Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Είμαστε φυσιολογικοί; [Bonzo Dog Band]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057887319" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Ας τα ξαναβρούμε και να γίνουμε φιλικοί</h3><p><strong>Bonzo Dog Band - Let's Make Up And Be Friendly</strong> (1972, United Artists Records)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]140030[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 The Strain (Stanshall) - 3:15, A2 Turkeys (Innes) - 2:10, A3 King Of Scurf (Innes) - 4:40, A4 Waiting For The Wardrobe (Spear) - 3:10, A5 Straight From My Heart (Innes, Stanshall) - 3:00, A6 Rusty (Champion Thrust) (Kaye, Smith) - 7:50, B1 Rawlinson End (Innes, Stanshall) - 9:31, B2 Don't Get Me Wrong (Stanshall, Innes) - 4:51, B3 Fresh Wound (Innes) - 4:25, B4 Bad Blood (Stanshall) - 5:10, B5 Slush (Innes) - 2:20</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Vivian Stanshall - φωνητικά, γιουκαλίλι, σημειώσεις • Neil Innes - κιθάρα (B3), φωνητικά, πιάνο, όργανο, μίξη, ενορχήστρωση • "Legs" Larry Smith - τύμπανα (A4, A6), φωνητικά (A6) • Roger Ruskin-Spear - φωνητικά, σαξόφωνο, ξυλόφωνο (A4) • Dennis Cowan - μπάσο, σλάιντ κιθάρα, φωνή</p><p>-- Συμμετοχή</p><p>Dave Richards - μπάσο, φωνητικά • Hughie Flint - τύμπανα, κρουστά • Bubs White - ηλεκτρική & ισπανική κιθάρα • Andy Roberts - βιολί, μαντολίνο, φωνητικά, ρυθμική & ακουστική κιθάρα • Tony Kaye - παραγωγή, όργανο, πιάνο (A6) • Dick Parry - σαξόφωνο, φλάουτο</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικοί</span>: "Legs" Larry Smith (A6), Neil Innes (A1-A5, B1-B5), Vivian Stanshall (A1-A5, B1-B5) / Phil Newell, Tom Newman</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε τον Νοέμβριο του 1971, στο στούντιο <em>The Manor</em>, στο Οξφορντσάιρ, Αγγλία</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]140031[/ATTACH]</p><p></p><p>Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη διάλυσή τους, οι <em>Stanshall, Innes, Legs, Roger Ruskin Spear</em>, ο τακτικός μπασίστας <em>Denis Cowan</em> και μερικοί σέσιον παλιόφιλοι πήγαν πίσω στο στούντιο.</p><p></p><p>Το αποτέλεσμα ήταν το <strong><span style="color: Dodgerblue">Let's Make Up And Be Friendly</span></strong>, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1972. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το πιο "ώριμο" άλμπουμ της μπάντας - αν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο έχοντας ένα εναρκτήριο σκατολογικό αφιέρωμα στη δυσκοιλιότητα - που ήταν ως επί το πλείστον δημιούργημα των <em>Stanshall/lnnes</em>, με τον <em>Spear</em> και <em>Legs</em> να συνεισφέρουν με μερικά απρόβλεπτα κομμάτια. Αντίθετα μ' αυτά που υποστηρίζονται στο <em>AllMusic</em>, το άλμπουμ ανταποκρίνεται στα υψηλά πρότυπα που έθεσε η μπάντα με τις προηγούμενες δουλειές της και προσφέρει γερές δόσεις παραμορφωμένης λαμπρότητας.</p><p></p><p>Η "δοκιμασία" της τουαλέτας "<strong>The Strain</strong>/Το ζόρισμα" έδειξε τον <em>Stanshall</em> αλλαγμένο, με τα μουρμουριστά φωνητικά του, ίσως το αποτέλεσμα των προσωπικών προβλημάτων των τελευταίων ετών. Ακόμα όμως πολυμαθής, αλλά κάπως πιο σκοτεινός από τον ηγέτη του παρελθόντος.</p><p></p><p>Το επόμενο, "<strong>Turkeys</strong>/Γαλοπούλες", ένα οργανικό του <em>Neil Innes</em>, διαθέτει μια παράξενη κινηματογραφική ομορφιά. Ελαφρώς κωμικό, ελαφρώς μεγαλοπρεπές και λίγο τρομακτικό, θα γινόταν ένα ενδιαφέρον σάουντρακ για μια ταινία με ...γαλοπούλες.</p><p></p><p>Το "<strong>King Of Scurf</strong>/Βασιλιάς της πιτυρίδας" είναι μια παρωδία του στυλ των τραγουδιών άμμου/σερφ/αγάπης των <em>Beach Boys</em>, στην οποία ένας νεαρός άνδρας με απολέπιση του τριχωτού της κεφαλής γίνεται ο νέος δημοφιλής τύπος της παραλίας! Ίσως το πρώτο σερφ τραγούδι που περιλαμβάνει βιολί!</p><p></p><p>Το <em>Let's Make Up And Be Friendly</em> είναι αξιοσημείωτο για μια σειρά από λόγους, με πιο προφανές την εκπληκτική τετράδα γνήσιων ποπ τραγουδιών του, που το ζωντανεύουν. Τα "<strong>Straight From My Heart</strong>", "<strong>Rusty (Champion Thrust)</strong>", "<strong>Don't Get Me Wrong</strong>" και "<strong>Fresh Wound</strong>" είναι άμεσα πιασάρικα και δεν αδυνατίζουν μουσικά καθόλου από το χιούμορ τους.</p><p></p><p>Αλλού, το "<strong>Waiting For The Wardrobe</strong>" του <em>Spear</em>, ένα "τυπικό" τραγούδι των <em>Bonzo</em> α λα "<em>Shirt</em>" από το <em>Tadpoles</em>, ανοίγει μ' ένα αποτρόπαιο μουσικό μοντάζ, που θυμίζει την αρχή του "<em>We Are Normal</em>". Αλλά αυτό είναι η κόλαση του Δάντη με μια φωνή να φωνάζει από μακριά καθώς σέρνονται ηλεκτρονικοί θόρυβοι σαν μαύρο υπόγειο ρεύμα.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]140032[/ATTACH]</p><p></p><p>Αλλά το ιδιαίτερο κομμάτι του άλμπουμ είναι το "<strong>Rawlinson End</strong>" του <em>Stanshall</em> ("<em><span style="color: Darkorange">Φαινόταν τόσο απαίσιος μ' αυτόν τον κορσέ</span></em>"), που εκκινεί τη δεύτερη πλευρά, ένα τυπικό <em>Bonzo Dog</em> "έπος", κάτι σαν αφηγηματικό μυθιστόρημα μιας σουρεαλιστικής σαπουνόπερας, μια παράλογη εξέλιξη του παλαιότερου "<em>Rhinocratic Oaths</em>". Αυτή τη φορά παίρνει εννέα λεπτά για να ειπωθεί η ιστορία. Αρχίζει με τη συνοδεία πιάνου, "<em><span style="color: Darkorange">Είναι σχεδόν τρία χρόνια από τότε που η Madge και ο Bobby Rawlinson έφυγαν και συνελήφθησαν από το Τμήμα Πάρκων</span></em>". Και όλο αυτό το παράλογο λογοπαίγνιο υπήρξε η αρχή για να βασιστούν στον επώνυμο χαρακτήρα του, πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές του <em>BBC</em> για το σόου του <em>John Peel</em>, δύο άλμπουμ και μια <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Sir_Henry_at_Rawlinson_End_(film)" target="_blank">ταινία</a> μεγάλου μήκους. Ο <em>Stanshall</em> δανείστηκε την πεζογραφία των φτηνιάρικων γυναικείων περιοδικών δίνοντας θεματικά το δικό του στίγμα. Αλλά, όπως συμβαίνει με την πλειονότητα του <em>Let's Make Up And Be Friendly</em>, τα πράγματα έχουν μια απόχρωση πιο σκούρα: "<em><span style="color: Darkorange">Η φτωχή Rosemary είναι πηγμένη, στο Rawlinson End, προσπαθώντας να αναθρέψει τους Timothy και Leticia, τώρα σ' αυτή τη δύσκολη ηλικία που αρχίζουν... τις ερωτήσεις... και αυνανίζονται</span></em>". Στη συνέχεια, ένα απειλητικό τέλος βγαλμένο από την παιδική ηλικία του <em>Stanshall</em> με την ιστορία να αγγίζει τα όρια του γοτθικού παραλογισμού "<em><span style="color: Darkorange">Το τρεμάμενο κερί σχεδίαζε λάγνα φαντάσματα στους τοίχους</span></em>" πριν σπρώξει τον ακροατή νευρικά στη συντροφιά του μεθυσμένου <em>Sir Henry Rawlinson</em>: "<em><span style="color: Darkorange">Βλέπεις, οι ντόπιοι πίστευαν, ότι αν η ψυχή ενός τύπου είναι καθαρή τότε το δάγκωμα φιδιού δεν θα τον βλάψει. Ο φτωχός γέρος Hargreaves πέθανε σχεδόν αμέσως!! Φρικτή αγωνία</span></em>".</p><p></p><p>Το "<strong>Bad Blood</strong>" είναι ο χαιρετισμός-παρωδία του <em>Vivian</em> στα γουέστερν που αρχίζει με πυροβολισμούς. Κάνοντας χρήση σχεδόν κάθε στυλ της κάντρι μουσικής, από την ισπανική κιθάρα, το μπάντζο και το χόνκι τονκ πιάνο, στους ήχους του κάντρι-ροκ, ο Βίβιαν χρησιμοποιεί κάθε καουμπόικο κλισέ με αίσθηση του χιούμορ.</p><p></p><p>Το <em>Let's Make Up And Be Friendly</em> ολοκληρώνεται μ' ένα σύντομο αλλά απειλητικό τρόπο. Το "<strong>Slush</strong>" σε δύο λεπτά νεκρικών εγχόρδων και ένα επαναλαμβανόμενο γέλιο από τον <em>Innes</em>, προσπαθεί να πείσει ότι τα πράγματα θα πάνε πραγματικά καλά...</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]140033[/ATTACH]</p><p></p><p>Ήταν γεγονός ότι, σ' ένα γκρουπ με τόσες πολλές προσωπικότητες, ο καθένας ήθελε να πάρει η μπάντα τη δική του κατεύθυνση: ο <em>Stanshall</em> ήθελε περισσότερα θεατρικά, ο <em>Innes</em> ήθελε περισσότερο μουσική... και ο <em>Legs</em> ήθελε περισσότερο γκλάμουρ. Μετά τη συλλογική τους αναλαμπή επέστρεψαν στις δραστηριότητές τους... Ο αμήχανος <em>Ruskin Spear</em> έσπευσε πίσω στα ρομπότ του, ενώ ο <em>"Legs" Larry</em>, που η γοητεία του αυξανόταν καθώς πλησίαζε τα τριάντα, συνέχισε να προκαλεί στις περιοδείες των <em>Clapton</em> και <em>Elton John</em> στα μέσα της δεκαετίας του '70, εμφανιζόμενος με τιάρα και φόρεμα φορτωμένο στρας.</p><p></p><p>Ο <em>Innes</em> διακρίθηκε πρώτα με τη μουσική του στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του Ιπτάμενου τσίρκου των Μόντυ Πάιθον και στη συνέχεια στη σατιρική επανα-εξιστόρηση των <em>Beatles</em>, <em>The Rutles</em>, του μέλους των <em>Python, Eric Idle</em>. Ο <em>Innes</em> όχι μόνο έγραψε - ή, ακριβέστερα, προσάρμοσε - το μουσικό ρεπερτόριο των <em>Pre-Fab Four</em>, αλλά επίσης έπαιξε τον φανταστικό χαρακτήρα, <em>Ron Nasty</em> σε στυλ Λένον, με μεγάλη αυτοπεποίθηση.</p><p></p><p>Το θηρίο πάντως που τράφηκε από το σουρεαλιστικό χιούμορ και την αβάν-γκαρντ τέχνης τους δεν γνώριζε τη δύναμή του, κάτι σαν το τέρας του Φρανκενστάιν που θέλει να δώσει μια αγκαλιά αγάπης, αγνοώντας ότι προκαλεί τρόμο... Περισσότερο από τους άλλους, ο <em>Vivian Stanshall</em> το συναντούσε κατά διαστήματα για πολλά χρόνια μετά. Ο ίδιος ένα πλάσμα ιδιαίτερου ταλέντου και ευφυΐας επέστρεφε στο θηρίο ξανά και ξανά για την έμπνευση, τόσο επίσημα όσο και ανεπίσημα.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]140034[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">φωτο <em>Barrie Wentzell</em></p><p></p><p>Ο <em>Viv</em>, είχε κάποια επιτυχία ως ραδιοφωνική προσωπικότητα του <em>BBC</em> και σαν αφηγητής και εμφανίστηκε επίσης στο <strong>Tubular Bells</strong> (1973) του <em>Mike Oldfield</em>. Δύο σόλο άλμπουμ που ηχογράφησε στα μέσα και στο τέλος των '70ς πούλησαν λιγότερα αντίτυπα και από την αρχική <em>Bonzo Dog Dada Band</em>, παρόλα αυτά το <strong><a href="http://avclub.gr/forum/showthread.php/3797" target="_blank">Men Opening Umbrellas Ahead</a></strong> του 1974 ήταν ξεχωριστό. Αξιοσημείωτο ήταν επίσης και το κόνσεπτ άλμπουμ <strong>Captain Lockheed and the Starfighters</strong> (1974) του <em>Robert Calvert</em> στο οποίο συμμετείχε. Ο Στάνσαλ βρέθηκε νεκρός το πρωί της 6ης Μαρτίου 1995, μετά από μια πυρκαγιά που ξέσπασε, ενώ κοιμόταν στο διαμέρισμά του, στο Μάσγουελ Χιλ στο Βόρειο Λονδίνο.</p><p></p><p>Στον παράξενο κόσμο των <strong>Bonzo Dog Band</strong> όλα μπορούσαν να συμβούν, έψαξαν την καρδιά του "βαρετού" ανθρώπου για σημάδια ζωής, αποκαλύπτοντας την απύθμενη ηλιθιότητα που τροφοδοτείται και διαμορφώνεται από τα μαζικά μέσα επηρεασμού με αιχμές τη διαφήμιση και τις διαμορφωμένες από τη μόδα ανάγκες...</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]140035[/ATTACH]</p><p></p><p>(****1/2, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, bonzodog.org, John Mendelssohn, Martin Jones)</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057887319, member: 30418"] [HEADING=2]Ας τα ξαναβρούμε και να γίνουμε φιλικοί[/HEADING] [B]Bonzo Dog Band - Let's Make Up And Be Friendly[/B] (1972, United Artists Records) [CENTER][ATTACH=CONFIG]140030._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 The Strain (Stanshall) - 3:15, A2 Turkeys (Innes) - 2:10, A3 King Of Scurf (Innes) - 4:40, A4 Waiting For The Wardrobe (Spear) - 3:10, A5 Straight From My Heart (Innes, Stanshall) - 3:00, A6 Rusty (Champion Thrust) (Kaye, Smith) - 7:50, B1 Rawlinson End (Innes, Stanshall) - 9:31, B2 Don't Get Me Wrong (Stanshall, Innes) - 4:51, B3 Fresh Wound (Innes) - 4:25, B4 Bad Blood (Stanshall) - 5:10, B5 Slush (Innes) - 2:20 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Vivian Stanshall - φωνητικά, γιουκαλίλι, σημειώσεις • Neil Innes - κιθάρα (B3), φωνητικά, πιάνο, όργανο, μίξη, ενορχήστρωση • "Legs" Larry Smith - τύμπανα (A4, A6), φωνητικά (A6) • Roger Ruskin-Spear - φωνητικά, σαξόφωνο, ξυλόφωνο (A4) • Dennis Cowan - μπάσο, σλάιντ κιθάρα, φωνή -- Συμμετοχή Dave Richards - μπάσο, φωνητικά • Hughie Flint - τύμπανα, κρουστά • Bubs White - ηλεκτρική & ισπανική κιθάρα • Andy Roberts - βιολί, μαντολίνο, φωνητικά, ρυθμική & ακουστική κιθάρα • Tony Kaye - παραγωγή, όργανο, πιάνο (A6) • Dick Parry - σαξόφωνο, φλάουτο [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικοί[/COLOR]: "Legs" Larry Smith (A6), Neil Innes (A1-A5, B1-B5), Vivian Stanshall (A1-A5, B1-B5) / Phil Newell, Tom Newman Ηχογραφήθηκε τον Νοέμβριο του 1971, στο στούντιο [I]The Manor[/I], στο Οξφορντσάιρ, Αγγλία [CENTER][ATTACH=CONFIG]140031._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη διάλυσή τους, οι [I]Stanshall, Innes, Legs, Roger Ruskin Spear[/I], ο τακτικός μπασίστας [I]Denis Cowan[/I] και μερικοί σέσιον παλιόφιλοι πήγαν πίσω στο στούντιο. Το αποτέλεσμα ήταν το [B][COLOR=Dodgerblue]Let's Make Up And Be Friendly[/COLOR][/B], που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1972. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το πιο "ώριμο" άλμπουμ της μπάντας - αν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο έχοντας ένα εναρκτήριο σκατολογικό αφιέρωμα στη δυσκοιλιότητα - που ήταν ως επί το πλείστον δημιούργημα των [I]Stanshall/lnnes[/I], με τον [I]Spear[/I] και [I]Legs[/I] να συνεισφέρουν με μερικά απρόβλεπτα κομμάτια. Αντίθετα μ' αυτά που υποστηρίζονται στο [I]AllMusic[/I], το άλμπουμ ανταποκρίνεται στα υψηλά πρότυπα που έθεσε η μπάντα με τις προηγούμενες δουλειές της και προσφέρει γερές δόσεις παραμορφωμένης λαμπρότητας. Η "δοκιμασία" της τουαλέτας "[B]The Strain[/B]/Το ζόρισμα" έδειξε τον [I]Stanshall[/I] αλλαγμένο, με τα μουρμουριστά φωνητικά του, ίσως το αποτέλεσμα των προσωπικών προβλημάτων των τελευταίων ετών. Ακόμα όμως πολυμαθής, αλλά κάπως πιο σκοτεινός από τον ηγέτη του παρελθόντος. Το επόμενο, "[B]Turkeys[/B]/Γαλοπούλες", ένα οργανικό του [I]Neil Innes[/I], διαθέτει μια παράξενη κινηματογραφική ομορφιά. Ελαφρώς κωμικό, ελαφρώς μεγαλοπρεπές και λίγο τρομακτικό, θα γινόταν ένα ενδιαφέρον σάουντρακ για μια ταινία με ...γαλοπούλες. Το "[B]King Of Scurf[/B]/Βασιλιάς της πιτυρίδας" είναι μια παρωδία του στυλ των τραγουδιών άμμου/σερφ/αγάπης των [I]Beach Boys[/I], στην οποία ένας νεαρός άνδρας με απολέπιση του τριχωτού της κεφαλής γίνεται ο νέος δημοφιλής τύπος της παραλίας! Ίσως το πρώτο σερφ τραγούδι που περιλαμβάνει βιολί! Το [I]Let's Make Up And Be Friendly[/I] είναι αξιοσημείωτο για μια σειρά από λόγους, με πιο προφανές την εκπληκτική τετράδα γνήσιων ποπ τραγουδιών του, που το ζωντανεύουν. Τα "[B]Straight From My Heart[/B]", "[B]Rusty (Champion Thrust)[/B]", "[B]Don't Get Me Wrong[/B]" και "[B]Fresh Wound[/B]" είναι άμεσα πιασάρικα και δεν αδυνατίζουν μουσικά καθόλου από το χιούμορ τους. Αλλού, το "[B]Waiting For The Wardrobe[/B]" του [I]Spear[/I], ένα "τυπικό" τραγούδι των [I]Bonzo[/I] α λα "[I]Shirt[/I]" από το [I]Tadpoles[/I], ανοίγει μ' ένα αποτρόπαιο μουσικό μοντάζ, που θυμίζει την αρχή του "[I]We Are Normal[/I]". Αλλά αυτό είναι η κόλαση του Δάντη με μια φωνή να φωνάζει από μακριά καθώς σέρνονται ηλεκτρονικοί θόρυβοι σαν μαύρο υπόγειο ρεύμα. [CENTER][ATTACH=CONFIG]140032._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Αλλά το ιδιαίτερο κομμάτι του άλμπουμ είναι το "[B]Rawlinson End[/B]" του [I]Stanshall[/I] ("[I][COLOR=Darkorange]Φαινόταν τόσο απαίσιος μ' αυτόν τον κορσέ[/COLOR][/I]"), που εκκινεί τη δεύτερη πλευρά, ένα τυπικό [I]Bonzo Dog[/I] "έπος", κάτι σαν αφηγηματικό μυθιστόρημα μιας σουρεαλιστικής σαπουνόπερας, μια παράλογη εξέλιξη του παλαιότερου "[I]Rhinocratic Oaths[/I]". Αυτή τη φορά παίρνει εννέα λεπτά για να ειπωθεί η ιστορία. Αρχίζει με τη συνοδεία πιάνου, "[I][COLOR=Darkorange]Είναι σχεδόν τρία χρόνια από τότε που η Madge και ο Bobby Rawlinson έφυγαν και συνελήφθησαν από το Τμήμα Πάρκων[/COLOR][/I]". Και όλο αυτό το παράλογο λογοπαίγνιο υπήρξε η αρχή για να βασιστούν στον επώνυμο χαρακτήρα του, πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές του [I]BBC[/I] για το σόου του [I]John Peel[/I], δύο άλμπουμ και μια [URL="https://en.wikipedia.org/wiki/Sir_Henry_at_Rawlinson_End_(film)"]ταινία[/URL] μεγάλου μήκους. Ο [I]Stanshall[/I] δανείστηκε την πεζογραφία των φτηνιάρικων γυναικείων περιοδικών δίνοντας θεματικά το δικό του στίγμα. Αλλά, όπως συμβαίνει με την πλειονότητα του [I]Let's Make Up And Be Friendly[/I], τα πράγματα έχουν μια απόχρωση πιο σκούρα: "[I][COLOR=Darkorange]Η φτωχή Rosemary είναι πηγμένη, στο Rawlinson End, προσπαθώντας να αναθρέψει τους Timothy και Leticia, τώρα σ' αυτή τη δύσκολη ηλικία που αρχίζουν... τις ερωτήσεις... και αυνανίζονται[/COLOR][/I]". Στη συνέχεια, ένα απειλητικό τέλος βγαλμένο από την παιδική ηλικία του [I]Stanshall[/I] με την ιστορία να αγγίζει τα όρια του γοτθικού παραλογισμού "[I][COLOR=Darkorange]Το τρεμάμενο κερί σχεδίαζε λάγνα φαντάσματα στους τοίχους[/COLOR][/I]" πριν σπρώξει τον ακροατή νευρικά στη συντροφιά του μεθυσμένου [I]Sir Henry Rawlinson[/I]: "[I][COLOR=Darkorange]Βλέπεις, οι ντόπιοι πίστευαν, ότι αν η ψυχή ενός τύπου είναι καθαρή τότε το δάγκωμα φιδιού δεν θα τον βλάψει. Ο φτωχός γέρος Hargreaves πέθανε σχεδόν αμέσως!! Φρικτή αγωνία[/COLOR][/I]". Το "[B]Bad Blood[/B]" είναι ο χαιρετισμός-παρωδία του [I]Vivian[/I] στα γουέστερν που αρχίζει με πυροβολισμούς. Κάνοντας χρήση σχεδόν κάθε στυλ της κάντρι μουσικής, από την ισπανική κιθάρα, το μπάντζο και το χόνκι τονκ πιάνο, στους ήχους του κάντρι-ροκ, ο Βίβιαν χρησιμοποιεί κάθε καουμπόικο κλισέ με αίσθηση του χιούμορ. Το [I]Let's Make Up And Be Friendly[/I] ολοκληρώνεται μ' ένα σύντομο αλλά απειλητικό τρόπο. Το "[B]Slush[/B]" σε δύο λεπτά νεκρικών εγχόρδων και ένα επαναλαμβανόμενο γέλιο από τον [I]Innes[/I], προσπαθεί να πείσει ότι τα πράγματα θα πάνε πραγματικά καλά... [CENTER][ATTACH=CONFIG]140033._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Ήταν γεγονός ότι, σ' ένα γκρουπ με τόσες πολλές προσωπικότητες, ο καθένας ήθελε να πάρει η μπάντα τη δική του κατεύθυνση: ο [I]Stanshall[/I] ήθελε περισσότερα θεατρικά, ο [I]Innes[/I] ήθελε περισσότερο μουσική... και ο [I]Legs[/I] ήθελε περισσότερο γκλάμουρ. Μετά τη συλλογική τους αναλαμπή επέστρεψαν στις δραστηριότητές τους... Ο αμήχανος [I]Ruskin Spear[/I] έσπευσε πίσω στα ρομπότ του, ενώ ο [I]"Legs" Larry[/I], που η γοητεία του αυξανόταν καθώς πλησίαζε τα τριάντα, συνέχισε να προκαλεί στις περιοδείες των [I]Clapton[/I] και [I]Elton John[/I] στα μέσα της δεκαετίας του '70, εμφανιζόμενος με τιάρα και φόρεμα φορτωμένο στρας. Ο [I]Innes[/I] διακρίθηκε πρώτα με τη μουσική του στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του Ιπτάμενου τσίρκου των Μόντυ Πάιθον και στη συνέχεια στη σατιρική επανα-εξιστόρηση των [I]Beatles[/I], [I]The Rutles[/I], του μέλους των [I]Python, Eric Idle[/I]. Ο [I]Innes[/I] όχι μόνο έγραψε - ή, ακριβέστερα, προσάρμοσε - το μουσικό ρεπερτόριο των [I]Pre-Fab Four[/I], αλλά επίσης έπαιξε τον φανταστικό χαρακτήρα, [I]Ron Nasty[/I] σε στυλ Λένον, με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Το θηρίο πάντως που τράφηκε από το σουρεαλιστικό χιούμορ και την αβάν-γκαρντ τέχνης τους δεν γνώριζε τη δύναμή του, κάτι σαν το τέρας του Φρανκενστάιν που θέλει να δώσει μια αγκαλιά αγάπης, αγνοώντας ότι προκαλεί τρόμο... Περισσότερο από τους άλλους, ο [I]Vivian Stanshall[/I] το συναντούσε κατά διαστήματα για πολλά χρόνια μετά. Ο ίδιος ένα πλάσμα ιδιαίτερου ταλέντου και ευφυΐας επέστρεφε στο θηρίο ξανά και ξανά για την έμπνευση, τόσο επίσημα όσο και ανεπίσημα. [CENTER][ATTACH=CONFIG]140034._xfImport[/ATTACH] φωτο [I]Barrie Wentzell[/I][/CENTER] Ο [I]Viv[/I], είχε κάποια επιτυχία ως ραδιοφωνική προσωπικότητα του [I]BBC[/I] και σαν αφηγητής και εμφανίστηκε επίσης στο [B]Tubular Bells[/B] (1973) του [I]Mike Oldfield[/I]. Δύο σόλο άλμπουμ που ηχογράφησε στα μέσα και στο τέλος των '70ς πούλησαν λιγότερα αντίτυπα και από την αρχική [I]Bonzo Dog Dada Band[/I], παρόλα αυτά το [B][URL="http://avclub.gr/forum/showthread.php/3797"]Men Opening Umbrellas Ahead[/URL][/B] του 1974 ήταν ξεχωριστό. Αξιοσημείωτο ήταν επίσης και το κόνσεπτ άλμπουμ [B]Captain Lockheed and the Starfighters[/B] (1974) του [I]Robert Calvert[/I] στο οποίο συμμετείχε. Ο Στάνσαλ βρέθηκε νεκρός το πρωί της 6ης Μαρτίου 1995, μετά από μια πυρκαγιά που ξέσπασε, ενώ κοιμόταν στο διαμέρισμά του, στο Μάσγουελ Χιλ στο Βόρειο Λονδίνο. Στον παράξενο κόσμο των [B]Bonzo Dog Band[/B] όλα μπορούσαν να συμβούν, έψαξαν την καρδιά του "βαρετού" ανθρώπου για σημάδια ζωής, αποκαλύπτοντας την απύθμενη ηλιθιότητα που τροφοδοτείται και διαμορφώνεται από τα μαζικά μέσα επηρεασμού με αιχμές τη διαφήμιση και τις διαμορφωμένες από τη μόδα ανάγκες... [CENTER][ATTACH=CONFIG]140035._xfImport[/ATTACH][/CENTER] (****1/2, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, bonzodog.org, John Mendelssohn, Martin Jones) [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Είμαστε φυσιολογικοί; [Bonzo Dog Band]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…