Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ασκορβικό οξύ [Can]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057966070" data-attributes="member: 30418"><p><strong>Συνέντευξη με τον Holger Czukay</strong></p><p></p><p>Περιοδικό EST, τεύχος 5ο (Καλοκαίρι 1994)</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Ήταν μια πολύ σημαντική επιρροή για μένα (ο Stockhausen), καθώς ποτέ δεν ήθελα να γίνω ροκ ή ποπ μουσικός. Αυτό που ήθελα να γίνω, όπως σκεπτόμουν από την παιδική ηλικία, ήταν ένας δημιουργικός άνθρωπος. Η καλύτερη μουσική, που ήταν η κλασική, δημιουργούνταν από συνθέτες. Ως εκ τούτου, πήγα στον Stockhausen, καθώς ήταν το πιο ενδιαφέρον πρόσωπο. Πολύ ριζοσπαστικός στις σκέψεις του. Με την εφεύρεση της ηλεκτρονικής μουσικής θα μπορούσε να αντικαταστήσει ξαφνικά όλους τους άλλους μουσικούς: αυτό δεν ήταν μόνο ένα πείραμα, ήταν μια επανάσταση! Νόμιζα ότι είναι ο σωστός άνθρωπος, ναι; Συνεπώς, μελέτησα μαζί του για περίπου τρία χρόνια. Μέχρι που τελικά είπα, αν ένα πουλί είναι έτοιμο να πετάξει, αφήνει τη φωλιά του και αυτό έκανα. Και τότε έγινα δάσκαλος σε σχολείο και αυτοί οι μαθητές με δίδαξαν για αυτή τη ροκ ή την ποπ μουσική ή οτιδήποτε ήταν, οι Beatles, Hendrix και Stones και στη συνέχεια, φυσικά ξαφνικά, οι Velvet Underground. Καθώς επίσης και τα άλμπουμ των Pink Floyd.</span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange"></span></em></p><p style="text-align: center"><em><span style="color: Darkorange">[ATTACH]144001[/ATTACH]</p><p></span></em></p><p><em><span style="color: Darkorange">Ήταν τελικά (οι Can) ένα ροκ γκρουπ, δεν ξέραμε αν πραγματικά θέλαμε να γίνουμε ένα ροκ γκρουπ, αλλά ξαφνικά, με κάποιο τρόπο καθιερώσαμε ένα ρυθμό και διαπιστώσαμε ότι είχαμε επίδραση που βγήκαμε. Και τότε ήρθε η επιθυμία, ω ναι, αυτό ήταν κάτι που μας ενδιέφερε. Θέλαμε να δοκιμάσουμε τι μπορούσε να γίνει πραγματικά. Στην πραγματικότητα περισσότερο ένα ζωντανό κόνσεπτ από ένα στουντιακό. Και σε αυτή τη φάση οι Can ξεκίνησαν σαν απόλυτα αρχάριοι. Ξεχάσαμε αυτό που σπουδάσαμε και διαπιστώσαμε ότι ήταν πολύ δύσκολο για όλους μας να μειώσουμε τον εαυτό μας σε ένα τέτοιο όριο, σε μια τέτοια κατάσταση, όπου θα μπορούσες να πεις ότι ένας τόνος από όλους ήταν αρκετός. Και μάλλον αυτός υπήρξε ο λόγος που καθιερώσαμε έναν ήχο. Βλέπετε, αν ήταν όλα πολύ χαοτικά και ο καθένας έπαιζε αυτό που είχε μάθει, τότε περισσότερο χαλάς τον ήχο παρά τον δημιουργείς...</span></em>»</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057966070, member: 30418"] [b]Συνέντευξη με τον Holger Czukay[/b] Περιοδικό EST, τεύχος 5ο (Καλοκαίρι 1994) «[I][COLOR=Darkorange]Ήταν μια πολύ σημαντική επιρροή για μένα (ο Stockhausen), καθώς ποτέ δεν ήθελα να γίνω ροκ ή ποπ μουσικός. Αυτό που ήθελα να γίνω, όπως σκεπτόμουν από την παιδική ηλικία, ήταν ένας δημιουργικός άνθρωπος. Η καλύτερη μουσική, που ήταν η κλασική, δημιουργούνταν από συνθέτες. Ως εκ τούτου, πήγα στον Stockhausen, καθώς ήταν το πιο ενδιαφέρον πρόσωπο. Πολύ ριζοσπαστικός στις σκέψεις του. Με την εφεύρεση της ηλεκτρονικής μουσικής θα μπορούσε να αντικαταστήσει ξαφνικά όλους τους άλλους μουσικούς: αυτό δεν ήταν μόνο ένα πείραμα, ήταν μια επανάσταση! Νόμιζα ότι είναι ο σωστός άνθρωπος, ναι; Συνεπώς, μελέτησα μαζί του για περίπου τρία χρόνια. Μέχρι που τελικά είπα, αν ένα πουλί είναι έτοιμο να πετάξει, αφήνει τη φωλιά του και αυτό έκανα. Και τότε έγινα δάσκαλος σε σχολείο και αυτοί οι μαθητές με δίδαξαν για αυτή τη ροκ ή την ποπ μουσική ή οτιδήποτε ήταν, οι Beatles, Hendrix και Stones και στη συνέχεια, φυσικά ξαφνικά, οι Velvet Underground. Καθώς επίσης και τα άλμπουμ των Pink Floyd. [CENTER][ATTACH=CONFIG]144001._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Ήταν τελικά (οι Can) ένα ροκ γκρουπ, δεν ξέραμε αν πραγματικά θέλαμε να γίνουμε ένα ροκ γκρουπ, αλλά ξαφνικά, με κάποιο τρόπο καθιερώσαμε ένα ρυθμό και διαπιστώσαμε ότι είχαμε επίδραση που βγήκαμε. Και τότε ήρθε η επιθυμία, ω ναι, αυτό ήταν κάτι που μας ενδιέφερε. Θέλαμε να δοκιμάσουμε τι μπορούσε να γίνει πραγματικά. Στην πραγματικότητα περισσότερο ένα ζωντανό κόνσεπτ από ένα στουντιακό. Και σε αυτή τη φάση οι Can ξεκίνησαν σαν απόλυτα αρχάριοι. Ξεχάσαμε αυτό που σπουδάσαμε και διαπιστώσαμε ότι ήταν πολύ δύσκολο για όλους μας να μειώσουμε τον εαυτό μας σε ένα τέτοιο όριο, σε μια τέτοια κατάσταση, όπου θα μπορούσες να πεις ότι ένας τόνος από όλους ήταν αρκετός. Και μάλλον αυτός υπήρξε ο λόγος που καθιερώσαμε έναν ήχο. Βλέπετε, αν ήταν όλα πολύ χαοτικά και ο καθένας έπαιζε αυτό που είχε μάθει, τότε περισσότερο χαλάς τον ήχο παρά τον δημιουργείς...[/COLOR][/I]» [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Ασκορβικό οξύ [Can]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…