Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Growing Up with the Rolling Stones
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="Δημήτρης Ν." data-source="post: 763089" data-attributes="member: 79"><p>Εχοντας , εν τω μεταξύ , αγοράσει το Γιαπωνέζικο remaster της Toshiba ( που δεν είναι ακριβώς γιαπωνέζικο , αλλά από τον Bob Ludwig , απλώς ηToshiba το κυκλοφόρησε σε χάρτινο εξώφυλλο και συν τοις άλλοις έκανε εκείνα τα περίεργα βουντού που κάνουν τα γιαπωνέζικα cd να ακούγονται καλύτερα από τα άλλα ) , και έχοντας το ακούσει μονοκοπανιά 6 φορές από την Πέμπτη που μας πέρασε , οφείλω να τοποθετηθώ , εκ νέου.</p><p>Οχι βέβαια ως προς το αδιαμφισβήτητο και έχοντος προσλάβει χαρακτήρα αξιώματος , γεγονός ότι το Exile on Main St είναι ένα από τα καλύτερα - αν όχι το καλύτερο Lp της ροκ εν ρολ ιστορίας και μυθολογίας . Αλλά ως προς το γιατί είναι .</p><p>Διότι ο δίσκος περιλαμβάνει 18 αριστουργήματα που συνόψισαν, επαναπροσδιόρισαν , υιοθέτησαν και εξέλιξαν κάθε είδους -ροκ, μπλούζ , κάντρυ , σόουλ κλπ -φόρμα σε ένα απίστευτα υψηλό επίπεδο , ανακατεμένο με sex , booze , drugs και την εκρηκτική προσωπικότητα των Jagger / Richards.</p><p>Κατ' ουσίαν και με απλά λόγια το Exile αποδεικνύει ότι οι Stones εκείνης της περιόδου , <strong>έτρωγαν με περισσή ευκολία για πρωϊνό , πέντε Ντύλαν , δέκα Gram Parsons , είκοσι Band</strong> καθώς και οποιονδήποτε άλλο , τρανό ή όχι , επίδοξο ή όχι , διάσημο ή άσημο διεκδικητή του τίτλου "ο σημαντικότερος ροκ εν ρολ καλλιτέχνης" . Και το αποδεικνύει διότι το εκπληκτικό αυτό αμάγαλμα ποικιλίας , λεπτοδουλειάς , ωμής ενέργειας είναι ένα ολοκληρωμένο έργο, διαχρονικής εμβέλειας , του οποίου ο απόηχος δεν έσβησε ποτέ . </p><p></p><p>Και όλα αυτά απο ένα remaster ; Ε ναι . Βγάζω το καπέλλο σε όλους όσοι κατάφεραν να διακρίνουν τον αριστουργηματικο του χαρακτήρα μέσα από την <strong>κακιστη </strong>ηχογράφηση που είχε οδηγήσει και τον ίδιο τον Jagger να πεί πως δεν του αρέσει ο δίσκος και θα ήταν ευτυχής να μπορούσε να του κάνει μιά άλλη μίξη. Δυστυχώς εγώ ανήκω στην μερίδα εκείνη που δυσκολεύεται να αντιληφθεί ορισμένα πράγματα χωρίς την ακουστική απόλαυση μιάς όσο το δυνατόν πιό άρτιας ηχογράφησης . Το συγκεκριμένο remaster εμένα , μου άνοιξε τα μάτια ( και τα αυτιά ).</p><p></p><p>( Ασε που απολαμβάνω το cd διότι μπορώ να το ακούω μονοκοπανιά , χωρίς να είμαι υποχρεωμένος να αλλάξω πλευρές - έτσι ακούγεται το Exile ... -bye- )</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Δημήτρης Ν., post: 763089, member: 79"] Εχοντας , εν τω μεταξύ , αγοράσει το Γιαπωνέζικο remaster της Toshiba ( που δεν είναι ακριβώς γιαπωνέζικο , αλλά από τον Bob Ludwig , απλώς ηToshiba το κυκλοφόρησε σε χάρτινο εξώφυλλο και συν τοις άλλοις έκανε εκείνα τα περίεργα βουντού που κάνουν τα γιαπωνέζικα cd να ακούγονται καλύτερα από τα άλλα ) , και έχοντας το ακούσει μονοκοπανιά 6 φορές από την Πέμπτη που μας πέρασε , οφείλω να τοποθετηθώ , εκ νέου. Οχι βέβαια ως προς το αδιαμφισβήτητο και έχοντος προσλάβει χαρακτήρα αξιώματος , γεγονός ότι το Exile on Main St είναι ένα από τα καλύτερα - αν όχι το καλύτερο Lp της ροκ εν ρολ ιστορίας και μυθολογίας . Αλλά ως προς το γιατί είναι . Διότι ο δίσκος περιλαμβάνει 18 αριστουργήματα που συνόψισαν, επαναπροσδιόρισαν , υιοθέτησαν και εξέλιξαν κάθε είδους -ροκ, μπλούζ , κάντρυ , σόουλ κλπ -φόρμα σε ένα απίστευτα υψηλό επίπεδο , ανακατεμένο με sex , booze , drugs και την εκρηκτική προσωπικότητα των Jagger / Richards. Κατ' ουσίαν και με απλά λόγια το Exile αποδεικνύει ότι οι Stones εκείνης της περιόδου , [B]έτρωγαν με περισσή ευκολία για πρωϊνό , πέντε Ντύλαν , δέκα Gram Parsons , είκοσι Band[/B] καθώς και οποιονδήποτε άλλο , τρανό ή όχι , επίδοξο ή όχι , διάσημο ή άσημο διεκδικητή του τίτλου "ο σημαντικότερος ροκ εν ρολ καλλιτέχνης" . Και το αποδεικνύει διότι το εκπληκτικό αυτό αμάγαλμα ποικιλίας , λεπτοδουλειάς , ωμής ενέργειας είναι ένα ολοκληρωμένο έργο, διαχρονικής εμβέλειας , του οποίου ο απόηχος δεν έσβησε ποτέ . Και όλα αυτά απο ένα remaster ; Ε ναι . Βγάζω το καπέλλο σε όλους όσοι κατάφεραν να διακρίνουν τον αριστουργηματικο του χαρακτήρα μέσα από την [B]κακιστη [/B]ηχογράφηση που είχε οδηγήσει και τον ίδιο τον Jagger να πεί πως δεν του αρέσει ο δίσκος και θα ήταν ευτυχής να μπορούσε να του κάνει μιά άλλη μίξη. Δυστυχώς εγώ ανήκω στην μερίδα εκείνη που δυσκολεύεται να αντιληφθεί ορισμένα πράγματα χωρίς την ακουστική απόλαυση μιάς όσο το δυνατόν πιό άρτιας ηχογράφησης . Το συγκεκριμένο remaster εμένα , μου άνοιξε τα μάτια ( και τα αυτιά ). ( Ασε που απολαμβάνω το cd διότι μπορώ να το ακούω μονοκοπανιά , χωρίς να είμαι υποχρεωμένος να αλλάξω πλευρές - έτσι ακούγεται το Exile ... -bye- ) [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Growing Up with the Rolling Stones
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…