΙ μουσικά δημιουργήματα του Morrison απο τις 2 εβδομάδες που έμεινε στην ταράτσα ενος κτηρίου με γραφεία στο Venice Beach. Τότε που ο συχωρεμένος έλεγε "πήγα σε μια συναυλία μέσα στο κεφάλι μου και κράτησα σημειώσεις" και γέμισε τετράδια απο δαύτες.
Σε πολλούς αρέσουν οι Doors, σε πολλούς δεν αρέσουν. Κάποιοι κρίνουν την μουσική και μόνο, κάποιοι άλλοι την γενικότερη στάση ζωής του Morrison.
Ενα είναι σίγουρο : Δεν περνάει απαρατήρητος. Και αυτό, σε εποχές που εμπεριέχουν και την απαξίωση, είναι κατόρθωμα.
Οσο δε για την ποίησή του, για να διδάσκεται στο UCLA στο μάθημα μοντέρνας ποίησης, σίγουρα δεν ήταν τυχαίος (γιατί δεν μπορώ να φανταστώ οτι του έκαναν χάρη μετά θάνατον).
Το θέμα μάλλον θα έπρεπε να στραφεί γύρω απο το άν έχουμε επαρκή πληροφορία ωστε να κρίνουμε την εποχή εκέινη γενικότερα, με τους Κερουάκ της, τον Χάξλεϋ, τους μπήτνικς και τους χίππις...

Για τους Zeppelin δεν θα πώ κάτι περισσότερο απο το ότι έγινε ο κακός χαμός όταν ανακοινώθηκε οτι ο Plant και ο Page θα ξαναβρίσκονταν επι σκηνής.

Τέλος, για τους Deep Purple θα πρέπει να επικεντρώσουμε σε ποιό απο τα 4 σχήματά τους αναφερόμαστε. Θεωρώ οτι όλη η συζήτηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στο σχήμα Gillan, Blackmore, Glover, Lord και Paice...

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Οι Doors ήταν κατ' ουσία συγκρότημα τραγουδιων.Αν εξαιρέσουμε το πρώτο album(που έχει συνοχή και ακολουθία) τα υπόλοιπα κινούνται στο μοτίβο "μερικά σπουδαία τραγούδια με συμπλήρωμα αδιάφορες συνθέσεις.Στο "πακέτο" ο πυρηνας είναι η μουσική και όχι η εικόνα ούτε η συμπεριφορά...

Οι Ζep σαφώς και είναι σπουδαίοι αλλα είναι και κλέφτες.Άρα μπορούμε άνετα να τους κατατάξουμε στους απατεώνες.Σπουδαίοι απατεώνες όμως...

κάνεις λάθος για τους Doors: η μουσική δεν ήταν μόνο μουσική τότε.
Ηταν και ήθος. Και στάση ζωής. Για κάποιους τουλάχιστον.
Κι αν το να βγάζει κάποιος "μερικά σπουδαία τραγούδια" κάθε χρόνο σου φαίνεται λίγο ξανασκέψου το. ή ψάξε για το αντίστοιχό του μετά από τους Doors. 6 studio albums μέσα σε 6 χρονια, ένα μόλις από αυτά μέτριο -The Soft Parade- τα άλλα από καλά και πάνω.

δεν ξέρω τι μπορεί να εννοείς λέγοντας 'κλέφτες'.
με την ίδια λογική, ολόκληρο το ροκ, απ την αρχή ως το τέλος του, είναι αποτέλεσμα 'κλοπής'.
μέχρι και οι CAN, 'πάτησαν' πάνω στα grooves του James Brown και στους VU.

 

[opsim]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Aπό τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι η διαφήμιση μπορεί να αυξήσει τις πωλήσεις μοιραία ακολούθησε η βιομηχανία παραγωγής "ειδώλων" (μάλλον ο Σινάτρα πρέπει να είναι το πρώτο "προϊόν" ασχέτως ταλέντου ή όχι). Αντίστοιχο πράγμα συμβαίνει και στον αθλητισμό ή στον κινηματογράφο.
Δεν υπάρχουν "θεοί" απλά ταλαντούχοι μουσικοί ή λιγότερο τέτοιοι.
Αν ενδεχομένως κάποιοι με τη μουσική τους άλλαξαν κάτι ή αν συνέπεσαν να είναι πρεσβευτές ή εκφραστές αλλαγών που συνέβαιναν στην κοινωνία, αυτό απλά τους καθιστά διαχρονικούς, ρηξικέλεθους αλλά σίγουρα όχι "θεούς"...τουλάχιστον όταν οι αποδέκτες είναι άτομα ηλικίας άνω των 20 ετών, IMHO.

 

[Simos.I]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Οι τρείς πρώτοι δίσκοι των Doors με την - φωτεινότατη - εξαίρεση του Light My Fire (που είναι του Krieger) είναι ποιητικά αλλά ΚΑΙ μουσικά δημιουργήματα του Morrison απο τις 2 εβδομάδες που έμεινε στην ταράτσα ενος κτηρίου με γραφεία στο Venice Beach. Τότε που ο συχωρεμένος έλεγε "πήγα σε μια συναυλία μέσα στο κεφάλι μου και κράτησα σημειώσεις" και γέμισε τετράδια απο δαύτες.
Σε πολλούς αρέσουν οι Doors, σε πολλούς δεν αρέσουν. Κάποιοι κρίνουν την μουσική και μόνο, κάποιοι άλλοι την γενικότερη στάση ζωής του Morrison.
Ενα είναι σίγουρο : Δεν περνάει απαρατήρητος. Και αυτό, σε εποχές που εμπεριέχουν και την απαξίωση, είναι κατόρθωμα.
Οσο δε για την ποίησή του, για να διδάσκεται στο UCLA στο μάθημα μοντέρνας ποίησης, σίγουρα δεν ήταν τυχαίος (γιατί δεν μπορώ να φανταστώ οτι του έκαναν χάρη μετά θάνατον).
Το θέμα μάλλον θα έπρεπε να στραφεί γύρω απο το άν έχουμε επαρκή πληροφορία ωστε να κρίνουμε την εποχή εκέινη γενικότερα, με τους Κερουάκ της, τον Χάξλεϋ, τους μπήτνικς και τους χίππις...

Για τους Zeppelin δεν θα πώ κάτι περισσότερο απο το ότι έγινε ο κακός χαμός όταν ανακοινώθηκε οτι ο Plant και ο Page θα ξαναβρίσκονταν επι σκηνής.

Τέλος, για τους Deep Purple θα πρέπει να επικεντρώσουμε σε ποιό απο τα 4 σχήματά τους αναφερόμαστε. Θεωρώ οτι όλη η συζήτηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στο σχήμα Gillan, Blackmore, Glover, Lord και Paice...

Φίλιππε

Η mark II, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται έδωσε τα καλύτερα δείγματα γραφής, ορίζοντας νέα δεδομένα για την Βρετανική ροκ των αρχών της δεκαετίας του 70'.

Το τραγούδι ορόσημα smoke on the water, αποτελεί ίσως κατά την γνώμη σημείο αναφοράς της μπάντας επρρεάζοντας πολλά βρεταννικά και μη συγκροτήματα της εποχής τους αλλά και μεταγενέστερα.

Ασφαλώς και η παλιοπαρέα των Paige & Plant είναι άλλο πράμα!!

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Το τραγούδι ορόσημα smoke on the water, αποτελεί ίσως κατά την γνώμη σημείο αναφοράς της μπάντας επρρεάζοντας πολλά βρεταννικά και μη συγκροτήματα της εποχής τους αλλά και μεταγενέστερα.

Eίναι ορόσημο.
και αυτό δείχνει τι θλιβερές εποχές έρχονταν στο μέλλον.
το κομάτι, είναι οι ίδιοι οι Purple: οι στίχοι vacant, ένα τίποτα, κανένα όραμα - ντυμένοι με ωραία ρούχα.
το 'ωραία' φυσικά είναι συζητήσιμο: προσωπικά, το μισώ: όποιον γνωρίζω που έπιασε ποτέ κιθάρα στη ζωή του, προσπάθησε να το παίξει. Συχνά με οικτρά αποτελέσματα.
It's one of my pet hates

 

[Φίλιππος Φ.]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Φίλιππε

Η mark II, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται έδωσε τα καλύτερα δείγματα γραφής, ορίζοντας νέα δεδομένα για την Βρετανική ροκ των αρχών της δεκαετίας του 70'.

Το τραγούδι ορόσημα smoke on the water, αποτελεί ίσως κατά την γνώμη σημείο αναφοράς της μπάντας επρρεάζοντας πολλά βρεταννικά και μη συγκροτήματα της εποχής τους αλλά και μεταγενέστερα.

Ασφαλώς και η παλιοπαρέα των Paige & Plant είναι άλλο πράμα!!

Σίμο μου, η Mark II εποχή ήταν και λιγάκι τυχερή ... Ας πάρουμε το Machine Head για παράδειγμα...

Συνέπεσε να έχουν στα χέρια τους το Mobile Studio των Rolling Stones δανεικό. Συνέπεσε να παίζει στο Montreux ο Frank Zappa και οι Mothers Of Invention, συνέπεσε ένας κόπανος (για να μην τον πώ αλλιώς) να πετάξει φωτοβολίδα και να πάρει φωτιά η αίθουσα. Συνέπεσε οι Purple να είναι απο την απέναντι πλευρά της λίμνης και να βλέπουν τον καπνό να "επιπλέει"... Αυτό ήταν το Smoke On The Water, σε έναν απο τους καλύτερους δίσκους γενκώς !
Βάλε και όλο το ζόρι των ηχογραφήσεων σε ένα κλειστό (για το χειμώνα) ξενοδοχείο, την πίεση χρόνου που υπήρχε και έχεις όλα τα συστατικά για κάτι που θα άφηνε εποχή. Παράπονό μου; Το ότι το "When A Blind Man Cries" ΔΕΝ μπήκε στο συγκεκριμένο δίσκο αν και ηχογραφήθηκε μαζί με τα άλλα που μπήκαν ...

Οσο για την παλιοπαρέα των Plant και Page, το Live Aid στα 1985 έμεινε στην ιστορία KAI για το χαμό που επικράτησε στην Philadelphia όταν ανέβηκαν στη σκηνή...

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: θεοί της μουσικής ή "μουσικοαπατεώνες" των media?

Led Zeppelin at Knebworth, 1979.
Ημουν εκεί. spell-binding.
και δεν είμαι fan: μόλις 2 άλμπουμ τους έχω κρατήσει.