Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Έχω ξανάρθει εδώ! [Crosby, Stills, Nash & Young]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057825518" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Το σπίτι μας</h3> <p style="text-align: center">[ATTACH]136627[/ATTACH]</p><p></p><p>Στη συνέχεια έρχεται η οριστική ηλεκτρισμένη έκδοση του "<strong>Woodstock</strong>" της <em>Joni Mitchell</em>, με περισσότερη αξέχαστη κιθαρο-μαχία από τους <em>Young-Stills</em> και στίχους που σε κάνουν να νιώθεις ότι ήσουν εκεί, κάτι που είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτο δεδομένου ότι η <em>Joni</em> δεν ήταν παρούσα στο Woodstock! Το εμβληματικό κομμάτι περιλαμβανόταν επίσης και στο προσωπικό της άλμπουμ, <strong><span style="color: Dodgerblue">Ladies of the Canyon</span></strong> του 1970 και γράφτηκε σ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη, απ' αυτά που η Τζόνι άκουγε από τον τότε φίλο της, <em>Graham Nash</em>, για το "<em>Φεστιβάλ Μουσικής και Τέχνης του Γούντστοκ</em>"... «<em><span style="color: Darkorange">Η απουσία μου, έδωσε μια συναισθηματικά φορτισμένη σκοπιά για το Woodstock</span></em>», είπε λίγο μετά το συμβάν. Ο <em>David Crosby</em> σε συνέντευξη δήλωσε ότι η Μίτσελ είχε πιάσει την αίσθηση και τη σημασία του <em>Woodstock</em> καλύτερα και απ' αυτόν που ήταν εκεί.</p><p></p><p>Οι στίχοι εξιστορούν ένα πνευματικό ταξίδι στη φάρμα του Μαξ Γιασγκούρ, τον τόπο του φεστιβάλ και κάνει εμφανή χρήση ιερών συμβολισμών, συγκρίνοντας το χώρο του φεστιβάλ με τον Κήπο της Εδέμ. Το έπος αρχίζει με τη συνάντηση του αφηγητή μ' ένα συνταξιδιώτη και καταλήγει στον τελικό προορισμό τους. Υπάρχουν επίσης αναφορές για τον πόλεμο του Βιετνάμ σε συνδυασμό με την ειρηνική πρόθεση των φεστιβαλιστών.</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Έπεσα πάνω σ' ένα παιδί του Θεού<br /> Περπατούσε στο δρόμο<br /> Και τον ρώτησα πού πάει<br /> Και μου είπε αυτό:<br /> <br /> Πάω προς τα κάτω, στο αγρόκτημα του Γιασγκούρ<br /> Να ενταχθώ σε μια ροκ εντ ρολ μπάντα<br /> Πάω να κατασκηνώσω στη γη<br /> Θα προσπαθήσω να ελευθερώσω την ψυχή μου<br /> <br /> Είμαστε αστρόσκονη<br /> Είμαστε χρυσαφένιοι<br /> Και έχουμε να επιστρέψουμε<br /> Πίσω στον κήπο<br /> <br /> "Μπορώ, τότε να περπατήσω δίπλα σου;<br /> Έχω έρθει εδώ για να ξεφύγω από την αιθαλομίχλη<br /> Και αισθάνομαι ότι είμαι ένα γρανάζι σε κάτι αποφασιστικό"<br /> <br /> Καλά ίσως είναι ακριβώς η εποχή του χρόνου<br /> Ή ίσως είναι η ώρα του ανθρώπου<br /> Δεν ξέρω ποιος είμαι<br /> Αλλά ξέρεις η ζωή είναι για μάθηση</em></td><td><p style="text-align: center">- <strong>Woodstock</strong> -<br /> [MEDIA=youtube]4lx86B6a3kc[/MEDIA]</p> </td><td><em>Είμαστε αστρόσκονη<br /> Είμαστε χρυσαφένιοι<br /> Και έχουμε να επιστρέψουμε<br /> Πίσω στον κήπο<br /> <br /> Από τη στιγμή που φτάσαμε στο Γούντστοκ<br /> Ήμασταν μισό εκατομμύριο δυνατοί<br /> Και υπήρχε παντού τραγούδι και γιορτή<br /> <br /> Και ονειρεύτηκα ότι είδα τους πιλότους<br /> Ανεβασμένους σε όπλα στον ουρανό<br /> Και μεταμορφώθηκαν σε πεταλούδες<br /> Πάνω από το έθνος μας<br /> <br /> Είμαστε αστρόσκονη<br /> Δισεκατομμυρίων ετών παλιός άνθρακας<br /> Είμαστε χρυσαφένιοι<br /> Παγιδευμένοι στο παζάρι του διαβόλου<br /> Και έχουμε να επιστρέψουμε<br /> Πίσω στον κήπο</em></td></tr></table><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]136628[/ATTACH]</p><p></p><p>Το ντεζαβού, αυτήν την αίσθηση ότι κάτι που έχει βιωθεί έχει ξανασυμβεί, πολλοί την έχουν νιώσει κάποια στιγμή στη ζωή τους. Ένα μέρος, ένα πρόσωπο, ένα άκουσμα... Ο <em>Crosby</em> είπε στην <em>Guardian</em> ότι η πίστη του στη μετενσάρκωση ενέπνευσε το ομώνυμο κομμάτι. «<em><span style="color: Darkorange">Είμαι ένας απ' αυτούς που πιστεύει ότι κάνουμε 'κύκλο'. Οι Βουδιστές έχουν δίκιο - ότι είναι ένας τροχός που επιβιβαζόμαστε και αποβιβαζόμαστε. Νομίζω ότι η ενέργεια της ζωής ανακυκλώνεται, γι' αυτό έγραψα το 'Déjà Vu'</span></em>». Στις σημειώσεις της τετραπλής συλλογής <em>CSN</em> του 1991, έγραψε: «<em><span style="color: Darkorange">Ο νόμος της διατήρησης της ενέργειας ισχύει, η δύναμη της ζωής δεν χάνεται. Το αποτύπωμα της ταυτότητας συνήθως σβήνεται, αλλά μερικές φορές υπάρχει ένα ίχνος της και κάποια πράγματα διατηρούνται. Πώς αλλιώς μπορώ να εξηγήσω ότι γνώριζα να τραγουδώ αρμονίες στα έξι μου ή πώς να οδηγώ μια βάρκα από την πρώτη στιγμή; Και έχω, όλη μου τη ζωή, μια επίμονη ψευδαίσθηση ότι πριν ήμουν κάποιος άλλος</span></em>». Το φορτωμένο με αρμονίες κομμάτι του τίτλου, "<strong>Déjà Vu</strong>", αντανακλά αυτή την παράξενη, μυστικιστική ατμόσφαιρα αλλά περιέχει και πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σαν τη μικρή φωνητική γέφυρα "<em>να, να, να...</em>", μετά τα 2:24, με τις κιθάρες και τη φυσαρμόνικα του Σεμπάστιαν στο παρασκήνιο.</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><em>Ένα δύο τρία τέσσερα<br /> Αν είχα ποτέ βρεθεί εδώ πριν<br /> Πιθανότατα θα γνώριζα ακριβώς τι να κάνω<br /> Έτσι δεν είναι;<br /> Αν είχα ποτέ βρεθεί εδώ πριν, κάποια άλλη φορά γύρω από τον τροχό<br /> Πιθανότατα θα γνώριζα ακριβώς πώς να αντιμετωπίσω<br /> Όλους σας<br /> Και αισθάνομαι<br /> Σαν να έχω ξανάρθει εδώ<br /> Αισθάνομαι<br /> Σαν να έχω ξανάρθει εδώ<br /> Και ξέρεις αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι<br /> Τι συμβαίνει κάτω από το έδαφος, χμμμ<br /> Γνωρίζεις; Δεν αναρωτιέσαι;<br /> Τι συμβαίνει εκεί κάτω σου<br /> <br /> να, να, να, να, να, να, να, να, να, να, να, να...<br /> <br /> Όλοι έχουμε βρεθεί εδώ πριν, όλοι έχουμε βρεθεί εδώ πριν</em></td><td><p style="text-align: center">- <strong>Déjà Vu</strong> -<br /> [MEDIA=youtube]YCs6Tpd5sFQ[/MEDIA]</p> </td></tr></table><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]136629[/ATTACH]</p><p></p><p>Ο Νας έγραψε το "<strong>Our House</strong>", μέσα σε μια ώρα, στο πιάνο της Μίτσελ, στο σπίτι της. Σε μια συνέντευξη του 2013, ανέφερε, «<em><span style="color: Darkorange">Ήταν ένα πολύ γκρίζο, βροχερό πρωινό στο Λος Άντζελες και επιστρέφαμε στο σπίτι στο Λόρελ Κάνιον και είπα, ξέρεις κάτι; Θ' ανάψω μια φωτιά. Γιατί δεν βάζεις μερικά λουλούδια στο βάζο που μόλις αγόρασες; Λοιπόν, πήγε στον κήπο να κόψει λουλούδια. Αυτό σήμαινε ότι δεν ήταν στο πιάνο της, αλλά ήμουν εγώ... Και μια ώρα αργότερα γεννήθηκε 'Το σπίτι μας', από μια απίστευτα συνηθισμένη στιγμή που πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει</span></em>».</p><p></p><p>Στην ίδια συνέντευξη, ο <em>Nash</em> ρωτήθηκε για τις αρμονίες στο τραγούδι, «<em><span style="color: Darkorange">Είμαι εγώ, ο Ντέιβιντ και ο Στίφεν κάνοντας το καλύτερο μας, ότι κάναμε πάντα. Ξέρεις, είμαστε αρκετά τυχεροί που μπορούσαμε να κάνουμε μουσικά ότι θέλαμε. Και, ξέρεις, αυτοί οι δύο τύποι είναι απίστευτοι μουσικοί. Ο Κρόσμπι είναι ένας από τους πιο μοναδικούς μουσικούς που ξέρω και ο Στίφεν Στιλλς έχει βάλει αυτό το βασισμένο στο μπλουζ αίσθημα του Αμερικάνικου Νότου στη μουσική του. Και 'γω είμαι αυτός, ξέρεις, ο Ερρίκος Η', τύπος από την Αγγλία...</span></em>». Το χαρούμενο "<em>Our House</em>", είχε τη διάθεση να τους γοητεύσει όλους, εκτός βέβαια από τον διαχρονικά κουρασμένο κυνικό που θα το μισήσει για την αισιοδοξία του και το φλογερό πάθος!</p><p></p><table style='width: 100%'><tr><td><p style="text-align: center">- <strong>Our House</strong> -<br /> [MEDIA=youtube]tKYjUn-SBcg[/MEDIA]</p> </td><td><em>Θα ανάψω τη φωτιά, εσύ βάλε τα λουλούδια στο βάζο που αγόρασες σήμερα<br /> Χαζεύοντας τη φωτιά για ώρες και ώρες, ενώ σ' ακούω<br /> Παίξε τα τραγούδια αγάπης σου όλη τη νύχτα για μένα, μόνο για μένα<br /> <br /> Έλα σε μένα τώρα και ξεκούρασε το κεφάλι σου μονάχα για πέντε λεπτά, όλα είναι καλά<br /> Ένα τέτοιο ζεστό δωμάτιο,<br /> Με τα παράθυρα μέσα να φωτίζονται από τον απογευματινό ήλιο,<br /> Φλογερά πετράδια για σένα, μόνο για σένα<br /> <br /> Το σπίτι μας είναι ένα πολύ, πολύ, πολύ υπέροχο σπίτι με δύο γάτες στην αυλή,<br /> Η ζωή συνηθίζει να είναι τόσο σκληρή,<br /> Τώρα τα πάντα είναι εύκολα, εξαιτίας σου και - Λα, Λα, Λα<br /> <br /> Το σπίτι μας...</em></td></tr></table><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]136630[/ATTACH]</p><p></p><p>Η συνέχεια ανήκει σε μια όμορφη προσπάθεια, το σύντομο, με σποραδικές κιθάρες και φωνητικά, "<strong>4 + 20</strong>" του <em>Stills</em>, αν και λιγότερο μουσικά ενδιαφέρον από τ' άλλα του τραγούδια. Αντίθετα, η δραματική μπαλάντα του <em>Neil</em>, "<strong>Country Girl</strong>" που συνδυάζει τρία τραγούδια "<strong>Whiskey Boot Hill</strong>", "<strong>Down, Down, Down</strong>" και "<strong>Country Girl (I Think You’re Pretty)</strong>" είναι ένα μεγάλο κομμάτι, αν και χρωματισμένο με μελαγχολική χροιά, κάτι συνηθισμένο για τραγούδι του <em>Young</em>. Και βέβαια καρφώνει τις διασημότητες με τη στροφή, "<em>Ενώ τα αστέρια κάθονται στο μπαρ και αποφασίζουν το ποτό τους / Σταματούν από τον θάνατο επειδή είναι πιο γρήγορος από το ναυάγιο</em>".</p><p></p><p>Τέλος, το συν-γραμμένο από τους <em>Stills-Young</em>, επίσης σύντομο, "<strong>Everybody I Love You</strong>" έχει ένα κινητικό, επαναλαμβανόμενο γκρουβ και πιο ταιριαστά φωνητικά, καθώς και ιδεαλιστικούς στίχους που δηλώνουν ότι αυτός ο θεσμός του Γούντστοκ δεν ήταν ακόμη έτοιμος να αφήσει το όνειρο να πεθάνει, αγκυρώνοντας έτσι τα '60ς στη δεκαετία του '70.</p><p></p><p>Φυσικά, τέτοια συναισθήματα σήμερα φαίνονται κοινότοπα και ίσως λιγότερο ειλικρινή με δεδομένο ότι αν οι τύποι αυτοί, σαν ενσαρκωτές του "<em>ονείρου</em>", δεν μπορούσαν να τα βρουν μεταξύ τους, πόσο μάλλον όλοι οι άλλοι! Αλλά πίσω τότε, υπήρχε η εντύπωση ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να τους σταματήσει, αφού λίγοι είχαν ξεκινήσει με κάτι τόσο συνταρακτικό όσο το <strong>Crosby, Stills, & Nash</strong> και το <strong>Déjà Vu</strong> που ακολούθησε...</p><p></p><p><strong>Μνημείο</strong>!!</p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, jonimitchell.com, James Perone, MOJO)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]136631[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057825518, member: 30418"] [HEADING=2]Το σπίτι μας[/HEADING] [CENTER][ATTACH=CONFIG]136627._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Στη συνέχεια έρχεται η οριστική ηλεκτρισμένη έκδοση του "[B]Woodstock[/B]" της [I]Joni Mitchell[/I], με περισσότερη αξέχαστη κιθαρο-μαχία από τους [I]Young-Stills[/I] και στίχους που σε κάνουν να νιώθεις ότι ήσουν εκεί, κάτι που είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτο δεδομένου ότι η [I]Joni[/I] δεν ήταν παρούσα στο Woodstock! Το εμβληματικό κομμάτι περιλαμβανόταν επίσης και στο προσωπικό της άλμπουμ, [B][COLOR=Dodgerblue]Ladies of the Canyon[/COLOR][/B] του 1970 και γράφτηκε σ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη, απ' αυτά που η Τζόνι άκουγε από τον τότε φίλο της, [I]Graham Nash[/I], για το "[I]Φεστιβάλ Μουσικής και Τέχνης του Γούντστοκ[/I]"... «[I][COLOR=Darkorange]Η απουσία μου, έδωσε μια συναισθηματικά φορτισμένη σκοπιά για το Woodstock[/COLOR][/I]», είπε λίγο μετά το συμβάν. Ο [I]David Crosby[/I] σε συνέντευξη δήλωσε ότι η Μίτσελ είχε πιάσει την αίσθηση και τη σημασία του [I]Woodstock[/I] καλύτερα και απ' αυτόν που ήταν εκεί. Οι στίχοι εξιστορούν ένα πνευματικό ταξίδι στη φάρμα του Μαξ Γιασγκούρ, τον τόπο του φεστιβάλ και κάνει εμφανή χρήση ιερών συμβολισμών, συγκρίνοντας το χώρο του φεστιβάλ με τον Κήπο της Εδέμ. Το έπος αρχίζει με τη συνάντηση του αφηγητή μ' ένα συνταξιδιώτη και καταλήγει στον τελικό προορισμό τους. Υπάρχουν επίσης αναφορές για τον πόλεμο του Βιετνάμ σε συνδυασμό με την ειρηνική πρόθεση των φεστιβαλιστών. [TABLE] [TR] [TD][I]Έπεσα πάνω σ' ένα παιδί του Θεού Περπατούσε στο δρόμο Και τον ρώτησα πού πάει Και μου είπε αυτό: Πάω προς τα κάτω, στο αγρόκτημα του Γιασγκούρ Να ενταχθώ σε μια ροκ εντ ρολ μπάντα Πάω να κατασκηνώσω στη γη Θα προσπαθήσω να ελευθερώσω την ψυχή μου Είμαστε αστρόσκονη Είμαστε χρυσαφένιοι Και έχουμε να επιστρέψουμε Πίσω στον κήπο "Μπορώ, τότε να περπατήσω δίπλα σου; Έχω έρθει εδώ για να ξεφύγω από την αιθαλομίχλη Και αισθάνομαι ότι είμαι ένα γρανάζι σε κάτι αποφασιστικό" Καλά ίσως είναι ακριβώς η εποχή του χρόνου Ή ίσως είναι η ώρα του ανθρώπου Δεν ξέρω ποιος είμαι Αλλά ξέρεις η ζωή είναι για μάθηση[/I][/TD] [TD][CENTER]- [B]Woodstock[/B] - [MEDIA=youtube]4lx86B6a3kc[/MEDIA][/CENTER][/TD] [TD][I]Είμαστε αστρόσκονη Είμαστε χρυσαφένιοι Και έχουμε να επιστρέψουμε Πίσω στον κήπο Από τη στιγμή που φτάσαμε στο Γούντστοκ Ήμασταν μισό εκατομμύριο δυνατοί Και υπήρχε παντού τραγούδι και γιορτή Και ονειρεύτηκα ότι είδα τους πιλότους Ανεβασμένους σε όπλα στον ουρανό Και μεταμορφώθηκαν σε πεταλούδες Πάνω από το έθνος μας Είμαστε αστρόσκονη Δισεκατομμυρίων ετών παλιός άνθρακας Είμαστε χρυσαφένιοι Παγιδευμένοι στο παζάρι του διαβόλου Και έχουμε να επιστρέψουμε Πίσω στον κήπο[/I][/TD] [/TR] [/TABLE] [CENTER][ATTACH=CONFIG]136628._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Το ντεζαβού, αυτήν την αίσθηση ότι κάτι που έχει βιωθεί έχει ξανασυμβεί, πολλοί την έχουν νιώσει κάποια στιγμή στη ζωή τους. Ένα μέρος, ένα πρόσωπο, ένα άκουσμα... Ο [I]Crosby[/I] είπε στην [I]Guardian[/I] ότι η πίστη του στη μετενσάρκωση ενέπνευσε το ομώνυμο κομμάτι. «[I][COLOR=Darkorange]Είμαι ένας απ' αυτούς που πιστεύει ότι κάνουμε 'κύκλο'. Οι Βουδιστές έχουν δίκιο - ότι είναι ένας τροχός που επιβιβαζόμαστε και αποβιβαζόμαστε. Νομίζω ότι η ενέργεια της ζωής ανακυκλώνεται, γι' αυτό έγραψα το 'Déjà Vu'[/COLOR][/I]». Στις σημειώσεις της τετραπλής συλλογής [I]CSN[/I] του 1991, έγραψε: «[I][COLOR=Darkorange]Ο νόμος της διατήρησης της ενέργειας ισχύει, η δύναμη της ζωής δεν χάνεται. Το αποτύπωμα της ταυτότητας συνήθως σβήνεται, αλλά μερικές φορές υπάρχει ένα ίχνος της και κάποια πράγματα διατηρούνται. Πώς αλλιώς μπορώ να εξηγήσω ότι γνώριζα να τραγουδώ αρμονίες στα έξι μου ή πώς να οδηγώ μια βάρκα από την πρώτη στιγμή; Και έχω, όλη μου τη ζωή, μια επίμονη ψευδαίσθηση ότι πριν ήμουν κάποιος άλλος[/COLOR][/I]». Το φορτωμένο με αρμονίες κομμάτι του τίτλου, "[B]Déjà Vu[/B]", αντανακλά αυτή την παράξενη, μυστικιστική ατμόσφαιρα αλλά περιέχει και πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σαν τη μικρή φωνητική γέφυρα "[I]να, να, να...[/I]", μετά τα 2:24, με τις κιθάρες και τη φυσαρμόνικα του Σεμπάστιαν στο παρασκήνιο. [TABLE] [TR] [TD][I]Ένα δύο τρία τέσσερα Αν είχα ποτέ βρεθεί εδώ πριν Πιθανότατα θα γνώριζα ακριβώς τι να κάνω Έτσι δεν είναι; Αν είχα ποτέ βρεθεί εδώ πριν, κάποια άλλη φορά γύρω από τον τροχό Πιθανότατα θα γνώριζα ακριβώς πώς να αντιμετωπίσω Όλους σας Και αισθάνομαι Σαν να έχω ξανάρθει εδώ Αισθάνομαι Σαν να έχω ξανάρθει εδώ Και ξέρεις αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι Τι συμβαίνει κάτω από το έδαφος, χμμμ Γνωρίζεις; Δεν αναρωτιέσαι; Τι συμβαίνει εκεί κάτω σου να, να, να, να, να, να, να, να, να, να, να, να... Όλοι έχουμε βρεθεί εδώ πριν, όλοι έχουμε βρεθεί εδώ πριν[/I][/TD] [TD][CENTER]- [B]Déjà Vu[/B] - [MEDIA=youtube]YCs6Tpd5sFQ[/MEDIA][/CENTER][/TD] [/TR] [/TABLE] [CENTER][ATTACH=CONFIG]136629._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Ο Νας έγραψε το "[B]Our House[/B]", μέσα σε μια ώρα, στο πιάνο της Μίτσελ, στο σπίτι της. Σε μια συνέντευξη του 2013, ανέφερε, «[I][COLOR=Darkorange]Ήταν ένα πολύ γκρίζο, βροχερό πρωινό στο Λος Άντζελες και επιστρέφαμε στο σπίτι στο Λόρελ Κάνιον και είπα, ξέρεις κάτι; Θ' ανάψω μια φωτιά. Γιατί δεν βάζεις μερικά λουλούδια στο βάζο που μόλις αγόρασες; Λοιπόν, πήγε στον κήπο να κόψει λουλούδια. Αυτό σήμαινε ότι δεν ήταν στο πιάνο της, αλλά ήμουν εγώ... Και μια ώρα αργότερα γεννήθηκε 'Το σπίτι μας', από μια απίστευτα συνηθισμένη στιγμή που πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει[/COLOR][/I]». Στην ίδια συνέντευξη, ο [I]Nash[/I] ρωτήθηκε για τις αρμονίες στο τραγούδι, «[I][COLOR=Darkorange]Είμαι εγώ, ο Ντέιβιντ και ο Στίφεν κάνοντας το καλύτερο μας, ότι κάναμε πάντα. Ξέρεις, είμαστε αρκετά τυχεροί που μπορούσαμε να κάνουμε μουσικά ότι θέλαμε. Και, ξέρεις, αυτοί οι δύο τύποι είναι απίστευτοι μουσικοί. Ο Κρόσμπι είναι ένας από τους πιο μοναδικούς μουσικούς που ξέρω και ο Στίφεν Στιλλς έχει βάλει αυτό το βασισμένο στο μπλουζ αίσθημα του Αμερικάνικου Νότου στη μουσική του. Και 'γω είμαι αυτός, ξέρεις, ο Ερρίκος Η', τύπος από την Αγγλία...[/COLOR][/I]». Το χαρούμενο "[I]Our House[/I]", είχε τη διάθεση να τους γοητεύσει όλους, εκτός βέβαια από τον διαχρονικά κουρασμένο κυνικό που θα το μισήσει για την αισιοδοξία του και το φλογερό πάθος! [TABLE] [TR] [TD][CENTER]- [B]Our House[/B] - [MEDIA=youtube]tKYjUn-SBcg[/MEDIA][/CENTER][/TD] [TD][I]Θα ανάψω τη φωτιά, εσύ βάλε τα λουλούδια στο βάζο που αγόρασες σήμερα Χαζεύοντας τη φωτιά για ώρες και ώρες, ενώ σ' ακούω Παίξε τα τραγούδια αγάπης σου όλη τη νύχτα για μένα, μόνο για μένα Έλα σε μένα τώρα και ξεκούρασε το κεφάλι σου μονάχα για πέντε λεπτά, όλα είναι καλά Ένα τέτοιο ζεστό δωμάτιο, Με τα παράθυρα μέσα να φωτίζονται από τον απογευματινό ήλιο, Φλογερά πετράδια για σένα, μόνο για σένα Το σπίτι μας είναι ένα πολύ, πολύ, πολύ υπέροχο σπίτι με δύο γάτες στην αυλή, Η ζωή συνηθίζει να είναι τόσο σκληρή, Τώρα τα πάντα είναι εύκολα, εξαιτίας σου και - Λα, Λα, Λα Το σπίτι μας...[/I][/TD] [/TR] [/TABLE] [CENTER][ATTACH=CONFIG]136630._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Η συνέχεια ανήκει σε μια όμορφη προσπάθεια, το σύντομο, με σποραδικές κιθάρες και φωνητικά, "[B]4 + 20[/B]" του [I]Stills[/I], αν και λιγότερο μουσικά ενδιαφέρον από τ' άλλα του τραγούδια. Αντίθετα, η δραματική μπαλάντα του [I]Neil[/I], "[B]Country Girl[/B]" που συνδυάζει τρία τραγούδια "[B]Whiskey Boot Hill[/B]", "[B]Down, Down, Down[/B]" και "[B]Country Girl (I Think You’re Pretty)[/B]" είναι ένα μεγάλο κομμάτι, αν και χρωματισμένο με μελαγχολική χροιά, κάτι συνηθισμένο για τραγούδι του [I]Young[/I]. Και βέβαια καρφώνει τις διασημότητες με τη στροφή, "[I]Ενώ τα αστέρια κάθονται στο μπαρ και αποφασίζουν το ποτό τους / Σταματούν από τον θάνατο επειδή είναι πιο γρήγορος από το ναυάγιο[/I]". Τέλος, το συν-γραμμένο από τους [I]Stills-Young[/I], επίσης σύντομο, "[B]Everybody I Love You[/B]" έχει ένα κινητικό, επαναλαμβανόμενο γκρουβ και πιο ταιριαστά φωνητικά, καθώς και ιδεαλιστικούς στίχους που δηλώνουν ότι αυτός ο θεσμός του Γούντστοκ δεν ήταν ακόμη έτοιμος να αφήσει το όνειρο να πεθάνει, αγκυρώνοντας έτσι τα '60ς στη δεκαετία του '70. Φυσικά, τέτοια συναισθήματα σήμερα φαίνονται κοινότοπα και ίσως λιγότερο ειλικρινή με δεδομένο ότι αν οι τύποι αυτοί, σαν ενσαρκωτές του "[I]ονείρου[/I]", δεν μπορούσαν να τα βρουν μεταξύ τους, πόσο μάλλον όλοι οι άλλοι! Αλλά πίσω τότε, υπήρχε η εντύπωση ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να τους σταματήσει, αφού λίγοι είχαν ξεκινήσει με κάτι τόσο συνταρακτικό όσο το [B]Crosby, Stills, & Nash[/B] και το [B]Déjà Vu[/B] που ακολούθησε... [B]Μνημείο[/B]!! (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, jonimitchell.com, James Perone, MOJO) [CENTER][ATTACH=CONFIG]136631._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Έχω ξανάρθει εδώ! [Crosby, Stills, Nash & Young]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…