μια ακομη κινηματογραφικη χρονια τελειωσε
ασ πουμε τις 3 καλυτερες ταινιες που ειδαμε
απο 1/9/2009 - 29/12/ 2010
ασ πουμε τις 3 καλυτερες ταινιες που ειδαμε
απο 1/9/2009 - 29/12/ 2010
Ξεσκονίζω τα κιτάπια μου, ακονίζω τα μαχαίρια και επιστρέφω αύριο. Ήδη παρατήρησα ότι δεν έχει γίνει αναφορά στη Λευκή Κορδέλα.
μια ακομη κινηματογραφικη χρονια τελειωσε
ασ πουμε τις 3 καλυτερες ταινιες που ειδαμε
απο 1/9/2009 - 29/12/ 2010
Αν και απολογισμούς συνηθίζω να κάνω στα τέλη Αυγούστου δεδομένου ότι τότε θεωρείται το τέλος της κινηματογραφικής χρονιάς, από τη στιγμή που άνοιξε το νήμα, θα συνεισφέρω τον οβολό μου. Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη καθώς θα ξεπεράσω το όριο των τριών ταινιών και θα παραθέσω γενικότερες εντυπώσεις. Λοιπόν από τις 1/9/2009 μέχρι σήμερα κρατάω:
- Τη Λευκή Κορδέλα του Χάνεκε, ίσως την πληρέστερη από κάθε άποψη περσινή ταινία.
- Το συγκινητικό μέχρι λυγίσματος γονάτων Kabei: η μητέρα μας του γηραιού Ιάπωνα Γιόζι Γιαμάντα (ψάξτε το, βρείτε το, αξίζει!).
- Τις δύο πιο αισιόδοξες και feel good ταινίες της χρονιάς: Micmacs, μικροαπατεώνες στα δύσκολα του Jean - Pierre Jeunet και Soul Kitchen του Φατίχ Ακίν. Πραγματικά, μετά τη θέασή τους βγαίνεις άλλος άνθρωπος.
- Τις 500 μέρες με τη Σάμερ του Μαρκ Ουέμπ γιατί δεν είναι αριστούργημα, αλλά όλοι/ες έχουμε περάσει λίγο-πολύ από εκεί.
- Τον Κυνόδοντα και τη Στρέλλα ως τις καλύτερες ελληνικές (και όχι μόνο) ταινίες της χρονιάς.
- Το Λίβανο του Σαμουέλ Μοάζ. Όταν το Das Boot γίνεται Das Tank. Με κομμένη την ανάσα!
- Το Avatar, αν και τεχνολογικά συνιστά πρωτοπορία, δε μου βγαίνει από το μυαλό ότι σαν επιμύθιο κάπου το έχω ξαναδεί. Παρόλα αυτά, το απόλαυσα και άξιζε.
Ακόμα κρατάω:
- Την εντελώς black metal ατμόσφαιρα του Αντίχριστου του Trier.
- Την κεφάτη επιστροφή του Woody Allen με το Κι αν σου κάτσει;
- Το ρεσιτάλ σκηνοθεσίας του Ζακ Οντιάρ στον Προφήτη του.
- Τη φοβερή ερμηνεία του Colin Firth στο Ένας άντρας μόνος του...μόδιστρου Tom Ford.
- Την πολύ καλή επιστροφή των Scorsese και Polanski με τα Shutter Island και Ghost Writer αντίστοιχα χωρίς όμως να πιάνουν επιδόσεις του παρελθόντος.
- Το εξαίρετο ντοκιμαντέρ Σε τεντωμένο σχοινί του Τζέιμς Μαρς.
- Την απογοήτευση του Tim Burton με τη ρουτινιάρικη (για τα δεδομένα του) Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.
- Η καλύτερη ταινία τρόμου (λαμβάνοντας υπόψη την υπο-εκπροσώπηση του είδους στις αίθουσες) ήταν το φετινό Ο Τελευταίος Εξορκισμός του γερμανού Ντάνιελ Σταμ. Μππρρρρρρρ!!!
Αυτές είναι οι εντυπώσεις μου από την περσινή (και ολίγη φετινή) κινηματογραφική χρονιά την οποία παρακολούθησα από πολύ κοντά. Πλέον, λόγω αποστάσεως, δύσκολα θα επαναληφθεί κάτι τέτοιο.
Καλή χρονιά και χρόνια πολλά σε όλες και όλους και ελπίζω να μην κούρασα.
πολυ ωραιος Σωτηρη εντυπωσιακος οπως και οι ταινιες που ανεφερες
''ο τελευταιος εξορκιστης''-δεν το εχω δει - ειναι καλυτερο απο το σουηδικο ''ασε το κακο να μπει '' ?
ασ μην ξεχασω και το καλυτερο ντοκυμαντερ της χρονιας THE COVE !!
.
Ο ΟΡΜΟΣ ελληνικος τιτλοςΌχι δε θα το έλεγα. Το Άσε το κακό να μπει έχει πολύ συναίσθημα και ίσως είναι η καλύτερη ταινία τρόμου της περασμένης δεκαετίας. Ο τελευταίος εξορκισμός είναι άλλη φάση, στη λειψυδρία που υπάρχει είναι μια καλή περίπτωση και διαθέτει ορισμένες σκηνές γνήσιου τρόμου που κόβουν γόνατα και ανάσες. Αριστούργημα πάντως δεν είναι.
να δεις το Dear mr Cacy
και ασε τους αλλους να ψαχνονται !!!
Υ.Γ.2 Αυτό το the cove περί τίνους πρόκειται; Είχε βγει στις αίθουσες; Ποιος ήταν ο ελληνικός τίτλος του αν βεβαίως είχε μεταφραστεί;