Τα λόγια της ημέρας ....

D I M __ Z

AVClub Fanatic
27 June 2006
11,110
Ελλάδα
Ρητό, γνωμικό, απόφθεγμα ...

λόγια ειρωνικά, επικριτικά, αυτοσαρκαστικά κλπ ....

αλήθειες ή/και απωθημένα .....

γνωστών ανθρώπων αλλά και αγνώστων ....


με λίγες λέξεις ή και ολόκληρα καταβατά-δηλώσεις ........




shoot ...... :rifle:
 

D I M __ Z

AVClub Fanatic
27 June 2006
11,110
Ελλάδα
Re: Το ρητό της ημέρας ....

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα,
ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος
ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις
πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν
λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά,
νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει
κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη
χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι
εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να
οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα
μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο...
μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις
επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την
ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των
ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως
μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η
ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι
σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με
τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι
εσύ...»

Mario de Andrade

(Ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος από τη Βραζιλία)
 

Tyler ? Durden

Supreme Member
6 November 2006
3,909
Νεα Σμυρνη
Αποσπασματα "Jorge Bucay"


Η τύχη ποτέ δεν πλησιάζει αυτούς που ασχολούνται χλιαρά και περιστασιακά με αυτό που αγαπούν.

Η ζωή δεν μπορεί να βασισθεί παρά μόνο πάνω σε αυτή τη στιγμή που ονομάζουμε «παρόν».

Υπάρχουν κάποιοι που περπατούν στο κάστρο της ζωής τους προσπαθώντας να μην τους κοστίσει τίποτα, και δεν μπορούν να το ευχαριστηθούν. Υπάρχουν και άλλοι που βιάζονται να φτάσουν νωρίς, που χάνουν τα πάντα χωρίς κι αυτοί να ευχαριστηθούν. Κάποιοι λίγοι μαθαίνουν αυτό το μάθημα και παίρνουν το χρόνο τους για κάθε διαδρομή. Απολαμβάνουν κάθε γωνιά. Ξέρουν ότι δεν θα είναι δωρεάν αλλά καταλαβαίνουν ότι το κόστος του να ζεις αξίζει τον κόπο.

Η αναποφασιστικότητα είναι μια από τις καλύτερες αιτίες των χειρότερων προβλημάτων, πολύ περισσότερο από τις λάθος αποφάσεις.



Η μνήμη είναι πολλές φορές μεροληπτική και άδικη, όταν κρίνει τα γεγονότα λαμβάνοντας υπόψιν μόνο τις πληροφορίες που οδηγούν στο συμπέρασμα που είχαμε ήδη διαλέξει από πριν.

Το παιχνίδι δεν τελειώνει μέχρι που τελειώνει.

Οι άνθρωποι είμαστε τόσο ξεροκέφαλοι που υποφέρουμε περισσότερο να πέσουμε έξω σε μια δυσοίωνη προφητεία μας, παρά αν πράγματι πάθουμε αυτό που προβλέψαμε.

Ο πιο απλός αλλά παραπλανητικό τρόπος να πετύχω τον στόχο μου είναι να ρίξω πρώτα το βέλος στο δέντρο και μετά να ζωγραφίσω τους κύκλους γύρω του.

Κανένας δεν έχει περισσότερες πιθανότητες να εξαπατηθεί από αυτόν για τον οποίο το ψέμα εξυπηρετεί τις επιθυμίες του.

Ο ψεύτης δεν είναι κάποιος που φοβάται το αποτέλεσμα της κρίσης των άλλων. Ο ψεύτης έχει ήδη κρίνει και καταδικάσει τον εαυτό του.

Υπάρχουν μονάχα στιγμές πληρότητας. Εκείνοι που δεν το ξέρουν κι επιμένουν να θέλουν να ζουν διαρκώς, θα μείνουν καταδικασμένοι στον γκρίζο και επαναληπτικό βηματισμό της καθημερινότητας
Η παγίδα: Πόσο ευτυχής θα ήμουν αν είχα αυτό που δεν έχω.

Πάντοτε κάτι μας λείπει για να νιώσουμε ικανοποιημένοι και μόνο αν είσαι ικανοποιημένος μπορείς να απολαύσεις όσα έχεις. Γι αυτό μαθαίνουμε ότι η ευτυχία θα έρθει όταν ολοκληρώσουμε αυτό που μας λείπει. Κι επειδή πάντα κάτι λείπει ξαναγυρίσουμε στην αρχή και δεν απολαμβάνουμε ποτέ τη ζωή.
Αν ο,τι βλέπεις ταιριάζει γάντι με την πραγματικότητα που σε βολεύει, τότε μην πιστεύεις στα μάτια σου.

Αν νιώθεις ικανός να δίνεις χωρίς να περιμένεις πληρωμή, ποτέ κανένας δεν θα σου αφήσει απλήρωτο χρέος, διότι απλά κανένας δεν θα σου χρωστάει τίποτα.

Η ψυχοθεραπεία δεν είναι παρά το εργαλείο για να σκάψεις στο σωστό σημείο και να βρεις τον κρυμμένο θησαυρό.

Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν ήμασταν μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε.

Η ελευθερία συνίσταται στο να είμαι σε θέση να επιλέγω ανάμεσα σε ό,τι είναι δυνατόν για μένα και να είμαι υπεύθυνος για την επιλογή μου.

Η ελευθερία συνίσταται στην ικανότητα μου να επιλέγω στο μέτρο του εφικτού.

Αυτό που συμβαίνει με τον άνθρωπο που υποφέρει, είναι ότι τον έχει εγκαταλείψει ο εαυτός του!
 

Ηλίας Κ

Supreme Member
7 July 2006
4,931
Αθήνα
Re: Το ρητό της ημέρας ....

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα,
ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος
ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις
πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν
λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά,
νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει
κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη
χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι
εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να
οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα
μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο...
μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις
επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την
ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των
ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως
μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η
ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι
σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με
τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι
εσύ...»

Mario de Andrade

(Ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος από τη Βραζιλία)


:a0210:
 

D I M __ Z

AVClub Fanatic
27 June 2006
11,110
Ελλάδα
«Ήμουνα αναρχικός σε όλη μου την ζωή .

Ελπίζω ότι είμαι και τώρα.

Θα το θεωρούσα πράγματι πολύ θλιβερό να γινόμουνα στρατηγός και να εξουσιάζω ανθρώπους με στρατιωτική πυγμή…

...Πιστεύω όπως πάντα στην ελευθερία που στηρίζεται στην αίσθηση ευθύνης.
Θεωρώ την πειθαρχία απαραίτητη αλλά θα πρέπει να είναι αυτοπειθαρχία, εμπνεόμενη από ένα κοινό σκοπό και ένα ισχυρό αίσθημα συντροφικότητας»

Μπ.Ντουρρούτι
 

Δημήτρης Δ.

Supreme Member
21 June 2006
5,455
Re: Απάντηση: Τα λόγια της ημέρας ....

Παρακρατικός ασφαλίτης ήταν κι αυτός.

"Τρομάζουμε τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι πολύ περισσότερο από όσο ολόκληρος ο Κόκκινος Στρατός της Ρωσίας"

Πράχτορας που λένε και οι κουκουέδες
 

tolisspi

Supreme Member
3 May 2009
3,754
ΚΟΡΙΝΘΟΣ
Ἓν οἶδα ὅτι ουδὲν οἶδα (Ένα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα) - Σωκράτης.

Τα πάντα είναι σχετικά - Α.Αϊνσταιν.
 

christos

Supreme Member
6 August 2006
5,483
πέρα μαχαλάς
Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιό τους να κρύβουν τις απόψεις και τις θέσεις τους. Δηλώνουν ανοικτά, ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν, μονάχα με τη βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος¨. (Μαρξ & Ένγκελς, Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, 1848)

:deal:
 

D I M __ Z

AVClub Fanatic
27 June 2006
11,110
Ελλάδα
312418_444273338977472_1772870190_n.jpg
 

D I M __ Z

AVClub Fanatic
27 June 2006
11,110
Ελλάδα
Ποιος πρόγονός μου μιλά;
Δεν μπορώ να ζω ταυτόχρονα...στο μυαλό και στο κορμί μου.
Γι'αυτό δεν μπορώ να είμαι μόνο ένας άνθρωπος.
Μπορώ να αισθάνομαι αμέτρητα πράγματα μονομιάς.

Δεν έμειναν πια μεγάλοι δάσκαλοι.

Αυτό είναι το κακό της εποχής μας.

Ο δρόμος της καρδιάς μας είναι σκεπασμένος με σκιές. Πρέπει να ακούσουμε τις φωνές...που ακούγονται άχρηστες σε μυαλά γεμάτα μακριές αποχετεύσεις...τείχους σχολείων,άσφαλτο,κι έντυπα επιδόματος ανεργίας...πρέπει να εισχωρήσει το ζουζούνισμα των εντόμων.
Πρέπει να γεμίσουμε τα μάτια μας και τα αφτιά μας...με πράγματα που είναι η αρχή ενός μεγάλου ονείρου.

Κάποιος πρέπει να φωνάξει ότι θα χτίσουμε τις πυραμίδες.Δεν έχει σημασία αν δεν τις χτίσουμε.Πρέπει να ενισχύσουμε αυτή την επιθυμία...και να απλώνουμε τις γωνίες της ψυχής...σαν ένα αέναο σεντόνι.

Αν θέλετε να προχωρήσει ο κόσμος...πρέπει να πιαστούμε απ' τα χέρια.

Πρέπει να αναμείξουμε τους "υγιείς"με τους "ασθενείς".
Εσείς οι υγιείς!Τι σημαίνει η υγεία σας;

Τα μάτια της ανθρωπότητας κοιτούν το βάραθρο...μέσα στο οποίο πέφτουμε.

Η ελευθερία είναι άχρηστη...αν δεν έχετε το θάρρος να μας κοιτάξετε στα μάτια...να φάτε να πιείτε και να κοιμηθείτε μαζί μας!

Όλοι εσείς οι "υγιείς"...οδηγήσατε τον κόσμο στο χείλος της καταστροφής

Άνθρωπε, άκου !

Μέσα σου νερό...φωτιά...και μετά στάχτες.Και τα κόκαλα στις στάχτες.Τα κόκαλα...και οι στάχτες!....

Που βρίσκομαι όταν δεν είμαι στην πραγματικότητα... ή στην φαντασία μου;

Κάνω μια νέα συμφωνία με τον κόσμο.Πρέπει να έχει ήλιο τη νύχτα και χιόνι τον Αύγουστο.

Τα μεγάλα πράγματα τελειώνουν,τα μικρά αντέχουν.

Η κοινωνία πρέπει να ενωθεί και πάλι...και όχι να αποδιαρθρώνεται.

Πρέπει να κοιτάξετε την φύση και θα δείτε πως η ζωή είναι απλή.Πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν...στο σημείο...που ακολουθήσαμε λάθος δρόμο.

Πρέπει να επιστρέψουμε στις θεμελιώδεις αρχές της ζωής...χωρίς να βρομίζουμε το νερό...



Τι κόσμος είναι αυτός αν ένας τρελός σας λέει ότι πρέπει να ντρέπεστε;


http://www.youtube.com/watch?v=FNAd7gCZbgk
 

Δημήτρης Δ.

Supreme Member
21 June 2006
5,455
«Το Κράτος δεν υπήρχε πάντοτε. Υπήρξαν κοινωνίες που έζησαν χωρίς αυτό, που δεν είχαν ούτε την ιδέα του Κράτους ή της Κρατικής εξουσίας. Σε ένα ορισμένο στάδιο οικονομικής εξέλιξης, που προέκυψε αναγκαίως μαζί με το χωρισμό της κοινωνίας σε τάξεις, το Κράτος έγινε μια ανάγκη ως αποτέλεσμα του χωρισμού αυτού. Τώρα βαδίζουμε με ταχύτητα αστραπιαία σε ένα στάδιο εξέλιξης της παραγωγής, στο οποίο η ύπαρξη αυτών των τάξεων όχι μόνο δεν είναι πια αναγκαία αλλά γίνεται άμεσο εμπόδιο για την παραγωγή. Οι τάξεις θα εξαφανιστούν μοιραία, όπως μοιραία γεννήθηκαν στο παρελθόν. Μαζί με την εξαφάνιση των τάξεων, μοιραία επίσης θα εξαφανισθεί και το Κράτος. Όταν αρχίσει η νέα οργάνωση της παραγωγής επάνω στη βάση της ελεύθερης της δίκαιης συνεννόησης των παραγωγών, η κοινωνία δεν θα αργήσει να τοποθετήσει ολόκληρη την κρατική μηχανή στη θέση που θα είναι τότε η καταλληλότερη γι αυτήν, στο μουσείο των αρχαιοτήτων, δίπλα από τα πέτρινα εργαλεία και τα χάλκινα τσεκούρια».

Λένιν / Κράτος και Επανάσταση. / Κεφ. I. Η Κοινωνία των Τάξεων και το Κράτος.
 
Last edited:

D I M __ Z

AVClub Fanatic
27 June 2006
11,110
Ελλάδα
Ήταν φίλοι, έπαψαν όμως να είναι, και διέκοψαν συγχρόνως τη φιλία τους, ο ένας επειδή πίστευε ότι είχε παραγνωριστεί πάρα πολύ, ο άλλος επειδή πίστευε ότι είχε αναγνωριστεί πάρα πολύ – και επ’ αυτού εξαπατήθηκαν και οι δύο! – διότι κανένας τους δε γνώριζε αρκετά τον εαυτό του.

Νιτσε