Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Χούτσι-κούτσι [Muddy Waters]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057917164" data-attributes="member: 30418"><p>«<em><span style="color: Darkorange">Τα μπλουζ είχαν ένα μωρό και το ονόμαζαν ροκ εντ ρολ</span></em>» - <em>Muddy Waters</em></p><p></p><p>Πολλοί αγνοούν, παραγνωρίζουν ή και αποσιωπούν ότι ο <strong>ΜακΚίνλεϊ Μόργκανφιλντ</strong> (Μάντι Γουότερς/<a href="http://avclub.gr/forum/showthread.php/142176" target="_blank"><em>Muddy Waters</em></a>, 4 Απριλίου 1913 - 30 Απριλίου 1983), ο πατέρας του σύγχρονου μπλουζ του Σικάγου, υπήρξε ένας από τους θεμέλιους λίθους του ροκ. Η αστική έκδοση του μπλουζ που εκπροσωπούσε με το ρυθμικό υπόβαθρο και τη θεματολογία που κληρονομούσε, μπόλιασε τις άλλες λαϊκές μουσικές, του "Νέου Κόσμου" αρχικά και αργότερα του παλιού, με το αποτέλεσμα, βλέπε ροκ, να μιλάει στις ψυχές των ανήσυχων νέων ανθρώπων που έψαχναν να εκφραστούν αλλά και να υποδηλώσουν τις αντιρρήσεις και τη δυσαρέσκειά τους στις διαμορφούμενες μεταπολεμικές κοινωνίες. </p><p></p><p>Και είχε αυτό τέτοια δύναμη, που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά ακόμη και της Γηραιάς ηπείρου, με όλη αυτή τη μουσική παράδοση και κουλτούρα, αφού κατάφερε να φέρει στο προσκήνιο τον καθημερινό άνθρωπο με όλα τα θέματα που τον απασχολούσαν και συνέθλιβαν, με τόση αμεσότητα και ένταση που πραγματικά προβλημάτισε, αν όχι τρόμαξε, το σύστημα αξιών και αντιλήψεων που επικρατούσε και σε μεγάλο βαθμό καθόρισε ανέλπιστα τη μετέπειτα συλλογική σκέψη και θεώρηση των πραγμάτων, έστω και ασυνείδητα.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141382[/ATTACH]</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Το Electric Mud αναβίωσε αποτελεσματικά την καριέρα του Muddy σε μια εποχή που κινδύνευε να γίνει ένας παλαίμαχος, που δεν μπορούσε να πουλήσει στη δική του κοινότητα και που ήταν σεβαστός αποκλειστικά από μια μικρή παρέα συλλεκτών-καθαρολόγων, όχι από ένα αρκετά μεγάλο ακροατήριο για να συντηρήσει μια καριέρα</span></em>» - <em>Marshall Chess</em></p><p></p><p>Η καμπή, λοιπόν, ήταν κρίσιμη εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '60. Οι λευκοί επίγονοι αναβιωτές και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, με τα μεγάλα ακροατήρια έχουν μάθει καλά το μάθημά τους, σερβίροντας τη συνταγή τους με τα γνωστά δοκιμασμένα υλικά, αλλά με νέα γεύση. Κάποιοι μαύροι καλλιτέχνες, με μεγαλύτερη εξωστρέφεια σαν τους Μπι Μπι Κινγκ και Μπόμπι Μπλου Μπλαντ, έβγαλαν στην επιφάνεια, το ξεχασμένο από τον Θεό, μπλουζ του καταθλιπτικού γκέτο, το εκλαΐκευσαν, στρογγύλεψαν τις γωνίες του και μετέτρεψαν τη μουσική κραυγή του αποδιωγμένου της κοινωνίας σε ευρύτερα αποδεκτή μουσική πρόταση.</p><p></p><p>Αυτό βέβαια έδωσε την ευκαιρία σ' όσους αντιλαμβάνονταν και έμπαιναν στον κόπο της κοινωνιολογικής ανάλυσης, να έρθουν σε επαφή με τον πλούτο του αληθινού μπλουζ που μέσα απ’ τα τραγούδια του, μιλούσε «<em><span style="color: Darkorange">για τον βαρύ μόχθο, τον καθημερινό αγώνα της ζωής, τις λαχτάρες, τις ελπίδες, τις πίκρες, τις απογοητεύσεις και για τον έρωτα</span></em>», όπως λέει και ο δικός μας, Ροβήρος Μανθούλης.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Τα φωνητικά είναι ένα από τα ισχυρά σημεία πώλησης αυτού του άλμπουμ και ο Muddy Waters έχει μια μεγάλη φωνή</span></em>» - <em>Ian Rumford</em></p><p></p><p>Οι κριτικοί το περιφρόνησαν. Όπως γράφει ο <em>Mark French</em> «<em><span style="color: Darkorange">Δεν ήταν το μπλουζ των πατεράδων σας, με συνέπεια οι μπλουζ πιουρίστες να το αποστραφούν. Στην πραγματικότητα, εξακολουθούν να το απεχθάνονται</span></em>». Μόνο μερικοί το αποδέχτηκαν τότε και ξεπερνώντας τον αρχικό αιφνιδιασμό της καταιγιστικής μουσικής την αντιμετώπισαν, ειδικά για την περίσταση, σαν υπόκρουση για τον ερμηνευτή. Είναι η ερμηνεία του Μάντι που κάνει το <em>Electric Mud</em> σπουδαίο άλμπουμ. Ήταν μια πραγματική αποκάλυψη, η φωνή ήταν τόσο δυνατή και η φράση του τόσο σωστή, που τα υπόλοιπα συστατικά είχαν δευτερεύουσα σημασία, ενώ συγκριτικά με τις τότε βρετανικές μπλουζ μπάντες, μάλλον ο ίδιος διατυπώνει μια πραγματικότητα... «<em><span style="color: Darkorange">Ήρθαν τώρα όλα αυτά τα λευκά παιδιά και μερικά μπορούν να παίξουν καλό μπλουζ. Παίζουν τόσο πολύ, κατατροπώνοντας στο παίξιμο της κιθάρας, αλλά δεν μπορούν να ερμηνεύσουν όπως ο μαύρος</span></em>».</p><p></p><p>Οι πρώτες του ηχογραφήσεις, των "<strong>Country Blues</strong>" και "<strong>I Be's Troubled</strong>", του 1941 με τον <em>Alan Lomax</em>, ξεχωρίζουν ως το καλύτερο παίξιμο σλάιντ κιθάρας που καταγράφηκε ή θα καταγραφεί ποτέ. Αλλά, είναι γεγονός ότι για πολλούς από μας, δεν θα τις ακούγαμε ποτέ εάν δεν γνωρίζαμε τον <em>Muddy</em> μέσα από δίσκους σαν το <em>Electric Mud</em>. Και μόνο γι' αυτό, το πείραμά του υπήρξε πετυχημένο....</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]141381[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057917164, member: 30418"] «[I][COLOR=Darkorange]Τα μπλουζ είχαν ένα μωρό και το ονόμαζαν ροκ εντ ρολ[/COLOR][/I]» - [I]Muddy Waters[/I] Πολλοί αγνοούν, παραγνωρίζουν ή και αποσιωπούν ότι ο [B]ΜακΚίνλεϊ Μόργκανφιλντ[/B] (Μάντι Γουότερς/[URL="http://avclub.gr/forum/showthread.php/142176"][I]Muddy Waters[/I][/URL], 4 Απριλίου 1913 - 30 Απριλίου 1983), ο πατέρας του σύγχρονου μπλουζ του Σικάγου, υπήρξε ένας από τους θεμέλιους λίθους του ροκ. Η αστική έκδοση του μπλουζ που εκπροσωπούσε με το ρυθμικό υπόβαθρο και τη θεματολογία που κληρονομούσε, μπόλιασε τις άλλες λαϊκές μουσικές, του "Νέου Κόσμου" αρχικά και αργότερα του παλιού, με το αποτέλεσμα, βλέπε ροκ, να μιλάει στις ψυχές των ανήσυχων νέων ανθρώπων που έψαχναν να εκφραστούν αλλά και να υποδηλώσουν τις αντιρρήσεις και τη δυσαρέσκειά τους στις διαμορφούμενες μεταπολεμικές κοινωνίες. Και είχε αυτό τέτοια δύναμη, που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά ακόμη και της Γηραιάς ηπείρου, με όλη αυτή τη μουσική παράδοση και κουλτούρα, αφού κατάφερε να φέρει στο προσκήνιο τον καθημερινό άνθρωπο με όλα τα θέματα που τον απασχολούσαν και συνέθλιβαν, με τόση αμεσότητα και ένταση που πραγματικά προβλημάτισε, αν όχι τρόμαξε, το σύστημα αξιών και αντιλήψεων που επικρατούσε και σε μεγάλο βαθμό καθόρισε ανέλπιστα τη μετέπειτα συλλογική σκέψη και θεώρηση των πραγμάτων, έστω και ασυνείδητα. [CENTER][ATTACH=CONFIG]141382._xfImport[/ATTACH][/CENTER] «[I][COLOR=Darkorange]Το Electric Mud αναβίωσε αποτελεσματικά την καριέρα του Muddy σε μια εποχή που κινδύνευε να γίνει ένας παλαίμαχος, που δεν μπορούσε να πουλήσει στη δική του κοινότητα και που ήταν σεβαστός αποκλειστικά από μια μικρή παρέα συλλεκτών-καθαρολόγων, όχι από ένα αρκετά μεγάλο ακροατήριο για να συντηρήσει μια καριέρα[/COLOR][/I]» - [I]Marshall Chess[/I] Η καμπή, λοιπόν, ήταν κρίσιμη εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '60. Οι λευκοί επίγονοι αναβιωτές και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, με τα μεγάλα ακροατήρια έχουν μάθει καλά το μάθημά τους, σερβίροντας τη συνταγή τους με τα γνωστά δοκιμασμένα υλικά, αλλά με νέα γεύση. Κάποιοι μαύροι καλλιτέχνες, με μεγαλύτερη εξωστρέφεια σαν τους Μπι Μπι Κινγκ και Μπόμπι Μπλου Μπλαντ, έβγαλαν στην επιφάνεια, το ξεχασμένο από τον Θεό, μπλουζ του καταθλιπτικού γκέτο, το εκλαΐκευσαν, στρογγύλεψαν τις γωνίες του και μετέτρεψαν τη μουσική κραυγή του αποδιωγμένου της κοινωνίας σε ευρύτερα αποδεκτή μουσική πρόταση. Αυτό βέβαια έδωσε την ευκαιρία σ' όσους αντιλαμβάνονταν και έμπαιναν στον κόπο της κοινωνιολογικής ανάλυσης, να έρθουν σε επαφή με τον πλούτο του αληθινού μπλουζ που μέσα απ’ τα τραγούδια του, μιλούσε «[I][COLOR=Darkorange]για τον βαρύ μόχθο, τον καθημερινό αγώνα της ζωής, τις λαχτάρες, τις ελπίδες, τις πίκρες, τις απογοητεύσεις και για τον έρωτα[/COLOR][/I]», όπως λέει και ο δικός μας, Ροβήρος Μανθούλης. «[I][COLOR=Darkorange]Τα φωνητικά είναι ένα από τα ισχυρά σημεία πώλησης αυτού του άλμπουμ και ο Muddy Waters έχει μια μεγάλη φωνή[/COLOR][/I]» - [I]Ian Rumford[/I] Οι κριτικοί το περιφρόνησαν. Όπως γράφει ο [I]Mark French[/I] «[I][COLOR=Darkorange]Δεν ήταν το μπλουζ των πατεράδων σας, με συνέπεια οι μπλουζ πιουρίστες να το αποστραφούν. Στην πραγματικότητα, εξακολουθούν να το απεχθάνονται[/COLOR][/I]». Μόνο μερικοί το αποδέχτηκαν τότε και ξεπερνώντας τον αρχικό αιφνιδιασμό της καταιγιστικής μουσικής την αντιμετώπισαν, ειδικά για την περίσταση, σαν υπόκρουση για τον ερμηνευτή. Είναι η ερμηνεία του Μάντι που κάνει το [I]Electric Mud[/I] σπουδαίο άλμπουμ. Ήταν μια πραγματική αποκάλυψη, η φωνή ήταν τόσο δυνατή και η φράση του τόσο σωστή, που τα υπόλοιπα συστατικά είχαν δευτερεύουσα σημασία, ενώ συγκριτικά με τις τότε βρετανικές μπλουζ μπάντες, μάλλον ο ίδιος διατυπώνει μια πραγματικότητα... «[I][COLOR=Darkorange]Ήρθαν τώρα όλα αυτά τα λευκά παιδιά και μερικά μπορούν να παίξουν καλό μπλουζ. Παίζουν τόσο πολύ, κατατροπώνοντας στο παίξιμο της κιθάρας, αλλά δεν μπορούν να ερμηνεύσουν όπως ο μαύρος[/COLOR][/I]». Οι πρώτες του ηχογραφήσεις, των "[B]Country Blues[/B]" και "[B]I Be's Troubled[/B]", του 1941 με τον [I]Alan Lomax[/I], ξεχωρίζουν ως το καλύτερο παίξιμο σλάιντ κιθάρας που καταγράφηκε ή θα καταγραφεί ποτέ. Αλλά, είναι γεγονός ότι για πολλούς από μας, δεν θα τις ακούγαμε ποτέ εάν δεν γνωρίζαμε τον [I]Muddy[/I] μέσα από δίσκους σαν το [I]Electric Mud[/I]. Και μόνο γι' αυτό, το πείραμά του υπήρξε πετυχημένο.... [CENTER][ATTACH=CONFIG]141381._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Χούτσι-κούτσι [Muddy Waters]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…