μια βολτα σημερα στα παλια μου λημερια... στο σχιστο Κορυδαλλου και συγκεκριμενα στα λατομεια του.
εκει που ο παππους μου το 1960 περιπου ερχομενος απο την Λακωνια, εσπαγε πετρες τραγουδοντας αμανεδες!
Σημερα λιγα ερειπια μονο και το βουνο σχεδον γυμνο και μισο-φαγωμενο ... και απο κατω εμα γλεντι του Δημου για τη Καθαρα Δευετερα.
Παιδικες φωνες και χαρταετοι, μπλεκονται μαζι με δημοτικα τραγουδια και σκυλαδικα.... και μενα μου ερχονται στο νου μουσικες και εικονες απο τη «συνοικία το όνειρο» .
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.