Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Χούτσι-κούτσι [Muddy Waters]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057915607" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Ηλεκτρική καταιγίδα</h3><p><strong>Muddy Waters - Electric Mud</strong> (Οκτώβριος 1968, Cadet Concept Records)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141315[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 I Just Want To Make Love To You (Willie Dixon) - 4:14, A2 Hoochie Coochie Man (Willie Dixon) - 4:41, A3 Let's Spend The Night Together (Jagger & Richards) - 3:07, A4 She's All Right (McKinley Morganfield) - 6:44, B1 I'm A Man (Mannish Boy) (McKinley Morganfield) - 3:21, B2 Herbert Harpers Free Press (Thurston, Barnes) - 4:32, B3 Tom Cat (Charles Williams) - 3:37, B4 Same Thing (Willie Dixon) - 5:37</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Muddy Waters - φωνητικά • Pete Cosey, Phil Upchurch, Roland Faulkner - κιθάρα • Louis Satterfield - μπάσο • Morris Jennings - τύμπανα • Gene Barge - τενόρο σαξόφωνο • Charles Stepney - όργανο, διευθετητής</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικοί</span>: Marshall Chess, Gene Barge, Charles Stepney / Stu Black</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε τον Μάιο του 1968 στα στούντιο <em>Ter Mar</em>, Σικάγο</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141316[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">η ελληνική εκτύπωση, του 1977 της <em>Phonogram</em>, που απέκτησα</p><p></p><p>Ο <strong>Muddy Waters</strong> είναι προφανώς ένας από τους πιο αναγνωρισμένους και σημαντικούς μπλουζ καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Όταν αναφέρεται το όνομά του, φράσεις όπως "σλάιντ κιθάρα" και "ηλεκτρικά μπλουζ του Σικάγου" συνδέονται με αυτό, αλλά τι γίνεται με το "ουά-ουά" και την "ψυχεδέλεια"; Για μια μικρή περίοδο στην ιστορία, η εικόνα του <em>Muddy Waters</em> έγινε ένα από τα ψυχεδελικά σύμβολα και αν δεν υπήρχαν οι δίσκοι να το πιστοποιούν, οι περισσότεροι θα αμφέβαλλαν ότι είχε συμβεί ποτέ. Η δεκαετία του εξήντα ήταν μια παράξενη στιγμή για τη μουσική και τους μουσικούς - κανένας από τους μουσικούς της προηγούμενης δεκαετίας που προσπαθούσαν να μείνουν στην επιφάνεια δεν αισθάνθηκε ξένος. Πολλές φορές, οι καθιερωμένοι καλλιτέχνες θα προσπαθήσουν να πάρουν μια ευκαιρία με κάτι διαφορετικό και θα πρέπει τουλάχιστον να επαινούνται και να ενθαρρύνονται όταν προσπαθούν να πειραματιστούν με τον ήχο τους. Αν η μουσική ήταν καταδικασμένη να ακολουθεί πάντα την αυστηρή κατευθυντήρια γραμμή των κανόνων, θα ήταν αρκετά βαρετή. Αντίθετα η μουσική πρέπει να επιτρέπεται να αναπτύσσεται και να εξερευνά νέες περιοχές, αφού όλοι τελικά συμφωνούν ότι εάν κάτι είναι πάντα προβλέψιμο, δεν είναι συναρπαστικό.</p><p></p><p>Είναι γνωστή η ιστορία της πορείας του <em>Muddy</em> από οικισμό του Μισισιπή σε μπλουζ μύθο του Σικάγου αλλά αυτό αφορούσε την καριέρα του μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τελικά, μπάντες που επηρεάστηκαν από τον <em>Muddy</em>, όπως οι <em>Rolling Stones</em> (που πήραν το όνομά τους από ένα τραγούδι του), <em>οι Animals, Yardbirds, Cream</em> και <em>Hendrix</em> έγιναν μεγάλοι, αυξάνοντας το προφίλ του <em>Muddy</em>, όχι όμως στον βαθμό της δικιάς τους επιτυχίας. Ο <strong>Marshall Chess</strong>, γιος του προέδρου της ετικέτας που εργάστηκε στην εταιρεία, είχε την ιδέα να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, θέτοντας τη μουσική του <em>Muddy</em> σε ένα ψυχεδελικό σκηνικό για να απευθυνθεί σ' ένα νεότερο κοινό. Αφού συζήτησε το πρότζεκτ με τον <em>Muddy</em>, το τόλμησε χωρίς να τον αναγκάσει, όπως μερικοί πιστεύουν.</p><p></p><p>Ο <em>Marshall Chess</em> συγκέντρωσε, όπως είχε πει «<em><span style="color: Darkorange">τους πιο καυτούς και πρωτοποριακούς ροκ τύπους στο Σικάγο</span></em>» για τα σέσιον του άλμπουμ, αποτελούμενους από τους <strong>Pete Cosey</strong> (ληντ κιθάρα, αργότερα με τον <em>Miles Davis</em>) <strong>Phil Upchurch</strong> και <strong>Roland Faulkner</strong> (ρυθμική κιθάρα), <strong>Louis Satterfield</strong> (μπάσο), <strong>Gene Barge</strong> (τενόρο σαξόφωνο), <strong>Charles Stepney</strong> (όργανο) και <strong>Morris Jennings</strong> (τύμπανα). Δεδομένου ότι ο <em>Muddy</em> δεν ήταν τόσο συνηθισμένος σε αυτό το ύφος, συνέβαλε μόνο φωνητικά, αλλά συνέχισε να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ηχογράφηση. Το <strong><span style="color: Dodgerblue">Electric Mud</span></strong> (1968) ηχογραφήθηκε κατά κύριο λόγο σε ζωντανές λήψεις με λίγες επανηχογραφήσεις και αυτή η απροετοίμαστη ζωντανή αίσθηση που έχει συλληφθεί, το κατέστησαν ισχυρότερο.</p><p></p><p>Στο εναρκτήριο, "<strong>I Just Want To Make Love to You</strong>", τα σφυροκοπούμενα τύμπανα και η ακατέργαστη ουρλιάζουσα κιθάρα του <em>Cosey</em> αρπάζουν το αυτί με τα σίγουρα φωνητικά του <em>Muddy</em> να αβαντάρουν τη μουσική. Το σόλο δεν είναι τίποτα λιγότερο από πρωτοφανές, η κιθάρα αρχίζει να παίζει κάποιους παραμορφωμένους μελωδικούς τόνους και στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε αυτό το γιγαντιαίο διαπεραστικό ριφ με ανάδραση που γίνεται όλο και πιο δυνατό και άγριο, ενώ συνεχίζοντας μεταμορφώνεται σε έντονο διεγερτικό γκρουβ που ακούγεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Σε κάποιο σημείο, η κιθάρα κόβεται, αφήνοντάς μας χωρίς ανάσα, μόνο με τα τύμπανα και τη φωνή του <em>Muddy</em>, ενώ μετά, η αδιανόητη κιθάρα ξαναμπαίνει και μαζί με το όργανο παίζουν μέχρι το τέλος.</p><p></p><p>Το επόμενο τραγούδι, "<strong>Hoochie Coochie Man</strong>", αρχίζει μ' έναν διεισδυτικό ήχο κιθάρας και μια διαφορετική, πιο παραδοσιακή αίσθηση από το προηγούμενο κομμάτι. Τα φωνητικά του <em>Muddy</em> εκτοξεύονται με αμεσότητα από τα μεγάφωνα καθώς οι στίχοι του εναλλάσσονται στα κανάλια, δημιουργώντας αυτό το, πολύ δημοφιλές τότε, άσιντ εφέ. Μια ρευστή κιθάρα που καλύπτει σαν κύμα, συνοδεύει τον στίχο ενώ μετατρέπεται σ' ένα εκφραστικό ουά-ουά, οδηγώντας στο ρεφρέν.</p><p></p><p>Υπάρχει μια υπέροχη, διασκεδαστική διασκευή του "<strong>Let's Spend the Night Together</strong>", που οι <em>Stones</em> πρέπει να εξέλαβαν ως τεράστια φιλοφρόνηση, καθώς το είδωλό τους διασκευάζει ένα από τα τραγούδια τους. Ο <em>Muddy</em> με την μπάντα, το μεταμορφώνουν σε μια μεγάλη μελωδία, με εκφραστική παραμορφωμένη κιθάρα και με τη φωνή του να ακούγεται σαν να ερμηνεύει σε κλαμπ στο Σικάγο.</p><p></p><p>Το "<strong>She's Alright</strong>" έχει ένα ταξιδιάρικο ξεκίνημα με τους κυματιστούς τόνους του μπάσου να παραδίδουν στο σφυροκόπημα των τυμπάνων που συμπράττουν με τη βρώμικη ενθουσιώδη κιθάρα, καθώς ο διαπεραστικός της ήχος αναπηδά μεταξύ των μεγαφώνων και το κομμάτι τελειώνει με μια ευχάριστη παραμορφωμένη οργανική έκδοση του "<em>My Girl</em>".</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141317[/ATTACH]</p><p></p><p>Το μνημειώδες "<strong>I'm A Man (Mannish Boy)</strong>", ξεκινά τη δεύτερη πλευρά με τη συνοδεία μερικών περίεργων ήχων, ενώ στη συνέχεια η ρυθμ σέξιον και το πιάνο παράγουν ένα μεγάλο μπιτ που είναι τόσο φανκ όσο και μπλουζ, εξακολουθεί όμως να εξυπηρετεί τον <em>Muddy</em>, που με υπερηφάνεια δηλώνει τον ανδρισμό του, μέσα σε καταιγισμό κιθαριστικών φράσεων.</p><p></p><p>Για το άλμπουμ αυτό γράφτηκε και πρωτότυπο υλικό, όπως το "<strong>Herbert Harper's Free Press News</strong>" και το "<em>Tom Cat</em>", με το πρώτο ως θεματικό τραγούδι για τη δεκαετία του εξήντα, με στίχους όπως «<em><span style="color: Darkorange">ο κόσμος κινείται πολύ γρήγορα</span></em>» και «<em><span style="color: Darkorange">που να τρέξεις, που να κρυφτείς</span></em>» και μια φαζαρισμένη κιθάρα που συμβαδίζει με τη σύγχυση και την οργή των στίχων. Το "<strong>Tom Cat</strong>" έχει μια τζάζι και εξωτική ατμόσφαιρα χάρη στο σαξόφωνο που παίζει ένα επαναλαμβανόμενο ριφ, ενώ ο Μάντι τραγουδάει με το ουά-ουά να παρέχει ένα άσιντ σκηνικό.</p><p></p><p>Το <em>Electric Mud</em> κλείνει με την αργή βαριά μπλουζ αίσθηση του "<strong>The Same Thing</strong>", στο οποίο δεσπόζει η κιθάρα, δημιουργώντας ένα ψυχεδελικό ενοχλητικό κλαψούρισμα που απλώνεται σ' όλη τη διάρκεια του κομματιού καθώς το σαξόφωνο κτυπιέται στο βάθος. Παράξενο τελείωμα σ' ένα οπωσδήποτε εκκεντρικό άλμπουμ.</p><p></p><p>Όταν κυκλοφόρησε το <em>Electric Mud</em>, ήταν μια τεράστια επιτυχία, που πώλησε 150.000 αντίτυπα τις πρώτες έξι εβδομάδες. Ήταν επίσης ο δίσκος με τις καλύτερες πωλήσεις του <em>Muddy Waters</em> στην <em>Chess</em> ποτέ, εισερχόμενο στο τσαρτ, τοπ 200, του <em>Billboard</em>. Ήταν ένας θρίαμβος ενός δίσκου που επικαιροποίησε τον ήχο του και τον έφερε πολύ κοντά στις μπάντες που τον επηρέασαν, σπάζοντας τους περιορισμούς των ειδών με την εφευρετικότητα και την ικανότητά του να επαναπροσδιορίζει τα τραγούδια και να τα βγάζει σαν κάτι ριζικά διαφορετικό. Δυστυχώς, στενόμυαλοι μπλουζ καθαρολόγοι το καταδίκασαν ως άθλιο, προσβλητικό και μεγάλο "ξεπούλημα". Υπάρχει μια άμεση ομοιότητα μ' αυτό που συνέβη στον <em>Bob Dylan</em> λίγα χρόνια νωρίτερα όταν αποφάσισε να εξηλεκτριστεί, θυμώνοντας τους φολκ οπαδούς του, που "ενέδωσε" στο ροκ εντ ρολ. Δεδομένου ότι ο <em>Muddy</em> είναι πρωταρχικά μπλουζ καλλιτέχνης, ανασκοπήσεις της καριέρας του θα γράφονται από διάφορους μπλουζ ιστορικούς που θα απορρίπτουν αυτομάτως αυτό τον δίσκο για τα επόμενα χρόνια.</p><p></p><p>Όμως δεν μισούσαν όλοι το άλμπουμ. Ο σοφέρ του <em>Hendrix</em> είπε αργότερα στον <em>Pete Cosey</em>, ότι ο <em>Jimi</em> πριν εμφανισθεί ζωντανά, άκουγε το "<em>Herbert Harper</em>" για έμπνευση. Στη δεκαετία του '70, όταν ο <em>Marshall Chess</em> επισκέφτηκε τον χώρο για τις πρόβες των <em>Rolling Stones</em>, είδε μια αφίσα του άλμπουμ <em>Electric Mud</em> στον τοίχο. Ο μπασίστας των <em>Led Zeppelin, John Paul Jones</em> αναφέρει το <em>Electric Mud</em> ως την έμπνευση για το βασικό ριφ πίσω από το "<em>Black Dog</em>". Ο <em>Marshall Chess</em> σημειώνει επίσης ότι «<em><span style="color: Darkorange">οι Άγγλοι το δέχθηκαν, είναι πιο εκκεντρικοί</span></em>». Όλως περιέργως, ο τραγουδιστής <strong>Chuck D</strong> των <em>Public Enemy</em> έχει αναδειχθεί με την πάροδο των χρόνων ως ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του δίσκου, λέγοντας «<em><span style="color: Darkorange">Για μένα, είναι ένας λαμπρός δίσκος. Τον έχω ακούσει χιλιάδες φορές</span></em>». Ο <em>Chuck D</em> εξήγησε: «<em><span style="color: Darkorange">Μου πήρε λίγο χρόνο για να ζεσταθώ στα παραδοσιακά μπλουζ, αλλά αυτό που με εντυπωσίασε αμέσως, ήταν το Electric Mud πράμα</span></em>».</p><p></p><p>Βασισμένος στην επιτυχία του <em>Electric Mud</em>, ένας άλλος μπλουζ μουσικός στην <em>Chess</em>, ο <em>Howlin Wolf</em>, αποφάσισε να ηχογραφήσει ένα ψυχεδελικό δίσκο. Το <em>This Is Howlin Wolf's New Album</em> (με υπότιτλο <em>And He Doesn't Like It</em>) (1969) δεν είναι τόσο καλό όσο το <em>Electric Mud</em>, αν και έδωσε ένα μικρό χιτ με μια ψυχεδελική έκδοση του "<em>Evil</em>". Ο <em>Chubby Checker</em> ακόμα κυκλοφόρησε ένα ψυχεδελικό δίσκο, το <em>Checkered</em> του (1971) που ακούγεται καλύτερα από ότι θα περίμενε κανείς, αν και κυκλοφόρησε μόνο στην Αγγλία.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141318[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057915607, member: 30418"] [HEADING=2]Ηλεκτρική καταιγίδα[/HEADING] [B]Muddy Waters - Electric Mud[/B] (Οκτώβριος 1968, Cadet Concept Records) [CENTER][ATTACH=CONFIG]141315._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 I Just Want To Make Love To You (Willie Dixon) - 4:14, A2 Hoochie Coochie Man (Willie Dixon) - 4:41, A3 Let's Spend The Night Together (Jagger & Richards) - 3:07, A4 She's All Right (McKinley Morganfield) - 6:44, B1 I'm A Man (Mannish Boy) (McKinley Morganfield) - 3:21, B2 Herbert Harpers Free Press (Thurston, Barnes) - 4:32, B3 Tom Cat (Charles Williams) - 3:37, B4 Same Thing (Willie Dixon) - 5:37 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Muddy Waters - φωνητικά • Pete Cosey, Phil Upchurch, Roland Faulkner - κιθάρα • Louis Satterfield - μπάσο • Morris Jennings - τύμπανα • Gene Barge - τενόρο σαξόφωνο • Charles Stepney - όργανο, διευθετητής [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικοί[/COLOR]: Marshall Chess, Gene Barge, Charles Stepney / Stu Black Ηχογραφήθηκε τον Μάιο του 1968 στα στούντιο [I]Ter Mar[/I], Σικάγο [CENTER][ATTACH=CONFIG]141316._xfImport[/ATTACH] η ελληνική εκτύπωση, του 1977 της [I]Phonogram[/I], που απέκτησα[/CENTER] Ο [B]Muddy Waters[/B] είναι προφανώς ένας από τους πιο αναγνωρισμένους και σημαντικούς μπλουζ καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Όταν αναφέρεται το όνομά του, φράσεις όπως "σλάιντ κιθάρα" και "ηλεκτρικά μπλουζ του Σικάγου" συνδέονται με αυτό, αλλά τι γίνεται με το "ουά-ουά" και την "ψυχεδέλεια"; Για μια μικρή περίοδο στην ιστορία, η εικόνα του [I]Muddy Waters[/I] έγινε ένα από τα ψυχεδελικά σύμβολα και αν δεν υπήρχαν οι δίσκοι να το πιστοποιούν, οι περισσότεροι θα αμφέβαλλαν ότι είχε συμβεί ποτέ. Η δεκαετία του εξήντα ήταν μια παράξενη στιγμή για τη μουσική και τους μουσικούς - κανένας από τους μουσικούς της προηγούμενης δεκαετίας που προσπαθούσαν να μείνουν στην επιφάνεια δεν αισθάνθηκε ξένος. Πολλές φορές, οι καθιερωμένοι καλλιτέχνες θα προσπαθήσουν να πάρουν μια ευκαιρία με κάτι διαφορετικό και θα πρέπει τουλάχιστον να επαινούνται και να ενθαρρύνονται όταν προσπαθούν να πειραματιστούν με τον ήχο τους. Αν η μουσική ήταν καταδικασμένη να ακολουθεί πάντα την αυστηρή κατευθυντήρια γραμμή των κανόνων, θα ήταν αρκετά βαρετή. Αντίθετα η μουσική πρέπει να επιτρέπεται να αναπτύσσεται και να εξερευνά νέες περιοχές, αφού όλοι τελικά συμφωνούν ότι εάν κάτι είναι πάντα προβλέψιμο, δεν είναι συναρπαστικό. Είναι γνωστή η ιστορία της πορείας του [I]Muddy[/I] από οικισμό του Μισισιπή σε μπλουζ μύθο του Σικάγου αλλά αυτό αφορούσε την καριέρα του μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τελικά, μπάντες που επηρεάστηκαν από τον [I]Muddy[/I], όπως οι [I]Rolling Stones[/I] (που πήραν το όνομά τους από ένα τραγούδι του), [I]οι Animals, Yardbirds, Cream[/I] και [I]Hendrix[/I] έγιναν μεγάλοι, αυξάνοντας το προφίλ του [I]Muddy[/I], όχι όμως στον βαθμό της δικιάς τους επιτυχίας. Ο [B]Marshall Chess[/B], γιος του προέδρου της ετικέτας που εργάστηκε στην εταιρεία, είχε την ιδέα να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, θέτοντας τη μουσική του [I]Muddy[/I] σε ένα ψυχεδελικό σκηνικό για να απευθυνθεί σ' ένα νεότερο κοινό. Αφού συζήτησε το πρότζεκτ με τον [I]Muddy[/I], το τόλμησε χωρίς να τον αναγκάσει, όπως μερικοί πιστεύουν. Ο [I]Marshall Chess[/I] συγκέντρωσε, όπως είχε πει «[I][COLOR=Darkorange]τους πιο καυτούς και πρωτοποριακούς ροκ τύπους στο Σικάγο[/COLOR][/I]» για τα σέσιον του άλμπουμ, αποτελούμενους από τους [B]Pete Cosey[/B] (ληντ κιθάρα, αργότερα με τον [I]Miles Davis[/I]) [B]Phil Upchurch[/B] και [B]Roland Faulkner[/B] (ρυθμική κιθάρα), [B]Louis Satterfield[/B] (μπάσο), [B]Gene Barge[/B] (τενόρο σαξόφωνο), [B]Charles Stepney[/B] (όργανο) και [B]Morris Jennings[/B] (τύμπανα). Δεδομένου ότι ο [I]Muddy[/I] δεν ήταν τόσο συνηθισμένος σε αυτό το ύφος, συνέβαλε μόνο φωνητικά, αλλά συνέχισε να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ηχογράφηση. Το [B][COLOR=Dodgerblue]Electric Mud[/COLOR][/B] (1968) ηχογραφήθηκε κατά κύριο λόγο σε ζωντανές λήψεις με λίγες επανηχογραφήσεις και αυτή η απροετοίμαστη ζωντανή αίσθηση που έχει συλληφθεί, το κατέστησαν ισχυρότερο. Στο εναρκτήριο, "[B]I Just Want To Make Love to You[/B]", τα σφυροκοπούμενα τύμπανα και η ακατέργαστη ουρλιάζουσα κιθάρα του [I]Cosey[/I] αρπάζουν το αυτί με τα σίγουρα φωνητικά του [I]Muddy[/I] να αβαντάρουν τη μουσική. Το σόλο δεν είναι τίποτα λιγότερο από πρωτοφανές, η κιθάρα αρχίζει να παίζει κάποιους παραμορφωμένους μελωδικούς τόνους και στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε αυτό το γιγαντιαίο διαπεραστικό ριφ με ανάδραση που γίνεται όλο και πιο δυνατό και άγριο, ενώ συνεχίζοντας μεταμορφώνεται σε έντονο διεγερτικό γκρουβ που ακούγεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Σε κάποιο σημείο, η κιθάρα κόβεται, αφήνοντάς μας χωρίς ανάσα, μόνο με τα τύμπανα και τη φωνή του [I]Muddy[/I], ενώ μετά, η αδιανόητη κιθάρα ξαναμπαίνει και μαζί με το όργανο παίζουν μέχρι το τέλος. Το επόμενο τραγούδι, "[B]Hoochie Coochie Man[/B]", αρχίζει μ' έναν διεισδυτικό ήχο κιθάρας και μια διαφορετική, πιο παραδοσιακή αίσθηση από το προηγούμενο κομμάτι. Τα φωνητικά του [I]Muddy[/I] εκτοξεύονται με αμεσότητα από τα μεγάφωνα καθώς οι στίχοι του εναλλάσσονται στα κανάλια, δημιουργώντας αυτό το, πολύ δημοφιλές τότε, άσιντ εφέ. Μια ρευστή κιθάρα που καλύπτει σαν κύμα, συνοδεύει τον στίχο ενώ μετατρέπεται σ' ένα εκφραστικό ουά-ουά, οδηγώντας στο ρεφρέν. Υπάρχει μια υπέροχη, διασκεδαστική διασκευή του "[B]Let's Spend the Night Together[/B]", που οι [I]Stones[/I] πρέπει να εξέλαβαν ως τεράστια φιλοφρόνηση, καθώς το είδωλό τους διασκευάζει ένα από τα τραγούδια τους. Ο [I]Muddy[/I] με την μπάντα, το μεταμορφώνουν σε μια μεγάλη μελωδία, με εκφραστική παραμορφωμένη κιθάρα και με τη φωνή του να ακούγεται σαν να ερμηνεύει σε κλαμπ στο Σικάγο. Το "[B]She's Alright[/B]" έχει ένα ταξιδιάρικο ξεκίνημα με τους κυματιστούς τόνους του μπάσου να παραδίδουν στο σφυροκόπημα των τυμπάνων που συμπράττουν με τη βρώμικη ενθουσιώδη κιθάρα, καθώς ο διαπεραστικός της ήχος αναπηδά μεταξύ των μεγαφώνων και το κομμάτι τελειώνει με μια ευχάριστη παραμορφωμένη οργανική έκδοση του "[I]My Girl[/I]". [CENTER][ATTACH=CONFIG]141317._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Το μνημειώδες "[B]I'm A Man (Mannish Boy)[/B]", ξεκινά τη δεύτερη πλευρά με τη συνοδεία μερικών περίεργων ήχων, ενώ στη συνέχεια η ρυθμ σέξιον και το πιάνο παράγουν ένα μεγάλο μπιτ που είναι τόσο φανκ όσο και μπλουζ, εξακολουθεί όμως να εξυπηρετεί τον [I]Muddy[/I], που με υπερηφάνεια δηλώνει τον ανδρισμό του, μέσα σε καταιγισμό κιθαριστικών φράσεων. Για το άλμπουμ αυτό γράφτηκε και πρωτότυπο υλικό, όπως το "[B]Herbert Harper's Free Press News[/B]" και το "[I]Tom Cat[/I]", με το πρώτο ως θεματικό τραγούδι για τη δεκαετία του εξήντα, με στίχους όπως «[I][COLOR=Darkorange]ο κόσμος κινείται πολύ γρήγορα[/COLOR][/I]» και «[I][COLOR=Darkorange]που να τρέξεις, που να κρυφτείς[/COLOR][/I]» και μια φαζαρισμένη κιθάρα που συμβαδίζει με τη σύγχυση και την οργή των στίχων. Το "[B]Tom Cat[/B]" έχει μια τζάζι και εξωτική ατμόσφαιρα χάρη στο σαξόφωνο που παίζει ένα επαναλαμβανόμενο ριφ, ενώ ο Μάντι τραγουδάει με το ουά-ουά να παρέχει ένα άσιντ σκηνικό. Το [I]Electric Mud[/I] κλείνει με την αργή βαριά μπλουζ αίσθηση του "[B]The Same Thing[/B]", στο οποίο δεσπόζει η κιθάρα, δημιουργώντας ένα ψυχεδελικό ενοχλητικό κλαψούρισμα που απλώνεται σ' όλη τη διάρκεια του κομματιού καθώς το σαξόφωνο κτυπιέται στο βάθος. Παράξενο τελείωμα σ' ένα οπωσδήποτε εκκεντρικό άλμπουμ. Όταν κυκλοφόρησε το [I]Electric Mud[/I], ήταν μια τεράστια επιτυχία, που πώλησε 150.000 αντίτυπα τις πρώτες έξι εβδομάδες. Ήταν επίσης ο δίσκος με τις καλύτερες πωλήσεις του [I]Muddy Waters[/I] στην [I]Chess[/I] ποτέ, εισερχόμενο στο τσαρτ, τοπ 200, του [I]Billboard[/I]. Ήταν ένας θρίαμβος ενός δίσκου που επικαιροποίησε τον ήχο του και τον έφερε πολύ κοντά στις μπάντες που τον επηρέασαν, σπάζοντας τους περιορισμούς των ειδών με την εφευρετικότητα και την ικανότητά του να επαναπροσδιορίζει τα τραγούδια και να τα βγάζει σαν κάτι ριζικά διαφορετικό. Δυστυχώς, στενόμυαλοι μπλουζ καθαρολόγοι το καταδίκασαν ως άθλιο, προσβλητικό και μεγάλο "ξεπούλημα". Υπάρχει μια άμεση ομοιότητα μ' αυτό που συνέβη στον [I]Bob Dylan[/I] λίγα χρόνια νωρίτερα όταν αποφάσισε να εξηλεκτριστεί, θυμώνοντας τους φολκ οπαδούς του, που "ενέδωσε" στο ροκ εντ ρολ. Δεδομένου ότι ο [I]Muddy[/I] είναι πρωταρχικά μπλουζ καλλιτέχνης, ανασκοπήσεις της καριέρας του θα γράφονται από διάφορους μπλουζ ιστορικούς που θα απορρίπτουν αυτομάτως αυτό τον δίσκο για τα επόμενα χρόνια. Όμως δεν μισούσαν όλοι το άλμπουμ. Ο σοφέρ του [I]Hendrix[/I] είπε αργότερα στον [I]Pete Cosey[/I], ότι ο [I]Jimi[/I] πριν εμφανισθεί ζωντανά, άκουγε το "[I]Herbert Harper[/I]" για έμπνευση. Στη δεκαετία του '70, όταν ο [I]Marshall Chess[/I] επισκέφτηκε τον χώρο για τις πρόβες των [I]Rolling Stones[/I], είδε μια αφίσα του άλμπουμ [I]Electric Mud[/I] στον τοίχο. Ο μπασίστας των [I]Led Zeppelin, John Paul Jones[/I] αναφέρει το [I]Electric Mud[/I] ως την έμπνευση για το βασικό ριφ πίσω από το "[I]Black Dog[/I]". Ο [I]Marshall Chess[/I] σημειώνει επίσης ότι «[I][COLOR=Darkorange]οι Άγγλοι το δέχθηκαν, είναι πιο εκκεντρικοί[/COLOR][/I]». Όλως περιέργως, ο τραγουδιστής [B]Chuck D[/B] των [I]Public Enemy[/I] έχει αναδειχθεί με την πάροδο των χρόνων ως ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του δίσκου, λέγοντας «[I][COLOR=Darkorange]Για μένα, είναι ένας λαμπρός δίσκος. Τον έχω ακούσει χιλιάδες φορές[/COLOR][/I]». Ο [I]Chuck D[/I] εξήγησε: «[I][COLOR=Darkorange]Μου πήρε λίγο χρόνο για να ζεσταθώ στα παραδοσιακά μπλουζ, αλλά αυτό που με εντυπωσίασε αμέσως, ήταν το Electric Mud πράμα[/COLOR][/I]». Βασισμένος στην επιτυχία του [I]Electric Mud[/I], ένας άλλος μπλουζ μουσικός στην [I]Chess[/I], ο [I]Howlin Wolf[/I], αποφάσισε να ηχογραφήσει ένα ψυχεδελικό δίσκο. Το [I]This Is Howlin Wolf's New Album[/I] (με υπότιτλο [I]And He Doesn't Like It[/I]) (1969) δεν είναι τόσο καλό όσο το [I]Electric Mud[/I], αν και έδωσε ένα μικρό χιτ με μια ψυχεδελική έκδοση του "[I]Evil[/I]". Ο [I]Chubby Checker[/I] ακόμα κυκλοφόρησε ένα ψυχεδελικό δίσκο, το [I]Checkered[/I] του (1971) που ακούγεται καλύτερα από ότι θα περίμενε κανείς, αν και κυκλοφόρησε μόνο στην Αγγλία. [CENTER][ATTACH=CONFIG]141318._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Χούτσι-κούτσι [Muddy Waters]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…