Star Trek TNG-era και High Definition: Μια πονεμένη ιστορία...
Έχετε φτιαχτεί άσχημα με την πρόσφατη κυκλοφορία των πρώτων έξι ταινιών σε HD, η αυθεντική σειρά του '60 (TOS) ολοκληρώνει το remastering του 2ου κύκλου και οδεύει προς τον τρίτο, επίσης σε HD, το Enterprise έχει αρχίσει να διατίθεται σε αρκετές χώρες επίσημα σε HD, ενώ η κυκλοφορία των υπόλοιπων πέντε ταινιών σε HD είναι ζήτημα μερικών μηνών...
Γνωρίζατε όμως, πως το υπόλοιπο μέρος της εποποιίας του Star Trek, δηλαδή οι σειρές της εποχής TNG (The Next Generation, Deep Space Nine και Voyager), θα αργήσει πάρα πολύ ή ίσως και να μην κυκλοφορήσει ποτέ σε High Definition; Και αυτό, ισχύει σχεδόν για το σύνολο των αμερικάνικων τηλεοπτικών σειρών επιστημονικής φαντασίας που παρήχθεισαν από τα τέλη της δεκαετίας του '80 έως τα τέλη της δεκαετίας του '90...
Ακούγεται τρελό, ε;
Κι όμως, δυστυχώς είναι αλήθεια...
Για να ερευνήσουμε τα αίτια που οδηγούν στο παραπάνω συμπέρασμα, ας κάνουμε μία μικρή ιστορική αναδρομή στα άδυτα των αμερικάνικων εταιρειών τηλεοπτικής παραγωγής. Όταν πρωτοξεκίνησε η τηλεόραση την ιστορία της στις ΗΠΑ, την δεκαετία του '40, το μέσο που χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση του ζωντανού προγράμματος ή για το γύρισμα, ήταν το κινηματογραφικό φιλμ, καθώς εκείνα τα χρόνια θεωρούνταν τεχνικά αδύνατη η ηλεκτρονική καταγραφή της εικόνας... Την δεκαετία του '60 έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτοι εγγραφείς βίντεο ανοιχτής ταινίας από την Ampex και το όλο σκηνικό μεταμορφώθηκε σχεδόν κυριολεκτικά εν μία νυκτί... Επειδή όμως οι βιντεοκάμερες της εποχής ήταν μακράν υποδεέστερες σε ποιότητα εικόνας και το ίδιο ίσχυε και για αυτά τα πρωτόλεια βίντεο, η χρήση του κινηματογραφικού φιλμ συνεχίστηκε για τα ποιοτικά προγράμματα και την προβολή κινηματογραφικών ταινιών. Έτσι, τα καλά τηλεοπτικά σήριαλ γυρίζονταν σε κινηματογραφικό φιλμ 35mm, η όλη επεξεργασία τους γινόταν σε κινηματογραφικό φιλμ 35mm και το τελικό master ήταν επίσης σε κινηματογραφικό φιλμ 35mm.
Προς τα μέσα της δεκαετίας του '80, είχε αρχίσει να γίνεται πλέον τηλεοπτικό στάνταρ το αναλογικό Betacam της Sony, που μπορούσε να εγγράψει την αναλογική κυματομορφή των NTSC/PAL με μηδαμινές απώλειες, ενώ οι τεχνικές τελεσινέ, από την εμπειρία που είχε αποκτηθεί από τον χώρο του οικιακού βίντεο, είχαν προοδεύσει σημαντικά. Κάπου εκεί λοιπόν, εφόσον τα αποτελέσματα από το βίντεο είχαν γίνει ικανοποιητικά και προκειμένου να μειωθεί το κόστος και ο χρόνος του post production, άρχισε αυτό να γίνεται σε αναλογικό Beta και μετά το '94-'95 σε DigiBeta έως ότου στα τέλη του '90-αρχές '00, άρχισε να καθιερώνεται η υψηλή ευκρίνεια.
Τα αγαπημένα μας, λοιπόν, TNG, DS9 και VOY (όπως και όλες σχεδόν οι υπόλοιπες αμερικάνικες σειρές επιστημονικής φαντασίας της εποχής) γυρίζονταν σε κινηματογραφικό φιλμ 35mm. Στη συνέχεια όμως, αυτό το φιλμ μεταφέρονταν σε βίντεο NTSC με τελεσινέ και με 3:2 pull-down και όλο το post πραγματοποιούνταν εκεί. Δηλαδή, μονταζ, χρωματική διόρθωση, σύνθεση των εφφέ κτλ. και το τελικό master που προέκυπτε, ήταν σε βιντεοκασσέτα Betacam SP αρχικά και DigiBeta μετά το '95.
Όπως είναι εμφανές, για να μπορέσουν να κυκλοφορήσουν σε HD αυτές οι σειρές (σωστό HD κι όχι upscaled) θα πρέπει να βρεθούν ΟΛΑ τα αρνητικά 35mm από τα γυρίσματα και να ξαναγίνει όλο το post, τουλάχιστον στον τομέα της εικόνας, από την αρχή. Μοντάζ όλων των σκηνών από την αρχή, επανασύνθεση των εφφέ σε HD ή δημιουργία καινούριων και καινούρια χρωματική διόρθωση... Και αυτό κοστίζει και μάλιστα πολύ ακριβά, σε σημείο που η όποια εταιρεία να θεωρήσει πως δεν θα κάνει ποτέ απόσβεση και να μην προβεί ποτέ σε μια τέτοια ενέργεια.
Και για να προλάβω αυτούς που θα φέρουν το παράδειγμα του remastering του TOS ως αντίλογο, δεν αποτελεί συγκρίσιμο μέγεθος. Τα master του TOS ήταν σε αρνητικό 35mm, έγινε απλώς σκανάρισμα και καθαρισμός και αντικατάσταση των λιγοστών και επαναλαμβανόμενων εφφέ με ψηφιακά. Δεν χρειάστηκε να διορθωθούν χρωματικά και να μονταριστούν όλα τα πλάνα από την αρχή, ούτε το κάθε μικροσκοπικό εφφέ έπρεπε να επανασυντεθεί. Μια πολύ πιο εύκολη δουλειά, για 80 μόνο επεισόδια και πάει με ρυθμούς χελώνας...
Για φανταστείτε έναν πολύ μεγαλύτερο όγκο δουλειάς για 526 επεισόδια...
Τελικά, οι επιλογές των αμερικανών τηλεοπτικών παραγωγών για μια μικρή μείωση του κόστους και του χρόνου πριν 25 χρόνια, ίσως καταδίκασαν αυτές τις σειρές να μείνουν για πάντα καθηλωμένες στην στάνταρ ευκρίνεια...
.
