Ο προενισχυτής ανήκει σε μέλος του φόρουμ κι όταν έφτασε στα χέρια μου είχε ήδη τροποποιηθεί και το απλό ποτενσιόμετρο ελέγχου της έντασης είχε αντικατασταθεί με το γνωστό τηλεχειριζόμενο, μέσω ηλεκτροκινητήρα, της ALPS.
Κυκλωματικά ο Audio Research LS3 είναι μια κατηγορία μόνος του. Το κύκλωμα είναι μινιμαλιστικό και υλοποιείται αποκλειστικά με τρανζίστορ fet που τροφοδοτούνται με υψηλή τάση (+270V) από ένα εκτεταμένο κι επιμελώς σταθεροποιημένο τροφοδοτικό. Εμφανώς πρόκειται για προσπάθεια παραγωγής ήχου τριοδικής λυχνίας από ημιαγωγούς.
Ο αρχικός ήχος του ήταν εντυπωσιακά καλός σε όλο το φάσμα. Οι λεπτομέρειες της ηχογράφησης παρούσες και η ηχοχρωματική παλέτα δικαίωνε τη κυκλωματική σχεδίαση, αφού όντως ο προενισχυτής ακουγόταν σαν υλοποίηση λυχνίας.
Ομολογώ πως αναρωτήθηκα τι περισσότερο θα μπορούσε να προσφέρει στον ήχο η αντικατάσταση του καταξιωμένου ποτενσιομέτρου άνθρακος της ALPS, από ένα αντίστοιχο διακοπτικό LADDER σταθερών αντιστάσεων των εξήντα βημάτων.
Αρχικά χρησιμοποίησα το τροφοδοτικό (10,5V/0,5A) που προϋπήρχε για τον τηλεχειρισμό του ALPS, σταθεροποιώντας το περαιτέρω με LM317 στα απαιτούμενα 5V.
Η πρακτική στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία καθώς, ενώ από τη μια το τηλεχειριζόμενο ποτενσιόμετρο λειτουργούσε κανονικά, από την άλλη παραγόταν ισχυρός θόρυβος και υψίσυχνα παράσιτα στα ηχεία. Το φαινόμενο ήταν τόσο έντονο που κάποια στιγμή ενεργοποιήθηκαν ακόμα και οι προστασίες του τελικού ενισχυτή.
Στη συνέχεια χρησιμοποίησα το τροφοδοτικό του κατασκευαστή (5V/800mA) που συνόδευε τη συσκευή και το αποτέλεσμα βελτιώθηκε δραστικά. Πρακτικά ο προενισχυτής ήταν λειτουργικός και πλέον μπορούσε να εγκαταλείψει τον εργαστηριακό πάγκο και να επιστρέψει πλέον μόνιμα στο rack. Αλλά κάτι με μ’ έτρωγε, διότι όταν κολλούσα το αυτί στο μεγάφωνο αντιλαμβανόμουν ένα σταθερό κι επίμονο χαμηλόσυχνο θρόισμα με μεταβαλλόμενη χροιά κι αδιόρατα υψίσυχνα παράσιτα, μη ακουστά στο ένα μέτρο και που βέβαια εξαφανίζονταν τελικά όλα μαζί, όταν τα κάλυπτε η μουσική.
Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ένα νέο τροφοδοτικό αλλά με υπερβολική περίσσεια ρεύματος αυτή τη φορά (5V/5A). Το αποτέλεσμα; Ανταμείφθηκα με απόλυτη ησυχία ακόμα και με κολλημένο το αυτί στο μεγάφωνο. Προφανώς τα ρελέ είναι ενεργοβόρα όταν λειτουργούν εντός της γραμμικής περιοχής οπλισμού τους, καθώς αρκετά περισσότερα των δύο απαιτούνται κάθε στιγμή και για κάθε ένα από τα εξήντα βήματα της στερεοφωνικής ρύθμισης στάθμης. Όταν το ρεύμα δεν επαρκεί, τα πηνία των ρελέ δεν έλκουν σταθερά τον οπλισμό τους, αλλά τον εξαναγκάζουν σε μικροταλαντώσεις που με τη σειρά τους παράγουν παλμούς που μεταφέρονται επαγωγικά στις επαφές τους από τις οποίες διέρχεται το ακουστικό σήμα.
Από τις πρώτες στιγμές των ακροάσεων (και των συνακροάσεων
) ήρθε η μεγάλη έκπληξη. Ο ήχος κέρδισε συνολικά, και σε υπερθετικό βαθμό, περισσότερη διαφάνεια και δυναμικά. Με το παλιό ποτενσιόμετρο δεν ακουγόταν πως κάτι έλειπε ή περίσσευε. Απλά θεωρούσες πως αυτός είναι στη τελική ο ήχος του προενισχυτή. Το διακοπτικό ποτενσιόμετρο όμως αποκάλυψε την πραγματική του φύση.
Ο μέγας κερδισμένος ήταν τα πρίμα, καθώς αναδείχθηκαν πλέον στο πραγματικό ύψος των εγγραφών, απέκτησαν μια πραγματικά ξεκάθαρη περιγραφή κι εκτοξεύτηκαν σε λεπτομέρεια, ενέργεια και δυναμικά, δίχως ποτέ -μα ποτέ- να τείνουν έστω και σε υποψία προβολικότητας ή τραχύτητας!
Η μεσαία περιοχή αναδυόταν με ακόμα περισσότερο ανάγλυφο κι ομαλότερη ροή δίχως να υπολείπεται σε όγκο, ρεαλισμό και συνάμα γλυκύτητα.
Τα μπάσα δεν έδειξαν κάποια αξιομνημόνευτη μεταβολή, παρέμειναν ως ήταν εκτεταμένα και με τεράστια μέτωπα, αν και κάποιος σχολαστικός ίσως διέκρινε μια τόνωση στα περιγράμματα των βαθύφωνων εγχόρδων που πλέον γίνονταν περισσότερο ευδιάκριτα μέσα στη σκηνή.
Η ήδη καλή στερεοφωνική εικόνα του προενισχυτή μεγάλωσε ακόμα περισσότερο και στις τρεις διαστάσεις της. Το δε κλείδωμά της έγινε εξωπραγματικό, δηλαδή μετακινούμενος δεξιά ή αριστερά ακούγονταν βέβαια το αντίστοιχο ηχείο περισσότερο, αλλά η σκηνή εξακολουθούσε να είναι κλειδωμένη να έρχεται ξεκάθαρα και δυνατά μόνο από το κέντρο ανάμεσα στα ηχεία!
Κυκλωματικά ο Audio Research LS3 είναι μια κατηγορία μόνος του. Το κύκλωμα είναι μινιμαλιστικό και υλοποιείται αποκλειστικά με τρανζίστορ fet που τροφοδοτούνται με υψηλή τάση (+270V) από ένα εκτεταμένο κι επιμελώς σταθεροποιημένο τροφοδοτικό. Εμφανώς πρόκειται για προσπάθεια παραγωγής ήχου τριοδικής λυχνίας από ημιαγωγούς.
Ο αρχικός ήχος του ήταν εντυπωσιακά καλός σε όλο το φάσμα. Οι λεπτομέρειες της ηχογράφησης παρούσες και η ηχοχρωματική παλέτα δικαίωνε τη κυκλωματική σχεδίαση, αφού όντως ο προενισχυτής ακουγόταν σαν υλοποίηση λυχνίας.
Ομολογώ πως αναρωτήθηκα τι περισσότερο θα μπορούσε να προσφέρει στον ήχο η αντικατάσταση του καταξιωμένου ποτενσιομέτρου άνθρακος της ALPS, από ένα αντίστοιχο διακοπτικό LADDER σταθερών αντιστάσεων των εξήντα βημάτων.
Αρχικά χρησιμοποίησα το τροφοδοτικό (10,5V/0,5A) που προϋπήρχε για τον τηλεχειρισμό του ALPS, σταθεροποιώντας το περαιτέρω με LM317 στα απαιτούμενα 5V.
Η πρακτική στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία καθώς, ενώ από τη μια το τηλεχειριζόμενο ποτενσιόμετρο λειτουργούσε κανονικά, από την άλλη παραγόταν ισχυρός θόρυβος και υψίσυχνα παράσιτα στα ηχεία. Το φαινόμενο ήταν τόσο έντονο που κάποια στιγμή ενεργοποιήθηκαν ακόμα και οι προστασίες του τελικού ενισχυτή.
Στη συνέχεια χρησιμοποίησα το τροφοδοτικό του κατασκευαστή (5V/800mA) που συνόδευε τη συσκευή και το αποτέλεσμα βελτιώθηκε δραστικά. Πρακτικά ο προενισχυτής ήταν λειτουργικός και πλέον μπορούσε να εγκαταλείψει τον εργαστηριακό πάγκο και να επιστρέψει πλέον μόνιμα στο rack. Αλλά κάτι με μ’ έτρωγε, διότι όταν κολλούσα το αυτί στο μεγάφωνο αντιλαμβανόμουν ένα σταθερό κι επίμονο χαμηλόσυχνο θρόισμα με μεταβαλλόμενη χροιά κι αδιόρατα υψίσυχνα παράσιτα, μη ακουστά στο ένα μέτρο και που βέβαια εξαφανίζονταν τελικά όλα μαζί, όταν τα κάλυπτε η μουσική.
Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω ένα νέο τροφοδοτικό αλλά με υπερβολική περίσσεια ρεύματος αυτή τη φορά (5V/5A). Το αποτέλεσμα; Ανταμείφθηκα με απόλυτη ησυχία ακόμα και με κολλημένο το αυτί στο μεγάφωνο. Προφανώς τα ρελέ είναι ενεργοβόρα όταν λειτουργούν εντός της γραμμικής περιοχής οπλισμού τους, καθώς αρκετά περισσότερα των δύο απαιτούνται κάθε στιγμή και για κάθε ένα από τα εξήντα βήματα της στερεοφωνικής ρύθμισης στάθμης. Όταν το ρεύμα δεν επαρκεί, τα πηνία των ρελέ δεν έλκουν σταθερά τον οπλισμό τους, αλλά τον εξαναγκάζουν σε μικροταλαντώσεις που με τη σειρά τους παράγουν παλμούς που μεταφέρονται επαγωγικά στις επαφές τους από τις οποίες διέρχεται το ακουστικό σήμα.
Από τις πρώτες στιγμές των ακροάσεων (και των συνακροάσεων
) ήρθε η μεγάλη έκπληξη. Ο ήχος κέρδισε συνολικά, και σε υπερθετικό βαθμό, περισσότερη διαφάνεια και δυναμικά. Με το παλιό ποτενσιόμετρο δεν ακουγόταν πως κάτι έλειπε ή περίσσευε. Απλά θεωρούσες πως αυτός είναι στη τελική ο ήχος του προενισχυτή. Το διακοπτικό ποτενσιόμετρο όμως αποκάλυψε την πραγματική του φύση.Η μεσαία περιοχή αναδυόταν με ακόμα περισσότερο ανάγλυφο κι ομαλότερη ροή δίχως να υπολείπεται σε όγκο, ρεαλισμό και συνάμα γλυκύτητα.
Τα μπάσα δεν έδειξαν κάποια αξιομνημόνευτη μεταβολή, παρέμειναν ως ήταν εκτεταμένα και με τεράστια μέτωπα, αν και κάποιος σχολαστικός ίσως διέκρινε μια τόνωση στα περιγράμματα των βαθύφωνων εγχόρδων που πλέον γίνονταν περισσότερο ευδιάκριτα μέσα στη σκηνή.
Η ήδη καλή στερεοφωνική εικόνα του προενισχυτή μεγάλωσε ακόμα περισσότερο και στις τρεις διαστάσεις της. Το δε κλείδωμά της έγινε εξωπραγματικό, δηλαδή μετακινούμενος δεξιά ή αριστερά ακούγονταν βέβαια το αντίστοιχο ηχείο περισσότερο, αλλά η σκηνή εξακολουθούσε να είναι κλειδωμένη να έρχεται ξεκάθαρα και δυνατά μόνο από το κέντρο ανάμεσα στα ηχεία!
