Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Γλυκά Όνειρα [Roy Buchanan]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057664316" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Πεντάχορδο μπλουζ</h3><p><strong>Roy Buchanan - Second Album</strong> (Φεβρουάριος 1973, Polydor)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]127934[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Filthy Teddy (Roy Buchanan) - 3:11, A2 After Hours (A. Parrish, B. Feyne, R. Bruce) - 6:13, A3 Five String Blues (Roy Buchanan) - 6:23, A4 Thank You Lord (Roy Buchanan) - 2:23, B1 Treat Her Right (Roy Head) - 2:43, B2 I Won't Tell You No Lies (Roy Buchanan) - 6:35, B3 Tribute To Elmore James (Roy Buchanan) - 3:25, B4 She Once Lived Here (A. Inman) - 3:00</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Roy Buchanan (κιθάρα, ακουστική κιθάρα, φωνητικά), Dick Heintze (πιάνο, όργανο), Teddy Irwin (ρυθμική κιθάρα), Jerry Mercer: A1-B3 / Ned Davis: B4 (τύμπανα), Don Payne (μπάσο), Chuck Tilley (φωνητικά: B1)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικοί</span>: Peter Kieve Siegel / Shelly Yakus, Roy Cicala, Danny Turbeville</p><p></p><p>Η ηχογράφηση έγινε στο <em>Record Plant East</em>, Νέα Υόρκη</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]127935[/ATTACH]</p><p></p><p>Με την ίδια μπάντα, τους <strong>Snakestretchers</strong>, να τον υποστηρίζει (εκτός από τον <strong>Don Payne</strong> που αντικατέστησε τον <strong>Pete Van Allen</strong> στο μπάσο), ο <em>Buchanan</em> προσκολλάται περισσότερο αυστηρά στα μπλουζ, αφήνοντας σε μεγάλο βαθμό την κάντρι, εκτός από το τελευταίο κομμάτι. Ως αποτέλεσμα, αυτό το άλμπουμ είναι πιο περιορισμένο στυλιστικά και μονοδιάστατο από το προηγούμενο, αν και αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, καθώς ο <em>Roy</em> εμμένει στα δυνατά σημεία του. Εκείνο που αρέσει σ' αυτό το άλμπουμ είναι ότι η κιθάρα του <em>Roy</em> είναι ακόμα πιο κυρίαρχη και το παίξιμό του σπουδαίο όπως πάντα. Η μπλουζ φόρμα, ενίοτε είναι λίγο αυστηρή αλλά ο <em>Buchanan</em>, όπως οι <em>Johnny Winter</em> και <em>Peter Green</em>, μεταξύ άλλων, γενικά ωφελήθηκε από τον "εμπλουτισμό" που επιχείρησε.</p><p></p><p>Με πέντε πρωτότυπα και τρεις διασκευές, ή αλλιώς πέντε οργανικά και τρία κομμάτια με φωνητικά (ένα τραγουδιέται από τον <strong>Tilley</strong>), το <strong>Second Album</strong> ξεκινά με το "<strong>Filthy Teddy</strong>", μια άσκηση στο λύγισμα των χορδών στην πατενταρισμένη Τελεκάστερ του 1953 που χρησιμοποιούσε ο <em>Roy</em> (την ονόμαζε Νάνσυ). Ακολουθεί μια έκδοση του "<strong>After Hours</strong>" του <em>Erskine Hawkins</em> που είναι βασικά ένα αργό μπλουζ αν και με άφθονα πυροτεχνήματα της ταστιέρας, καθώς ο <em>Roy</em> υπερβαίνει τη "μονοτονία" του δωδεκάμετρου μπλουζ με το μεγαλείο του παιξίματός του. Ο Μπιουκάναν είχε έναν απίστευτο τόνο, δεν χρησιμοποιούσε κανένα εφέ, που ίσως τον έκανε να φαίνεται παλιομοδίτης, σε σχέση με την εξέλιξη της τεχνολογίας, αλλά εξακολουθούσε να βγάζει τους πιο μοναδικούς ήχους από την κιθάρα του. Άλλωστε, τι να τα κάνει τα βοηθήματα, όταν η εκφραστική δύναμη και το ταλέντο ξεχειλίζουν;</p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Ω, Ιησού</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αυτός είναι ο τελευταίος λόγος μου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ναι, Ιησού</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Αυτός είναι ο τελευταίος λόγος μου</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Καταλαβαίνεις, ακόμα σε ικετεύω,</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Μην αφήνεις τον διάβολο να με καταβάλλει</em></p><p></p><p>Ακόμα καλύτερο είναι το "<strong>Five String Blues</strong>", στο οποίο η κιθάρα του <em>Roy</em> κραυγάζει και γρυλίζει με εντελώς ωμό και συναισθηματικό τρόπο, ενώ ο <strong>Heintze</strong> εξίσου ξεχωρίζει στο πιάνο. Το όμορφο "<strong>Thank You Lord</strong>" είναι κάτι μεταξύ προσευχής/στοχασμού, ενώ η ροκ διασκευή του κομματιού του <em>Roy Head</em>, "<strong>Treat Her Right</strong>", παραπέμπει πιθανότατα σ' αυτά που ο <em>Roy</em> εκτέλεσε μυριάδες φορές κατά τη διάρκεια των πολλών ετών που έπαιζε στα κλαμπ. Το "<strong>I Wont Tell You No Lies</strong>", στη συνέχεια είναι ένα αποκορύφωμα, με σπουδαίο παίξιμο από τον <em>Roy</em> και τη μελαγχολική ατμόσφαιρα στα πλήκτρα του <em>Heintze</em>, ενώ το αυτεξήγητο "<strong>Tribute To Elmore James</strong>", είναι επίσης καλό, αν και κάπως μιμητικό. Τέλος, για κλείσιμο υπάρχει το κάντρι κομμάτι, μια όμορφη διασκευή του "<strong>She Once Lived Here</strong>", που κατεβάζει την αυλαία σ' ένα πολύ συμπαγές, συνεπές και πραγματικά εμπνευσμένο άλμπουμ.</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]127936[/ATTACH]</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Ήξερα ότι ο Roy αντιμετώπιζε προβλήματα από πολύ νωρίς</span></em>», δήλωσε ο <em>Bruce Iglauer</em>, ο οποίος υπέγραψε τον <em>Buchanan</em> στην ετικέτα του <em>Alligator</em> στις αρχές του 1985. «<em><span style="color: Darkorange">Εκείνη την εποχή που κάναμε μαζί το πρώτο σέσιον, ο Roy έκανε ακόμα αποτοξίνωση και πήγαινε σε συναντήσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών. Αλλά κάπου μεταξύ του εν λόγω άλμπουμ και του επόμενου, ο Roy άρχισε ξανά να πίνει...</span></em>». Το ίδιο διάστημα ταυτόχρονα, έπαιρνε αντικαταθλιπτικά που αντενδείκνυται η χρήση τους μαζί με αλκοόλ. Ο ψυχίατρός του, <em>Dr. Richard Ratner</em> δήλωσε εκ των υστέρων ότι «<em><span style="color: Darkorange">η αυτοκτονία του Roy δεν ήταν μια εκούσια πράξη, αλλά ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης ικανότητας να συνειδητοποιήσει την επικινδυνότητα της συμπεριφοράς του. Το αλκοόλ συνέβαλε εξαφανίζοντας τις αναστολές του</span></em>».</p><p></p><p>Σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα, τα γεγονότα του θανάτου του <em>Roy Buchanan</em> σκεπάζονται από την υποψία. Κανείς δεν έχει ακόμη παρουσιάσει μια οριστική εξήγηση για το τι συνέβη πραγματικά στο κελί R-45 στη φυλακή, εκείνη την καυτή νύχτα του Αυγούστου. Ο χρόνος για αγωγή κατά της αστυνομικής αρχής για άδικο θάνατο έχει προ πολλού παρέλθει. Αλλά ίσως υπάρχει κάποια παρηγοριά στο γεγονός ότι μπορούμε να επικοινωνούμε με το πνεύμα του Ρόυ, που υπάρχει στους δίσκους του...</p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Κύριε, σ' ευχαριστώ, είδα τον ήλιο να λάμπει και σήμερα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Κύριε να σ' ευλογημένος, μπόρεσα να δω τα παιδιά μου να προσεύχονται</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ίσως να μην είναι ο σωστός τρόπος</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Όμως, έτσι και αλλιώς θέλω να σ' ευχαριστήσω</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Κύριε, σ' ευχαριστώ</em></p><p></p><p>Για σένα φίλε Μιχάλη, Καλύμνιε, ξέρεις...</p><p></p><p>(***** και για τα δύο, πηγές: εξώφυλλα, nytimes.com, Scott Floman, Mojo)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]127937[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057664316, member: 30418"] [HEADING=2]Πεντάχορδο μπλουζ[/HEADING] [B]Roy Buchanan - Second Album[/B] (Φεβρουάριος 1973, Polydor) [CENTER][ATTACH=CONFIG]127934._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Filthy Teddy (Roy Buchanan) - 3:11, A2 After Hours (A. Parrish, B. Feyne, R. Bruce) - 6:13, A3 Five String Blues (Roy Buchanan) - 6:23, A4 Thank You Lord (Roy Buchanan) - 2:23, B1 Treat Her Right (Roy Head) - 2:43, B2 I Won't Tell You No Lies (Roy Buchanan) - 6:35, B3 Tribute To Elmore James (Roy Buchanan) - 3:25, B4 She Once Lived Here (A. Inman) - 3:00 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Roy Buchanan (κιθάρα, ακουστική κιθάρα, φωνητικά), Dick Heintze (πιάνο, όργανο), Teddy Irwin (ρυθμική κιθάρα), Jerry Mercer: A1-B3 / Ned Davis: B4 (τύμπανα), Don Payne (μπάσο), Chuck Tilley (φωνητικά: B1) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικοί[/COLOR]: Peter Kieve Siegel / Shelly Yakus, Roy Cicala, Danny Turbeville Η ηχογράφηση έγινε στο [I]Record Plant East[/I], Νέα Υόρκη [CENTER][ATTACH=CONFIG]127935._xfImport[/ATTACH][/CENTER] Με την ίδια μπάντα, τους [B]Snakestretchers[/B], να τον υποστηρίζει (εκτός από τον [B]Don Payne[/B] που αντικατέστησε τον [B]Pete Van Allen[/B] στο μπάσο), ο [I]Buchanan[/I] προσκολλάται περισσότερο αυστηρά στα μπλουζ, αφήνοντας σε μεγάλο βαθμό την κάντρι, εκτός από το τελευταίο κομμάτι. Ως αποτέλεσμα, αυτό το άλμπουμ είναι πιο περιορισμένο στυλιστικά και μονοδιάστατο από το προηγούμενο, αν και αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, καθώς ο [I]Roy[/I] εμμένει στα δυνατά σημεία του. Εκείνο που αρέσει σ' αυτό το άλμπουμ είναι ότι η κιθάρα του [I]Roy[/I] είναι ακόμα πιο κυρίαρχη και το παίξιμό του σπουδαίο όπως πάντα. Η μπλουζ φόρμα, ενίοτε είναι λίγο αυστηρή αλλά ο [I]Buchanan[/I], όπως οι [I]Johnny Winter[/I] και [I]Peter Green[/I], μεταξύ άλλων, γενικά ωφελήθηκε από τον "εμπλουτισμό" που επιχείρησε. Με πέντε πρωτότυπα και τρεις διασκευές, ή αλλιώς πέντε οργανικά και τρία κομμάτια με φωνητικά (ένα τραγουδιέται από τον [B]Tilley[/B]), το [B]Second Album[/B] ξεκινά με το "[B]Filthy Teddy[/B]", μια άσκηση στο λύγισμα των χορδών στην πατενταρισμένη Τελεκάστερ του 1953 που χρησιμοποιούσε ο [I]Roy[/I] (την ονόμαζε Νάνσυ). Ακολουθεί μια έκδοση του "[B]After Hours[/B]" του [I]Erskine Hawkins[/I] που είναι βασικά ένα αργό μπλουζ αν και με άφθονα πυροτεχνήματα της ταστιέρας, καθώς ο [I]Roy[/I] υπερβαίνει τη "μονοτονία" του δωδεκάμετρου μπλουζ με το μεγαλείο του παιξίματός του. Ο Μπιουκάναν είχε έναν απίστευτο τόνο, δεν χρησιμοποιούσε κανένα εφέ, που ίσως τον έκανε να φαίνεται παλιομοδίτης, σε σχέση με την εξέλιξη της τεχνολογίας, αλλά εξακολουθούσε να βγάζει τους πιο μοναδικούς ήχους από την κιθάρα του. Άλλωστε, τι να τα κάνει τα βοηθήματα, όταν η εκφραστική δύναμη και το ταλέντο ξεχειλίζουν; [INDENT][I]Ω, Ιησού Αυτός είναι ο τελευταίος λόγος μου Ναι, Ιησού Αυτός είναι ο τελευταίος λόγος μου Καταλαβαίνεις, ακόμα σε ικετεύω, Μην αφήνεις τον διάβολο να με καταβάλλει[/I][/INDENT] Ακόμα καλύτερο είναι το "[B]Five String Blues[/B]", στο οποίο η κιθάρα του [I]Roy[/I] κραυγάζει και γρυλίζει με εντελώς ωμό και συναισθηματικό τρόπο, ενώ ο [B]Heintze[/B] εξίσου ξεχωρίζει στο πιάνο. Το όμορφο "[B]Thank You Lord[/B]" είναι κάτι μεταξύ προσευχής/στοχασμού, ενώ η ροκ διασκευή του κομματιού του [I]Roy Head[/I], "[B]Treat Her Right[/B]", παραπέμπει πιθανότατα σ' αυτά που ο [I]Roy[/I] εκτέλεσε μυριάδες φορές κατά τη διάρκεια των πολλών ετών που έπαιζε στα κλαμπ. Το "[B]I Wont Tell You No Lies[/B]", στη συνέχεια είναι ένα αποκορύφωμα, με σπουδαίο παίξιμο από τον [I]Roy[/I] και τη μελαγχολική ατμόσφαιρα στα πλήκτρα του [I]Heintze[/I], ενώ το αυτεξήγητο "[B]Tribute To Elmore James[/B]", είναι επίσης καλό, αν και κάπως μιμητικό. Τέλος, για κλείσιμο υπάρχει το κάντρι κομμάτι, μια όμορφη διασκευή του "[B]She Once Lived Here[/B]", που κατεβάζει την αυλαία σ' ένα πολύ συμπαγές, συνεπές και πραγματικά εμπνευσμένο άλμπουμ. [CENTER][ATTACH=CONFIG]127936._xfImport[/ATTACH][/CENTER] «[I][COLOR=Darkorange]Ήξερα ότι ο Roy αντιμετώπιζε προβλήματα από πολύ νωρίς[/COLOR][/I]», δήλωσε ο [I]Bruce Iglauer[/I], ο οποίος υπέγραψε τον [I]Buchanan[/I] στην ετικέτα του [I]Alligator[/I] στις αρχές του 1985. «[I][COLOR=Darkorange]Εκείνη την εποχή που κάναμε μαζί το πρώτο σέσιον, ο Roy έκανε ακόμα αποτοξίνωση και πήγαινε σε συναντήσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών. Αλλά κάπου μεταξύ του εν λόγω άλμπουμ και του επόμενου, ο Roy άρχισε ξανά να πίνει...[/COLOR][/I]». Το ίδιο διάστημα ταυτόχρονα, έπαιρνε αντικαταθλιπτικά που αντενδείκνυται η χρήση τους μαζί με αλκοόλ. Ο ψυχίατρός του, [I]Dr. Richard Ratner[/I] δήλωσε εκ των υστέρων ότι «[I][COLOR=Darkorange]η αυτοκτονία του Roy δεν ήταν μια εκούσια πράξη, αλλά ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης ικανότητας να συνειδητοποιήσει την επικινδυνότητα της συμπεριφοράς του. Το αλκοόλ συνέβαλε εξαφανίζοντας τις αναστολές του[/COLOR][/I]». Σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα, τα γεγονότα του θανάτου του [I]Roy Buchanan[/I] σκεπάζονται από την υποψία. Κανείς δεν έχει ακόμη παρουσιάσει μια οριστική εξήγηση για το τι συνέβη πραγματικά στο κελί R-45 στη φυλακή, εκείνη την καυτή νύχτα του Αυγούστου. Ο χρόνος για αγωγή κατά της αστυνομικής αρχής για άδικο θάνατο έχει προ πολλού παρέλθει. Αλλά ίσως υπάρχει κάποια παρηγοριά στο γεγονός ότι μπορούμε να επικοινωνούμε με το πνεύμα του Ρόυ, που υπάρχει στους δίσκους του... [INDENT][I]Κύριε, σ' ευχαριστώ, είδα τον ήλιο να λάμπει και σήμερα Κύριε να σ' ευλογημένος, μπόρεσα να δω τα παιδιά μου να προσεύχονται Ίσως να μην είναι ο σωστός τρόπος Όμως, έτσι και αλλιώς θέλω να σ' ευχαριστήσω Κύριε, σ' ευχαριστώ[/I][/INDENT] Για σένα φίλε Μιχάλη, Καλύμνιε, ξέρεις... (***** και για τα δύο, πηγές: εξώφυλλα, nytimes.com, Scott Floman, Mojo) [CENTER][ATTACH=CONFIG]127937._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Γλυκά Όνειρα [Roy Buchanan]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…