Re: Απάντηση: Ποιά Ταινία Μόλις Είδατε?
Now that's a bad film....
"Λίγο να ´χεις ζήσει β- και στο μέτρο που σου αναλογεί πάντα - ξέρεις πως υπάρχουν στιγμές στη ζωή που η απόκριση σ’ ένα δίλημμα καθορίζει ψυχολογική, ηθική και υπαρξιακή συνέχεια. Τις περισσότερες φορές, και όσο νεότερος, το αντιλαμβάνεσαι εκ του αποτελέσματος.
Ο Νάϊτ κλείνοντας τον υπόγεια ηφαιστειώδη Χάρντι μέσα στον κλωβό ενός αυτοκινήτου, δείχνει έναν άντρα, με όλη τη σημασία της λέξης, που επί μιάμιση ώρα είναι από τηλέφωνο σε τηλέφωνο κι από το Μπέρμινχαμ στο Λονδίνο, έχοντας πλήρη συνείδηση πως ζει ακριβώς την διλημματική αυτή στιγμή. Και η αφόρητη υπαρξιακή βία που επτυγχάνεται οφείλεται στο ότι η επίγνωση αυτή δεν θα σε ανακουφίσει ποτέ β παρά μόνο, ίσως, στα μάτια κάποιων θεατών του δράματός σου."
Hλ.Δημοπουλος
http://nostromopresents.blogspot.gr/2015/01/2014.html#more
Πραγματικα καλο...
ολη την ωρα νιωθεις την υποκριτικη, οτι καποιος παιζει ενα ρολο και μαλιστα χωρις την εκφραστικη δυναμη που εχει το θεατρο μια και ολα αυτα τα βλεπουμε στο μεγαλο πανι και οχι ζωντανα.. δεν υπαρχει ουτε φυσικοτητα, ουτε φυση.. ενα κινηματογραφημενο νεκρο θεατρικο..
Δεν υπαρχει λογος ομως για αρνητικη κριτικη και δεν θα ανεφερα τα παραπανω αν δεν ερχοταν σε αντιστιξη με το ωμο ρεαλισμο του Pialat που ανακαλυπτα αυτες τις μερες.
οποιος αναζητει ρεαλισμο και οχι πιστικότητα και αληθοφανεια δεν εχει παρα να παρακολουθησει το εργο του.
απο το πρωτο του αριστουργηματικο short film
με την πανεμορφη μουσικη του Georges Delerue
https://www.youtube.com/watch?v=kRdCZHSuRGU
και το αριστουργηματικο του ντεμπουτο
https://www.youtube.com/watch?v=uq6SFO9YLHc
απο την αρχη φαινεται η αριστη σχεση του με το χρωμα και ο εξαιρετικος τροπος που το χρησιμοιποιει..
Οι Dardenne εχουν επηρεαστει στο μεγιστο βαθμο απο το εργο του, ενω αποτελουν και ενα φορο τιμης στο L'Enfance nue με μια σκηνη που σου κοβει την ανασα, προς το τελος του the kid with bike.
Αλλα και ο Dumont στο αριστουργηματικο
La vie de Jesus
προσφατα κυκλοφορησαν καποιες ταινιες του σε bluray οπως και η παραπανω.
Kent Jones essay where he suggests that
L'ENFANCE-NUE "should be counted as one of the greatest debuts in cinema, on par with CITIZEN KANE, BREATHLESS, BADLANDS, or THE 400 BLOWS."
Marking his feature debut, director Maurice Pialat's film chronicles the trials and tribulations of the young Francois, a rural orphan whose unpredictable nature leads him from his foster home into the arms of a benevolent elderly couple.
One of the earth-shaking feature debuts in the history of cinema, Maurice Pialat's L'Enfance-nue [Naked-Childhood] provides a perspective on growing-up that rejects both sentimentality and modish cynicism. Its unflinching, but also warmly accommodating, outlook on childhood attracted François Truffaut to take on the role as co-producer of Pialat's film which, ironically, exists as much as a response to Truffaut's own debut The 400 Blows as that film was to the 'cinema of childhood' that came before the New Wave. First-time actor Michel Tarrazon plays the young François, a provincial orphan whose destructive behaviour precipitates his relocation from the home of a long-term foster family to the care of a benevolent elderly couple. In the course of this transition, Pialat's film presents the turbulence of François's unmoored existence, and his explosive reactions to the contradictory emotions it engenders. This is the naked portrait of a soul's and an entire society's dysfunction, before the moment of reconciliation. L'Enfance-nue represents the ideal introduction to the films of Maurice Pialat an artist whose work resides alongside that of Jean Eustache and Philippe Garrel at the summit of the post-New Wave French cinema.
One discovers in his pictures a raw and complicated emotional core which, as in the films of John Cassavetes, reveals upon closer examination a remarkably rigorous visual aesthetic, and a facility of direction which lifts both seasoned actors and debutante amateurs to the level of greatness. Coupled here with Pialat's poetic and brilliant early short L'Amour existe [Love Exists, 1960], L'Enfance-nue is the first masterpiece of an artist whose work has had an incalculable influence on contemporary directors as diverse as
Bruno Dumont, Olivier Assayas, Michael Haneke, and the Dardenne brothers, among others and whose 2003 passing led Gilles Jacob, president of the Festival de Cannes, to declare: "Pialat is dead and we are all orphaned. French cinema is orphaned."
σχεδον παντα αναφερουν και τον John Cassavetes αν και χρησιμοποιουν διαφορετικα τους ηθοποιους ή ερασιτεχνες, ο ρεαλισμος που πετυχαινουν ειναι αξιοθαυμαστος.
Ομως τα naked childhood δεν ειναι το μονο του αριστουργημα.
http://www.filmcaptures.com/a-nos-amours/
http://www.imdb.com/title/tt0081076/
