Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αν μπορείς να πιστέψεις τα μάτια και τα αυτιά σου! [Mama's And The Papa's, Byrds, Lovin' Spoonful]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057955935" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Καλοκαίρι στην πόλη</h3><p><strong>The Lovin' Spoonful - Hums Of The Lovin' Spoonful</strong> (Νοέμβριος 1966, Kama Sutra)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]143598[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Lovin' You, A2 Bes' Friends, A3 Voodoo In My Basement, A4 Darlin' Companion, A5 Henry Thomas, A6 Full Measure, B1 Rain On The Roof, B2 Coconut Grove, B3 Nashville Cats, B4 4 Eyes, B5 Summer In The City</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: John Sebastian (φωνητικά, κιθάρες, πιάνο, όργανο, οκαρίνα), Zal Yanovsky (ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες, μπάντζο, φωνητικά), Steve Boone (ηλεκτρικό μπάσο, κοντραμπάσο), Joe Butler (τύμπανα, κρουστά, φωνητικά)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή</span>: Erik Jacobsen</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα <em>Bell Sound Studios</em> και <em>Columbia Studios</em>, στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες, το 1966</p><hr /><p>Τον Νοέμβριο του 1966, οι <strong>Lovin' Spoonful</strong> δημιούργησαν ήσυχα ένα επιδραστικό <em>LP</em> που εξεταζόμενο τώρα μέσα από τη θολή ομίχλη του χρόνου θεωρείται ως μια εμπνευσμένη κυκλοφορία που άλλαξε τα δεδομένα. Ο δίσκος <strong>Hums of the Lovin' Spoonful</strong> είναι ένα εκλεκτικό και ποικίλο άλμπουμ που αξίζει να αναφερθεί μαζί με άλλες σημαντικές μουσικές δημιουργίες από την εποχή όπως τα <em>Revolver, Aftermath</em> και <em>Pet Sounds</em>. Σχεδιασμένο σκόπιμα σαν πολυποίκιλη συλλογή τραγουδιών, το άλμπουμ γεφυρώνει μουσική τζαγκ μπάντας, φολκ, ροκ, κάντρι και μπλουζ. Ο συνθέτης και ιδρυτικό μέλος <strong>John Sebastian</strong> έγραψε εκείνη την περίοδο ένα εντυπωσιακό αριθμό κλασικών τραγουδιών, περιλαμβανομένων των τεσσάρων σινγκλ του άλμπουμ! Αλλά δεν ήταν μόνος του, ο <strong>Zal Yanovsky</strong>, ένας ασυνήθιστα πρωτότυπος κιθαρίστας, ήταν το μυστικό τους όπλο ενώ ο μπασίστας <strong>Steve Boone</strong> και ο ντράμερ <strong>Joe Butler</strong> σχημάτιζαν ένα διαλεκτό ρυθμικό τμήμα. Το '<em>Hums</em>' είναι μια εκλεπτυσμένη συλλογή τραγουδιών με το ένα πόδι στο παρελθόν και τ' άλλο στο πολύχρωμο μέλλον.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]143599[/ATTACH]</p><p></p><p>Τον δίσκο ξεκινά το "<strong>Lovin' You</strong>", με μια αίσθηση <em>Mississippi John Hurt</em> και με τον μοναδικό και κινητικό ήχο που δημιουργείται από μια ηλεκτρική δωδεκάχορδη και ένα <em>Hohner Tubon</em> κίμπορντ. Το επόμενο κομμάτι, "<strong>Bes' Friends</strong>", με τη βίντατζ αυθεντικότητα της δεκαετίας του '20 αποδίδεται από το κοντραμπάσο, τα τύμπανα που παίζει ο <em>Butler</em>, το αρμόνιο αντίκα του <em>Sebastian</em> που ξεφυσάει κατά τη διάρκεια του νευρικού ραγκ(ταϊμ) και το κλαρινέτο που έπαιξε ο <em>Henry Diltz</em>, μέλος του <em>Modern Folk Quartet</em> και επίσημος φωτογράφος τους εκείνη την εποχή. Σειρά έχει το "<strong>Voodoo in my Basement</strong>" με τα κύρια φωνητικά του <em>Zal</em>, ένα φάνκι μπλουζ, που θυμίζει την κλασική φράση του "<em>Smokestack Lightning</em>" και με ήχους τυμπάνου που εμπνεύστηκαν από τις χορευτικές σκηνές του <em>Watusi</em> στην ταινία <em>King Solomon's Mines</em>.</p><p></p><p>Ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια του <em>Sebastian</em>, το αγνό κάντρι "<strong>Darlin' Companion</strong>", διασκευάστηκε αργότερα από τον <em>Johnny Cash</em>, είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πρώτα παραδείγματα "κάντρι ροκ", με έκδηλη την εκτίμηση στον κιθαρίστα <em>Luther Perkins</em> των <em>Tennessee Three</em> και μια μελωδική ποπ ευαισθησία που φέρνει στο μυαλό <em>Presley</em> και <em>Cash</em> της "<em>Sun</em>" εποχής. Το "<strong>Henry Thomas</strong>", είναι ένας φασαριόζικος φόρος τιμής στις τζαγκ μπάντες, με ιδιόμορφο παίξιμο από τον <em>Zal</em>, οκαρίνα (μικρό φλάουτο) και δεξιοτεχνική φυσαρμόνικα από τον <em>John</em>. Η πρώτη πλευρά κλείνει με το καθαρό και απλό ποπ του "<strong>Full Measure</strong>" που συν-έγραψαν οι <em>Sebastian/Boone</em> και τραγουδάει ο <em>Boone</em>.</p><p></p><p>Το "<strong>Rain On The Roof</strong>" που αρχίζει τη δεύτερη πλευρά, γράφτηκε μια νύχτα καθώς ο <em>John</em> και η μετέπειτα γυναίκα του, <em>Lorey</em> άκουγαν τη βροχή στο διαμέρισμά τους, στο <em>Greenwich Village</em>. Ο <em>Boone</em> γοητευμένος από τις κιθάρες των <em>John</em> και <em>Zally</em> νόμιζε ότι «<em><span style="color: Darkorange">ακουγόταν σαν μουσική από τον ουρανό</span></em>». Η ακουστική κιθάρα είναι σε αρμονία με τη λιακάδα που διώχνει τα σύννεφα και η σιγανή <em>Thunderbird</em> του <em>Zal</em>, στάζει σαν τη βροχή που χορεύει σε ραγισμένο γυαλί. Το εξαιρετικό ηχοτοπίο, του "<strong>Coconut Grove</strong>" των <em>John</em> και <em>Zally</em> είναι γεμάτο με άρπα σαντούρι/<em>autoharp</em>, όργανο, Αφρικάνικο τύμπανο και τον αριστοτεχνικό έλεγχο έντασης της κιθάρας του <em>Zal</em>. Ο τίτλος είναι μια αναφορά στη γειτονιά του Μαϊάμι, Κόκονατ Γκρόουβ όπου πολλοί μποέμ ταξίδεψαν κάποτε, όταν οι άνεμοι του Νοεμβρίου φυσούσαν κρύο στη ΜακΝτούγκαλ Στριτ, στην καρδιά του Γκρίνουιτς Βίλατζ. Ο <em>John</em> ξεκίνησε το τραγούδι ενώ βρισκόταν σε σκάφος με το φολκ σύμβολο, τραγουδοποιό <em>Fred Neil</em>. Άλλο ένα καθαρό κάντρι, το "<strong>Nashville Cats</strong>" είναι ένα αφιέρωμα και ανακάλεσμα μνήμης για τους πρώιμους σπουδαίους κιθαρίστες του Νότου και τους πρώτους δίσκους της <em>Sun</em>, που βέβαια λανθασμένα αναφέρεται στον στίχο σαν προέλευσή τους το Νάσβιλ, αντί του Μέμφις, μπερδεύοντας τους ψαγμένους ακροατές.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]143600[/ATTACH]</p><p></p><p>Το "<strong>4 Eyes</strong>" απογειώνεται με τη σλάιντ του <em>Zal</em> και τις ρυθμ εντ μπλουζ μπασογραμμές του <em>Boone</em> και αφορά καταστάσεις και πειράγματα της νεότητας του Σεμπάστιαν για τα γυαλιά του. Το "<strong>Summer In The City</strong>", μια τέλεια αναπαράσταση της Νέας Υόρκης, που έγραψε ο <em>Sebastian</em> μαζί με τον δεκαπεντάχρονο αδελφό του <em>Mark</em> και τον <em>Boone</em>, αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα των <em>Spoonful</em>. Αυτή η "συμφωνία τσέπης" εκρήγνυται με θηριώδη ηχητική δύναμη σχεδόν ανήκουστη στις μέρες του. Τα παιδιά που ήταν πολύ νέα για να περπατήσουν τους βρασμένους καλοκαιρινούς δρόμους της πόλης ή να βιώσουν τη διασκέδαση μιας νύχτας στο Γκόθαμ, έστειλαν ωστόσο το μήνυμα που εκφράστηκε στον ποιητικό στίχο και στη ζωτικότητα του κομματιού που ακούγεται ακόμα φρέσκο σήμερα όπως το 1966! Ένα κατάλληλο κλείσιμο σε μια επιδραστική και άψογη συλλογή κομματιών.</p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Καυτή πόλη, καλοκαίρι στην πόλη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Το σβέρκο μου, βρώμικο και τραχύ</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είμαι πεσμένος, δεν είναι κρίμα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δεν φαίνεται να υπάρχει μια σκιά στην πόλη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Παντού, οι άνθρωποι φαίνονται μισοπεθαμένοι</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Περπατώντας στο πεζοδρόμιο, πιο ζεστό από ένα κεφάλι σπίρτου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αλλά το βράδυ είναι ένας διαφορετικός κόσμος</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Βγες έξω, βρες ένα κορίτσι</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Άντε έλα, χόρεψε όλη τη νύχτα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Παρά τη ζέστη θα είναι εντάξει</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και μωρό μου, δεν ξέρεις ότι είναι κρίμα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ότι οι μέρες δεν μπορούν να είναι σαν τις νύχτες</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Το καλοκαίρι, στην πόλη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Το καλοκαίρι, στην πόλη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>...</em> - Summer in the City (John Sebastian, Mark Sebastian, Steve Boone)</p><p></p><p>Παρά τις ποπ ευαισθησίες τους και τον εντυπωσιακό αριθμό χιτ, οι <em>Lovin' Spoonful</em> δεν ήταν απλώς μια μπάντα επιτυχιών ή ένα γκρουπ που ακολουθούσε τη "μόδα". Βαθύτερη εξέταση του καταλόγου τους αποκαλύπτει ένα ανήσυχο και δημιουργικό σύνολο που αναζητούσε συνεχώς νέους τρόπους έκφρασης της μουσικής του. Είτε μέσα από πειραματισμούς με περίεργα όργανα, μοναδικά μουσικά είδη ή διαφορετικούς τρόπους παραγωγής, το γκρουπ και ο κύριος τραγουδοποιός Τζον Σεμπάστιαν βρίσκονταν πάντα σε κίνηση για να μοιραστούν κάτι ιδιαίτερο με το ακροατήριό τους. Το <em>Hums of the Lovin' Spoonful</em> είναι η κορυφή αυτών των πρακτικών και αναμφίβολα υπήρξε ένας από τους σπουδαίους δίσκους του 1966, που συχνά αγνοούνταν και υποπροβάλλονταν, αλλά ήταν πάντα εκεί για εκείνους που επιθυμούσαν να ψάξουν για μελωδία, πειραματισμό, δεξιοτεχνία και "καλή μουσική".</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Dennis Diken)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]143601[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Στους δικούς μου, που παραμένουν στην πόλη μεσούντος του θέρους...</span></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057955935, member: 30418"] [HEADING=2]Καλοκαίρι στην πόλη[/HEADING] [B]The Lovin' Spoonful - Hums Of The Lovin' Spoonful[/B] (Νοέμβριος 1966, Kama Sutra) [CENTER][ATTACH=CONFIG]143598._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Lovin' You, A2 Bes' Friends, A3 Voodoo In My Basement, A4 Darlin' Companion, A5 Henry Thomas, A6 Full Measure, B1 Rain On The Roof, B2 Coconut Grove, B3 Nashville Cats, B4 4 Eyes, B5 Summer In The City [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: John Sebastian (φωνητικά, κιθάρες, πιάνο, όργανο, οκαρίνα), Zal Yanovsky (ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες, μπάντζο, φωνητικά), Steve Boone (ηλεκτρικό μπάσο, κοντραμπάσο), Joe Butler (τύμπανα, κρουστά, φωνητικά) [COLOR=Indianred]Παραγωγή[/COLOR]: Erik Jacobsen Ηχογραφήθηκε στα [I]Bell Sound Studios[/I] και [I]Columbia Studios[/I], στη Νέα Υόρκη και στο Λος Άντζελες, το 1966 [HR][/HR]Τον Νοέμβριο του 1966, οι [B]Lovin' Spoonful[/B] δημιούργησαν ήσυχα ένα επιδραστικό [I]LP[/I] που εξεταζόμενο τώρα μέσα από τη θολή ομίχλη του χρόνου θεωρείται ως μια εμπνευσμένη κυκλοφορία που άλλαξε τα δεδομένα. Ο δίσκος [B]Hums of the Lovin' Spoonful[/B] είναι ένα εκλεκτικό και ποικίλο άλμπουμ που αξίζει να αναφερθεί μαζί με άλλες σημαντικές μουσικές δημιουργίες από την εποχή όπως τα [I]Revolver, Aftermath[/I] και [I]Pet Sounds[/I]. Σχεδιασμένο σκόπιμα σαν πολυποίκιλη συλλογή τραγουδιών, το άλμπουμ γεφυρώνει μουσική τζαγκ μπάντας, φολκ, ροκ, κάντρι και μπλουζ. Ο συνθέτης και ιδρυτικό μέλος [B]John Sebastian[/B] έγραψε εκείνη την περίοδο ένα εντυπωσιακό αριθμό κλασικών τραγουδιών, περιλαμβανομένων των τεσσάρων σινγκλ του άλμπουμ! Αλλά δεν ήταν μόνος του, ο [B]Zal Yanovsky[/B], ένας ασυνήθιστα πρωτότυπος κιθαρίστας, ήταν το μυστικό τους όπλο ενώ ο μπασίστας [B]Steve Boone[/B] και ο ντράμερ [B]Joe Butler[/B] σχημάτιζαν ένα διαλεκτό ρυθμικό τμήμα. Το '[I]Hums[/I]' είναι μια εκλεπτυσμένη συλλογή τραγουδιών με το ένα πόδι στο παρελθόν και τ' άλλο στο πολύχρωμο μέλλον. [CENTER][ATTACH=CONFIG]143599._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Τον δίσκο ξεκινά το "[B]Lovin' You[/B]", με μια αίσθηση [I]Mississippi John Hurt[/I] και με τον μοναδικό και κινητικό ήχο που δημιουργείται από μια ηλεκτρική δωδεκάχορδη και ένα [I]Hohner Tubon[/I] κίμπορντ. Το επόμενο κομμάτι, "[B]Bes' Friends[/B]", με τη βίντατζ αυθεντικότητα της δεκαετίας του '20 αποδίδεται από το κοντραμπάσο, τα τύμπανα που παίζει ο [I]Butler[/I], το αρμόνιο αντίκα του [I]Sebastian[/I] που ξεφυσάει κατά τη διάρκεια του νευρικού ραγκ(ταϊμ) και το κλαρινέτο που έπαιξε ο [I]Henry Diltz[/I], μέλος του [I]Modern Folk Quartet[/I] και επίσημος φωτογράφος τους εκείνη την εποχή. Σειρά έχει το "[B]Voodoo in my Basement[/B]" με τα κύρια φωνητικά του [I]Zal[/I], ένα φάνκι μπλουζ, που θυμίζει την κλασική φράση του "[I]Smokestack Lightning[/I]" και με ήχους τυμπάνου που εμπνεύστηκαν από τις χορευτικές σκηνές του [I]Watusi[/I] στην ταινία [I]King Solomon's Mines[/I]. Ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια του [I]Sebastian[/I], το αγνό κάντρι "[B]Darlin' Companion[/B]", διασκευάστηκε αργότερα από τον [I]Johnny Cash[/I], είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πρώτα παραδείγματα "κάντρι ροκ", με έκδηλη την εκτίμηση στον κιθαρίστα [I]Luther Perkins[/I] των [I]Tennessee Three[/I] και μια μελωδική ποπ ευαισθησία που φέρνει στο μυαλό [I]Presley[/I] και [I]Cash[/I] της "[I]Sun[/I]" εποχής. Το "[B]Henry Thomas[/B]", είναι ένας φασαριόζικος φόρος τιμής στις τζαγκ μπάντες, με ιδιόμορφο παίξιμο από τον [I]Zal[/I], οκαρίνα (μικρό φλάουτο) και δεξιοτεχνική φυσαρμόνικα από τον [I]John[/I]. Η πρώτη πλευρά κλείνει με το καθαρό και απλό ποπ του "[B]Full Measure[/B]" που συν-έγραψαν οι [I]Sebastian/Boone[/I] και τραγουδάει ο [I]Boone[/I]. Το "[B]Rain On The Roof[/B]" που αρχίζει τη δεύτερη πλευρά, γράφτηκε μια νύχτα καθώς ο [I]John[/I] και η μετέπειτα γυναίκα του, [I]Lorey[/I] άκουγαν τη βροχή στο διαμέρισμά τους, στο [I]Greenwich Village[/I]. Ο [I]Boone[/I] γοητευμένος από τις κιθάρες των [I]John[/I] και [I]Zally[/I] νόμιζε ότι «[I][COLOR=Darkorange]ακουγόταν σαν μουσική από τον ουρανό[/COLOR][/I]». Η ακουστική κιθάρα είναι σε αρμονία με τη λιακάδα που διώχνει τα σύννεφα και η σιγανή [I]Thunderbird[/I] του [I]Zal[/I], στάζει σαν τη βροχή που χορεύει σε ραγισμένο γυαλί. Το εξαιρετικό ηχοτοπίο, του "[B]Coconut Grove[/B]" των [I]John[/I] και [I]Zally[/I] είναι γεμάτο με άρπα σαντούρι/[I]autoharp[/I], όργανο, Αφρικάνικο τύμπανο και τον αριστοτεχνικό έλεγχο έντασης της κιθάρας του [I]Zal[/I]. Ο τίτλος είναι μια αναφορά στη γειτονιά του Μαϊάμι, Κόκονατ Γκρόουβ όπου πολλοί μποέμ ταξίδεψαν κάποτε, όταν οι άνεμοι του Νοεμβρίου φυσούσαν κρύο στη ΜακΝτούγκαλ Στριτ, στην καρδιά του Γκρίνουιτς Βίλατζ. Ο [I]John[/I] ξεκίνησε το τραγούδι ενώ βρισκόταν σε σκάφος με το φολκ σύμβολο, τραγουδοποιό [I]Fred Neil[/I]. Άλλο ένα καθαρό κάντρι, το "[B]Nashville Cats[/B]" είναι ένα αφιέρωμα και ανακάλεσμα μνήμης για τους πρώιμους σπουδαίους κιθαρίστες του Νότου και τους πρώτους δίσκους της [I]Sun[/I], που βέβαια λανθασμένα αναφέρεται στον στίχο σαν προέλευσή τους το Νάσβιλ, αντί του Μέμφις, μπερδεύοντας τους ψαγμένους ακροατές. [CENTER][ATTACH=CONFIG]143600._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Το "[B]4 Eyes[/B]" απογειώνεται με τη σλάιντ του [I]Zal[/I] και τις ρυθμ εντ μπλουζ μπασογραμμές του [I]Boone[/I] και αφορά καταστάσεις και πειράγματα της νεότητας του Σεμπάστιαν για τα γυαλιά του. Το "[B]Summer In The City[/B]", μια τέλεια αναπαράσταση της Νέας Υόρκης, που έγραψε ο [I]Sebastian[/I] μαζί με τον δεκαπεντάχρονο αδελφό του [I]Mark[/I] και τον [I]Boone[/I], αποτελεί το μεγαλύτερο επίτευγμα των [I]Spoonful[/I]. Αυτή η "συμφωνία τσέπης" εκρήγνυται με θηριώδη ηχητική δύναμη σχεδόν ανήκουστη στις μέρες του. Τα παιδιά που ήταν πολύ νέα για να περπατήσουν τους βρασμένους καλοκαιρινούς δρόμους της πόλης ή να βιώσουν τη διασκέδαση μιας νύχτας στο Γκόθαμ, έστειλαν ωστόσο το μήνυμα που εκφράστηκε στον ποιητικό στίχο και στη ζωτικότητα του κομματιού που ακούγεται ακόμα φρέσκο σήμερα όπως το 1966! Ένα κατάλληλο κλείσιμο σε μια επιδραστική και άψογη συλλογή κομματιών. [INDENT][I]Καυτή πόλη, καλοκαίρι στην πόλη Το σβέρκο μου, βρώμικο και τραχύ Είμαι πεσμένος, δεν είναι κρίμα Δεν φαίνεται να υπάρχει μια σκιά στην πόλη Παντού, οι άνθρωποι φαίνονται μισοπεθαμένοι Περπατώντας στο πεζοδρόμιο, πιο ζεστό από ένα κεφάλι σπίρτου Αλλά το βράδυ είναι ένας διαφορετικός κόσμος Βγες έξω, βρες ένα κορίτσι Άντε έλα, χόρεψε όλη τη νύχτα Παρά τη ζέστη θα είναι εντάξει Και μωρό μου, δεν ξέρεις ότι είναι κρίμα Ότι οι μέρες δεν μπορούν να είναι σαν τις νύχτες Το καλοκαίρι, στην πόλη Το καλοκαίρι, στην πόλη ...[/I] - Summer in the City (John Sebastian, Mark Sebastian, Steve Boone)[/INDENT] Παρά τις ποπ ευαισθησίες τους και τον εντυπωσιακό αριθμό χιτ, οι [I]Lovin' Spoonful[/I] δεν ήταν απλώς μια μπάντα επιτυχιών ή ένα γκρουπ που ακολουθούσε τη "μόδα". Βαθύτερη εξέταση του καταλόγου τους αποκαλύπτει ένα ανήσυχο και δημιουργικό σύνολο που αναζητούσε συνεχώς νέους τρόπους έκφρασης της μουσικής του. Είτε μέσα από πειραματισμούς με περίεργα όργανα, μοναδικά μουσικά είδη ή διαφορετικούς τρόπους παραγωγής, το γκρουπ και ο κύριος τραγουδοποιός Τζον Σεμπάστιαν βρίσκονταν πάντα σε κίνηση για να μοιραστούν κάτι ιδιαίτερο με το ακροατήριό τους. Το [I]Hums of the Lovin' Spoonful[/I] είναι η κορυφή αυτών των πρακτικών και αναμφίβολα υπήρξε ένας από τους σπουδαίους δίσκους του 1966, που συχνά αγνοούνταν και υποπροβάλλονταν, αλλά ήταν πάντα εκεί για εκείνους που επιθυμούσαν να ψάξουν για μελωδία, πειραματισμό, δεξιοτεχνία και "καλή μουσική". (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, Dennis Diken) [CENTER][ATTACH=CONFIG]143601._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Στους δικούς μου, που παραμένουν στην πόλη μεσούντος του θέρους...[/COLOR] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Αν μπορείς να πιστέψεις τα μάτια και τα αυτιά σου! [Mama's And The Papa's, Byrds, Lovin' Spoonful]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…