Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Global, Local, Glocal (παγκόσμιο, τοπικό, παντοπικό)
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Κάλλη Συνοδινού" data-source="post: 1057928143" data-attributes="member: 17637"><p>Στο σημείο αυτό αναφύεται η επικοινωνία και μαζί της και η διαδραστικότητα, είτε θετικά είτε αρνητικά• πάντως, η τέχνη την είχε ανέκαθεν αναπτύξει και εξακολουθεί να το κάνει συσχετιζόμενη με τη μόδα και τον κινηματογράφο. </p><p></p><p>Όσον αφορά τον κινηματογράφο και το θέατρο, πολλοί καλλιτέχνες έχουν μετατοπίσει το κέντρο βάρους τους από μια καθαρά ελιτίστικη γλώσσα, όπως αυτή της τέχνης, σε άλλες που είναι διαμορφωμένες ως εκφράσεις της κοινωνίας της μάζας. </p><p></p><p>Από τους Γκυ Ντεμπόρ και Γουόρχολ και μετά έχουν εμφανιστεί οι: Μάριο Σκιφάνο, Ζουλιάν Σνέιμπελ, Ρόμπερτ Λόνγκο, Ντέιβιντ Σαλ, Βίνσεντ Γκάλο, Γιαν Φαμπρ, Μπομπ Γουίλσον, Πήτερ Γκρηναγουέι, Εμίρ Κουστουρίτσα, Κιαροστάμι, Βιμ Βέντερς, Μάθιου Μπέρνεϋ, Ντέρεκ Τζάρμαν, Πέντρο Αλμοντοβάρ, Ρεμπέκα Χορν. </p><p></p><p>Άλλοι δρουν με γνώμονα το κινητό και γεμάτο χλιδή όριο μεταξύ μόδας και τέχνης, αναζητώντας ένα νέο σύστημα μορφών που να μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητα προσδίδοντάς της έναν τρόπο ζωής: Μιγιάκε, Γίνκα Σονιμπάρε, Βίκτορ και Ρολφ. </p><p></p><p>Στον πίνακα του Χολμπάιν (1497-1543) Οι δύο πρέσβεις, ο οποίος έχει μια τέλεια γεωμετρική δομή και κεντρική προοπτική, υπάρχει μία “τορπίλη” που ταξιδεύει στον αέρα και δεν καταλαβαίνεις τι είναι αν δεν σταθείς στο πλάι για να δεις πως πρόκειται για ένα μετέωρο κρανίο: είναι ο θάνατος που αιωρείται σ' αυτό τον κόσμιο χώρο με τους δύο κατάλληλα ντυμένους για έναν άψογο διπλωματικό διάλογο πρέσβεις.</p><p></p><p></p><p style="text-align: center"><img src="https://www.nationalgallery.org.uk/server.iip?FIF=/fronts/N-1314-00-000192-WZ-PYR.tif&CNT=1.0&WID=800&HEI=800&QLT=85&CVT=jpeg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></p> <p style="text-align: center"></p><p></p><p></p><p>Η διαδραστικότητα υπήρχε συνεπώς από τότε διότι, αν θέλουμε να αποκρυπτογραφήσουμε το έργο, θα πρέπει να μετακινηθούμε προς ένα συγκεκριμένο σημείο, να πάρουμε μια “Πλευρική” θέση. </p><p></p><p>Η τέχνη δεν απειλείται από την τηλεόραση. </p><p></p><p>Η τεχνολογία είναι ένα «πρόσθετο μέλος» που μπορεί να αναπτύξει ένα ιδιαίτερο είδος ευαισθησίας κάθε προϊόν όμως είναι καρπός επεξεργασίας και κάθε επεξεργασία συνεπάγεται την εφαρμογή βασικών τεχνικών, οι οποίες αναπτύσσουν ένα είδος επίδρασης που είναι και οφείλει να είναι δομική. </p><p></p><p>Αντιθέτως, η τέχνη παράγει στο τέλος μια εικόνα, ένα σημείο, μια γλωσσική πραγματικότητα, που ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο, όπως το κρανίο του Χολμπάιν του νεότερου. Κι ενώ με την τέχνη είχε αναδυθεί η επιθυμία να περάσει κανείς στην ιστορία, με την τηλεματική η επιθυμία αυτή συρρικνώθηκε και συνδέθηκε μόνο με τη γεωγραφία. </p><p></p><p>Ζούμε πλέον σ' ένα σύστημα τηλεκρατικής δημοκρατίας, όπου η τέχνη εντοπίζει το λόγο ύπαρξής της στο ρόλο της ηθικής αντίστασης της πολυπλοκότητας έναντι της απλοποίησης που καθιερώνουν τα ΜΜΕ (Ματ Μάλικαν Ντέιβιντ Μπερν, Μαρία Τερέζα Χινκαπιέ, Μόνα Χατούμ, Έσκο Μανίκο, Τζεφ Γουόλ, Αντρέας Γκάρσκυ, Γιόχαν Γκρίμονπρετζ, Μπάρμπαρα Κρούγκερ). </p><p></p><p>Η διάρκεια του χρόνου έναντι της στιγμιαίας κατανάλωσης.</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Κάλλη Συνοδινού, post: 1057928143, member: 17637"] Στο σημείο αυτό αναφύεται η επικοινωνία και μαζί της και η διαδραστικότητα, είτε θετικά είτε αρνητικά• πάντως, η τέχνη την είχε ανέκαθεν αναπτύξει και εξακολουθεί να το κάνει συσχετιζόμενη με τη μόδα και τον κινηματογράφο. Όσον αφορά τον κινηματογράφο και το θέατρο, πολλοί καλλιτέχνες έχουν μετατοπίσει το κέντρο βάρους τους από μια καθαρά ελιτίστικη γλώσσα, όπως αυτή της τέχνης, σε άλλες που είναι διαμορφωμένες ως εκφράσεις της κοινωνίας της μάζας. Από τους Γκυ Ντεμπόρ και Γουόρχολ και μετά έχουν εμφανιστεί οι: Μάριο Σκιφάνο, Ζουλιάν Σνέιμπελ, Ρόμπερτ Λόνγκο, Ντέιβιντ Σαλ, Βίνσεντ Γκάλο, Γιαν Φαμπρ, Μπομπ Γουίλσον, Πήτερ Γκρηναγουέι, Εμίρ Κουστουρίτσα, Κιαροστάμι, Βιμ Βέντερς, Μάθιου Μπέρνεϋ, Ντέρεκ Τζάρμαν, Πέντρο Αλμοντοβάρ, Ρεμπέκα Χορν. Άλλοι δρουν με γνώμονα το κινητό και γεμάτο χλιδή όριο μεταξύ μόδας και τέχνης, αναζητώντας ένα νέο σύστημα μορφών που να μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητα προσδίδοντάς της έναν τρόπο ζωής: Μιγιάκε, Γίνκα Σονιμπάρε, Βίκτορ και Ρολφ. Στον πίνακα του Χολμπάιν (1497-1543) Οι δύο πρέσβεις, ο οποίος έχει μια τέλεια γεωμετρική δομή και κεντρική προοπτική, υπάρχει μία “τορπίλη” που ταξιδεύει στον αέρα και δεν καταλαβαίνεις τι είναι αν δεν σταθείς στο πλάι για να δεις πως πρόκειται για ένα μετέωρο κρανίο: είναι ο θάνατος που αιωρείται σ' αυτό τον κόσμιο χώρο με τους δύο κατάλληλα ντυμένους για έναν άψογο διπλωματικό διάλογο πρέσβεις. [CENTER][IMG]https://www.nationalgallery.org.uk/server.iip?FIF=/fronts/N-1314-00-000192-WZ-PYR.tif&CNT=1.0&WID=800&HEI=800&QLT=85&CVT=jpeg[/IMG] [/CENTER] Η διαδραστικότητα υπήρχε συνεπώς από τότε διότι, αν θέλουμε να αποκρυπτογραφήσουμε το έργο, θα πρέπει να μετακινηθούμε προς ένα συγκεκριμένο σημείο, να πάρουμε μια “Πλευρική” θέση. Η τέχνη δεν απειλείται από την τηλεόραση. Η τεχνολογία είναι ένα «πρόσθετο μέλος» που μπορεί να αναπτύξει ένα ιδιαίτερο είδος ευαισθησίας κάθε προϊόν όμως είναι καρπός επεξεργασίας και κάθε επεξεργασία συνεπάγεται την εφαρμογή βασικών τεχνικών, οι οποίες αναπτύσσουν ένα είδος επίδρασης που είναι και οφείλει να είναι δομική. Αντιθέτως, η τέχνη παράγει στο τέλος μια εικόνα, ένα σημείο, μια γλωσσική πραγματικότητα, που ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο, όπως το κρανίο του Χολμπάιν του νεότερου. Κι ενώ με την τέχνη είχε αναδυθεί η επιθυμία να περάσει κανείς στην ιστορία, με την τηλεματική η επιθυμία αυτή συρρικνώθηκε και συνδέθηκε μόνο με τη γεωγραφία. Ζούμε πλέον σ' ένα σύστημα τηλεκρατικής δημοκρατίας, όπου η τέχνη εντοπίζει το λόγο ύπαρξής της στο ρόλο της ηθικής αντίστασης της πολυπλοκότητας έναντι της απλοποίησης που καθιερώνουν τα ΜΜΕ (Ματ Μάλικαν Ντέιβιντ Μπερν, Μαρία Τερέζα Χινκαπιέ, Μόνα Χατούμ, Έσκο Μανίκο, Τζεφ Γουόλ, Αντρέας Γκάρσκυ, Γιόχαν Γκρίμονπρετζ, Μπάρμπαρα Κρούγκερ). Η διάρκεια του χρόνου έναντι της στιγμιαίας κατανάλωσης. [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Πολιτισμός
Global, Local, Glocal (παγκόσμιο, τοπικό, παντοπικό)
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…