Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αγγελίσματα [Scott Walker]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1058035197" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Η έβδομη σφραγίδα</h3><p><strong>Scott Walker (Noel Scott Engel) - Scott 4 </strong> (Νοέμβριος 1969, Philips/Fontana)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]147625[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 The Seventh Seal, A2 On Your Own Again, A3 The World's Strongest Man, A4 Angels Of Ashes, A5 Boy Child, B1 Hero Of The War, B2 The Old Man's Back Again (Dedicated To The Neo-Stalinist Regime), B3 Duchess, B4 Get Behind Me, B5 Rhymes Of Goodbye</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Scott Walker (κιθάρα, φωνητικά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή</span>: John Franz</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα <em>Olympic Studios</em> του Λονδίνου, καλοκαίρι 1969</p><hr /><p>Στο οπισθόφυλλο του <em>Scott 4</em>, υπάρχει ένα απόσπασμα από τον Γάλλο συγγραφέα/φιλόσοφο Αλμπέρ Καμύ. «<em><span style="color: Darkorange">Το έργο ενός ανθρώπου δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό το αργό ταξίδι για να ανακαλύψει εκ νέου, μέσα από τις παρακάμψεις της τέχνης, εκείνες τις δύο ή τρεις μεγάλες και απλές εικόνες στην παρουσία των οποίων η καρδιά άνοιξε για πρώτη φορά</span></em>».</p><p></p><p>Η παραπομπή του <em>Camus</em> πρέπει να έχει προειδοποιήσει τους ανυποψίαστους ακροατές ότι ο <strong>Scott Walker</strong> - ο όμορφος αμερικανός τραγουδιστής που είχε βρει την ποπ δόξα στα '60ς, στο <em>Swinging London</em> - χάθηκε σε μεθυστικό, πνευματικό έδαφος.</p><p></p><p>Δεν υπάρχει πορεία σταδιοδρομίας στην ποπ που να ταιριάζει με του <em>Scott Walker</em>. Ως ηγέτης των "ασύνδετων" <em>Walker Brothers</em> (δεν υπήρξαν <em>Walkers</em> ή αδέρφια), ήταν ένα εφηβικό είδωλο με ακροατήριο ακόμη πιο υστερικό από των <em>Beatles</em>, αλλά μέχρι το 1967 είχε ωριμάσει εντελώς μπουχτισμένος στο να δίνει παραστάσεις για τρελαμένα κοριτσάκια και ηχογραφώντας για ένα μεγάλο μη περιπετειώδες ακροατήριο. Μετά την ολοκλήρωση μιας αταίριαστης και όλο και περισσότερο κατάφορτης περιοδείας με τον <em>Jimi Hendrix</em> και τον <em>Engelbert Humperdinck</em> τον Απρίλιο του 1967, ο μοναχικός <em>Walker</em> ανεξαρτητοποιήθηκε.</p><p></p><p>Τα πρώτα σόλο άλμπουμ του, <strong><span style="color: Dodgerblue">Scott</span></strong> και <strong><span style="color: Dodgerblue">Scott 2</span></strong>, συνδύαζαν σε μεγάλο βαθμό ενορχηστρωμένες εκδόσεις διασκευών με μια χούφτα πρωτότυπων που υπαινίσσονταν τον περίπλοκο, αινιγματικό χαρακτήρα που θα φτάσει την πλήρη έκφρασή του στο <strong>Scott 4</strong>. Τραγούδια όπως το "<strong>Montague Terrace (In Blue)</strong>" και το "<strong>The Amorous Humphrey Plugg</strong>" έδειχναν έναν συνθέτη που ελκόταν από τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης φύσης, με περισσότερο ενδιαφέρον για την ψυχολογική λεπτομέρεια απ' ότι συνηθιζόταν στα μουσικά τσαρτ. Με το <em>Scott 2</em> να μένει στο νούμερο 1 την άνοιξη του 1968, ο <em>Walker</em> ήταν ελεύθερος να ακολουθήσει τις δικές του τάσεις ακόμα περισσότερο στο <strong><span style="color: Dodgerblue">Scott 3</span></strong>, που εμφανίστηκε στις αρχές του 1968. Παράλληλα, σ' αυτό, με το ολοένα και πιο μελαγχολικό και ελλειπτικό υλικό του, διασκεύασε πολλά τραγούδια του ήρωά του, Ζακ Μπρελ, του σκωπτικού Βέλγου χρονογράφου του ευρωπαϊκού περιθωρίου.</p><p></p><p>Το <em>Scott 3</em> πούλησε λιγότερο καλά, αλλά ο <em>Walker</em> δεν είχε καμία πρόθεση να παραδώσει οποιαδήποτε από τις νέες καλλιτεχνικές του ελευθερίες προκειμένου να ανακτήσει την κυριαρχία στα τσαρτ. Τα σέσιον για το <em>Scott 4</em> πραγματοποιήθηκαν στα στούντιο <em>Stanhope Place</em> της <em>Philips</em> στα μέσα του 1969, με παραγωγή (όπως και τα προηγούμενά του) από τον παλαίμαχο της βιομηχανίας <em>Johnny Franz</em>. Το πρώτο κομμάτι, "<strong>The Seventh Seal</strong>", βασισμένο στην ταινία με τον ίδιο τίτλο του 1957 από τον σκηνοθέτη <em>Ingmar Bergman</em>, καθιερώνει αμέσως όχι μόνο τη μυστηριώδη, αινιγματική διάθεση του δίσκου, αλλά δείχνει και πόσο μακριά είχε πάει ο <em>Walker</em> από τις μέρες των εφηβικών ειδώλων. Πάνω από ένα επίμονο μπιτ, δυσοίωνα κουδουνάκια, παιχνιδιάρικες καστανιέτες, αισθητή κλασική κιθάρα, μια αιθέρια χορωδία και σπαγγέτι γουέστερν έγχορδα, η φωνή του είναι πιο βαθιά από ποτέ, καθώς ρωτάει: «<em><span style="color: Darkorange">Είδε κανείς έναν ιππότη να περνάει αυτόν το δρόμο; / Τον είδα να παίζει σκάκι με τον θάνατο χθες...</span></em>»</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]147626[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1058035197, member: 30418"] [HEADING=2]Η έβδομη σφραγίδα[/HEADING] [B]Scott Walker (Noel Scott Engel) - Scott 4 [/B] (Νοέμβριος 1969, Philips/Fontana) [CENTER][ATTACH=CONFIG]147625._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 The Seventh Seal, A2 On Your Own Again, A3 The World's Strongest Man, A4 Angels Of Ashes, A5 Boy Child, B1 Hero Of The War, B2 The Old Man's Back Again (Dedicated To The Neo-Stalinist Regime), B3 Duchess, B4 Get Behind Me, B5 Rhymes Of Goodbye [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Scott Walker (κιθάρα, φωνητικά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή[/COLOR]: John Franz Ηχογραφήθηκε στα [I]Olympic Studios[/I] του Λονδίνου, καλοκαίρι 1969 [HR][/HR]Στο οπισθόφυλλο του [I]Scott 4[/I], υπάρχει ένα απόσπασμα από τον Γάλλο συγγραφέα/φιλόσοφο Αλμπέρ Καμύ. «[I][COLOR=Darkorange]Το έργο ενός ανθρώπου δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό το αργό ταξίδι για να ανακαλύψει εκ νέου, μέσα από τις παρακάμψεις της τέχνης, εκείνες τις δύο ή τρεις μεγάλες και απλές εικόνες στην παρουσία των οποίων η καρδιά άνοιξε για πρώτη φορά[/COLOR][/I]». Η παραπομπή του [I]Camus[/I] πρέπει να έχει προειδοποιήσει τους ανυποψίαστους ακροατές ότι ο [B]Scott Walker[/B] - ο όμορφος αμερικανός τραγουδιστής που είχε βρει την ποπ δόξα στα '60ς, στο [I]Swinging London[/I] - χάθηκε σε μεθυστικό, πνευματικό έδαφος. Δεν υπάρχει πορεία σταδιοδρομίας στην ποπ που να ταιριάζει με του [I]Scott Walker[/I]. Ως ηγέτης των "ασύνδετων" [I]Walker Brothers[/I] (δεν υπήρξαν [I]Walkers[/I] ή αδέρφια), ήταν ένα εφηβικό είδωλο με ακροατήριο ακόμη πιο υστερικό από των [I]Beatles[/I], αλλά μέχρι το 1967 είχε ωριμάσει εντελώς μπουχτισμένος στο να δίνει παραστάσεις για τρελαμένα κοριτσάκια και ηχογραφώντας για ένα μεγάλο μη περιπετειώδες ακροατήριο. Μετά την ολοκλήρωση μιας αταίριαστης και όλο και περισσότερο κατάφορτης περιοδείας με τον [I]Jimi Hendrix[/I] και τον [I]Engelbert Humperdinck[/I] τον Απρίλιο του 1967, ο μοναχικός [I]Walker[/I] ανεξαρτητοποιήθηκε. Τα πρώτα σόλο άλμπουμ του, [B][COLOR=Dodgerblue]Scott[/COLOR][/B] και [B][COLOR=Dodgerblue]Scott 2[/COLOR][/B], συνδύαζαν σε μεγάλο βαθμό ενορχηστρωμένες εκδόσεις διασκευών με μια χούφτα πρωτότυπων που υπαινίσσονταν τον περίπλοκο, αινιγματικό χαρακτήρα που θα φτάσει την πλήρη έκφρασή του στο [B]Scott 4[/B]. Τραγούδια όπως το "[B]Montague Terrace (In Blue)[/B]" και το "[B]The Amorous Humphrey Plugg[/B]" έδειχναν έναν συνθέτη που ελκόταν από τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης φύσης, με περισσότερο ενδιαφέρον για την ψυχολογική λεπτομέρεια απ' ότι συνηθιζόταν στα μουσικά τσαρτ. Με το [I]Scott 2[/I] να μένει στο νούμερο 1 την άνοιξη του 1968, ο [I]Walker[/I] ήταν ελεύθερος να ακολουθήσει τις δικές του τάσεις ακόμα περισσότερο στο [B][COLOR=Dodgerblue]Scott 3[/COLOR][/B], που εμφανίστηκε στις αρχές του 1968. Παράλληλα, σ' αυτό, με το ολοένα και πιο μελαγχολικό και ελλειπτικό υλικό του, διασκεύασε πολλά τραγούδια του ήρωά του, Ζακ Μπρελ, του σκωπτικού Βέλγου χρονογράφου του ευρωπαϊκού περιθωρίου. Το [I]Scott 3[/I] πούλησε λιγότερο καλά, αλλά ο [I]Walker[/I] δεν είχε καμία πρόθεση να παραδώσει οποιαδήποτε από τις νέες καλλιτεχνικές του ελευθερίες προκειμένου να ανακτήσει την κυριαρχία στα τσαρτ. Τα σέσιον για το [I]Scott 4[/I] πραγματοποιήθηκαν στα στούντιο [I]Stanhope Place[/I] της [I]Philips[/I] στα μέσα του 1969, με παραγωγή (όπως και τα προηγούμενά του) από τον παλαίμαχο της βιομηχανίας [I]Johnny Franz[/I]. Το πρώτο κομμάτι, "[B]The Seventh Seal[/B]", βασισμένο στην ταινία με τον ίδιο τίτλο του 1957 από τον σκηνοθέτη [I]Ingmar Bergman[/I], καθιερώνει αμέσως όχι μόνο τη μυστηριώδη, αινιγματική διάθεση του δίσκου, αλλά δείχνει και πόσο μακριά είχε πάει ο [I]Walker[/I] από τις μέρες των εφηβικών ειδώλων. Πάνω από ένα επίμονο μπιτ, δυσοίωνα κουδουνάκια, παιχνιδιάρικες καστανιέτες, αισθητή κλασική κιθάρα, μια αιθέρια χορωδία και σπαγγέτι γουέστερν έγχορδα, η φωνή του είναι πιο βαθιά από ποτέ, καθώς ρωτάει: «[I][COLOR=Darkorange]Είδε κανείς έναν ιππότη να περνάει αυτόν το δρόμο; / Τον είδα να παίζει σκάκι με τον θάνατο χθες...[/COLOR][/I]» [CENTER][ATTACH=CONFIG]147626._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αγγελίσματα [Scott Walker]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…