Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
Home
Forums
New posts
Search forums
What's new
New posts
Latest activity
Members
Current visitors
Κανονισμός Λειτουργίας
Σωματείο AVClub
Log in
Register
Search
Search titles only
By:
Search titles only
By:
New posts
Search forums
Menu
Install the app
Install
Reply to thread
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η γιορτή της σαύρας... [The Doors]
JavaScript is disabled. For a better experience, please enable JavaScript in your browser before proceeding.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Message
<blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1057934898" data-attributes="member: 30418"><p><h3>Παράξενες μέρες...</h3><p><strong>The Doors - Strange Days</strong> (Σεπτέμβριος 1967, Elektra)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]142280[/ATTACH]</p><p></p><p><span style="color: Indianred">Τραγούδια</span>: A1 Strange Days 3:05, A2 You're Lost Little Girl 3:01, A3 Love Me Two Times 3:23, A4 Unhappy Girl 2:00, A5 Horse Latitudes 1:30, A6 Moonlight Drive 3:00, B1 People Are Strange 2:10, B2 My Eyes Have Seen You 2:22, B3 I Can't See Your Face In My Mind 3:18, B4 When The Music's Over 11:00</p><p><span style="color: Indianred">Μουσικοί</span>: Jim Morrison (φωνητικά), Ray Manzarek (πλήκτρα, μαρίμπα), Robbie Krieger (κιθάρα), John Densmore (τύμπανα), Doug Lubahn (μπάσο)</p><p><span style="color: Indianred">Παραγωγή / Μηχανικός</span>: Paul Rothchild / Bruce Botnick</p><p></p><p>Ηχογραφήθηκε στα Sunset Sound Recorders του Λος Άντζελες, Μάιο έως Σεπτέμβριο, 1967</p><hr /><p>Το ξεχωριστό ντεμπούτο των <strong><span style="color: Dodgerblue">Doors</span></strong>, πλήρες, με το χρυσοπουλημένο σινγκλ, "<strong>Light My Fire</strong>", προσέφερε ένα εντυπωσιακά σκοτεινό είδος ψυχεδέλειας. Αν και τα τραγούδια για το ακόλουθο, <strong><span style="color: Dodgerblue">Strange Days</span></strong>, γράφτηκαν ως επί το πλείστον ταυτόχρονα με εκείνα του ντεμπούτου, ήταν μόνο εκεί που το γκρουπ, όπως είπε ο κιμπορντίστας <em>Ray Manzarek</em>, άρχισε να βλέπει το στούντιο ηχογράφησης ως ένα εργαστήριο που διευκόλυνε το «<em><span style="color: Darkorange">νέο όνειρο της επέκτασης της επίγνωσης</span></em>».</p><p></p><p>Ο μηχανικός Μπρούς Μπότνικ, στα σέσιον, έπαιζε στο γκρουπ μια προ-κόπια του <em>Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band</em>. Ακόμα καλύτερα, οι <em>Doors</em> είχαν τώρα ένα δικό τους μαγνητόφωνο <em>Ampex</em>, οκτώ καναλιών. Ελευθερωμένος από τους περιορισμούς στην ηχογράφηση τεσσάρων καναλιών, ο <em>Manzarek</em> συμπληρώνει το χαρακτηριστικό του, <em>Vox Continental</em> με μαρίμπα και αρπίχορδο, ενώ ο κιθαρίστας <em>Robbie Krieger</em> μπόρεσε να στρώσει μονομαχίες με φαζ επικαλυμμένα μοτίβα στο επικό κλείσιμο, "<strong>When The Music's Over</strong>". «<em><span style="color: Darkorange">Έμπαινε στην περιοχή του Jimi Hendrix, πειραματιζόμενος με τον ήχο και κάνοντας θόρυβο σαν προσγείωση αεροπλάνων</span></em>», υπενθύμισε ο ντράμερ, <em>John Densmore</em>.</p><p></p><p>Αλλού, επίσης, τα τροφοδοτούμενα με άσιντ και μαριχουάνα σέσιον ήταν τολμηρά και ανορθόδοξα. Η προσέγγιση "συγκεκριμένης μουσικής"/<em>musique concrete</em> του "<strong>Horse Latitudes</strong>", πακεταρίστηκε με συνοδεία από φωνές και τον ήχο σπασμένων μπουκαλιών, ενώ στο "<strong>Unhappy Girl</strong>" συμπεριλήφθηκε ανάποδα ηχογραφημένο πιάνο.</p><p></p><p>Εν τω μεταξύ, τα κύρια φωνητικά του <em>Morrison</em> στο "<strong>You're Lost Little Girl</strong>", φημολογείται ότι ηχογραφήθηκαν ενώ η φίλη του <em>Pam Courson</em> του έκανε στοματικό, κατόπιν προτροπής του παραγωγού <em>Paul Rothchild</em>. Λιγότερο ακατάλληλα, αλλά εξίσου αποτελεσματικά, ήταν και τα "υποβρύχια" φωνητικά του <em>Morrison</em> στο κομμάτι του τίτλου, που υλοποιήθηκαν τροφοδοτώντας τη φωνή του μέσω ενός πρώιμου Μουγκ συνθεσάιζερ.</p><p></p><p>«<em><span style="color: Darkorange">Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι το κατεστημένο μας φοβόταν</span></em>», κοκορεύτηκε ο <em>Manzarek</em> για το <em>Strange Days</em> στην αυτοβιογραφία του, το 1998. «<em><span style="color: Darkorange">Είχαμε διονυσιαστεί! Ο Πάνας ήταν μαζί μας</span></em>». Δεδομένου ότι οι <em>Doors</em> είχαν παραδώσει δύο εξαιρετικά άλμπουμ μέσα σε διάστημα δέκα μηνών, οι περισσότεροι "φευγάτοι" ήταν μαζί τους.</p><p></p><p>Σύντομα, όμως, ο αλκοολισμός του <em>Morrison</em> θα ριζωνόταν, η κατάχρηση ναρκωτικών γινόταν ανεξέλεγκτη και η ηχογράφηση του <strong><span style="color: Dodgerblue">Waiting For The Sun</span></strong>, το 1968, θα αποδεικνυόταν περισσότερο παντομίμα παρά ταξίδι.</p><p></p><p style="margin-left: 20px"><em>Παράξενες μέρες μας βρήκαν</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Παράξενες μέρες μας έχουν ανακαλύψει</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Πρόκειται να καταστρέψουν</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Τις καθημερινές χαρές μας</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Θα συνεχίσουμε να διασκεδάζουμε</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ή θα βρούμε μια νέα πόλη</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ναι!</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Παράξενα μάτια γεμίζουν παράξενα δωμάτια</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Οι φωνές θα σηματοδοτήσουν το κουρασμένο τέλος τους</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Η οικοδέσποινα χαμογελάει πλατιά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Οι επισκέπτες της κοιμούνται από την αμαρτία</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Άκουσέ με να μιλώ για αμαρτία</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και ξέρεις ότι είναι αυτό</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Ναι!</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Παράξενες μέρες μας βρήκαν</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Και μέσα από τις παράξενες ώρες τους</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Επιζούμε μόνοι</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Μπερδεμένα κορμιά</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Μνήμες κακοποιημένες</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Καθώς τρέχουμε από την ημέρα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em>Σε μια παράξενη πέτρινη νύχτα</em></p> <p style="margin-left: 20px"><em></em></p><p></p><p>(*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, James McNair)</p><p></p><p style="text-align: center">[ATTACH]142281[/ATTACH]</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="grio, post: 1057934898, member: 30418"] [HEADING=2]Παράξενες μέρες...[/HEADING] [B]The Doors - Strange Days[/B] (Σεπτέμβριος 1967, Elektra) [CENTER][ATTACH=CONFIG]142280._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [COLOR=Indianred]Τραγούδια[/COLOR]: A1 Strange Days 3:05, A2 You're Lost Little Girl 3:01, A3 Love Me Two Times 3:23, A4 Unhappy Girl 2:00, A5 Horse Latitudes 1:30, A6 Moonlight Drive 3:00, B1 People Are Strange 2:10, B2 My Eyes Have Seen You 2:22, B3 I Can't See Your Face In My Mind 3:18, B4 When The Music's Over 11:00 [COLOR=Indianred]Μουσικοί[/COLOR]: Jim Morrison (φωνητικά), Ray Manzarek (πλήκτρα, μαρίμπα), Robbie Krieger (κιθάρα), John Densmore (τύμπανα), Doug Lubahn (μπάσο) [COLOR=Indianred]Παραγωγή / Μηχανικός[/COLOR]: Paul Rothchild / Bruce Botnick Ηχογραφήθηκε στα Sunset Sound Recorders του Λος Άντζελες, Μάιο έως Σεπτέμβριο, 1967 [HR][/HR]Το ξεχωριστό ντεμπούτο των [B][COLOR=Dodgerblue]Doors[/COLOR][/B], πλήρες, με το χρυσοπουλημένο σινγκλ, "[B]Light My Fire[/B]", προσέφερε ένα εντυπωσιακά σκοτεινό είδος ψυχεδέλειας. Αν και τα τραγούδια για το ακόλουθο, [B][COLOR=Dodgerblue]Strange Days[/COLOR][/B], γράφτηκαν ως επί το πλείστον ταυτόχρονα με εκείνα του ντεμπούτου, ήταν μόνο εκεί που το γκρουπ, όπως είπε ο κιμπορντίστας [I]Ray Manzarek[/I], άρχισε να βλέπει το στούντιο ηχογράφησης ως ένα εργαστήριο που διευκόλυνε το «[I][COLOR=Darkorange]νέο όνειρο της επέκτασης της επίγνωσης[/COLOR][/I]». Ο μηχανικός Μπρούς Μπότνικ, στα σέσιον, έπαιζε στο γκρουπ μια προ-κόπια του [I]Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band[/I]. Ακόμα καλύτερα, οι [I]Doors[/I] είχαν τώρα ένα δικό τους μαγνητόφωνο [I]Ampex[/I], οκτώ καναλιών. Ελευθερωμένος από τους περιορισμούς στην ηχογράφηση τεσσάρων καναλιών, ο [I]Manzarek[/I] συμπληρώνει το χαρακτηριστικό του, [I]Vox Continental[/I] με μαρίμπα και αρπίχορδο, ενώ ο κιθαρίστας [I]Robbie Krieger[/I] μπόρεσε να στρώσει μονομαχίες με φαζ επικαλυμμένα μοτίβα στο επικό κλείσιμο, "[B]When The Music's Over[/B]". «[I][COLOR=Darkorange]Έμπαινε στην περιοχή του Jimi Hendrix, πειραματιζόμενος με τον ήχο και κάνοντας θόρυβο σαν προσγείωση αεροπλάνων[/COLOR][/I]», υπενθύμισε ο ντράμερ, [I]John Densmore[/I]. Αλλού, επίσης, τα τροφοδοτούμενα με άσιντ και μαριχουάνα σέσιον ήταν τολμηρά και ανορθόδοξα. Η προσέγγιση "συγκεκριμένης μουσικής"/[I]musique concrete[/I] του "[B]Horse Latitudes[/B]", πακεταρίστηκε με συνοδεία από φωνές και τον ήχο σπασμένων μπουκαλιών, ενώ στο "[B]Unhappy Girl[/B]" συμπεριλήφθηκε ανάποδα ηχογραφημένο πιάνο. Εν τω μεταξύ, τα κύρια φωνητικά του [I]Morrison[/I] στο "[B]You're Lost Little Girl[/B]", φημολογείται ότι ηχογραφήθηκαν ενώ η φίλη του [I]Pam Courson[/I] του έκανε στοματικό, κατόπιν προτροπής του παραγωγού [I]Paul Rothchild[/I]. Λιγότερο ακατάλληλα, αλλά εξίσου αποτελεσματικά, ήταν και τα "υποβρύχια" φωνητικά του [I]Morrison[/I] στο κομμάτι του τίτλου, που υλοποιήθηκαν τροφοδοτώντας τη φωνή του μέσω ενός πρώιμου Μουγκ συνθεσάιζερ. «[I][COLOR=Darkorange]Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι το κατεστημένο μας φοβόταν[/COLOR][/I]», κοκορεύτηκε ο [I]Manzarek[/I] για το [I]Strange Days[/I] στην αυτοβιογραφία του, το 1998. «[I][COLOR=Darkorange]Είχαμε διονυσιαστεί! Ο Πάνας ήταν μαζί μας[/COLOR][/I]». Δεδομένου ότι οι [I]Doors[/I] είχαν παραδώσει δύο εξαιρετικά άλμπουμ μέσα σε διάστημα δέκα μηνών, οι περισσότεροι "φευγάτοι" ήταν μαζί τους. Σύντομα, όμως, ο αλκοολισμός του [I]Morrison[/I] θα ριζωνόταν, η κατάχρηση ναρκωτικών γινόταν ανεξέλεγκτη και η ηχογράφηση του [B][COLOR=Dodgerblue]Waiting For The Sun[/COLOR][/B], το 1968, θα αποδεικνυόταν περισσότερο παντομίμα παρά ταξίδι. [INDENT][I]Παράξενες μέρες μας βρήκαν Παράξενες μέρες μας έχουν ανακαλύψει Πρόκειται να καταστρέψουν Τις καθημερινές χαρές μας Θα συνεχίσουμε να διασκεδάζουμε Ή θα βρούμε μια νέα πόλη Ναι! Παράξενα μάτια γεμίζουν παράξενα δωμάτια Οι φωνές θα σηματοδοτήσουν το κουρασμένο τέλος τους Η οικοδέσποινα χαμογελάει πλατιά Οι επισκέπτες της κοιμούνται από την αμαρτία Άκουσέ με να μιλώ για αμαρτία Και ξέρεις ότι είναι αυτό Ναι! Παράξενες μέρες μας βρήκαν Και μέσα από τις παράξενες ώρες τους Επιζούμε μόνοι Μπερδεμένα κορμιά Μνήμες κακοποιημένες Καθώς τρέχουμε από την ημέρα Σε μια παράξενη πέτρινη νύχτα [/I][/INDENT] (*****, πηγές: εξώφυλλο, wikipedia.org, James McNair) [CENTER][ATTACH=CONFIG]142281._xfImport[/ATTACH][/CENTER] [/QUOTE]
Verification
Post reply
Home
Forums
Μουσική - Κινηματογράφος - Τηλεόραση - Πολιτισμός
Μουσική
Παρουσιάσεις δίσκων - Aφιερώματα
Η γιορτή της σαύρας... [The Doors]
Top
Bottom
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
Accept
Learn more…