Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις [Rolling Stones]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057783930" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Δώσε μου καταφύγιο</h3><p><strong>Rolling Stones - Let It Bleed</strong> (Δεκέμβριος Decca, 1969)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]134549[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Gimme Shelter - 4:30, A2 Love In Vain (Robert Johnson) - 4:18, A3 Country Honk - 3:00, A4 Live With Me - 3:35, A5 Let It Bleed - 5:27, B1 Midnight Rambler - 6:52, B2 You Got The Silver - 2:51, B3 Monkey Man - 4:12, B4 You Can't Always Get What You Want - 7:28</p><p>-- Στίχοι και σύνθεση από τον Μικ Τζάγκερ και Κιθ Ρίτσαρντς (εκτός Α2)</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Mick Jagger (κύρια φωνητικά: εκτός B2, φυσαρμόνικα: A1, B1) • Keith Richards (ηλεκτρική κιθάρα: A1, A4 αριστερό κανάλι, B1, B3, B4, σλάιντ κιθάρα: A2, A5, B1, B2, B3, ακουστική κιθάρα: A2, A3, A5, B2, B4, μπάσο: A4, συνοδευτικά φωνητικά: A1, A3, B3, κύρια φωνητικά: B2) • Bill Wyman (μπάσο: εκτός A3, A4, οτοάρπ: A5, βιμπράφωνο: B3) • Charlie Watts (τύμπανα: εκτός B4) • Brian Jones (κρουστά: B1, οτοάρπ: B2) • Mick Taylor (σλάιντ κιθάρα: A3, κιθάρα: A4 δεξί κανάλι)</p><p>-- Συμμετοχές</p><p>Ian Stewart (πιάνο: A5) • Nicky Hopkins (πιάνο: A1, A4, B2, B3, όργανο: B2) • Leon Russell (πιάνο: A4, ενορχήστρωση πνευστών: A4) • Al Kooper (πιάνο, γαλλικό κόρνο, όργανο: B4) • Jimmy Miller (κρουστά: A1, ντέφι: B3, ντραμς: B4) • Rocky Dijon (κρουστά: B4) • Ry Cooder (μαντολίνο: A2) • Byron Berline (βιολί: A3) • Bobby Keys (τενόρο σαξόφωνο: A4) • Merry Clayton (A1) / Nanette Workman (A3, B4) / Doris Troy (B4) / Madeline Bell (B4) / The London Bach Choir (B4) (φωνητικά)</p><p><span style="color: Indianred">Φωτογραφία / Σχεδιασμός εξώφυλλου & ενθέτου / Σχεδιασμός εσώφυλλου & αφίσας</span>: Don McAllester / Robert Brownjohn / Victor Kahn</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός</span>: Jimmy Miller / Glyn Johns</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε τον Νοέμβριο του 1968, τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούλιο και τον Οκτώβριο μέχρι τον Νοέμβριο του 1969, στα <em>Olympic Studios</em> του Λονδίνου και στα <em>Elektra Studios</em> του Λος Άντζελες έγιναν προσθήκες και μείξη</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]134550[/ATTACH]</p><p></p><p>Το 1969, οι <strong>Stones</strong> ήταν πραγματικά n "<em><span style="color: Darkorange">μεγαλύτερη ροκ εντ ρολ μπάντα στον κόσμο</span></em>". Ήταν προς το τέλος της, η φθινοπωρινή περιοδεία στην Αμερική, όταν κυκλοφόρησαν την πολυαναμενόμενη συνέχεια του <em>Beggars Banquet</em>, που απέδωσε περισσότερα κλασικά τραγούδια.</p><p></p><p>Σ' ένα πολύ επιφανειακό επίπεδο, το <strong>Let It Bleed</strong> φαντάζει σαν αντίγραφο του προηγούμενου άλμπουμ. Όπως και το <em>Beggars</em>, ξεκινά με ένα έπος, τελειώνει με έναν ύμνο, διαθέτει "οικονομικές" μπαλάντες, δυνατά ροκ κομμάτια και τραγούδια με κοινωνικό σχολιασμό και πολιτική. Όχι ακριβώς. Η φόρμουλα μπορεί να είναι η ίδια, αλλά κάτω από την επιφάνεια έχουν αλλάξει πολλά. Πρώτα απ' όλα, τα δυνατά κομμάτια είναι γεμάτα με ακόμα πιο υπέροχα ριφ, που η έντασή τους είναι ακόμη υψηλότερη, οι μπαλάντες είναι πιο διαφοροποιημένες και το αρχικό με το τελικό κομμάτι του άλμπουμ συσχετίζονται καλύτερα. Ακόμα, η ατμόσφαιρα εδώ είναι διαφορετική από του <em>Beggars</em>, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ζεστό, χαλαρό και γήινο, ενώ το <em>Let It Bleed</em> είναι τώρα όλα αυτά, καθώς και πιο ενεργητικό και ηλεκτρισμένο. Στην πραγματικότητα, είναι αυτή η στυλιστική διαφορετικότητα που κάνει αυτό το άλμπουμ τόσο δυνατό.</p><p></p><p>Ο δίσκος ξεκινάει με τη ζοφερή, κολασμένη καταιγίδα που είναι το "<strong>Gimme Shelter</strong>" - σχόλιο για τον πόλεμο του Βιετνάμ -, όπου ο <em>Richards</em> παίζει, βουτηγμένος στο τρέμολο εφέ, μια αθάνατη κιθαριστική μελωδία, που εξελίσσεται με απόκοσμα φωνητικά και οδηγεί στην ισχυρή ερμηνεία του <em>Mick</em> πριν να συναντηθεί η φωνή του με της <em>Clayton</em> για ένα φανταστικό, μαγευτικό ρεφρέν. Η στιγμή του σόλο της <em>Clayton</em>, που ακολουθεί το κλιμακούμενο σόλο του <em>Richards</em>, είναι απλά εκπληκτική, όπως είναι οι μικρές μαχαιριές της φυσαρμόνικας που ο <em>Jagger</em> καρφώνει πριν από κάθε στροφή. Το τραγούδι τελειώνει με έναν όμορφο, αισιόδοξο στίχο και γίνεται όλο και πιο σπαρακτικό λόγω της εύθραυστης ερμηνείας του <em>Jagger</em> και του σβησίματος της κιθάρας του <em>Richards</em> που θρηνεί. Ένα αξέχαστο αριστούργημα και ένα από τα πιο συναισθηματικά δυνατά τραγούδια που υπήρξαν ποτέ.</p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Ω, μια καταιγίδα απειλεί</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Τη ζωή μου σήμερα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αν δεν βρω κάποιο καταφύγιο</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ω ναι, θα σβήσω</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ο πόλεμος, παιδιά, είναι μόλις ένας πυροβολισμός μακριά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είναι μόλις ένας πυροβολισμός μακριά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ω, δες η φωτιά είναι σαρωτική</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Στους δρόμους μας σήμερα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Καίει, όπως ένα κόκκινο καρβουνιασμένο χαλί</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ένας θυμωμένος ταύρος έχασε το δρόμο του</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Βιασμός, φόνος!</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είναι μόλις ένας πυροβολισμός μακριά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Μμμ, οι πλημμύρες απειλούν</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Τη ζωή μου σήμερα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Δωσ' μου, δωσ' μου καταφύγιο</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αλλιώς θα σβήσω</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Σου λέω η αγάπη, αδελφή, είναι μόνο ένα φιλί μακριά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Είναι μόλις ένα φιλί μακριά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>...</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Φιλί μακριά, φιλί μακριά</em></p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]134551[/ATTACH]</p><p></p><p>Μετά από ένα τέτοιο ξεκίνημα, οι <em>Stones</em> θα μπορούσαν να έχουν κάνει το λάθος να το επαναλάβουν κάπου εδώ, αλλά ευτυχώς αυτό αποφεύχθηκε. Έτσι το κλείσιμο του άλμπουμ, "<strong>You Can't Always Get What You Want</strong>", μπορεί να μην μοιράζεται την επική αίσθηση του εναρκτήριου, αλλά αντί γι' αυτό πάει σε μια εμψυχωτική συναισθηματική εμπειρία η οποία προαναγγέλλεται από μια από τις πιο πιασάρικες μελωδίες που απαντήθηκαν ποτέ στη λαϊκή μουσική και ένα καταπληκτικό γκόσπελ υπόβαθρο που κάνει το τραγούδι όλο και πιο επιβλητικό. Η πλούσια ενορχήστρωση είναι φανταστική, όπου υπάρχουν οτιδήποτε από πιάνο, όργανο και κόρνο έως κόνγκας, μαράκες και ντέφι, για να μην αναφέρουμε το απλό αλλά γοητευτικό παίξιμο του <em>Richards</em> στην κιθάρα. Το πιο σημαντικό, το τραγούδι δένει απόλυτα με το εναρκτήριο απλώς και μόνο επειδή, στιχουργικά, φαίνεται σαν μια απάντηση σ' αυτό. Όπου το <em>Shelter</em> κλαίει για το πόσο κοντά είναι ο πόλεμος, το κλείσιμο κυνικά ισχυρίζεται ότι δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις. Ή μπορεί να εκληφθεί ως ένα αντίο στην κουλτούρα των '60ς, ...Έξοχο!</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Την είδα σήμερα στη ρεσεψιόν<br /> Μ' ένα ποτήρι κρασί στο χέρι της<br /> Ήξερα ότι θα συναντούσε τη γνωριμία της<br /> Στα πόδια της ήταν ο ανέμελος τύπος<br /> <br /> Όχι, δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις<br /> Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις<br /> Αλλά αν προσπαθήσεις κάποια στιγμή ψάξε<br /> Να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι<br /> <br /> Πήγαμε κάτω στη διαδήλωση<br /> Για να πάρεις το μερίδιο σου στην κακομεταχείριση<br /> Τραγουδώντας, "Θα εκφράσουμε την αγανάκτησή μας<br /> Αν δεν το κάνουμε, θα κάψουμε μια ασφάλεια πενήντα αμπέρ"</em><br /> (σ.σ. αυτό τώρα κάτι μου θυμίζει...)<br /> <br /> <em>Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις<br /> Αλλά αν προσπαθήσεις κάποια στιγμή λοιπόν απλά ψάξε<br /> Να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι<br /> <br /> Πήγα στο <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Chelsea_Drugstore" target="_blank">φαρμακείο Τσέλσι</a><br /> Για να εκτελέσω τη συνταγή σου<br /> Περίμενα στην ουρά με τον κύριο Τζίμι<br /> Και φίλε, φαινόταν σοβαρά άρρωστος<br /> </em></td><td><em>Αποφασίσαμε να πιούμε μια σόδα<br /> Η αγαπημένη μου γεύση, κόκκινο κεράσι<br /> Τραγούδησα το τραγούδι μου στον κύριο Τζίμι<br /> Ναι και μου είπε μια λέξη, και αυτή ήταν "νεκρός"<br /> Του είπα<br /> <br /> Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις<br /> Αλλά αν προσπαθήσεις κάποια στιγμή απλά βρες<br /> Να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι<br /> <br /> Να πάρεις ό,τι χρειάζεσαι - ναι, Ω, μωρό μου<br /> <br /> Την είδα σήμερα στη ρεσεψιόν<br /> Στον καθρέπτη ήταν ένας άνθρωπος που αιμορραγούσε<br /> Αυτή είχε ασκηθεί στην τέχνη της εξαπάτησης<br /> Λοιπόν, θα μπορούσα να πω για τα ματωμένα χέρια της<br /> <br /> Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις<br /> Αλλά αν προσπαθήσεις κάποια στιγμή θα μπορούσες απλά να βρεις<br /> Θα μπορούσες απλά να βρεις<br /> Να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι<br /> </em></td></tr></table><p>_________________</p><p>- "<em><span style="color: Darkorange">Τώρα ΕΣΥ επίσης δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που ΕΣΥ θέλεις. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Λέω το ίδιο πράγμα όπως όταν είπα, 'δεν μπορώ να πάρω καμιά ικανοποίηση', μόνο το διατύπωσα με διαφορετικό τρόπο. Όλα είναι θέμα προσωπικού προσανατολισμού. Όπως ένας γερνά και έχει διαβάσει περισσότερα, όπως ένας ξέρει περισσότερα, ένας με μια πληθώρα επιρροών, ένας που γράφει φυσικά διαφορετικά κείμενα</span></em>". - Μικ Τζάγκερ, 1969</p><p>- Ο Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποίησε το τραγούδι στην προεκλογική του εκστρατεία το 2016. Οι Στόουνς αποδοκίμασαν δημόσια τη χρήση της μουσικής τους, από τον Τραμπ. - Billboard, 2016-07-22</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]134552[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Ο Κιθ και ο Μικ εξετάζουν το δοκιμαστικό του εξώφυλλου του <em>Let It Bleed</em>, 1969 (φωτο Ίθαν Ράσελ)</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057783930, member: 30418"] [HEADING=2]Δώσε μου καταφύγιο[/HEADING] [B]Rolling Stones - Let It Bleed[/B] (Δεκέμβριος Decca, 1969) [CENTER][ATTACH=CONFIG]134549._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Gimme Shelter - 4:30, A2 Love In Vain (Robert Johnson) - 4:18, A3 Country Honk - 3:00, A4 Live With Me - 3:35, A5 Let It Bleed - 5:27, B1 Midnight Rambler - 6:52, B2 You Got The Silver - 2:51, B3 Monkey Man - 4:12, B4 You Can't Always Get What You Want - 7:28 -- Στίχοι και σύνθεση από τον Μικ Τζάγκερ και Κιθ Ρίτσαρντς (εκτός Α2) [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Mick Jagger (κύρια φωνητικά: εκτός B2, φυσαρμόνικα: A1, B1) • Keith Richards (ηλεκτρική κιθάρα: A1, A4 αριστερό κανάλι, B1, B3, B4, σλάιντ κιθάρα: A2, A5, B1, B2, B3, ακουστική κιθάρα: A2, A3, A5, B2, B4, μπάσο: A4, συνοδευτικά φωνητικά: A1, A3, B3, κύρια φωνητικά: B2) • Bill Wyman (μπάσο: εκτός A3, A4, οτοάρπ: A5, βιμπράφωνο: B3) • Charlie Watts (τύμπανα: εκτός B4) • Brian Jones (κρουστά: B1, οτοάρπ: B2) • Mick Taylor (σλάιντ κιθάρα: A3, κιθάρα: A4 δεξί κανάλι) -- Συμμετοχές Ian Stewart (πιάνο: A5) • Nicky Hopkins (πιάνο: A1, A4, B2, B3, όργανο: B2) • Leon Russell (πιάνο: A4, ενορχήστρωση πνευστών: A4) • Al Kooper (πιάνο, γαλλικό κόρνο, όργανο: B4) • Jimmy Miller (κρουστά: A1, ντέφι: B3, ντραμς: B4) • Rocky Dijon (κρουστά: B4) • Ry Cooder (μαντολίνο: A2) • Byron Berline (βιολί: A3) • Bobby Keys (τενόρο σαξόφωνο: A4) • Merry Clayton (A1) / Nanette Workman (A3, B4) / Doris Troy (B4) / Madeline Bell (B4) / The London Bach Choir (B4) (φωνητικά) [COLOR=Indianred]Φωτογραφία / Σχεδιασμός εξώφυλλου & ενθέτου / Σχεδιασμός εσώφυλλου & αφίσας[/COLOR]: Don McAllester / Robert Brownjohn / Victor Kahn [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός[/COLOR]: Jimmy Miller / Glyn Johns Ηχογραφήθηκε τον Νοέμβριο του 1968, τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούλιο και τον Οκτώβριο μέχρι τον Νοέμβριο του 1969, στα [I]Olympic Studios[/I] του Λονδίνου και στα [I]Elektra Studios[/I] του Λος Άντζελες έγιναν προσθήκες και μείξη [CENTER][ATTACH=CONFIG]134550._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Το 1969, οι [B]Stones[/B] ήταν πραγματικά n "[I][COLOR=Darkorange]μεγαλύτερη ροκ εντ ρολ μπάντα στον κόσμο[/COLOR][/I]". Ήταν προς το τέλος της, η φθινοπωρινή περιοδεία στην Αμερική, όταν κυκλοφόρησαν την πολυαναμενόμενη συνέχεια του [I]Beggars Banquet[/I], που απέδωσε περισσότερα κλασικά τραγούδια. Σ' ένα πολύ επιφανειακό επίπεδο, το [B]Let It Bleed[/B] φαντάζει σαν αντίγραφο του προηγούμενου άλμπουμ. Όπως και το [I]Beggars[/I], ξεκινά με ένα έπος, τελειώνει με έναν ύμνο, διαθέτει "οικονομικές" μπαλάντες, δυνατά ροκ κομμάτια και τραγούδια με κοινωνικό σχολιασμό και πολιτική. Όχι ακριβώς. Η φόρμουλα μπορεί να είναι η ίδια, αλλά κάτω από την επιφάνεια έχουν αλλάξει πολλά. Πρώτα απ' όλα, τα δυνατά κομμάτια είναι γεμάτα με ακόμα πιο υπέροχα ριφ, που η έντασή τους είναι ακόμη υψηλότερη, οι μπαλάντες είναι πιο διαφοροποιημένες και το αρχικό με το τελικό κομμάτι του άλμπουμ συσχετίζονται καλύτερα. Ακόμα, η ατμόσφαιρα εδώ είναι διαφορετική από του [I]Beggars[/I], που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ζεστό, χαλαρό και γήινο, ενώ το [I]Let It Bleed[/I] είναι τώρα όλα αυτά, καθώς και πιο ενεργητικό και ηλεκτρισμένο. Στην πραγματικότητα, είναι αυτή η στυλιστική διαφορετικότητα που κάνει αυτό το άλμπουμ τόσο δυνατό. Ο δίσκος ξεκινάει με τη ζοφερή, κολασμένη καταιγίδα που είναι το "[B]Gimme Shelter[/B]" - σχόλιο για τον πόλεμο του Βιετνάμ -, όπου ο [I]Richards[/I] παίζει, βουτηγμένος στο τρέμολο εφέ, μια αθάνατη κιθαριστική μελωδία, που εξελίσσεται με απόκοσμα φωνητικά και οδηγεί στην ισχυρή ερμηνεία του [I]Mick[/I] πριν να συναντηθεί η φωνή του με της [I]Clayton[/I] για ένα φανταστικό, μαγευτικό ρεφρέν. Η στιγμή του σόλο της [I]Clayton[/I], που ακολουθεί το κλιμακούμενο σόλο του [I]Richards[/I], είναι απλά εκπληκτική, όπως είναι οι μικρές μαχαιριές της φυσαρμόνικας που ο [I]Jagger[/I] καρφώνει πριν από κάθε στροφή. Το τραγούδι τελειώνει με έναν όμορφο, αισιόδοξο στίχο και γίνεται όλο και πιο σπαρακτικό λόγω της εύθραυστης ερμηνείας του [I]Jagger[/I] και του σβησίματος της κιθάρας του [I]Richards[/I] που θρηνεί. Ένα αξέχαστο αριστούργημα και ένα από τα πιο συναισθηματικά δυνατά τραγούδια που υπήρξαν ποτέ. [INDENT][I]Ω, μια καταιγίδα απειλεί Τη ζωή μου σήμερα Αν δεν βρω κάποιο καταφύγιο Ω ναι, θα σβήσω Ο πόλεμος, παιδιά, είναι μόλις ένας πυροβολισμός μακριά Είναι μόλις ένας πυροβολισμός μακριά Ω, δες η φωτιά είναι σαρωτική Στους δρόμους μας σήμερα Καίει, όπως ένα κόκκινο καρβουνιασμένο χαλί Ένας θυμωμένος ταύρος έχασε το δρόμο του Βιασμός, φόνος! Είναι μόλις ένας πυροβολισμός μακριά Μμμ, οι πλημμύρες απειλούν Τη ζωή μου σήμερα Δωσ' μου, δωσ' μου καταφύγιο Αλλιώς θα σβήσω Σου λέω η αγάπη, αδελφή, είναι μόνο ένα φιλί μακριά Είναι μόλις ένα φιλί μακριά ... Φιλί μακριά, φιλί μακριά[/I][/INDENT] [CENTER][ATTACH=CONFIG]134551._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Μετά από ένα τέτοιο ξεκίνημα, οι [I]Stones[/I] θα μπορούσαν να έχουν κάνει το λάθος να το επαναλάβουν κάπου εδώ, αλλά ευτυχώς αυτό αποφεύχθηκε. Έτσι το κλείσιμο του άλμπουμ, "[B]You Can't Always Get What You Want[/B]", μπορεί να μην μοιράζεται την επική αίσθηση του εναρκτήριου, αλλά αντί γι' αυτό πάει σε μια εμψυχωτική συναισθηματική εμπειρία η οποία προαναγγέλλεται από μια από τις πιο πιασάρικες μελωδίες που απαντήθηκαν ποτέ στη λαϊκή μουσική και ένα καταπληκτικό γκόσπελ υπόβαθρο που κάνει το τραγούδι όλο και πιο επιβλητικό. Η πλούσια ενορχήστρωση είναι φανταστική, όπου υπάρχουν οτιδήποτε από πιάνο, όργανο και κόρνο έως κόνγκας, μαράκες και ντέφι, για να μην αναφέρουμε το απλό αλλά γοητευτικό παίξιμο του [I]Richards[/I] στην κιθάρα. Το πιο σημαντικό, το τραγούδι δένει απόλυτα με το εναρκτήριο απλώς και μόνο επειδή, στιχουργικά, φαίνεται σαν μια απάντηση σ' αυτό. Όπου το [I]Shelter[/I] κλαίει για το πόσο κοντά είναι ο πόλεμος, το κλείσιμο κυνικά ισχυρίζεται ότι δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις. Ή μπορεί να εκληφθεί ως ένα αντίο στην κουλτούρα των '60ς, ...Έξοχο! [TABLE] [TR] [TD][I]Την είδα σήμερα στη ρεσεψιόν Μ' ένα ποτήρι κρασί στο χέρι της Ήξερα ότι θα συναντούσε τη γνωριμία της Στα πόδια της ήταν ο ανέμελος τύπος Όχι, δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις Αλλά αν προσπαθήσεις κάποια στιγμή ψάξε Να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι Πήγαμε κάτω στη διαδήλωση Για να πάρεις το μερίδιο σου στην κακομεταχείριση Τραγουδώντας, "Θα εκφράσουμε την αγανάκτησή μας Αν δεν το κάνουμε, θα κάψουμε μια ασφάλεια πενήντα αμπέρ"[/I] (σ.σ. αυτό τώρα κάτι μου θυμίζει...) [I]Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις Αλλά αν προσπαθήσεις κάποια στιγμή λοιπόν απλά ψάξε Να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι Πήγα στο [URL="https://en.wikipedia.org/wiki/Chelsea_Drugstore"]φαρμακείο Τσέλσι[/URL] Για να εκτελέσω τη συνταγή σου Περίμενα στην ουρά με τον κύριο Τζίμι Και φίλε, φαινόταν σοβαρά άρρωστος [/I][/TD] [TD][I]Αποφασίσαμε να πιούμε μια σόδα Η αγαπημένη μου γεύση, κόκκινο κεράσι Τραγούδησα το τραγούδι μου στον κύριο Τζίμι Ναι και μου είπε μια λέξη, και αυτή ήταν "νεκρός" Του είπα Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις Αλλά αν προσπαθήσεις κάποια στιγμή απλά βρες Να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι Να πάρεις ό,τι χρειάζεσαι - ναι, Ω, μωρό μου Την είδα σήμερα στη ρεσεψιόν Στον καθρέπτη ήταν ένας άνθρωπος που αιμορραγούσε Αυτή είχε ασκηθεί στην τέχνη της εξαπάτησης Λοιπόν, θα μπορούσα να πω για τα ματωμένα χέρια της Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις Αλλά αν προσπαθήσεις κάποια στιγμή θα μπορούσες απλά να βρεις Θα μπορούσες απλά να βρεις Να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι [/I][/TD] [/TR] [/TABLE] _________________ - "[I][COLOR=Darkorange]Τώρα ΕΣΥ επίσης δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που ΕΣΥ θέλεις. Το ίδιο ισχύει και για μένα. Λέω το ίδιο πράγμα όπως όταν είπα, 'δεν μπορώ να πάρω καμιά ικανοποίηση', μόνο το διατύπωσα με διαφορετικό τρόπο. Όλα είναι θέμα προσωπικού προσανατολισμού. Όπως ένας γερνά και έχει διαβάσει περισσότερα, όπως ένας ξέρει περισσότερα, ένας με μια πληθώρα επιρροών, ένας που γράφει φυσικά διαφορετικά κείμενα[/COLOR][/I]". - Μικ Τζάγκερ, 1969 - Ο Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποίησε το τραγούδι στην προεκλογική του εκστρατεία το 2016. Οι Στόουνς αποδοκίμασαν δημόσια τη χρήση της μουσικής τους, από τον Τραμπ. - Billboard, 2016-07-22 [CENTER][ATTACH=CONFIG]134552._xfImport[/ATTACH] Ο Κιθ και ο Μικ εξετάζουν το δοκιμαστικό του εξώφυλλου του [I]Let It Bleed[/I], 1969 (φωτο Ίθαν Ράσελ)[/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Δεν μπορείς πάντα να παίρνεις αυτό που θέλεις [Rolling Stones]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…