Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Φυσικά... [J.J. Cale]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Γιώργος Κουν." data-source="post: 1058885253" data-attributes="member: 383"><p>[ATTACH=full]217965[/ATTACH]</p><p></p><p></p><p>JJ Cale - Naturally</p><p></p><p>Ήτανε Ιούλιος του '79 , ένα απογευματάκι με πολλή ζέστη, όταν ο φιλος μου ο Μιχάλης με κάλεσε σπίτι του για μία ακροασούλα.</p><p></p><p>Είχαμε μόλις αφήσει πίσω τα μαθητικά μας χρόνια, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο αναζητήσεων πάσης φύσεως.</p><p></p><p>Ο Eric Clapton είχε κυκλοφορήσει ήδη το Slowhand και γνώριζε μεγάλη επιτυχία ένα κομμάτι του με τίτλο Cocaine, αυθεντική σύνθεση ενός δημιουργού με το όνομα JJ Cale.</p><p></p><p>Για τον JJ Cale ήξερα ελάχιστα πράγματα εως τότε, τα πιο σημαντικά εκ των οποίων ήταν η τάση του να αποφεύγει την δημοσιότητα, η έλλειψη φωτογραφιών εστω και του προσώπου του και ένα ενδιαφέρον που έδειχνε για τροποποίηση ‘μαγνητών’ (pickups) και σκάφους της κιθάρας του.</p><p></p><p>Ο Μιχάλης μου ανέφερε ότι ο Clapton είχε προγενέστερα διασκευάσει και άλλο κομμάτι του JJ Cale (After Midnight) και πρότεινε να ακούσουμε το δίσκο που περιέχει το πρωτότυπο.</p><p></p><p>Κρατούσα ήδη το εξώφυλλο του δίσκου στα χέρια μου, αλλά τίποτα δεν προμήνυε το τι θα ακολουθούσε.</p><p></p><p>Θυμάμαι ακόμα στιγμή προς στιγμή την ακρόαση και όλη την αναταραχή που συνέβαινε μέσα μου κατά τη διάρκειά της, που με συνεπήρε σε σημείο να μην κάνω ούτε καν σχόλια, προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει, με μιαν εσωτερική ένταση τέτοια σε συνδυασμό με τη ζέστη, να με κάνει «μουσκίδι».</p><p></p><p>Για μένα εως τότε, οτιδήποτε με έντονο «ηλεκτρισμό» και με αυτοαναφορά στο ρόκ, ήταν εύκολο να αναγνωριστεί ως τέτοιο, εδώ όμως;</p><p></p><p>Τι στην ευχή «ροκ» ήταν ετούτο; Ποιος ήταν ο «πρωταγωνιστής»; Ποιος ο «παιχταράς»; Ποιος ο σταρ; Και μετά, που είναι η «αγριάδα»; Τα «σόλα», οι «μποτιές», τα «ρολλαρίσματα» ;</p><p></p><p>Μέσα στο λιοπύρι του απογεύματος, με εμάς κατάϊδρωμένους, αλλα καθηλωμένους απέναντι στα ηχεία, να γίνομαι μάρτυρας μιάς από τις πιο περίεργες «ροκ» μουσικές, που είχα ακούσει ως τότε.</p><p></p><p>Εκμαυλιστικές μελωδίες και ρυθμοί πότε ράθυμοι, που μετρούν τους χτύπους της καρδιάς, πότε πιο ενεργητικοί, μετρώντας τον χαλαρό καλπασμό ενός εικονικού «αλόγου» με εμάς καβαλάρηδες.</p><p></p><p>Το δίσκο φυσικά τον αγόρασα την επομένη και ξεκίνησα την μακρά διαδικασία των επαναλήψεων. Για μια περίπου εβδομάδα, δεν έπαιζα τίποτα άλλο, προσπαθώντας να τον καταλάβω.</p><p></p><p>Τραγούδια που ξεκινούν ανορθόδοξα, με fade in, ωσαν η προϋπάρχουσα εισαγωγή να μην έχει και τόση σημασία.</p><p></p><p>Τραγούδια που τελειώνουν ακριβώς τη στιγμή που ξεκινά η κορύφωσής τους, αδιαφορώντας για τους κανόνες εγγραφής ή τη «δίψα» του ακροατή.</p><p></p><p>Τραγούδια που δεν ενσωματώνουν απαραίτητα τύμπανα, πιατίνια, ή και μπάσο, ακρογωνιαίους λίθους του ροκ, αλλα κάτι περίεργες «γεννήτριες ρυθμού».</p><p></p><p>Τραγούδια, περισσότερο ολιγόλεπτα σχεδιάσματα (demo), παρά ολοκληρωμένα κομμάτια. Που σκέπτεσαι πως αν προσέθετες αυτό, εκείνο, το άλλο και διαφορετική παραγωγή, θα μιλούσαμε ίσως για «αριστουργήματα».</p><p></p><p>Τραγούδια που ακόμα και αν είναι γεμάτα από πνευστά, πιάνο, country fiddle, δεν χάνουν στιγμή την αίσθηση του χειροποίητου, του jam, της παρέας που παίζει για την πάρτη της και όχι γιατί «έτσι πρέπει» επειδή γίνεται ηχογράφηση.</p><p></p><p>Τραγούδια που και η παραγωγή τους «φωνάζει» για το χειροποίητο του πράγματος, καθώς δεν διατηρεί πουθενά κανέναν κανόνα ισοστάθμισης, έντασης, ή μίξης των οργάνων, με συνέπεια ουτε καν δυο κομμάτια να μην ακούγονται ως να έχουν ηχογραφηθεί από το ίδιο γκρούπ.</p><p></p><p>Τραγούδια τέλος με έναν πρωτότυπο τρόπο εκφοράς του στίχου, από μια φωνή χωρίς περγαμηνές τραγουδιστή μεν, αλλά χαμηλόφωνης εξομολογητικής διάθεσης ή κάτι σαν εσωτερικό μονόλογο, ωσαν αυτό να αφορά μόνον τον ίδιο ή κάποιον καλό φίλο που έχει απέναντί του.</p><p></p><p>Μιάς μυσταγωγίας που αφορά μόνο όσους δεν προσπεράσουν, αλλά βρούν τον τρόπο να «σπάσουν» τον κώδικα και να συμμετέχουν.</p><p></p><p>Το Naturally του JJ Cale, συνεχίζει για πάνω από 40 χρόνια να αποτελεί για μένα ακρόαση συνυφασμένη με τη ζέστη και το φως της θερινής ραστώνης. Ένα ορόσημο, έναν από τους πιο επιδραστικούς δίσκους στη δική μου μουσική «συγκρότηση». Ένα κύμα που σε παρασέρνει στους δικούς του ρυθμούς, που σε καλεί να συμμετέχεις παρά να παραμένεις απλός ακροατής.</p><p></p><p>Ήταν η πρώτη φορά με αυτόν το δίσκο που αισθάνθηκα ότι θα μπορούσα άνετα να συμμετέχω (ή τουλάχιστον θα ήμουν ευπρόσδεκτος) στα τεκταινόμενα, με κάποιο ακόρντο στην κιθάρα, ένα ριφ στη φυσαρμόνικα, κάποιο απλό κρουστό, να κάνω φωνητικά, χωρίς να είμαι κάν μουσικός.</p><p></p><p>Όταν αυτό συνέβη, πολλά χρόνια μετά, με κάποιο γκρούπ φίλων,αναγνώρισα την αφετηρία της αποκοτιάς μου, σε αυτόν τον δίσκο, που μες την φαινομενική και λαϊκή του απλότητα, βουτάει στο βάθος και την πεμπτουσία της Μουσικής και τη μεταδίδει αυτούσια στους «συντονισμένους».</p><p></p><p>Ένας καφές που ήπιαμε τις προάλλες - μετά από παρα πολύν καιρό - με τον Μιχάλη, στάθηκε η αφορμή να ανακαλέσω την αρχική ακρόαση, σε εκείνο το δωμάτιο, μέσα στη ζέστη του Ιουλίου.</p><p></p><p>Και όπως συμβαίνει συχνά στις σχέσεις των ανθρώπων, τα γεγονότα και τα αποτελέσματά τους, όταν περιέγραψα με ενθουσιασμό, τον αντίκτυπο και την επίδραση που είχε αυτός ο δίσκος για μένα και πως «υπεύθυνος» ήταν ο ίδιος, εκείνος χαμογέλασε μάλλον αμήχανα και συγκαταβατικά, που τόσο σπουδαία πράγματα, συνέβησαν εν αγνοία του.</p><p></p><p>Call me the breeze</p><p>I keep blowin' down the road</p><p>Well now, they call me the breeze</p><p>I keep blowin' down the road</p><p>I ain't got me nobody</p><p>I don't carry me no load</p><p>Ain't no change in the weather</p><p>Ain't no changes in me</p><p>Well, there ain't no change in the weather</p><p>Ain't no changes in me</p><p>And I ain't hidin' from nobody</p><p>Nobody's hidin' from me</p><p>Oh, that's the way its supposed to be</p><p></p><p></p><p></p><p>Στο Μιχάλη Α.</p><p></p><p>Α’ Γυμνάσιο Αρρένων Αιγάλεω</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Γιώργος Κουν., post: 1058885253, member: 383"] [ATTACH type="full"]217965[/ATTACH] JJ Cale - Naturally Ήτανε Ιούλιος του '79 , ένα απογευματάκι με πολλή ζέστη, όταν ο φιλος μου ο Μιχάλης με κάλεσε σπίτι του για μία ακροασούλα. Είχαμε μόλις αφήσει πίσω τα μαθητικά μας χρόνια, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο αναζητήσεων πάσης φύσεως. Ο Eric Clapton είχε κυκλοφορήσει ήδη το Slowhand και γνώριζε μεγάλη επιτυχία ένα κομμάτι του με τίτλο Cocaine, αυθεντική σύνθεση ενός δημιουργού με το όνομα JJ Cale. Για τον JJ Cale ήξερα ελάχιστα πράγματα εως τότε, τα πιο σημαντικά εκ των οποίων ήταν η τάση του να αποφεύγει την δημοσιότητα, η έλλειψη φωτογραφιών εστω και του προσώπου του και ένα ενδιαφέρον που έδειχνε για τροποποίηση ‘μαγνητών’ (pickups) και σκάφους της κιθάρας του. Ο Μιχάλης μου ανέφερε ότι ο Clapton είχε προγενέστερα διασκευάσει και άλλο κομμάτι του JJ Cale (After Midnight) και πρότεινε να ακούσουμε το δίσκο που περιέχει το πρωτότυπο. Κρατούσα ήδη το εξώφυλλο του δίσκου στα χέρια μου, αλλά τίποτα δεν προμήνυε το τι θα ακολουθούσε. Θυμάμαι ακόμα στιγμή προς στιγμή την ακρόαση και όλη την αναταραχή που συνέβαινε μέσα μου κατά τη διάρκειά της, που με συνεπήρε σε σημείο να μην κάνω ούτε καν σχόλια, προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει, με μιαν εσωτερική ένταση τέτοια σε συνδυασμό με τη ζέστη, να με κάνει «μουσκίδι». Για μένα εως τότε, οτιδήποτε με έντονο «ηλεκτρισμό» και με αυτοαναφορά στο ρόκ, ήταν εύκολο να αναγνωριστεί ως τέτοιο, εδώ όμως; Τι στην ευχή «ροκ» ήταν ετούτο; Ποιος ήταν ο «πρωταγωνιστής»; Ποιος ο «παιχταράς»; Ποιος ο σταρ; Και μετά, που είναι η «αγριάδα»; Τα «σόλα», οι «μποτιές», τα «ρολλαρίσματα» ; Μέσα στο λιοπύρι του απογεύματος, με εμάς κατάϊδρωμένους, αλλα καθηλωμένους απέναντι στα ηχεία, να γίνομαι μάρτυρας μιάς από τις πιο περίεργες «ροκ» μουσικές, που είχα ακούσει ως τότε. Εκμαυλιστικές μελωδίες και ρυθμοί πότε ράθυμοι, που μετρούν τους χτύπους της καρδιάς, πότε πιο ενεργητικοί, μετρώντας τον χαλαρό καλπασμό ενός εικονικού «αλόγου» με εμάς καβαλάρηδες. Το δίσκο φυσικά τον αγόρασα την επομένη και ξεκίνησα την μακρά διαδικασία των επαναλήψεων. Για μια περίπου εβδομάδα, δεν έπαιζα τίποτα άλλο, προσπαθώντας να τον καταλάβω. Τραγούδια που ξεκινούν ανορθόδοξα, με fade in, ωσαν η προϋπάρχουσα εισαγωγή να μην έχει και τόση σημασία. Τραγούδια που τελειώνουν ακριβώς τη στιγμή που ξεκινά η κορύφωσής τους, αδιαφορώντας για τους κανόνες εγγραφής ή τη «δίψα» του ακροατή. Τραγούδια που δεν ενσωματώνουν απαραίτητα τύμπανα, πιατίνια, ή και μπάσο, ακρογωνιαίους λίθους του ροκ, αλλα κάτι περίεργες «γεννήτριες ρυθμού». Τραγούδια, περισσότερο ολιγόλεπτα σχεδιάσματα (demo), παρά ολοκληρωμένα κομμάτια. Που σκέπτεσαι πως αν προσέθετες αυτό, εκείνο, το άλλο και διαφορετική παραγωγή, θα μιλούσαμε ίσως για «αριστουργήματα». Τραγούδια που ακόμα και αν είναι γεμάτα από πνευστά, πιάνο, country fiddle, δεν χάνουν στιγμή την αίσθηση του χειροποίητου, του jam, της παρέας που παίζει για την πάρτη της και όχι γιατί «έτσι πρέπει» επειδή γίνεται ηχογράφηση. Τραγούδια που και η παραγωγή τους «φωνάζει» για το χειροποίητο του πράγματος, καθώς δεν διατηρεί πουθενά κανέναν κανόνα ισοστάθμισης, έντασης, ή μίξης των οργάνων, με συνέπεια ουτε καν δυο κομμάτια να μην ακούγονται ως να έχουν ηχογραφηθεί από το ίδιο γκρούπ. Τραγούδια τέλος με έναν πρωτότυπο τρόπο εκφοράς του στίχου, από μια φωνή χωρίς περγαμηνές τραγουδιστή μεν, αλλά χαμηλόφωνης εξομολογητικής διάθεσης ή κάτι σαν εσωτερικό μονόλογο, ωσαν αυτό να αφορά μόνον τον ίδιο ή κάποιον καλό φίλο που έχει απέναντί του. Μιάς μυσταγωγίας που αφορά μόνο όσους δεν προσπεράσουν, αλλά βρούν τον τρόπο να «σπάσουν» τον κώδικα και να συμμετέχουν. Το Naturally του JJ Cale, συνεχίζει για πάνω από 40 χρόνια να αποτελεί για μένα ακρόαση συνυφασμένη με τη ζέστη και το φως της θερινής ραστώνης. Ένα ορόσημο, έναν από τους πιο επιδραστικούς δίσκους στη δική μου μουσική «συγκρότηση». Ένα κύμα που σε παρασέρνει στους δικούς του ρυθμούς, που σε καλεί να συμμετέχεις παρά να παραμένεις απλός ακροατής. Ήταν η πρώτη φορά με αυτόν το δίσκο που αισθάνθηκα ότι θα μπορούσα άνετα να συμμετέχω (ή τουλάχιστον θα ήμουν ευπρόσδεκτος) στα τεκταινόμενα, με κάποιο ακόρντο στην κιθάρα, ένα ριφ στη φυσαρμόνικα, κάποιο απλό κρουστό, να κάνω φωνητικά, χωρίς να είμαι κάν μουσικός. Όταν αυτό συνέβη, πολλά χρόνια μετά, με κάποιο γκρούπ φίλων,αναγνώρισα την αφετηρία της αποκοτιάς μου, σε αυτόν τον δίσκο, που μες την φαινομενική και λαϊκή του απλότητα, βουτάει στο βάθος και την πεμπτουσία της Μουσικής και τη μεταδίδει αυτούσια στους «συντονισμένους». Ένας καφές που ήπιαμε τις προάλλες - μετά από παρα πολύν καιρό - με τον Μιχάλη, στάθηκε η αφορμή να ανακαλέσω την αρχική ακρόαση, σε εκείνο το δωμάτιο, μέσα στη ζέστη του Ιουλίου. Και όπως συμβαίνει συχνά στις σχέσεις των ανθρώπων, τα γεγονότα και τα αποτελέσματά τους, όταν περιέγραψα με ενθουσιασμό, τον αντίκτυπο και την επίδραση που είχε αυτός ο δίσκος για μένα και πως «υπεύθυνος» ήταν ο ίδιος, εκείνος χαμογέλασε μάλλον αμήχανα και συγκαταβατικά, που τόσο σπουδαία πράγματα, συνέβησαν εν αγνοία του. Call me the breeze I keep blowin' down the road Well now, they call me the breeze I keep blowin' down the road I ain't got me nobody I don't carry me no load Ain't no change in the weather Ain't no changes in me Well, there ain't no change in the weather Ain't no changes in me And I ain't hidin' from nobody Nobody's hidin' from me Oh, that's the way its supposed to be Στο Μιχάλη Α. Α’ Γυμνάσιο Αρρένων Αιγάλεω [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Φυσικά... [J.J. Cale]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…