Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Χούτσι-κούτσι [Muddy Waters]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057915611" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Μετά τη βροχή</h3><p><strong>Muddy Waters - After The Rain</strong> (Μάιος 1969, Cadet Concept Records)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141319[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 I Am The Blues (Willie Dixon) - 4:36, A2 Ramblin Mind - 4:44, A3 Rollin And Tumblin - 5:21, A4 Bottom Of The Sea - 5:21, B1 Honey Bee - 4:14, B2 Blues And Trouble - 4:20, B3 Hurtin Soul (C. Williams) - 4:35, B4 Screamin And Cryin - 4:59</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Muddy Waters - σύνθεση (Α2 έως Β2, Β4), ληντ κιθάρα (A3, B1, B2, B4), φωνητικά • Pete Cosey, Phil Upchurch - κιθάρα • Morris Jennings - τύμπανα • Louis Satterfield - μπάσο • Otis Spann - πιάνο • Charles Stepney - όργανο • Paul Oscher - φυσαρμόνικα</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικοί</span>: Charles Stepney, Gene Barge, Marshall Chess / Stu Black, T. T. Swan (ρεμίξ)</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα στούντιο <em>Ter Mar</em> τον Ιανουάριο του 1969</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141320[/ATTACH]</p><p></p><p>Με τα χρόνια, ο <em>Muddy</em> επέκρινε το <em>EM</em>, αλλά την εποχή της κυκλοφορίας του φάνηκε να έχει διαφορετική στάση. Οι μπλουζ οπαδοί ισχυρίζονται ότι το μισούσε πάντα, αλλά τα παρακάτω αποδεικνύουν διαφορετικά. Έξι μήνες μετά από το <em>EM</em>, η ίδια σύνθεση επανασυγκροτήθηκε και ηχογράφησε μια συνέχεια που ονομαζόταν <strong><span style="color: Dodgerblue">After The Rain</span></strong> (1969) με την παραμόρφωση να εξακολουθεί να επικρατεί, αλλά χωρίς να είναι τόσο απροκάλυπτα ψυχεδελικό. Αν στον <em>Muddy</em> δεν άρεσε το <em>EM</em>, θα είχε αρνηθεί στον <em>Chess</em> τη συνέχεια, αλλά αντί γι' αυτό συμφώνησε. Στην πραγματικότητα, ο <em>Pete Cosey</em> λέει: «<em><span style="color: Darkorange">Δεν θα ξεχάσω ποτέ μόλις μπήκα στο στούντιο για τη συνέχεια, βλέποντάς με ο <em>Muddy</em>, με βούτηξε με τα χέρια του και μου είπε, Γεια σου, πώς πάει, βρε παιδί μου, παίξε μερικά από αυτά που έπαιξες στο τελευταίο άλμπουμ</span></em>».</p><p></p><p>Τα τραγούδια του <em>After The Rain</em> εναλλάσσουν τα μπλουζ του Σικάγου με τις παραμορφωμένες κιθάρες. Υπάρχει αξιοσημείωτη διαφορά στο <em>After The Rain</em> με τον <strong>Paul Oscher</strong> (φυσαρμόνικα) και <strong>Otis Spann</strong> (πιάνο) να συμμετέχουν από το παλιό συγκρότημα του <em>Muddy</em> και τον ίδιο να παίζει ληντ κιθάρα σε αρκετά κομμάτια. Στα μπλουζ κομμάτια του Σικάγου, τα περισσότερο εμφανή μπάσα και τύμπανα βάζουν τη μουσική σε ροκ σκηνικό, αλλά είναι το παίξιμο της σλάιντ κιθάρας του <em>Muddy</em> που τα τονίζει. Ο <em>Muddy</em> απελευθερώνεται πραγματικά με κάποια εντυπωσιακή σλάιντ σε κομμάτια όπως τα "<strong>Honey Bee</strong>", "<strong>Rollin and Tumblin</strong>" και "<strong>Blues and Trouble</strong>" που απλά ανατριχιάζουν. Αλλού στο άλμπουμ, όπως στο "<strong>Ramblin Mind</strong>", η κιθάρα ξεσπάει και κραυγάζει βουτηγμένη στο φαζ, ενώ στο "<strong>Bottom of the Sea</strong>" η φαζαρισμένη ληντ συμπλέει μ' ένα πρωτότυπο κοντραμπάσο και το μελωδικό όργανο στο παρασκήνιο. Το κοντραμπάσο συναντάται επίσης και στο "<strong>I'm The Blues</strong>".</p><p></p><p>Από τη στιγμή που βγήκε το <em>After The Rain</em>, οι μπλουζ κριτικοί αντέδρασαν πάλι αρνητικά, επηρεάζοντας τις πωλήσεις. Ο <em>Muddy</em> πρέπει τελικά να συνειδητοποίησε ότι οι δίσκοι ενόχλησαν τους μπλουζ φαν του, που του ήταν πιστοί για πάνω από είκοσι χρόνια. Ίσως φοβόταν ότι θα τους έχανε για πάντα αν έμενε προς αυτή την κατεύθυνση και ότι ο νεαρός οπαδός που είχε τώρα, θα μπορούσε να μην κολλήσει μαζί του για τόσο πολύ καιρό. Μόλις το 1970 και μετά από ένα πιο φυσιολογικό ηλεκτρικό μπλουζ δίσκο (<a href="http://avclub.gr/forum/showthread.php/23565" target="_blank"><strong>Fathers and Sons</strong></a>), ο <em>Muddy</em> άρχισε να κακολογεί το <em>Electric Mud</em> και στη συνέχεια όχι μόνο ήπια, απορρίπτοντάς το σαν «σκυλόσκ@το». Ο <em>Muddy</em> κυκλοφόρησε μερικούς σπουδαίους δίσκους στο υπόλοιπο της ζωής του, αλλά ποτέ δεν πειραματίστηκε αρκετά, ξανά με τη μουσική του.</p><p></p><p>Στα χρόνια που ακολούθησαν το <em>Electric Mud</em> και τον θάνατο του <em>Muddy</em> το 1983 από καρδιακή ανεπάρκεια, ο δίσκος άρχισε να αναπτύσσει μια λατρεία γύρω του, αποδιδόμενη από άσιντ ροκ φαν, συλλέκτες δίσκων και περίεργους ανθρώπους. Μέχρι το 1996, η αναζωπύρωση του δίσκου σε συνδυασμό με τη σπανιότητά του οδήγησε στην επανέκδοσή του σε μια πολυτελή έκδοση από την <em>Chess</em> με νέες σημειώσεις από τους <em>Mark Humphrey</em> και <em>Marshall Chess</em>. Παρά το γεγονός των αρνητικών σχολίων που έλαβε το <em>Electric Mud</em>, ο <em>Marshall Chess</em> δεν σταμάτησε ποτέ να ισχυρίζεται ότι ήταν ένας λαμπρός, παρεξηγημένος δίσκος.</p><p></p><p>Το 2003, το <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Blues_(film_series)" target="_blank"><strong>Blues</strong></a>, μια σειρά στην αμερικάνικη δημόσια τηλεόραση (<em>PBS</em>), σε παραγωγή του φημισμένου σκηνοθέτη <em>Martin Scorsese</em>, ανίχνευσε τις ρίζες των μπλουζ από την Αφρική στη σύγχρονη κοινωνία, δείχνοντας πώς ενέπνευσε άλλες γενιές μουσικών. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, ο <em>Marshall Chess</em> πήρε ένα μέιλ από τον <em>Chuck D</em>, που έγραφε ότι άκουσε πως κάνει μια ταινία που συνδέει τα μπλουζ με το χιπ χοπ και ότι ήθελε να είναι μέρος της. Ο <em>Chess</em> ήταν ευτυχής να ακούσει τον <em>Chuck D</em> να λέει ότι το «<em><span style="color: Darkorange">Electric Mud ήταν ένα από τα αγαπημένα και πιο επιδραστικά άλμπουμ του και όλοι οι πρώιμοι τύποι του χιπ χοπ εμπνεύστηκαν από αυτό</span></em>», επιβεβαιώνοντας τη σχέση που πίστευε ότι είχε συμβεί.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141321[/ATTACH]</p><p></p><p>Το επεισόδιο που ονομάζεται <em>Godfathers and Sons</em>, εστιάζεται στα μπλουζ του Σικάγου, στην <em>Chess Records</em> και στην επίδραση του <em>Electric Mud</em> στους <em>Public Enemy</em> με τον <em>Chuck D</em> ερχόμενο στο Σικάγο, να ηγείται σε μια ιστορική μπλουζ περιοδεία της <em>Chess</em>. Εκεί, η εκτίμηση του <em>Chuck D</em> για το <em>EM</em> τον ανάγκασε να συγκεντρώσει τους μουσικούς από τα σέσιον για να παίξει υλικό από αυτό για το επερχόμενο <em>Chicago Blues Festival</em> της 20ης επετείου. Εναρμονιζόμενος με την πειραματική φλέβα του δίσκου, ο <em>Chuck D</em> προσέθεσε στο συγκρότημα έναν <em>turntablist (Juice)</em> και έναν ράπερ (<em>Kyle Jason</em>), μετονομάζοντας το γκρουπ σε <em>Electric Mudcats</em>. Έχοντας το υλικό που έπαιξε σε ένα μπλουζ φεστιβάλ έδειξε πως τελικά το άλμπουμ έφτασε στον πλήρη κύκλο, από το να είναι αρχικά μισητό, μέχρι το να γίνει τελικά σεβαστό και απολαύσιμο.</p><p></p><p>Το <strong>Electric Mud</strong> υπήρξε για το μπλουζ, μια κλοτσιά στην "καθαρότητα" και μια προειδοποίηση. Σίγουρα ήταν κάτι παραπάνω από μια παραδοξότητα, αφού η συγχώνευση του μπλουζ, του ροκ και του φανκ ήταν επαναστατική και επηρέασε μουσικούς πολύ νεώτερων γενιών σε πολλά μουσικά είδη όπως εναλλακτικό ροκ, χιπ χοπ, ηλεκτρονική, νταμπ, ρέγκε και ποπ.</p><p></p><p>Ο <strong>Muddy Waters</strong> τελικά έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε, για τη συνεισφορά του στην αμερικάνικη μουσική, συγκεντρώνοντας έξι μουσικά Βραβεία Γκράμι και με την ένταξή του στα Μπλουζ και Ροκ εντ Ρολ Χολ οφ Φέιμ αλλά κυρίως για την καθιέρωση στη συνείδηση μας σαν γεννήτορα της μουσικής γλώσσας μας...</p><p></p><p>Για να πειράξω ένα φίλο, που διαβάζει ανώνυμα, η μουσική του <em>Muddy Waters</em> δεν προορίζεται για αξιολόγηση και ανάδειξη "καμαρωτών" ηχοσυστημάτων, άλλωστε αυτή ποτέ δεν είχε τέτοια στόχευση! Είναι όμως σίγουρα αναφοράς στη συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί και εάν το σύστημα, δεν τη διαστρέφει με βάση δήθεν ψυχοακουστικά κριτήρια, τότε θεωρείται κατάλληλο. Και λέω κατάλληλο, γιατί κάποια πράγματα, απλά, δεν ταιριάζουν με το μπλουζ...</p><p></p><p>Για κείνους, λοιπόν, τους λίγους θιασώτες, κάτι ιδιαίτερα διασκεδαστικό, αισιόδοξο και χιουμοριστικό αφού το μπλουζ φυσικά δεν είναι στερεοτυπικά καταθλιπτικό ή λυπηρό...</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Ωωωωωω, ναι, Ωωω, ναι<br /> <br /> Όλα θα είναι καλά αυτό το πρωί,<br /> Τώρα όταν ήμουν μικρό παιδί, σε ηλικία πέντε χρονών<br /> Η μητέρα μου, είπε ότι θα γινόμουν, ο μεγαλύτερος ζωντανός άνδρας<br /> Αλλά τώρα είμαι άνδρας, με περασμένα προ πολλού τα είκοσι ένα<br /> Θέλω να με πιστέψεις, μωρό μου<br /> Περνάω καταπληκτικά<br /> <br /> Είμαι άνδρας<br /> Συλλαβίζω, εμ (Μ), έι (Α) παιδί, εν (Ν)<br /> Αυτό αντιπροσωπεύει τον άνδρα<br /> Όχι, μπι (Β), όου (Ο) παιδί, γουάι (Υ)<br /> Αυτό σημαίνει αντράκι<br /> Είμαι άντρας<br /> Είμαι μεγάλος άντρας<br /> Είμαι άντρας<br /> Είμαι φυσικά γεννημένος εραστής<br /> Είμαι άντρας<br /> Είμαι κυλιόμενη πέτρα<br /> Είμαι άντρας<br /> Είμαι άντρας χούτσι-κούτσι*<br /> <br /> </em></td><td><em>Κάθομαι έξω, μόνος με το ταίρι μου<br /> Ξέρεις είμαι έτοιμος να κάνω την κίνησή μου, γλύκα<br /> Έλα δυό ώρες αργότερα<br /> ...<br /> Η μόστρα μου δεν αστοχεί ποτέ<br /> Όταν κάνω έρωτα σε μια γυναίκα,<br /> Δεν μπορεί να αντισταθεί<br /> Νομίζω ότι θα κατέβω, στο παλιό Κάνσας Στιού<br /> Θα ξαναφέρω τον δεύτερο ξάδερφό μου,<br /> Τον μικρό Γιάννη Κατακτητή<br /> Όλα σας μικρά κορίτσια, καθισμένα στη σειρά<br /> Μπορώ να σου κάνω έρωτα γυναίκα,<br /> Σε πέντε λεπτά<br /> Αυτός δεν είναι άνδρας;<br /> ...<br /> Είμαι πέτρα που κυλάει<br /> Είμαι άνδρας-παιδί<br /> Είμαι άντρας χούτσι-κούτσι<br /> Λοιπόν, καλά, καλά<br /> Βιάσου, βιάσου, βιάσου, βιάσου<br /> Μην με πονέσεις, μην με πονέσεις παιδί<br /> Λοιπόν, καλά, καλά, καλά<br /> Ναι</em> - I'm A Man (Mannish Boy) (<em>McKinley Morganfield</em>)</td></tr></table><p>___________</p><p>* Το <em>Hoochie coochie</em> ήταν ένας σεξουαλικά προκλητικός χορός που έγινε δημοφιλής κατά τη διάρκεια και μετά την Παγκόσμια Έκθεση του Σικάγου το 1893. Από τη στιγμή που ο χορός εκτελούνταν από γυναίκες, μίμους ή τραβεστί, ο <em>goochie man</em> ή <em>hoochie coochie man</em>, είτε παρακολουθούσε είτε διηύθυνε την παράσταση. Εναλλακτικά, από την άμεση σεξουαλική έννοιά του, ήταν αυτός που είχε επιτυχία με τις γυναίκες.</p><p></p><p>(**** και για τα δύο, πηγές: εξώφυλλα, wikipedia.org, Robert Gordon - "Rollin' Stone" Can't Be Satisfied: The Life and Times of Muddy Waters, Tim Shannon)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141322[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057915611, member: 30418"] [HEADING=2]Μετά τη βροχή[/HEADING] [B]Muddy Waters - After The Rain[/B] (Μάιος 1969, Cadet Concept Records) [CENTER][ATTACH=CONFIG]141319._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 I Am The Blues (Willie Dixon) - 4:36, A2 Ramblin Mind - 4:44, A3 Rollin And Tumblin - 5:21, A4 Bottom Of The Sea - 5:21, B1 Honey Bee - 4:14, B2 Blues And Trouble - 4:20, B3 Hurtin Soul (C. Williams) - 4:35, B4 Screamin And Cryin - 4:59 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Muddy Waters - σύνθεση (Α2 έως Β2, Β4), ληντ κιθάρα (A3, B1, B2, B4), φωνητικά • Pete Cosey, Phil Upchurch - κιθάρα • Morris Jennings - τύμπανα • Louis Satterfield - μπάσο • Otis Spann - πιάνο • Charles Stepney - όργανο • Paul Oscher - φυσαρμόνικα [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικοί[/COLOR]: Charles Stepney, Gene Barge, Marshall Chess / Stu Black, T. T. Swan (ρεμίξ) Ηχογραφήθηκε στα στούντιο [I]Ter Mar[/I] τον Ιανουάριο του 1969 [CENTER][ATTACH=CONFIG]141320._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Με τα χρόνια, ο [I]Muddy[/I] επέκρινε το [I]EM[/I], αλλά την εποχή της κυκλοφορίας του φάνηκε να έχει διαφορετική στάση. Οι μπλουζ οπαδοί ισχυρίζονται ότι το μισούσε πάντα, αλλά τα παρακάτω αποδεικνύουν διαφορετικά. Έξι μήνες μετά από το [I]EM[/I], η ίδια σύνθεση επανασυγκροτήθηκε και ηχογράφησε μια συνέχεια που ονομαζόταν [B][COLOR=Dodgerblue]After The Rain[/COLOR][/B] (1969) με την παραμόρφωση να εξακολουθεί να επικρατεί, αλλά χωρίς να είναι τόσο απροκάλυπτα ψυχεδελικό. Αν στον [I]Muddy[/I] δεν άρεσε το [I]EM[/I], θα είχε αρνηθεί στον [I]Chess[/I] τη συνέχεια, αλλά αντί γι' αυτό συμφώνησε. Στην πραγματικότητα, ο [I]Pete Cosey[/I] λέει: «[I][COLOR=Darkorange]Δεν θα ξεχάσω ποτέ μόλις μπήκα στο στούντιο για τη συνέχεια, βλέποντάς με ο [I]Muddy[/I], με βούτηξε με τα χέρια του και μου είπε, Γεια σου, πώς πάει, βρε παιδί μου, παίξε μερικά από αυτά που έπαιξες στο τελευταίο άλμπουμ[/COLOR][/I]». Τα τραγούδια του [I]After The Rain[/I] εναλλάσσουν τα μπλουζ του Σικάγου με τις παραμορφωμένες κιθάρες. Υπάρχει αξιοσημείωτη διαφορά στο [I]After The Rain[/I] με τον [B]Paul Oscher[/B] (φυσαρμόνικα) και [B]Otis Spann[/B] (πιάνο) να συμμετέχουν από το παλιό συγκρότημα του [I]Muddy[/I] και τον ίδιο να παίζει ληντ κιθάρα σε αρκετά κομμάτια. Στα μπλουζ κομμάτια του Σικάγου, τα περισσότερο εμφανή μπάσα και τύμπανα βάζουν τη μουσική σε ροκ σκηνικό, αλλά είναι το παίξιμο της σλάιντ κιθάρας του [I]Muddy[/I] που τα τονίζει. Ο [I]Muddy[/I] απελευθερώνεται πραγματικά με κάποια εντυπωσιακή σλάιντ σε κομμάτια όπως τα "[B]Honey Bee[/B]", "[B]Rollin and Tumblin[/B]" και "[B]Blues and Trouble[/B]" που απλά ανατριχιάζουν. Αλλού στο άλμπουμ, όπως στο "[B]Ramblin Mind[/B]", η κιθάρα ξεσπάει και κραυγάζει βουτηγμένη στο φαζ, ενώ στο "[B]Bottom of the Sea[/B]" η φαζαρισμένη ληντ συμπλέει μ' ένα πρωτότυπο κοντραμπάσο και το μελωδικό όργανο στο παρασκήνιο. Το κοντραμπάσο συναντάται επίσης και στο "[B]I'm The Blues[/B]". Από τη στιγμή που βγήκε το [I]After The Rain[/I], οι μπλουζ κριτικοί αντέδρασαν πάλι αρνητικά, επηρεάζοντας τις πωλήσεις. Ο [I]Muddy[/I] πρέπει τελικά να συνειδητοποίησε ότι οι δίσκοι ενόχλησαν τους μπλουζ φαν του, που του ήταν πιστοί για πάνω από είκοσι χρόνια. Ίσως φοβόταν ότι θα τους έχανε για πάντα αν έμενε προς αυτή την κατεύθυνση και ότι ο νεαρός οπαδός που είχε τώρα, θα μπορούσε να μην κολλήσει μαζί του για τόσο πολύ καιρό. Μόλις το 1970 και μετά από ένα πιο φυσιολογικό ηλεκτρικό μπλουζ δίσκο ([URL="http://avclub.gr/forum/showthread.php/23565"][B]Fathers and Sons[/B][/URL]), ο [I]Muddy[/I] άρχισε να κακολογεί το [I]Electric Mud[/I] και στη συνέχεια όχι μόνο ήπια, απορρίπτοντάς το σαν «σκυλόσκ@το». Ο [I]Muddy[/I] κυκλοφόρησε μερικούς σπουδαίους δίσκους στο υπόλοιπο της ζωής του, αλλά ποτέ δεν πειραματίστηκε αρκετά, ξανά με τη μουσική του. Στα χρόνια που ακολούθησαν το [I]Electric Mud[/I] και τον θάνατο του [I]Muddy[/I] το 1983 από καρδιακή ανεπάρκεια, ο δίσκος άρχισε να αναπτύσσει μια λατρεία γύρω του, αποδιδόμενη από άσιντ ροκ φαν, συλλέκτες δίσκων και περίεργους ανθρώπους. Μέχρι το 1996, η αναζωπύρωση του δίσκου σε συνδυασμό με τη σπανιότητά του οδήγησε στην επανέκδοσή του σε μια πολυτελή έκδοση από την [I]Chess[/I] με νέες σημειώσεις από τους [I]Mark Humphrey[/I] και [I]Marshall Chess[/I]. Παρά το γεγονός των αρνητικών σχολίων που έλαβε το [I]Electric Mud[/I], ο [I]Marshall Chess[/I] δεν σταμάτησε ποτέ να ισχυρίζεται ότι ήταν ένας λαμπρός, παρεξηγημένος δίσκος. Το 2003, το [URL="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Blues_(film_series)"][B]Blues[/B][/URL], μια σειρά στην αμερικάνικη δημόσια τηλεόραση ([I]PBS[/I]), σε παραγωγή του φημισμένου σκηνοθέτη [I]Martin Scorsese[/I], ανίχνευσε τις ρίζες των μπλουζ από την Αφρική στη σύγχρονη κοινωνία, δείχνοντας πώς ενέπνευσε άλλες γενιές μουσικών. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, ο [I]Marshall Chess[/I] πήρε ένα μέιλ από τον [I]Chuck D[/I], που έγραφε ότι άκουσε πως κάνει μια ταινία που συνδέει τα μπλουζ με το χιπ χοπ και ότι ήθελε να είναι μέρος της. Ο [I]Chess[/I] ήταν ευτυχής να ακούσει τον [I]Chuck D[/I] να λέει ότι το «[I][COLOR=Darkorange]Electric Mud ήταν ένα από τα αγαπημένα και πιο επιδραστικά άλμπουμ του και όλοι οι πρώιμοι τύποι του χιπ χοπ εμπνεύστηκαν από αυτό[/COLOR][/I]», επιβεβαιώνοντας τη σχέση που πίστευε ότι είχε συμβεί. [CENTER][ATTACH=CONFIG]141321._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Το επεισόδιο που ονομάζεται [I]Godfathers and Sons[/I], εστιάζεται στα μπλουζ του Σικάγου, στην [I]Chess Records[/I] και στην επίδραση του [I]Electric Mud[/I] στους [I]Public Enemy[/I] με τον [I]Chuck D[/I] ερχόμενο στο Σικάγο, να ηγείται σε μια ιστορική μπλουζ περιοδεία της [I]Chess[/I]. Εκεί, η εκτίμηση του [I]Chuck D[/I] για το [I]EM[/I] τον ανάγκασε να συγκεντρώσει τους μουσικούς από τα σέσιον για να παίξει υλικό από αυτό για το επερχόμενο [I]Chicago Blues Festival[/I] της 20ης επετείου. Εναρμονιζόμενος με την πειραματική φλέβα του δίσκου, ο [I]Chuck D[/I] προσέθεσε στο συγκρότημα έναν [I]turntablist (Juice)[/I] και έναν ράπερ ([I]Kyle Jason[/I]), μετονομάζοντας το γκρουπ σε [I]Electric Mudcats[/I]. Έχοντας το υλικό που έπαιξε σε ένα μπλουζ φεστιβάλ έδειξε πως τελικά το άλμπουμ έφτασε στον πλήρη κύκλο, από το να είναι αρχικά μισητό, μέχρι το να γίνει τελικά σεβαστό και απολαύσιμο. Το [B]Electric Mud[/B] υπήρξε για το μπλουζ, μια κλοτσιά στην "καθαρότητα" και μια προειδοποίηση. Σίγουρα ήταν κάτι παραπάνω από μια παραδοξότητα, αφού η συγχώνευση του μπλουζ, του ροκ και του φανκ ήταν επαναστατική και επηρέασε μουσικούς πολύ νεώτερων γενιών σε πολλά μουσικά είδη όπως εναλλακτικό ροκ, χιπ χοπ, ηλεκτρονική, νταμπ, ρέγκε και ποπ. Ο [B]Muddy Waters[/B] τελικά έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε, για τη συνεισφορά του στην αμερικάνικη μουσική, συγκεντρώνοντας έξι μουσικά Βραβεία Γκράμι και με την ένταξή του στα Μπλουζ και Ροκ εντ Ρολ Χολ οφ Φέιμ αλλά κυρίως για την καθιέρωση στη συνείδηση μας σαν γεννήτορα της μουσικής γλώσσας μας... Για να πειράξω ένα φίλο, που διαβάζει ανώνυμα, η μουσική του [I]Muddy Waters[/I] δεν προορίζεται για αξιολόγηση και ανάδειξη "καμαρωτών" ηχοσυστημάτων, άλλωστε αυτή ποτέ δεν είχε τέτοια στόχευση! Είναι όμως σίγουρα αναφοράς στη συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί και εάν το σύστημα, δεν τη διαστρέφει με βάση δήθεν ψυχοακουστικά κριτήρια, τότε θεωρείται κατάλληλο. Και λέω κατάλληλο, γιατί κάποια πράγματα, απλά, δεν ταιριάζουν με το μπλουζ... Για κείνους, λοιπόν, τους λίγους θιασώτες, κάτι ιδιαίτερα διασκεδαστικό, αισιόδοξο και χιουμοριστικό αφού το μπλουζ φυσικά δεν είναι στερεοτυπικά καταθλιπτικό ή λυπηρό... [TABLE] [TR] [TD][I]Ωωωωωω, ναι, Ωωω, ναι Όλα θα είναι καλά αυτό το πρωί, Τώρα όταν ήμουν μικρό παιδί, σε ηλικία πέντε χρονών Η μητέρα μου, είπε ότι θα γινόμουν, ο μεγαλύτερος ζωντανός άνδρας Αλλά τώρα είμαι άνδρας, με περασμένα προ πολλού τα είκοσι ένα Θέλω να με πιστέψεις, μωρό μου Περνάω καταπληκτικά Είμαι άνδρας Συλλαβίζω, εμ (Μ), έι (Α) παιδί, εν (Ν) Αυτό αντιπροσωπεύει τον άνδρα Όχι, μπι (Β), όου (Ο) παιδί, γουάι (Υ) Αυτό σημαίνει αντράκι Είμαι άντρας Είμαι μεγάλος άντρας Είμαι άντρας Είμαι φυσικά γεννημένος εραστής Είμαι άντρας Είμαι κυλιόμενη πέτρα Είμαι άντρας Είμαι άντρας χούτσι-κούτσι* [/I][/TD] [TD][I]Κάθομαι έξω, μόνος με το ταίρι μου Ξέρεις είμαι έτοιμος να κάνω την κίνησή μου, γλύκα Έλα δυό ώρες αργότερα ... Η μόστρα μου δεν αστοχεί ποτέ Όταν κάνω έρωτα σε μια γυναίκα, Δεν μπορεί να αντισταθεί Νομίζω ότι θα κατέβω, στο παλιό Κάνσας Στιού Θα ξαναφέρω τον δεύτερο ξάδερφό μου, Τον μικρό Γιάννη Κατακτητή Όλα σας μικρά κορίτσια, καθισμένα στη σειρά Μπορώ να σου κάνω έρωτα γυναίκα, Σε πέντε λεπτά Αυτός δεν είναι άνδρας; ... Είμαι πέτρα που κυλάει Είμαι άνδρας-παιδί Είμαι άντρας χούτσι-κούτσι Λοιπόν, καλά, καλά Βιάσου, βιάσου, βιάσου, βιάσου Μην με πονέσεις, μην με πονέσεις παιδί Λοιπόν, καλά, καλά, καλά Ναι[/I] - I'm A Man (Mannish Boy) ([I]McKinley Morganfield[/I])[/TD] [/TR] [/TABLE] ___________ * Το [I]Hoochie coochie[/I] ήταν ένας σεξουαλικά προκλητικός χορός που έγινε δημοφιλής κατά τη διάρκεια και μετά την Παγκόσμια Έκθεση του Σικάγου το 1893. Από τη στιγμή που ο χορός εκτελούνταν από γυναίκες, μίμους ή τραβεστί, ο [I]goochie man[/I] ή [I]hoochie coochie man[/I], είτε παρακολουθούσε είτε διηύθυνε την παράσταση. Εναλλακτικά, από την άμεση σεξουαλική έννοιά του, ήταν αυτός που είχε επιτυχία με τις γυναίκες. (**** και για τα δύο, πηγές: εξώφυλλα, wikipedia.org, Robert Gordon - "Rollin' Stone" Can't Be Satisfied: The Life and Times of Muddy Waters, Tim Shannon) [CENTER][ATTACH=CONFIG]141322._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Χούτσι-κούτσι [Muddy Waters]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…